เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 201 เรื่องนี้เธอยอมรับไหม?
ชนรพทำลายข้อมูลการเช็คอินการขึ้นเครื่องของนภาลัย เมื่อแน่ใจว่าเธอได้บินไปนิวยอร์กแล้ว
รีพัลส์เบย์ วิลล่า วิลล่าทรงโบราณ
คะนึงนิตย์นั่งอยู่ที่โซฟาในสวน ฟังชนรพรายงาน มองโทรศัพท์ที่เขายื่นมาให้ วิดีโอถ่ายทอดช่วงหนึ่งแม้แต่คำพูดยังได้ยินอย่างชัดเจน
คะนึงนิตย์จ้องเงียบไม่พูด ในใจรู้สึกสั่นไหวและเป็นทุกข์ ชั่วพริบตาเหมือนโดนแช่แข็งทั้งตัว
มือจับโทรศัพท์ เธอเหม่อลอยไม่มีสติอยู่พักใหญ่
ชนรพยืนอยู่ข้างเธอ ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน จนในที่สุดอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น “คุณนาย เธอจะทำร้ายคุณนะ หากว่าเหตุการณ์ของคุณนายเกิดเลวร้ายขึ้นมา นี่มันเป็นความรับผิดชอบของนภาลัยนะ ญาณีเพื่อที่จะให้ได้คุณภีม เธอถึงขั้นยอมเสี่ยงวางยาไปครั้งหนึ่งแล้วนะ!
เธอไม่อยากเชื่อ
ชนรพถาม “คนที่ไม่สนแม้แต่วิธีการมาอยู่ข้างกายแบบนี้ หรือว่าคุณนายไม่เคยนึกถึงมันเลยหรือไง?”
คำถามนี้รบกวนจิตใต้สำนึกของคะนึงนิตย์!
สายตาของเธอส่องประกายความตื่นตระหนกและตกใจ ค่อยๆกัดฟัน เงยหน้ายื่นโทรศัพท์คืนให้เขา
ผ่านไปไม่นาน เธอพูดกับชนรพ “นายไปก่อนเถอะ ให้ฉันได้สงบใจหน่อย”
ชนรพถอนหายใจเบา หันหลังเดินกลับไป
คะนึงนิตย์นั่งบนโซฟาอยู่นาน เธอยากที่จะรับความจริงนี้ได้ ตอนนี้สามารถฟื้นตัวได้ดีขนาดนี้ เป็นเพียงกลับตาลปัตรจากร้ายกลายเป็นดี แค่นิดเดียวก็เกือบจะพังทลายแล้ว
ญาณีถึงกับเอาตัวเธอเป็นเดิมพัน! ในสายตามีเพียงภีมพล!
เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่มีเหตุผลคนหนึ่ง!
ความรักแบบนี้มันค่อนข้างดื้อรั้น
คะนึงนิตย์นิ่งเงียบใช้ความคิด ที่จริงไม่ว่าทางไหนเธอก็รู้สึกแย่ ญาณีเป็นเด็กที่เธอเห็นตั้งแต่เล็กจนโต เป็นเด็กที่เก่งไปทุกด้าน เธอลำบากอย่างมาก เป็นเด็กที่พยายามหักห้ามใจตัวเอง
บางทีเธอคงแค่เลอะเลือนไปชั่วขณะมั่ง?
ประมาณชั่วโมงหนึ่งทีเอ็ม กรุ๊ปภายในห้องรองประธาน
ญาณีเพิ่งกลับมาจากการประชุม โทรศัพท์ก็ดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมาเมื่อเห็นชัดเจนก็รับโทรศัพท์ “คุณป้า”
“เธอกลับมาสักหน่อยเถอะ ตอนนี้” คะนึงนิตย์พูดเสียงเรียบ
ญาณีเดาอารมณ์ฝั่งตรงข้ามไม่ออก “ฉัน……โอเคค่ะ” ที่จริงเธอยังมีเรื่องสำคัญอีกสองเรื่องต้องจัดการ
“นุชว์ ช่วยฉันเอาเอกสารสองอย่างนี้ไปให้ผู้ช่วยวริศ” เธอพูด “ฉันจะออกไปข้างนอกหน่อย ไม่นานจะกลับมา”
รถเบนท์ลีย์สีแดงขับเข้ามาในรีพัลส์เบย์ วิลล่า ญาณีกำลังนึกถึงน้ำเสียงของคุณป้าเมื่อกี้อยู่
รีบร้อนให้เธอกลับมาทำไมกัน?
ระหว่างทางกลับเธอคิดความเป็นไปได้เกือบสิบอย่าง ในใจรู้สึกร้อนรนอยู่บ้าง
รถจอดนิ่งอยู่ในสวน ใจของเธอก็สงบลง คงได้แต่ใช้วิธีทหารมาใช้ขุนพลต้านรับ น้ำมาใช้ดินต้าน
ที่จริงเธออยู่ในวงการธุรกิจมานานแล้ว ควรจะคล่องแคล่วเหมือนปลาในน้ำ
เพิ่งจะลงรถญาณีก็เห็นหญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่บนโซฟากลางแจ้ง
เธอปิดประตูรถเสียงเบา เดินไปทางนั้น
ใบหน้าคะนึงนิตย์เผยสายตาจริงจัง วันนี้ไม่ได้เรียกให้เธอนั่ง
“คุณป้า” ญาณียืนอยู่หน้าเธอพร้อมรอยยิ้ม “คุณป้าเรียกฉันมีเรื่องอะไรคะ?”
คะนึงนิตย์จ้องไปที่เธอ ไม่ได้ตอบคำถามเธอ
นั่นทำให้ญาณีรู้สึกร้อนรนอยู่ไม่น้อย “……” อมยิ้มบนใบหน้าแข็งทื่ออยู่นาน
“หรือว่า……ฉันทำอะไรไม่ดีมาหรือเปล่าคะ?” เธอแกล้งลองถาม “คุณป้ากำลังโกรธฉันอยู่หรอคะ?”
คะนึงนิตย์เก็บสายตา หยิบแก้วชาขึ้นมา ใช้เสียงทุ้มต่ำและพยายามระงับอารมณ์ “เธอลองคิดๆดู ว่ามีตรงไหนที่สมควรให้ฉันโกรธ?”
ญาณีตกใจ ใบหน้านิ่งอึ้ง
“เจ็ดปีก่อนในงานเลี้ยงการกุศล เธอวางยาภีมพล แต่กลายเป็นนภาลัยกับเขาได้นอนด้วยกันแทน เรื่องนี้เธอเสียใจไหม?”
“…………” ญาณีมองเธออย่างแปลกใจ
ในเวลาเดียวกัน ผ้าไหมที่กำลังนำของว่างมาเสิร์ฟก็หยุดเดิน ยืนนิ่งอยู่ข้างต้นไม้เขียวชอุ่มสูงใหญ่
“เรื่องนี้เธอยอมรับไหม?” คะนึงนิตย์ถามซ้ำ
ญาณีรู้ว่าเธอต้องมีหลักฐานเพียงพอ ไม่อย่างนั้นคงจะไม่มั่นใจขนาดนี้
ดังนั้น วันนี้เธอจำเป็นต้องก้มหัวยอมรับอย่างเดียว
