เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 520 ขอการ์ดเชิญสองใบ
แค่เห็นสองมือเธอล้วงกระเป๋าแจ็กเกตยีนขาดๆ ยืนตรงหน้าวริศ “นายไล่พวกเธอออกไปแบบนี้เหรอ? ไม่ควรเชือดไก่ให้ลิงดูเหรอ?”
วริศสบสายตาเธอ พลันเข้าใจอะไรบางอย่าง
เขาพูดว่า “การไล่ใครสักคนออกใช้เวลาไม่กี่นาที แต่มันแก้ปัญหาไม่ได้” ความจริงจังในน้ำเสียงเขา มอบความรู้สึกสุขุมเป็นอย่างยิ่ง
“หมายความว่าไง?” เธอไม่เข้าใจ “ไล่พวกเธอออก อย่างน้อยก็เป็นการตักเตือน การพูดจาและคาดเดาไร้สาระมีราคาที่ต้องจ่าย”
“ถ้าไล่พวกเธอออก พวกเธอก็จะไม่ได้เป็นพยานในช่วงเวลาที่คุณนภาสร้างสรรค์สิ่งมหัศจรรย์น่ะสิ” วริศพูด “การให้คนเลื่อมใสด้วยใจจริง ต้องมีกระบวนการเสมอ และนี่คือผลลัพธ์ที่ดีที่สุด”
เบญญาไม่พูด ยังไงเขาก็ตัดสินใจไปแล้ว เธอเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้เช่นกัน นี่อาจจะเป็นความต้องการของภีมพลก็ได้
วริศเห็นเธอไม่มีธุระแล้ว กำลังจะก้าวฝีเท้า
เบญญายื่นมือไปที่หน้าอกเขา หยุดฝีเท้าเขาเอาไว้ “ขอการ์ดเชิญงานเลี้ยงการกุศลในคืนพรุ่งนี้ให้ฉันสองใบได้ไหม?” ท่าทียังคงดีมาก
วริศไม่ใช่ไม่ให้ แต่ถามเธอว่า “มีใครจะไปอีก?”
“นุชวราน่ะ” เธอเอาอมยิ้มออกมาจากปาก อธิบายอย่างจริงจัง “ฉันไปแล้วให้เธอผึ่งลมอยู่ที่นี่มันไม่ดีไหม? ฉันอยู่ตำแหน่งเดียวกับเธอ อีกอย่างนายก็ไม่ได้ขาดแคลนการ์ดเชิญนี้ใช่ไหม?”
วริศมองเธอ ไม่ได้ปฏิเสธ แค่เอามือเธอออกเบาๆ จากนั้นก็ก้าวเท้าออกไป
“เฮ้?” เบญญารีบตามไป “นายจะขี้เหนียวแบบนี้ไม่ได้ไหม? ยังไงเราก็เป็นคนที่ทำงานให้รองประธานนะ ให้เกียรติพี่นภาหน่อยสิ?”
ตามเขาเดินเข้าไปในห้องประธาน ภีมพลละสายตาขึ้นมา ได้ยินคำพูดเบญญาแล้ว
“ถ้านายไม่ให้ฉัน ฉันจะไปขอคุณภีม!” เธอแขวะ “จริงๆ เลยนะ ขี้เหนียว!”
ขณะที่เบญญาจะเดินไปหาภีมพล วริศก็ยื่นการ์ดเชิญสองใบจากโต๊ะไปที่หน้าเธอ “ออกไป”
น้ำเสียงเรียบเฉย ราวกับที่นี่ไม่ต้อนรับเธอ
“……” ฝีเท้าเธอหน่วงหนืด อึ้งไปสักพัก
รับการ์ดเชิญสองใบในมือเขามาเปิดออก ด้านบนมีชื่อเธอกับนุชวราที่เขียนด้วยลายมือจริงๆ ด้วย ที่แท้ก็เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว
“ขอบคุณค่ะคุณภีม! ขอบคุณค่ะผู้ช่วยวริศ!” เธอโค้งคำนับให้ภีมพลอย่างสุดซึ้ง จากนั้นก็โค้งคำนับให้วริศอย่างสุดซึ้ง หันหลังวิ่งไปด้วยความดีใจ
วริศกับภีมพลสบตากัน
วริศพูดขึ้น “คุณภีม เมื่อกี้ที่พนักงานหญิงสองคนนั้นออกตัวมาขอโทษก่อน อาจจะเกี่ยวข้องกับเบญญา”
ภีมพลทำท่าเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง แต่ไม่ได้พูดอะไร “อืม” ละสายตากลับมาแล้วทุ่มเทให้กับงานต่อ และไม่ได้ถามวริศว่าจะจัดการยังไง
วริศก็กลับไปนั่งเก้าอี้ทำงานของตัวเอง
ผ่านไปสักพัก ริมฝีปากบางของภีมพลก็เผยอเบาๆ “ยังไม่มีที่อยู่ของญาณีเหรอ?”
“ยังไม่มีครับ แต่ส่งคนไปตามหาอยู่ตลอด ชัยเดชก็จับตาดูอย่างใกล้ชิด”
“อืม”
ภายในห้องทำงานรองประธานข้างๆ เบญญาวางการ์ดเชิญใบหนึ่งลงบนโต๊ะนุชวรา “ให้คุณ!”
เมื่อนุชวราละสายตาขึ้นไปมองเธอ เธอก็กลับที่ตัวเองไปอย่างรวดเร็ว
หลุบตามองการ์ดเชิญ นุชวราเอื้อมมือไปหยิบมันมาเปิด ด้านบนเขียนชื่อตนอย่างชัดเจน ความรู้สึกนั้น……ทั้งประหลาดใจและตื่นเต้น!
ละสายตาขึ้นมองหญิงสาวฝั่งตรงข้ามอีกครั้ง เธอยังไม่ทันได้เอ่ยคำขอบคุณออกไปเลย
นุชวราดีใจมาก และรู้สึกซาบซึ้งใจนิดๆ ด้วย
คืนพรุ่งนี้ที่โรงแรมวิกตอเรีย ทีเอ็ม กรุ๊ปจัดงานเลี้ยงการกุศลที่นี่ในรอบห้าปี
การจัดเตรียมสถานที่ใหญ่โตมโหฬารขึ้นทุกปี นี่คือสิ่งที่ทุกคนเห็นแจ้งประจักษ์ เมื่อก่อนเคยเห็นในโทรทัศน์ ไม่คิดว่าปีนี้จะได้เข้าร่วมด้วยตัวเอง
สำหรับนุชวราแล้ว คือช่วงเวลาเจิดจ้าที่สุดในอาชีพการงาน
แต่เธอไม่มีชุดราตรี……
