เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 212 สถานการณ์วันนี้ค่อนข้างแย่
ผ้าไหมส่ายหัว “ฉันไม่รู้ เขามาที่รีพัลส์เบย์ วิลล่าน้อยครั้ง ฉันก็ไม่ได้สนิทสนมกับเขา ช่วงนี้อยากหาเขา ก็คงไม่ใช่เรื่องง่ายในตอนนี้”
ใช่ เขาต้องซ่อนตัว
ภีมพลได้รับข้อมูลมากมายจากเธอ แทบไม่ต้องวิเคราะห์ คนเหล่านี้ทำเรื่องพวกนี้ ตรงตามบุคลิกของคนเหล่านี้
เป็นเขาที่ประมาทไป ไม่ยอมใส่ใจตั้งแต่แรก
รังแกคนที่ใจดีแบบนภา มันจะมากเกินไปแล้ว!
“ขอบใจเธอ” ภีมพลพูดเสียงเบา ลำคอแหบแห้ง “เธอกลับไปก่อน ฉันไม่อยากจะทำให้เธอลำบาก อีกสักพักฉันจะไปที่รีพัลส์เบย์ วิลล่า”
“ไป……ทำไม?” ผ้าไหมมีสติขึ้นมาทันที เธอหวาดกลัวแล้ว
ภีมพลตอบ “ไปถามที่อยู่ชนรพ”
“……” อยู่ดีๆผ้าไหมก็รู้สึกกลัว แต่คุณภีมก็มีความสามารถพอที่จะหาที่อยู่ของชนรพ
ก่อนที่จะไปเธอมองเห็นผ้าพันแผลที่มือเขา รู้สึกปวดใจมาก “คุณภีม ไม่ว่าจะยังไง ได้โปรดดูแลร่างกายตัวเอง”
ใบหน้าหล่อเหลาของภีมพลดูเหนื่อยล้า และยังคงระงับความโกรธ
ผ้าไหมหันหลังเดินจากไป
ประมาณครึ่งชั่วโมง ภีมพลลุกขึ้นลงไปชั้นล่าง ทั้งตัวเขาเต็มไปกลิ่นวิสกี้ แต่ยังคงมีสติดี
“คุณภีม คุณจะไปไหน?” พ่อบ้านปวิธมองเขาเดินไปข้างนอก อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง “อย่าขับรถเอง เมาแล้วขับอันตราย!”
“……” เขาเหมือนกลับไม่ได้ยิน เดินออกจากห้องรับแขกด้วยใบหน้านิ่งเรียบ
พ่อบ้านปวิธร้อนใจจนวิ่งตามออกไป “คุณภีม!”
ภีมพลเปิดประตูนั่งที่นั่งคนขับ ไม่นานเขาก็ขับออกไป แถมยังขับเร็วอย่างมาก!
พ่อบ้านปวิธกุมหน้าอก ได้แต่ภาวนาให้ปลอดภัยในใจ
ภายในรถแลมโบกินี่ โทรศัพท์เสียงดังขึ้น
ภีมพลใช้มือเดียวกำพวงมาลัย อีกมือกดรับโทรศัพท์
“คุณภีม ผมสืบเจอว่าคุณนายมาที่สนามบิน เป็นชนรพที่ให้ตั๋วกับเธอ” ลูกน้องรายงาน “แต่สืบหาข้อมูลการขึ้นเครื่องไม่เจอ และยังคงไม่รู้ว่าเธอไปที่เมืองไหนกันแน่”
ภีมพลสั่ง “หาชนรพให้ฉัน! เอามันมาเจอฉัน” พูดจบก็โยนโทรศัพท์ลงบนเบาะข้างคนขับ เลือดภายในกายพุ่งสูงขึ้น!
ผ้าไหมกลับเป็นคนที่อ่านคนขาด ส่วนชนรพเห็นได้ชัดว่าเป็นคนโง่!
