เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 269 ตามหาความทรงจำ
เบญญาใช้ร่างดันไว้ แต่ก็ไม่ใช่คู่ปรับของเขา ไม่มีทางเลือก เธอได้แต่ยอมแพ้
ถอยออกมาหนึ่งก้าวและปล่อยประตู
ภีมพลเดินมาข้างหน้าสองก้าว ไม่ได้รอให้เชิญ
ภีมพลได้ข้อมูลเกี่ยวกับเบญญามาทั้งหมด พฤติกรรมของเธอในร้านอาหารวันนี้คือ………
เด็กคนนี้ช่างสุดเสียจริง เธอไม่สนใจอะไร และเธอคงไม่มีทางพูดเหลวไหล
เบญญามองไปที่เขาอย่างไม่พอใจ หันหลังเดินไปที่โซฟา ถอดรองเท้าลงและนั่งเหมือนกับเด็กน้อย
ไม่เสิร์ฟชาให้เขาและไม่ดูแลเขา ยิ่งไม่อยากสนใจเขา
ภีมพลปิดประตูด้วยตัวเอง นั่งลงที่โซฟาฝั่งตรงข้ามเธอ
เธอยื่นมือไปหยิบเมล็ดแตงโมมากิน พิงลงที่โซฟา “นายมาทำไม? จะมาให้ฉันชดใช้หรอ? ชุดสูทเก่านายราคาเท่าไร?”
ภีมพลง้อตัวเล็กน้อย วางข้อศอกไว้ตรงเข่า นิ้วทั้งสิบเขาเคาะเบาๆ ถามอย่างครุ่นคิด “นภาเป็นใคร?”
เด็กสาวที่ทิ้งเมล็ดแตงโมชะงักลง มองเขาอย่างแปลกใจ “ฉันฟังไม่ผิดใช่ไหม?”
“สามเดือนก่อน ฉันรถชนที่นิวยอร์ก สลบมานานรอดพ้นอันตรายมาได้” ภีมพลบอกเธอ “ตื่นมาฉันก็ความจำเสื่อม แม้แต่แม่ยังไม่รู้จัก”
“………” เด็กสาวตะลึงและตาโต
“ดังนั้น นภาคือใคร?” ชายหนุ่มมองไปที่เธอ สายตายอมรับ น้ำเสียงอ่อนโยน
เบญญาสติลอยไปครึ่งวันถึงจะกลับมา “แล้วแชมป์กับขวัญข้าวล่ะ?” เธอวางเมล็ดแตงโม สวมรองเท้าเทชาให้เขา “นายก็จำไม่ได้หรอ?”
“จำได้เพียงพวกเขาเป็นลูกของฉัน อย่างอื่นจำไม่ได้” เขาพูดอย่างยอมรับ “ฉันยังรู้สึกแปลกๆกับพวกเขา”
เธอคิดๆดู ในหัวมีแสงประกายเกิดขึ้น “เอาแบบนี้ ฉันเปิดกล้องวงจรปิดให้นายดู” ตอนนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์มาค้น “รอแปบนะ”
“กล้องวงจรปิดอะไร?”
“ภาพสามเดือนก่อนตอนนายมาที่บ้านฉัน” เธอเลื่อนไปพร้อมพูด “มือนายได้รับบาดเจ็บ เลือดไหลมาไม่น้อย นายมาถามที่อยู่ของนภา นายรู้ไหมว่านายร้อนรนแค่ไหน ตอนนั้นนายแทบเป็นบ้าไปแล้ว
เธอยื่นโทรศัพท์ให้เธอ “ดูเถอะ”
ภีมพลยื่นมือไปรับ เขามองดูภาพในนั้น ได้ยินคำพูดพวกนั้น ใจรู้สึกบีบรัด
“นายรักเธอมากจริงๆ” เบญญาบอกเขา “นายไม่ได้รักญาณี จริงนะ เชื่อฉัน”
เขาเงยหน้ามา ทั้งสองจ้องตากันจากนั้นเขาก็ก้มลงไปมองต่อ
“นภาเพิ่งมาปรากฏตัวในชีวิตนายเมื่อครึ่งปี ฉันไม่รู้ว่าทำไมพวกนายถึงได้มีลูกด้วยกัน แต่เธอเลี้ยงเด็กทั้งสองคนเดียวที่หมู่บ้านซันไลต์เลี้ยงด้วยตัวเอง”
“เหมือนว่าเด็กๆจะคิดถึงคุณ และอยากมีพ่อเหมือนเด็กคนอื่น ดังนั้นเด็กๆจึงหานายจนเจอ”
“นภานั้นพิเศษ เธอเป็นผู้หญิงที่ฉันนับถือที่สุดในชีวิตนี้ เธอรักษาปู่ของฉันจนหาย เธอเป็นเภสัชกรชื่อดังที่สุด และยังเป็นดีไซเนอร์ชื่อEmma”
“เธอมีเงินมากมาย แต่กลับแฝงตัวอยู่ในหมู่บ้านยากจน อาศัยร่วมกับชาวบ้าน พาพวกเขาทำงานเพื่อมีกิน”
“ในงานเลี้ยงวันเกิดฉัน นายพาเธอมาด้วย ฉันเพิ่งได้รู้ว่าพวกนายคบกัน ตั้งแต่วันนั้นนายมักจะเก็บเธอไว้ข้างกาย นายรักเธอมาก ทุกครั้งที่นายมองเธอสายตาจะเป็นประกาย”
เธอพูดคำเหล่านี้ ภีมพลไม่แม้แต่จำได้
“อย่างนั้น………ญาณีล่ะ?” ภีมพลยื่นโทรศัพท์ให้เธอ คิ้วขมวด “เธอก็เปิดอัลบั้มรูปให้ฉันดู บอกว่าพวกเราเป็นคู่รักกัน”
“งั้นฉันจะให้นายดูอัลบั้มของฉันละกัน” พูดไปก็เปิดอัลบั้ม หารูปตอนที่พวกเขาเป็นตัวแทนโปรโมทให้อลิซ
ผู้หญิงในรูปนี้…………เขาเคยเจอ?
“ทำไมหรอ?” เบญญารู้สึกเขาแปลกๆ
เขาหลับตา พยายามนึก ทันใดนั้นก็นึกถึงวันที่ฝนตก ทางม้าลายนอกบริษัท
เธอไม่มีร่ม เดินไปทางที่รถวิ่งไปมา เป็นเขาที่วิ่งไปช่วยเธอ
“นภาลัย………คือเธอ?” ภีมพลรู้สึกสับสน คิ้วขมวดแน่น
