เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก – บทที่ 522 คบกันแล้ว

เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 522 คบกันแล้ว?

นภาลัยได้ยินก็ละสายตาขึ้นมา “……” เธอยิ้ม “ทำไมเหรอ?”

“ฉันเลิกงานก่อนนะคะ? วันนี้พี่จะทำโอทีไหม?” เบญญาถามขึ้นเบาๆ ด้วยรอยยิ้ม

มุมปากเธอยกขึ้นเบาๆ “ใช่ ฉันทำโอที งานวันนี้ต้องเสร็จวันนี้”

“งั้นฉันไปก่อนนะคะ? บ๊ายบาย!” ขณะที่พูด เบญก็โบกมือให้เธอ

“ไปเถอะ”

เห็นเธอหันหลังเดินไปที่ประตู นภาลัยก็ค่อนข้างอิจฉา เธอสง่าผ่าเผยจริงๆ วัยนี้ดีจัง ไร้ความกังวลใดๆ

ตัวเองตอนอยู่ในวัยเธอก็ท้องแชมป์กับขวัญข้าวแล้ว

นุชวรานั่งเก้าอี้ทำงาน ที่จริงเธอก็อยากเลิกงาน แต่ไม่กล้าเอ่ยปาก

ยังไงวันนี้คุณนภาก็มาทำงานวันแรก ต้องสร้างความประทับใจอันดีงามให้กับเธอสิ?

สายตานภาลัยมองไปที่เธอ แล้วกล่าวด้วยความยุติธรรม “นุชว์ เธอก็เลิกงานได้แล้ว”

หญิงสาวละสายตาขึ้นมาทันที “……” สบสายตากับคุณนภาอย่างเหลือเชื่อ

มุมปากนภาลัยมีรอยยิ้ม ดวงตาก็อ่อนโยน “ไปสิ เธอก็ไม่ได้เลิกงานเร็วมานานแล้วนี่?”

“ขอบคุณค่ะคุณนภา” นุชวรารู้สึกซาบซึ้งภายในใจ ไม่คิดว่าเธอจะรู้ด้วยว่าตนไม่ได้เลิกงานเร็วมานานแล้ว

คืนพรุ่งนี้เข้าร่วมงานเลี้ยงการกุศล เธอต้องไปซื้อชุดกระโปรงตัวใหม่ ถึงแม้จะซื้อชุดราตรีราคาแพงไม่ไหว แต่ยังไงก็ต้องซื้อชุดเดรสสวยตัวใหม่

นุชวราจัดเก็บโต๊ะ เธอรู้สึกว่าตัวเองในที่สุดก็ยิ่งอยู่ไปก็ยิ่งดีขึ้นเรื่อยๆ

ในห้องทำงานประธาน

เบญญายืนหน้าโต๊ะทำงานวริศ เธอเอื้อมมือไปบังคอมพิวเตอร์เขา “ไปกันเถอะ?”

“ไปไหน?” วริศละสายตาขึ้นมองเธออย่างสงบนิ่ง เดิมทีตั้งใจจะเลิกงานแล้ว คอมพิวเตอร์เพิ่งกดปิดเครื่อง

“ไปซื้อชุดเป็นเพื่อนฉัน” เธอพูด “ฉันจ่ายเงิน ยืมสายตานายเลือก ยังไงช่วงนี้ฉันก็อยู่บ้านนาย ใส่แล้วจะได้ไม่ขัดหูขัดตา นายจะได้สบายใจขึ้นบ้าง”

คำพูดนี้เข้าหูภีมพลอย่างตรงไปตรงมา เขาที่ยืนเอามือไพล่หลังริมหน้าต่างได้ยินก็หันมา ดวงตาลุ่มลึกฉายแววแปลกใจ

เบญญาอยู่ที่บ้านวริศ?

“คุณภีม งั้นผมเลิกงานก่อนนะครับ” แค่เห็นวริศยืนขึ้น พบว่าภีมพลกำลังมองเขาอยู่ แววตานั้น……ไม่ค่อยเหมือนตอนปกติ

“อืม”

วริศอยากอธิบาย แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยปาก ก็ได้รับการพยักหน้าอนุญาตจากท่านประธานแล้ว

“ไปๆ! อย่าอืดอาด!” เบญญาเร่ง แล้วดึงแขนเขา

ทั้งสองหันหลังเดินจากไป……

ภีมพลประหลาดใจ คบกันแล้วเหรอ?

คบกันตอนไหน?

บนทางเดิน กดปุ่มเปิดประตูลิฟต์ เมื่อเบญญากับวริศรอลิฟต์อยู่ นุชวราก็เดินออกมาจากห้องทำงานรองประธานพอดี

เธอชะงักฝีเท้าอย่างอดไม่ได้ มองสองแผ่นหลังนั้นแล้วลังเลสักพัก แต่ก็ยังก้าวเดินไปข้างหน้า

“สวัสดีค่ะผู้ช่วยวริศ” เมื่อนุชวราเข้าไปใกล้วริศ ก็เอ่ยปากทักทายก่อน ใจก็ยังเต้นระรัวอย่างอดไม่อยู่

วริศหันไปมองเธอ “เธอก็เลิกงานแล้วเหรอ?”

“อืม” เธอพยักหน้า ไม่กล้าสบสายตาเขานานๆ

ติ๊ง ประตูลิฟต์เปิดออก

วริศให้ทางอย่างสุภาพบุรุษ เบญญาก็ไม่ได้รีบเข้าไป นุชวรายืนข้างๆ พวกเขาอย่างกระอักกระอ่วนอย่างบอกไม่ถูก

“ไปสิ ยืนอึ้งทำไม?” ขณะที่เบญญาพูด ก็เดินเข้าไปด้านในก่อน

วริศมองนุชวรา “ไปสิ”

นุชวราพยักหน้า ก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน วริศเข้ามาเป็นคนสุดท้าย

เบญญากดปุ่มปิดประตู เธอถอยหลังหนึ่งก้าวพิงกำแพงอย่างเอ้อระเหย เล่นโทรศัพท์พลางถาม “ไปซื้อเสื้อผ้าที่ไหนล่ะ?”

นุชวราหันไปทันที กระอักกระอ่วนไม่หยุด!

แต่พบว่าที่จริงแล้วเบญญาไม่ได้มองเธอ แต่……ทำไมหล่อนถึงรู้ว่าเธอจะไปซื้อเสื้อผ้าล่ะ?