เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 199 ไปเพื่อยั่วยุ
เธอน้ำตาคลอเบ้า พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ฉันเต็มใจค่ะ”
ภายใต้การเป็นพยานของทุกคน และภายใต้สายตาอิจฉาของทุกคน ภีมพลสวมแหวนที่เป็นตัวแทนของรักแท้ให้เธอ และจูบหลังมือของเธอด้วยความรัก
เสียงปรบมือดังขึ้นมาอย่างอบอุ่น
ภีมพลลุกขึ้นยืน เอามือจับหลังศีรษะของเธอเบา ๆ และอดไม่ได้ที่จะจูบริมฝีปากของเธอ……
“ว้าว!”
หญิงสาวบางคนกรี๊ดร้อนด้วยความตื่นเต้น เสียงถ่ายภาพดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
หยุดภาพนี้เอาไว้ เพื่อช่วยพวกเขาเก็บภาพที่สวยงามนี้เอาไว้
“คุณห้ามถอดแหวนวงนี้น่ะ” เขากระซิบข้างหูเธอ “นี่ไม่ใช่วิดีโอโปรโมต แต่เป็นการขอแต่งงานของผม”
นภาลัยสบตาเขาด้วยรอยยิ้มแสนหวาน แต่มันไม่เข้ากับสายตาของเขาเลย
หลังจากถ่ายทำวิดีโอโปรโมตเสร็จแล้ว ภีมพลกับนภาลัยกล่าวคำอำลาครอบครัวของคุณเอ็ดจากนั้นพวกเขาก็ขึ้นเครื่องบินส่วนตัวกลับไปที่เมืองไนร์ก้า
“หลังจากผมทำโครงการนี้เสร็จแล้ว พวกเราจะจัดงานแต่งงานกัน” ภีมพลอดไม่ได้ที่จะเปิดเผยออกมา “ผมให้วริศจัดเตรียมงานแล้ว”
นภาลัยนั่งข้างหน้าต่างและพิงไหล่ของเขาเบา ๆ “ค่ะ” เธอพลิกอัลบั้มรูปที่อยู่ในมือ และเธอรู้สึกชอบมาก
“คุณดูสามรอบแล้ว” ภีมพลอดไม่ได้ที่จะเตือน
และบังเอิญว่าเธอพลิกไปถึงรูปสุดท้าย เธอปิดอัลบั้มเบา ๆ เงยหน้าขึ้นแล้วถามเขาว่า “คุณจะเก็บรักษาอัลบั้มนี้ไว้อย่างดีไหม?”
“แน่นอน พอไปถึงบ้านแล้วผมจะเก็บไว้บนชั้นหนังสือ” เขากล่าวว่า “แต่ไม่ใช่ว่าทุกอย่างจะมีโอกาสอยู่บนชั้นหนังสือของผมน่ะ เพราะหนังสือธรรมดาทั่วไปนั้น ไม่มีโอกาสอยู่บนชั้นหนังสือผม”
เธอยิ้มเล็กน้อย ดวงตาสีดำเป็นประกาย
หลังจากเครื่องบินส่วนตัวมาถึงเมืองไนร์ก้าแล้ว เขาส่งนภาลัยกลับไปที่เอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า แต่ที่นี่ไม่มีอะไรที่เป็นของเธอแล้ว
ในที่สุดเธอก็กลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง การรักใครสักคนหนึ่ง ก็ต้องคำนึงถึงผลประโยชน์ของเขา
ญาณีเป็นรองประธานของทีเอ็ม กรุ๊ป เหมาะกับเขามากกว่า เขาไม่สามารถขาดผู้ช่วยฝีมือดีได้ มิเช่นนั้นเขาจะเสียความสมดุล
ในฐานะผู้ชาย หน้าที่การงานควรเป็นอันดับหนึ่ง
ญาณีมาอยู่ที่ตระกูลกงพลีตอนอายุ 11 ขวบ และอยู่กับภีมพลเป็นเวลา 22 ปี พวกเขาอยู่ด้วยกันทุกวันเกิดและทุกวันหยุด……..
