เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 266 ญาณีเกือบจะลอยแล้ว
ชั้นบน ในห้องของประธาน
หนังสือพิมพ์ใหญ่ใหม่ล่าสุดว่าอยู่บนโต๊ะทำงาน ภีมพลนั่งลงบนโต๊ะทำงาน เขามองไปภาพคมชัดของงานแต่งงาน สายตาลึกสีหน้านิ่งเรียบ
แม่คนนี้วุ่นวายไปแล้ว ก่อนหน้าก็เป็นแบบนี้ไหม?
นึกถึงการปฏิเสธที่จะกินยา ภีมพลรู้สึกจนปัญญา
ความกตัญญูในกระดูกนั้นทำให้เขาไม่มีทางปฏิเสธ
แต่ตอนนี้ภีมพลมีความสงสัยใหม่ เขามีความสัมพันธ์ยังไงกับแม่ของเด็กกันแน่?
เขาไม่มีทางรักคนสองคนในเวลาเดียวกันได้หรอก?
มีรูปภาพและคลิปวิดีโอที่ดูเป็นคู่สร้างคู่สมกับญาณี
“คุณภีม”
เสียงหญิงสาวที่สดใสดังขึ้นมา ภีมพลที่กำลังเข้าไปในภวังค์เงยหน้าขึ้น มองเห็นนุชวราถือเอกสารเข้ามา
ใบหน้าเธอยิ้มแย้ม อารมณ์ดีใช่ได้ “รบกวนคุณเซ็นให้หน่อย เรื่องด่วน!”
ยื่นมือไปรับเอกสาร ชายหนุ่มมองดูอย่างละเอียด
นุชวราสายตามองไปยังเอกสารกองโต เดาว่าข่าวการแต่งงานสามารถทำเงินให้สำนักพิมพ์ได้มากมาย
สถานที่แต่งงานสวยงาม และหรูหรามาก!
ภีมพลเซ็นชื่อ ยื่นเอกสารคืนให้เธอ “เธอช่วยนัดคุณญาณีกินข้าวกลางวันหน่อย ร้านอาหารตะวันตกฝั่งตรงข้าม 11โมงครึ่ง”
นุชวราตาโต เหมือนกับว่าตัวเองฟังผิด!
เธอนิ่งอึ้งไปหลายวินาที จากนั้นยิ้มตอบรับ “ได้ค่ะ!” รับเอกสารแล้วหมุนตัวเดินจากไป
ภายในห้องรองประธานด้านข้าง นุชวราเดินตรงเข้ามารวดเร็วเกือบจะเบรกรถไม่ทัน “รายงาน! คุณภีมนัดคุณกินอาหารกลางวัน! 11โมงครึ่ง ร้านอาหารตะวันตกฝั่งตรงข้าม”
ญาณีได้ยินข่าวนี้ ราวกับว่าไม่อยากจะเชื่อ “เธอแน่ใจ?”
“เขาให้ฉันมาบอก แน่ใจแน่นอน!” นุชวรายิ้มอย่างมีลับลมคมใน “แถมบนโต๊ะของประธานมีแต่ข่าวของวันนี้ ในนั้นมีแต่ข่าวการแต่งงานของคุณสองคน!”
“งั้นเขา……อารมณ์เป็นไง?” ญาณีอยากรู้
“ดูดีเลย! ถึงขั้นนัดคุณกินข้าว จะไม่ดีตรงไหนกัน?” นุชวราหยิบเอกสารแล้วหมุนตัว จมลึกอยู่ในห้วงแห่งความสุข “ฉันรู้สึกวันนี้เขาดูอบอุ่น หล่อมาก! ดึงดูดคนอย่างมาก!”
ในใจส่วนลึกของญาณีเหมือนมีดอกไม้เจ็ดสีเบ่งบานอยู่ มุมปากเผยรอยยิ้มหวาน
ช่วงเวลาเช้าทั้งเช้า เธอรอคอยให้เวลามันเร็วขึ้นอีกหน่อย เธอก้มลงมองโทรศัพท์ทุกๆสามนาที
ภีมพลเป็นคนนัดเธอก่อน นี้เป็นครั้งแรกแน่นอน!
เธอรอคอยมันอย่างมาก!
นภาลัยออกจากโรงเรียนอนุบาล เธอมาที่เมืองไนร์ก้า เดินอยู่ริมแม่น้ำ แชมป์กับขวัญข้าวลาหยุด? คำถามนี้วนอยู่ในหัวของเธอ
ลาหยุดยาวหมายความว่ายังไง? พวกเขาจะไปไหนกัน?
โทรศัพท์ในนาฬิกาข้อมือก็โทรออกไม่ได้ เบอร์ที่ไม่ได้เซฟไว้ไม่สามารถโทรออกได้
เดินมองวิวแม่น้ำและลมพัด ในใจของเธอมีความคิดหนึ่งโผล่ขึ้นมา จากนั้นหยุดเดิน ยิ่งมั่นใจความคิดนี้
สิบสองนาทีผ่านไป รถหยุดลงที่หน้าประตูเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า
ก็ไม่รู้ว่าไวศิษฎ์ได้ให้คนมาตามเธอไหม แต่เธอเป็นห่วงลูกชายและลูกสาว จึงมาสืบด้วยตัวเองก่อน
เวลานี้ นภาลัยลงจากรถ เธอถูกยามที่เปลี่ยนใหม่รั้งไว้
“………” หันไปมองเล็กน้อย ถามอย่างมีมารยาท “ฉันของเจอพ่อบ้านปวิธได้ไหม?”
“ไม่ได้”
“แชมป์กับขวัญข้าวอยู่ด้านในไหม?” นภาลัยพูดไปตรงๆ “ฉันเป็นแม่ของเด็กๆ”
ยามพูดอย่างแข็งกร้าว “ปฏิเสธการเผยตัวตน”
“…………” นภาลัยชนกำแพง
ระบบรักษาความปลอดภัยที่นี่เข้มงวดมาก เปลี่ยนยามชุดใหม่
งานแต่งก็ใกล้เข้ามาแล้ว คะนึงนิตย์ต้องเตรียมพร้อมทั้งในและนอกทุกรูปแบบ
ดังนั้น……เธออยากเจอลูกๆ ยากกว่าการพิชิตขอบฟ้า
ไม่แน่อาจจะโดนส่งไปเรียนที่ต่างประเทศแล้ว
มองดูสวนที่คุ้นเคย มองดูวิลล่าที่งดงาม ความทรงจำราวกับน้ำพุสาดมาทางเธอ ทำให้ใจของเธอเจ็บปวดอย่างมาก
ช่วงกลางวัน11โมงครึ่ง ด้านในร้านอาหารอิตาเลียน
ญาณีมาถึงก่อนครึ่งชั่วโมง
ภีมพลนั่งตรงข้ามเธอ เขาใส่ชุดสูทแบรนด์จอร์โจ อาร์มานี ใบหน้าที่หล่อเหลา สง่าและดูเย็นชา ช่างดึงดูดเธอลงลึก
ญาณีมองไปที่เขา มุมปากยกยิ้ม บรรยากาศแบบนี้สำหรับเธอเหมือนฝัน
บนโต๊ะมีอาหารมากมาย ขวดไวน์สองขวดราคาแตะแสน พนังงานเทไวน์แดงลงยังแก้วสูง จากนั้นก็หันหลังเดินจากไป
เปียนโนบรรเลงสดกระทบเข้ามาในหู บรรยากาศดูโรแมนติก
“งานแต่งนี้ไม่แต่งได้ไหม?” ภีมพลหันเนื้อวัว น้ำเสียงของเขาดูอ่อนโยน
