เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่249 พวกเราจะแต่งงานกันแล้ว
“ตอนนี้เขาเป็นอย่างไรบ้าง？”นภาลัยอยากจะรู้คำตอบอย่างมาก เธอถามอย่างคาดหวังคำตอบ “เขาฟื้นแล้วใช่หรือเปล่า？”
เพียะ！
ญาณียืนนิ่งอยู่เบื้องหน้าเธอ เธอยกมือขึ้นแล้วตบไปหนึ่งฉาด “เธอกล้าดียังไงมาถาม？！เขาจะฟื้นหรือไม่ฟื้นแล้วมันไปเกี่ยวอะไรกับเธอ？！เธอคิดจะทำร้ายเขาไปอีกนานแค่ไหน？！”
นภาลัยถูกตบที่ใบหน้าข้างหนึ่งจนเวียนหัวอยู่ชั่วขณะหนึ่ง แต่เธอไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดหรือความอับอาย
ตอนนี้เธออยากจะรู้เพียงว่าภีมพลเป็นอย่างไรบ้าง
“นภาลัย！ฉันอยากตบเธอสักฉาดมานานแล้ว！”ยิ่งญาณีเห็นเธออยู่ในสภาพอ่อนแอ ท่าทีของเธอก็ยิ่งเหิมเกริม “ฉันอดทนกับเธอมานานแล้ว รู้ตัวไหม！”
“……”ในหัวใจของนภาลัยไม่สามารถบอกได้ว่ามันเป็นอย่างไร มันสับสนอย่างมาก
เธอไม่อยากจะทะเลาะกับญาณี โดยเฉพาะในบริษัทนี้ด้วย
“เธอคิดว่าจะใช้กลอุบายเพื่อที่จะแต่งงานในครอบครัวที่ร่ำรวยด้วยการให้กำเนิดลูกสองคนอย่างนั้นเหรอ？”ญาณีดูถูกเหยียดหยามและกล่าวเยาะเย้ยเธอ “เธอเป็นแค่เครื่องมือที่เขาใช้เพื่อต่อต้านป้านิตย์ก็เท่านั้น！！”
นภาลัยมองเห็นรอยยิ้มแห่งชัยชนะบนใบหน้าของเธอ
ญาณีถามอย่างเปี่ยมด้วยความสนใจ “ถ้าหากเขารู้ว่าเธออยู่ด้วยกันกับศิษฎ์ และตกลงที่จะเป็นผู้หญิงของไวศิษฎ์ เธอคิดว่าเขาจะคิดอย่างไรกับเธอ？”
“ถ้าฉันเป็นเธอล่ะก็ ฉันจะไม่มาให้เขาเห็นอีก ไม่มีหน้ามาเจอเขาจริงๆ”ญาณียั่วยุเธอทีละประโยคๆ “นภาลัยฉันจะบอกเธอให้ก็ได้ว่าเขาฟื้นแล้ว เขาสบายดี”
เมื่อสบกับสายตาของเธอ นภาลัยไม่เห็นร่องรอยของการโกหกบนสีหน้าของเธอ
ญาณีสุขใจจากใจจริง ดังนั้นภีมพลฟื้นขึ้นมาแล้วจริงๆ และน่าจะหายดีไปไม่น้อยแล้ว
ดีจังเลย！
ในที่สุดเธอก็รู้สึกถึงความโล่งใจ ซีกหน้าของเธอที่บวมแดง แต่กลับมีรอยยิ้มยินดีอยู่ที่บนริมฝีปากของเธอ
นภาลัยไม่ได้มีความสุขแบบนี้มานานแล้ว และหินก้อนใหญ่ที่กดทับในหัวใจของเธอในที่สุดก็ตกลงสู่พื้น
“เขาสูญเสียความทรงจำ”ญาณีไม่อาจเห็นเธอมีความสุขได้ จึงโจมตีเธอ “ภีมพลเขาจำเธอไม่ได้”
เธอชะงักเล็กน้อย มองหน้าเธออย่างจดจ่อ รอยยิ้มบนใบหน้าแข็งทื่อ
“คนแรกที่เขาเห็นเมื่อลืมตาก็คือฉัน”ญาณีประกาศด้วยรอยยิ้มอย่างมั่นใจในตัวเอง “ใช่สิ พวกเรากำลังจะแต่งงานกัน”
นภาลัยมองดูเธออย่างจดจ่อ ท่าทีที่แม้จะสงบนิ่ง แต่ในใจกลับไม่อยากที่จะเชื่อ
ญาณีเดินผ่านเธอด้วยรอยยิ้มดั่งดอกไม้และออกจากห้องท่านประธานบริษัท
เขาสูญเสียความทรงจำ……
จำเธอไม่ได้แล้ว……
เขากำลังจะแต่งงานกับญาณี？
จิตใจของนภาลัยเชื่องช้าลง เขาแต่งงานกับใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ？
ขอเพียงเขายังมีชีวิตอยู่ เธอก็พอใจมากแล้ว
มีเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านหลัง นภาลัยได้สติแล้วลืมตาดู ก็สบสายตาเข้ากับวริศ โทรศัพท์อะไรกันหลัง
วริศรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นเธอที่นี่ “……”เขาเดินเข้าไปหาเธอ
“เขาสูญเสียความทรงจำเหรอ？”เสียงของนภาลัยสั่นไหวเล็กน้อย อดกลั้นที่จะถามเพื่อความแน่ใจ “นี่เรื่องจริงเหรอ？”
วริศถอนหายใจ พยักหน้าพลางตอบ “อืม มันเป็นเรื่องจริง”
น้ำตาคลอในกรอบดวงตา นภาลัยทุกข์ใจเป็นอย่างมาก ทุกข์เสียจนไม่สามารถบรรยายได้
“ตอนนี้เขาจำได้เป็นบางคนและลืมบางคนไป”วริศกล่าวด้วยความเสียใจ “เธอเป็นคนหนึ่งในนั้นที่เขาลืม”
“เขา……เขามาเมืองไนร์ก้าแล้วหรือยัง？หรือยังอยู่ในนิวยอร์ก？”เธอถามเสียงเบา
กลับมาเมืองไนร์ก้าแล้ว”วริศบอกเธอ“นอกเหนือจากส่วนที่ความจำสูญหาย ก็ไม่มีอะไรอีก เขาจำทุกอย่างเกี่ยวกับบริษัทได้หมด โครงการทั้งหมดก็จำได้”
นภาลัยพยักหน้า ยอมรับความเจ็บปวดราวกับเข็มทิ่มแทง “เขาจำญาณีได้ไหม？”
“ไม่”วริศส่ายหน้า “เขาจำไม่ได้”
“……”ร่องรอยของความสงสัยฉายแวบเข้ามาในดวงตาของนภาลัย แต่ก็เข้าใจได้ในภายหลัง คะนึงนิตย์ยังไม่ยอมจำนน เธอฉวยโอกาสนี้
“แล้วแชมป์กับขวัญข้าวล่ะ？เขาจำได้หรือเปล่า？”นี่เป็นคำถามที่นภาลัยรู้สึกกังวล