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้แล้ว ทำให้นภาลัยยากที่จะยอมรับได้ เธอรู้สึกอิจฉาและริษยาญาณีมาก
วันนี้เด็ก ๆไปโรงเรียน
คนขับรถส่งภีมพลไปบริษัท และเขาเพิ่งออกไป
นภาลัยยืนอยู่ตรงหน้าต่างห้องนอนบนชั้น 2 ท่ามกลางแสงแดดจ้า ทำให้ใบหน้าของเธอซีดเล็กน้อย หลังจากคิดไตร่ตรองอย่างรอบคอบแล้ว เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา และกดหมายเลขของคะนึงนิตย์
“คุณอยู่ที่ไหน?” เสียงเย็นชาของอีกฝ่ายดังขึ้น “ได้ยินว่าพวกคุณกลับมาแล้ว?”
“ฉันอยู่ที่เอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า” นภาลัยถามเสียงเบา ๆ ว่า “จะให้ฉันไปเอง? หรือจะให้ชนรพไปส่ง?”
“ชนรพไปส่ง” เธอกล่าวโดยไม่ลังเลว่า “คุณไปสนามบินตอนนี้เลย ชนรพรอคุณอยู่ที่นั่น คุณมีเมืองที่อยากไปไหม?”
“นิวยอร์ก” เธอกล่าวโพล่งออกมา
“โอเค” คะนึงนิตย์กล่าวเสริมอีกประโยคหนึ่งว่า “อย่ากลับมาอีก!”
นภาลัยวางสาย และตระหนักถึงความเป็นจริง
ถึงแม้ว่าตนเองจะรักษาเธอจนหายเป็นปกติแล้ว แต่เธอก็แทบอยากจะให้ตนเองหายไปทันที ถ้าตนเองอยู่ต่อไป พวกเขาสองแม่ลูกจะต้องกลายเป็นศัตรูอย่างแน่นอน และนี่ไม่ใช่สิ่งที่นภาลัยต้องการ
นภาลัยเพิ่งจะนั่งรถแท็กซี่ออกมาจากเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า ญาณีก็ได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง
“คุณแน่ใจเหรอ?” ห้องทำงานของรองประธาน หลังจากเธอได้ยินคนที่อยู่ปลายสายรายงานแล้ว เธอรู้สึกดีใจมาก
“แน่ใจ”
“โอเค ฉันรู้แล้ว” หลังจากวางสาย เธอรีบเก็บข้าวของที่อยู่บนโต๊ะ “นุชวรา ฉันจะออกไปข้างนอก!”
ตอนที่นุชวราเงยหน้าขึ้น ญาณีเดินออกจากไปจากห้องทำงานแล้ว
นภาลัยมองทิวทัศน์นอกหน้าต่าง พยายามจำว่าเมืองนี้เป็นอย่างไร เธอจับกระเป๋าที่อยู่ในมือไว้แน่น ข้างในมีถ้วยน้ำชา พวงกุญแจ จี้หยกครึ่งแผ่น และอัลบั้มรูปขนาดเท่าฝ่ามือ
พวกนี้เป็นของล้ำค่าที่สุดของเธอ
ขณะนี้ นภาลัยไม่ได้คำนึงถึงความรักอีกต่อไปแล้ว เพียงแต่ตอนนี้เธอยังไม่สามารถปล่อยวางเด็ก ๆได้
แต่เธอก็เชื่อมั่นว่าภีมพลความสามารถดูแลเด็ก ๆ ได้ และไม่ปล่อยให้พวกเขารู้สึกคับข้องใจ
ญาณีขับรถเบนท์ลี่ย์สีแดงออกจากบริษัท แล้วมุ่งหน้าไปที่สนามบินอย่างรวดเร็ว!
ไม่รู้ว่านภาลัยมีอะไรแอบแฝงหรือไม่? เต็มใจที่จะจากไปอย่างจริงใจหรือไม่? มีคำพูดบางอย่างที่เธอจำเป็นต้องบอกนภาลัย เพื่อให้เธอล้มเลิกความตั้งใจอย่างสิ้นเชิง!
ถูกต้อง! ญาณีไปเพื่อยั่วยุ
เมื่อแท็กซี่มาถึงสนามบินแล้ว ตอนที่นภาลัยเปิดประตูลงมา รถเบนท์ลี่ย์สีแดงก็หยุดอยู่ไม่ไกล