ในตอนนี้ ภีมพลเกลียดจนอยากหั่นเขา!
เขาเหยียบคันเร่งจนสุด รถแล่นไปอย่างรวดเร็ว!
ดวงตาภีมพลดูเฉียบแหลมและเย็นชา กำพวงมาลัยอย่างบ้าคลั่ง หลังมือเริ่มมีเลือดซึมออกมา ซึมออกมาจนผ้าเป็นสีแดง ดวงตาคมเข้มของเขาเผยความกังวล
ขณะเดียวกัน รถเบนท์ลีย์สีแดงมาหยุดจอดที่รีพัลส์เบย์ วิลล่าก่อน
ญาณีลงมาและเดินตรงไปที่ห้องรับแขก
เธอก็ไม่ได้นอนทั้งคืนเช่นกัน ทรมานทั้งคืน และยุ่งเหยิงทั้งคืน
ในห้องรับแขกมีผ้าไหมกำลังจัดดอกไม้ หลังจากกลับมาจากเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่าความคิดของเธอก็ล่องลอยไปไกล จนตอนที่รองเท้าส้นสูงสีแดงคู่หนึ่งสะดุดตาเธอจนเงยมองก็พบญาณี
“คุณนายล่ะ?” ญาณีถามเสียงเบา “คุณนายตื่นยัง?”
ผ้าไหมไม่ชอบเธอ แต่ก็ไม่กล้าที่จะทำให้โกรธ “พี่ญาณีสวัสดี คุณนายอยู่ชั้นบน” พูดจบเธอก็ทำงานต่อ ไม่รู้จริงๆว่าเธอมาทำไม
ญาณีบังเอิญเห็นโต๊ะที่มีรอยแตก เธอหยักคิ้วขึ้น จากนั้นก็เดินไปข้างบน
ใครทำแตก?
ป้านิตย์ยังโกรธอยู่ไหม?
ตอนที่ร่างที่อยู่ชั้นบนของเธอหายไปตรงมุม แลมโบกินี่ขับเขามาในสวน เหยียบเบรกดังจอดนิ่งอยู่หลังรถเบนท์ลีย์สีแดง อีกไม่กี่เซนติเมตรก็จะชนท้ายรถแล้ว!
ภีมพลจ้องไปที่รถคันนั้น สติเหมือนถูกฉีกออก
เธอมาทำไม?!
ปรึกษาว่าต่อไปต้องทำอะไร?!
เขาลงจากรถปิดประตูทิ้ง ไอเย็นชาปกคลุมคนที่เดินเข้าไปในห้องรับแขก!
“คุณภีม……” ผ้าไหมเงยหน้าขึ้น ถูกเขาที่เป็นแบบนี้ทำให้ตกใจ หนาวจัง!
ภีมพลไม่ได้มองเธอ แต่เดินตรงขึ้นไปข้างบนทันที ท่าทางเหมือนต้องการจะเอาผิดแบบนั้น
ผ้าไหมกังวลแล้ว………พี่ญาณีก็อยู่ เหตุการณ์จะยิ่งแย่กว่าเดิมไหมนะ?
แสงไฟส่องห้องรับแขกชั้นสองอย่างชัดเจน ญาณีเข้ามาเดินไปหน้าคะนึงนิตย์ทันที “คุณป้า ได้โปรดให้อภัยฉัน” เธอพูดขอโทษอย่างจริงใจ “ฉันผิดไปแล้ว ขอโทษด้วย”
ที่จริงตอนนี้คะนึงนิตย์อย่างอยู่เงียบๆ ลูกชายมาทะเลาะด้วยเสร็จและเพิ่งไป เรื่องราวที่ผ้าไหมนำกลับมาไม่ได้ดี เขาดื่มไปเยอะ เหมือนสัตว์ป่าตัวหนึ่ง แถมยังจะตัดแม่ตัดลูกกับเธอ
