เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 272 ถูกเด็กจัดการแล้ว
ทางเดินตรงนี้ ปกติมีคนเดินมาน้อย
“พี่ชาย พี่ฟังเธอพูดสิน่าโมโหมากนะ!” ขวัญข้าวโมโหมาก “กล้าพูดถึงหม่ามี๊ในทางไม่ดี! สิ่งที่เธอพูดไม่ใช่เรื่องจริง!”
แชมป์ก็โกรธจัด “แต่พวกเราไม่สามารถวู่วามได้ ปาปี๊ไม่มีทางเชื่อคำพูดเด็ก”
“ผู้หญิงเลว!”
“ขวัญข้าว อีกสักพักเธอต้องไปประชุม ฉันจะจัดการเธอสักหน่อย” พูดจบเด็กน้อยก็นั่งลงตรงบันได หยิบแท็บเล็ตออกมาจากกระเป๋ารูปเป็ด
ขวัญข้าวก็นั่งลงข้างเขา “ทำไมเธอถึงได้เลวแบบนี้? ฉันเกลียดเธอเสียจริง!”
แชมป์ไม่ได้ตอบกลับ เขาจัดการข้อมูลในแท็บเล็ต สายตาส่องประกายเย็นยะเยือก
“พี่ชาย พี่ทำอะไรหรอ?” เธอมองที่หน้าจอ
“อีกไม่นานเธอก็รู้เอง” แชมป์หยิบโทรศัพท์ยื่นให้เธอ “เปิดกล้องวงจรปิดในที่ประชุม ไม่นานเธอก็จะเห็นเรื่องสนุก”
“ได้”
เวลานี้ในห้องประธาน
ใจของญาณีทนไม่ได้ ถอนหายใจเบา “ฉันไปก่อน เลิกประชุมพานายไปเจอคนระดับสูงของCIT กรุ๊ป”
ฟังเสียงรองเท้าส้นสูงเดินจากไป มองดูรูปภาพในมือ ใจของภีมพลเกิดคลื่นขึ้นมา
ผู้หญิงคนนี้………เธอเป็นใครกันแน่?
ทำไม “นภา” สองคำนี้อยู่ในสมองส่วนลึกได้ขนาดนี้
ทั้งที่มันเป็นเรื่องที่ไม่เหมือนกัน แต่กลับมีหลักฐานหมด
ผู้ชายคนนี้เป็นใครอีก? ทำไมดูสนิทสนมกับเธอแบบนี้……รูปที่กินข้าวด้วยกันยังไม่เท่าไร
แต่รูปนอกห้องฉุกเฉิน ทำไมเธอต้องไปกับผู้ชายคนนั้น?
ภาพสองใบสุดท้ายบาดตาของภีมพลอย่างมาก เหมือนบาดเข้าไปในใจของเขา
ชั้นล่างห้องประชุม แสงไฟจัดอย่างดี อุปกรณ์ที่ทันสมัย
โต๊ะยาวประมาณแปดเมตรมีผู้บริหารระดับสูงนั่งกันเต็ม
นุชวราเปิดโน๊ตบุ๊คของญาณี เธอนั่งอยู่ตำแหน่งผู้ควบคุม ภายในห้องเงียบลง
พาวเวอร์พอยท์ในโน๊ตบุ๊คฉายขึ้นจอด้านหลัง กลุ่มรูปภาพปรากฏขึ้น เห็นชัดเจนอย่างมาก คนสองคนกอดรัดกัน อีกสามคนกำลังมีความสุข……
ทำให้คนทั้งงานตกตะลึง!
และนุชวราก็ไม่ได้สังเกตเห็น เพราะหน้าจอคอมเธอยังคงปกติ เธอกำลังจัดการขนาดตัวอักษรอยู่
ญาณียิ่งไม่ได้สังเกต เธอนั่งอยู่ที่เก้าอี้ เปิดเอกสารหาข้อมูลอยู่
รูปภาพที่ไม่น่ามองพวกนั้นค่อยๆเปิดไป ทุกรูปหยุดประมาณสามวินาที
ผู้บริหารระดับสูงสีหน้าเปลี่ยน โดยเฉพาะผู้บริหารระดับสูงที่มีคุณธรรมในบริษัท
บริเวณบันไดหนีไฟ ขวัญข้าวกำโทรศัพท์ข้างหนึ่ง มืออีกข้างปิดตาตัวเอง “เธอตาบอดหรือไงกัน? ถึงมองไม่เห็น!”
ภายในห้องประชุม
“คุณญาณี……” มีผู้บริหารระดับสูงใบหน้าครึ้มคนหนึ่งเตือนเธอ “คุณไม่ควรทำผิดแบบนี้”
ญาณีเงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้างงงวย
ตอนนั้นเอง ภีมพลปรากฏตัวหน้าประตู เพราะว่าโครงการนี้เขาให้ความสำคัญมาก เดิมทีอยากจะเข้ามาแอบฟัง
แต่ยังไม่ทันเดินเข้าไปด้านในเลย สายตาก็มองเห็นภาพบนกำแพง
ญาณีสะดุ้งเล็กน้อย ใบหน้าของทุกคนดูผิดปกติ………
หน้าอกเธอบีบรัด มองตามสายตาพวกเขา สีหน้าซีดลงทันที!
นุชวราก็เห็นแล้ว รีบหยิบเมาส์ขึ้นมาปิดอย่างร้อนรน แต่กลับไม่เกิดอะไรขึ้นสักนิด “โดนไวไวรัสแล้วไหม……? โน๊ตบุ๊คฉันไม่เห็นมีอะไรนะ!”
แต่ผู้ชายทุกคนรู้ดี ต่างรู้สึกว่าคุณญาณีเสพติด
ญาณีมองเห็นสายตาเย็นชาของภีมพล หายใจเย็นเดินหันหลังกลับไปอย่างเย็นชา
“ภีมพล!” เธอรู้สึกละอายใจ แต่ก็ตามเขาไปอย่างอัตโนมัติ
นุชวราไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้ เมาส์ของเธอเสียการควบคุม ปล่อยภาพออกมาแต่ละรูปๆ
เธอที่ใจร้อนรนดังไฟทำได้เพียงดึงปลั๊กออก ภาพที่เผยจึงหยุดลง หายไปทั้งหมด
“ภีมพล! นายฟังฉันอธิบาย!”
โถงทางเดิน ญาณีวิ่งตามมาด้วยรองเท้าส้นสูงแต่ก็ตามเขาไม่ทัน
