เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 281 เด็กช่างใส่ใจ
ดังนั้นนภาลัยที่อยู่นอกห้องฉุกเฉินถูกเขาพาไป และไปอยู่ที่วิลล่าเขา?
คบกับไวศิษฎ์แล้วจริงๆหรอ?
ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ถึงแม้จะจำเรื่องราวในอดีตเกี่ยวกับเธอไม่ได้ แต่ในใจของภีมพลแอบรู้สึกเจ็บปวดอยู่บ้าง
เขาไม่ได้ตอบคำถามวริศ รู้สึกเพียงปวดหัวแทบฉีก
พูดถึงเรื่องในอดีต เขานึกไม่ออก แต่ใจที่เจ็บปวดมันชัดเจน
วันนี้ได้เจอเธอ แต่ไม่มีความกล้าเข้าไปหาเธอ ภีมพลไม่รู้ตัวเองเป็นอะไร บางทีเขาคงยังไม่เตรียมใจไว้
วริศมองไปที่ถังขยะ หนังสือพิมพ์พวกนี้คงจะทำให้เขารู้สึกรังเกียจมั่ง?
“ไม่ต้องส่งคำเชิญ งานแต่งนี้ฉันไม่แต่ง” ภีมพลไม่อยากฝืนใจตัวเอง บนตัวของเขาแผ่ไอความเย็นชาออกมา
และตอนนี้ในร้านชุดแต่งงาน ญาณีรู้สึกไม่อยากถอดชุด เธอยังชื่นชมตัวเองอยู่หน้ากระจก
ช่วงเย็นที่เอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า
ภายในห้องครัวที่ดูวุ่นวายเป็นพิเศษ
แชมป์กับขวัญข้าวกำลังทำบะหมี่ไข่มะเขือเทศ พร้อมกับพ่อบ้านปวิธและป้าโสน มีพ่อครัว แม่บ้านฟิลิปปินส์อยู่ด้านข้างคอยดูแล กลัวพวกเขาจะโดนน้ำร้อนลวกและกลัวโดนมีดบาด
พวกเด็กๆกำลังขยับไม้ขยับมือตัวเอง พยายามทำรสชาติของแม่ออกมา
แชมป์หยิบมะเขือเทศที่ต้มในน้ำเดือนขึ้นมา ป้าโสนมองดูอย่างตกใจเป็นห่วง “ฉันหั่นให้เถอะ?”
“ไม่ต้องหรอก” ขวัญข้าวยืนอยู่บนเก้าอี้ มือเล็กปอกมะเขือเทศ “พวกเราจะทำให้พ่อด้วยตัวเอง ใครก็ห้ามมาช่วย”
แชมป์กำลังเตรียมหั่นหัวหอม ขิงและกระเทียม ถึงแม้เป็นเด็กผู้ชาย แต่ทำออกมาไม่ได้ดูเละเทะสักนิด
แลมโบกินี่ออกจากทีเอ็ม กรุ๊ป เดินทางมายังเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า
ภีมพลนั่งอยู่ด้านหลัง สายตาที่ดูดิ่งลึกเหมือนเส้นทางช้างเผือกของเขา ลึกจนทำให้คนเดาอารมณ์ไม่ได้
เปิดโทรศัพท์มาเจอกับข่าวที่ญาณีและแม่ไปลองชุดที่ร้านชุดแต่งงานกลายเป็นพาดหัวข่าวอีกครั้ง
มองดูรูปภาพพวกเขาดูมีความสุขแบบนั้น ใบหน้าเขาหนาวเย็น
งานแต่งนี้ เขาไม่มีทางแต่ง
ความต่อต้านที่อยู่ภายในใจยิ่งนานวันยิ่งรุนแรง
รถจอดอยู่ในวิลล่า เขาจัดการอารมณ์และลงจากรถ
“พ่อ! รีบตามพวกเรามา!”
เพิ่งจะเดินมาถึงห้องรับแขกก็โดนเด็กๆลากไปยังห้องครัวอย่างมีลับลมคมใน!
“พ่อ! นี้เป็นบะหมี่ไข่มะเขือเทศที่ผมกับน้องสาวทำให้พ่อกินกับมือ!” แชมป์แนะนำอย่างอลังการ จากนั้นก็ย้ายเก้าอี้
ขวัญข้าวก็พูด “พ่อ นี้คือรสชาติที่เมื่อก่อนพ่อชอบที่สุด พวกเราอาจไม่ได้ทำอร่อยเท่าแม่ แต่มันก็เป็นความตั้งใจของพวกเรา ลองชิมหน่อยนะคะ?”
ในบ้านไม่อนุญาตให้พูดถึงนภาลัย แต่เด็กๆกลับพูดออกมา………แถมยังใช้การกระทำเป็นตัวพิสูจน์
บรรยากาศอึมครึม พ่อบ้านปวิธอดไม่ได้ที่จะเอ่ย “คุณภีม เมื่อก่อนคุณต้องพึ่งสารอาหารเหลวเพื่ออยู่ ต่อมาไม่ทันระวังดันไปกินบะหมี่ที่คุณนภาทำ จากนั้นก็ตกหลุมรักมันเข้า รสชาตินี้ กระเพาะไม่ต่อต้าน”
ยังมีเรื่องแบบนี้? ภีมพลตะลึง
“รีบชิมเถอะ พ่อ!”
ภีมพลนั่งลงบนเก้าอี้สีขาว ทุกคนโอบล้อมอยู่ข้างเขา มองดูเขาอย่างรอคอยแบบนั้น
ขวัญข้าวยื่นตะเกียบให้เขา “พ่อ รีบกิน รสชาติดั้งเดิม!”
เขายื่นมือไปรับตะเกียบ ตอนเริ่มกินรู้สึกไม่เข้ากัน แต่กินไปเรื่อยๆกลับเหมือนรอบข้างไม่มีใคร
บะหมี่มันอร่อยมากจริง ความรู้สึกที่คุ้นเคยอย่างมาก
แต่ละคำถูกส่งเข้าปาก กระเพาะไม่ได้ต่อต้าน เขากินบะหมี่ต่อหน้าทุกคนจนหมด
ในห้องอาหารมีเสียงปรบมือดังขึ้น
โดยเฉพาะแชมป์และขวัญข้าว ไม่ต้องพูดว่าดีใจแค่ไหน
“เหมือนรสชาติของแม่ไหม?” แชมป์ปีนอยู่บนโต๊ะ มองไปที่เขาอย่างระมัดระวัง “นึกอะไรขึ้นบ้างไหมครับ?”
พูดถึงนภาลัย เขาก็จะนึกถึงภาพวันนั้นที่เธอกลับไปที่วิลล่าของไวศิษฎ์ นึกถึงเธอที่ออกจากห้องฉุกเฉินไปกับไวศิษฎ์
ใจโหดเหี้ยมมาก!
