เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 525 ต้องอธิบายสักหน่อย
“ฉันก็ไม่แน่ใจเรื่องของเขามากนัก และไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนั้นด้วย”
นภาลัยตกตะลึงภายในใจ “เขามีคู่หมั้นแล้ว แล้วเกิดอะไรขึ้นกับเขาและเบญ? ในเมื่อไม่รัก ก็ต้องถอนหมั้นก่อนสิ? ถอนหมั้นหรือยัง?”
“ไม่แน่ใจ ฉันไม่เคยถามเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขา”
นภาลัยกำลังคิดอีกครั้ง “ถ้าเขารักคู่หมั้นเขา ทำไมเขาไม่แต่งงาน? ทำไมทั้งคู่ถึงไม่อยู่ในเมืองเดียวกัน?”
“เรื่องความสัมพันธ์ ใครจะรู้ล่ะ?” สายตาภีมพลลึกซึ้ง จับมือเธอไว้แน่น
เขาแค่อยากใช้บั้นปลายชีวิตกับนภาของเขา ไม่สนใจเรื่องของคนอื่น
จนถึงคืนนี้ ชัยเดชและภีมพลทั้งสองฝ่าย ไม่มีใครได้รับข่าวเกี่ยวกับญาณีเลยแม้แต่นิด
ผู้หญิงคนนี้เหมือนหายไปโดยไร้มูลเหตุ
นุชวรากลับมาถึงห้องเช่า เธออาบน้ำเสร็จก็เปลี่ยนเป็นชุดเดรสที่ซื้อมาใหม่ ยืนหน้ากระจก แต่ดีใจไม่ออกเลย
ภาพของเบญญาและผู้ช่วยวริศอยู่ด้วยกัน มันเหมือนการทิ่มแทง ทิ่มสายตาเธอให้เจ็บ ทิ่มแทงใจเธอให้บอบช้ำ
กลั้นความเจ็บปวดกัดฟันใช้ครึ่งเงินเดือน ที่จริงแล้วชุดกระโปรงตัวนี้ก็เหมาะกับเธอมาก
แต่ถ้าออกงานเลี้ยง ยืนภายใต้สปอร์ทไลท์ จะค่อนข้างด้อยกว่ามาก
นุชวราอยากสัมผัสชีวิตชนชั้นสูงบ้าง โดยเฉพาะคราวนี้เป็นของฟรี ไปเปิดหูเปิดตาหน่อยก็ยอดเยี่ยมไปเลย
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาญาณี ยังคงอยู่ในสภาพเชื่อมต่อไม่ได้
ทางด้านคุณภีมก็ไม่รู้สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง เธอไม่กล้าถามอีกเลย
เช้าวันต่อมา ที่ทีเอ็ม กรุ๊ป ภายในห้องทำงานประธานเรียบง่ายสวยหรู
“คุณภีม” วริศเข้าประตูมาแล้วเดินตรงมาด้านหน้าภีมพล “จริงๆ แล้วผมกับเบญญา……”
“ไม่ต้องอธิบายหรอก” ภีมพลที่นั่งเก้าอี้ทำงานละสายตาขึ้นมา มุมปากยกขึ้นเบาๆ “เธอไม่ได้เป็นอะไรกับฉัน ฉันไม่ต้องการคำอธิบาย”
“แต่ว่า คุณภีม……”
“ไปทำงานเถอะ” ภีมพลยิ้ม
วริศปวดศีรษะ “ไม่ใช่ครับ ขอเวลาผมหนึ่งนาที! ผมต้องอธิบายสักหน่อย” จากนั้นเขาก็พูดเร็วดุจไข่มุก ใช้คำพูดที่รวดเร็วและเรียบง่ายที่สุด เล่าต้นสายปลายเหตุของเรื่องราวทั้งหมดกับเขา
สุดท้ายก็เสริมอีกประโยค “แค่ไม่อยากให้เข้าใจผิดครับ”
ภีมพลไม่พูดอะไร ยิ้มขณะมองเขา ด้วยออร่าที่อ่อนโยนอย่างยิ่ง “โอเค ฉันรู้แล้ว นายไปทำงานเถอะ” ในใจคิด ต่อไปถ้าพวกนายสองคนคบกันขึ้นมา ต้องมาประกาศอย่างเป็นทางการอีกไหมเนี่ย?
พลบค่ำ
ณ โรงแรมวิกตอเรียเจ็ดดาว ผู้ถือหุ้นก็คือภีมพล
หมายความว่างานเลี้ยงการกุศลที่ทีเอ็ม กรุ๊ปจัดขึ้นในรอบห้าปีนั้นจัดขึ้นในอาณาเขตครอบครัวตัวเอง
ก่อนงานเลี้ยงจะเริ่มสามชั่วโมง คนงานทำการตรวจสอบมาตรการความปลอดภัยโดยละเอียด มั่นใจแล้วว่าไม่มีอันตรายใดแอบแฝง
ดอกไม้สดที่ใช้สำหรับจัดสถานที่ล้วนส่งมาทางอากาศจากเนเธอร์แลนด์
นักข่าวและสื่อรออยู่ที่สถานที่แล้ว พวกเขาตื่นเต้นอยู่ตลอด แทบไม่ได้หลับทั้งคืน
ผู้มีน้ำใจที่ได้รับการ์ดเชิญก็ทยอยกันเข้ามาในงาน
รถหรูรวมตัวกันในลานจอดรถ ชายหนุ่มสุภาพบุรุษและหญิงสาวสง่างสามลงมาจากรถ
ภายในห้องบอลรูมแสนสวย ไฟคริสทัลกระจายแสงงดงาม บริกรหนุ่มหล่อสวมรองเท้าโรลเลอร์สเกตเดินขวักไขว่ คอยบริการแขกทุกท่านในงาน
สตรีงามในห้องโถง ทุกคนล้วนเป็นคนในแวดวง เอ่ยทักทายกันและกันอย่างเรียบง่าย
เบญญานั่งรถวริศมา ทั้งสองเข้าไปในห้องบอลรูมแล้ว
คืนนี้เธอไม่ได้สวมชุดราตรี ยังคงถักเปียแบบเดร็ดล็อคส์ เชือกหลากสีต่างๆ บนศีรษะสะดุดตาเป็นพิเศษ แจ็กเกตยีนขาดๆ สวมทับสายเดี่ยวสีขาว
คืนนี้เธอมากินเค้ก ได้ยินว่าให้ช่างทำขนมที่โด่งดังที่สุดในอิตาลีมาทำขนมในงานด้วย
“ตะกละ” วริศได้ยินจุดประสงค์เธอ ก็อดแขวะไม่ได้
เธอกลับพูดขึ้นอย่างมั่นใจ “เรื่องอาหารคือเรื่องใหญ่ของมนุษย์ ฉันค่อนข้างชอบของหวาน กินทั่วทุกร้านเค้กดังๆ ในเมืองไนร์ก้ามาหมดแล้ว”
ลัมโบร์กีนีจอดด้านนอกห้องบอลรูม
คนขับที่สวมชุดกระดุมทองสองแถวออกมาจากที่นั่งคนขับ เขาเปิดประตูเบาะหลังด้วยความเคารพนอบน้อม
