เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่542 ดื่มก่อนค่อยพบเธอ
สาวใช้จ้องมองเธอ เอมิลี่ก็พูดอีกว่า “ฉันเป็นคนสัญชาติฝรั่งเศส ที่นั่น อนุญาตให้มีคู่ชีวิตได้หลายคน รักกันได้อย่างอิสระ!”
“แต่เขาไม่ใช่คนฝรั่งเศส เขารักภรรยาของเขามาก และพวกเขาก็มีลูกที่น่ารักด้วยกันสองคน”
“ฉันบอกแล้วว่าฉันไม่แคร์ เธอไม่เข้าใจเหรอ?”เอมิลี่เปลี่ยนสีหน้า เธอหุบยิ้ม และย้ำเสียงแข็งเล็กน้อย “ในเมื่อเขามาหาฉันได้ ฉันก็มีวิธีรั้งเขาไว้!”
หลังจากพูดจบ รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขาอีกครั้ง
รถมาเซราติขับมาทางนี้……
“เธอบอกชัดเจนแล้วใช่ไหมว่า ต้องไปคฤหาสน์ถึงจะได้พบเธอ” ภีมพลเอนหลังพิงเก้าอี้ ไขว่ห้างอย่างสง่างาม “นัดออกมาข้างนอกไม่ได้เหรอ?”
ลูกน้องตอบด้วยความเคารพ “เดิมทีเราวางแผนที่จะนัดหมายกันที่คลับเฮาส์ แต่เธอบอกว่าไม่สะดวก และน้ำเสียงของเธอค่อนข้างเย็นชา ผมเลยคิดว่า…..เจอกันก่อนค่อยว่ากันครับ”
“อืม” ภีมพลไม่พูดอะไรมาก
แต่เขารู้สึกว่าไม่สะดวกที่จะไปที่คฤหาสน์ เพราะที่นั่นเป็นที่พักส่วนตัวของเธอ
ภีมพลยังคิดเผื่อไว้ด้วยว่า ถ้ามันถูกถ่ายภาพโดยสื่อ มันจะทำให้มีปัญหาที่ไม่จำเป็นตามมา
เขาจะรีบสืบว่าใครเป็นเจ้าของจี้หยกให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ จากนั้นดูว่าจะช่วยนภาเติมเต็มความปรารถนาของเขาได้อย่างไร
หลังจากนั้นไม่นาน รถมาเซราติก็ขับรถเข้าไปในคฤหาสน์ ทั้งสองด้านของถนนลาดยางที่คดเคี้ยวมีต้นผลไม้ต่าง ๆ มากมาย กิ่งและใบสีเขียวสวยงามเป็นพิเศษ
รถแล่นไปจนสุดทางและหยุดอยู่หน้าวิลล่าที่สวยงามหลังหนึ่ง
ภีมพลและผู้ติดตามของเขาลงจากรถ ทิวทัศน์ในลานบ้านนั้นสวยงามเป็นพิเศษ และแม้อากาศจะสดชื่นเป็นพิเศษ แต่เขาก็ไม่มีอารมณ์ที่จะชื่นชมมัน
มีคนมาต้อนรับที่ประตูห้องนั่งเล่นของวิลล่า และชายร่างใหญ่สามคนก็ก้าวไปข้างหน้า
“สวัสดีค่ะ คุณภีม”
“สวัสดีครับ”
ภีมพลเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น แต่ไม่เห็นหญิงสาว
พวกเขาได้รับการปฏิบัติด้วยมาตรฐานระดับสูง และไวน์ผลไม้หลายแก้วที่มีรสชาติต่างกันวางอยู่บนโต๊ะกาแฟ
คนรับใช้พูดกับเขาว่า “คุณหนูของเราบอกให้เชิญคุณภีมมาดื่มไวน์ผลไม้ ดื่มไวน์เหล่านี้เสร็จแล้วเธอถึงจะมาพบคุณค่ะ”
ภีมพลมองไปที่โต๊ะน้ำชา แม้ว่าจะมีแก้วไม่มากนัก แต่ก็มีถึง7-8แก้ว สีสันต่าง ๆ ในแก้วขนาดเล็กและสวยงาม เต็มไปด้วยหัวใจของหญิงสาว
“เธออยู่บ้านหรือเปล่าครับ?” ภีมพลถาม
คนรับใช้ตอบว่า “อยู่ชั้นบนค่ะ”
งั้นก็ดี ภีมพลนั่งลงบนโซฟา
เขาหยิบแก้วที่อยู่ใกล้ที่สุดขึ้นมาและสังเกตดูอย่างระมัดระวัง ไวน์นั้นใส ไม่มีสารแขวนลอยและตะกอน เขาเอามันมาแตะจมูกแล้วดม มันมีกลิ่นหอมและกลิ่นเอสเตอร์ของวัตถุดิบจากผลไม้
ลูกน้องทั้งสองเป็นห่วงเขาอย่างอธิบายไม่ได้ “คุณภีม… … ”
แต่ภีมพลรู้ว่ามันง่ายที่จะพบเธอ แต่ยากที่จะทำให้เธอพูดหรือแสดงอะไรบางอย่าง
ภีมพลดื่มเข้าไปหนึ่งอึก รสชาติเปรี้ยวหวานกลมกล่อมและนุ่มนวลไม่มีความขม
“คุณภีม นี่คือน้ำผลไม้ที่ทำจากการหมักผลไม้ป่าธรรมชาติ แต่ละแก้วยังคงเป็นไวน์ ซึ่งเป็นของโปรดของคุณหนูของเรา เธอหวังว่าคุณภีมจะได้ชิมมันด้วย”
“อืม” ภีมพลหยิบไวน์อีกแก้วขึ้นมาดื่มอย่างรวดเดียว
ไวน์บลูเบอร์รี่และไซเดอร์ก็มีรสชาติดีเช่นกัน เช่นเดียวกับไวน์มัลเบอร์รี่และไวน์เบย์เบอร์รี่
เขาดื่มไวน์แก้วสุดท้ายและวางแก้วเปล่าใบสุดท้ายลง
“ฉันดื่มไวน์แล้ว สามารถเชิญคุณหนูของคุณลงมาข้างล่างได้แล้วใช่ไหม?” ภีมพลเงยหน้าขึ้น ใบหน้าของเขาหล่อเหลาและสง่างามมากจนทำให้หัวใจของผู้คนละลาย
ในเวลานี้ พ่อบ้านพูดเป็นภาษาอังกฤษว่า “คุณหนู เธอไม่สามารถลงมาชั้นล่างได้ครับ”
ภีมพลขมวดคิ้วเล็กน้อยและถามเป็นภาษาอังกฤษว่า “ทำไม?”
“เท้าของคุณหนูได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นเธอจึงได้แต่นอนพักผ่อนอยู่บนเตียงครับ” พ่อบ้านพูดอย่างใจเย็น “คุณหนูไม่ได้พบแขกมาเป็นเวลาสองเดือนแล้ว เหตุผลที่เธอยอมพบคุณภีม ก็เพราะคุณมีชื่อเสียงและเธอชื่นชมคุณมาก”
ทำไมเขาไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้?
ภีมพลมองไปที่ลูกน้องสองคนที่อยู่ข้าง ๆ เขา ดูเหมือนพวกเขาจะไม่รู้เหมือนกัน
มีความเงียบสองสามวินาทีเกิดขึ้นในห้องนั่งเล่น
หลังจากนั้นไม่นาน สาวใช้ก็พูดว่า “ถ้าคุณภีมต้องการพบคุณหนูเอมิลี่ ก็เชิญขึ้นไปชั้นบนกับฉันค่ะ”
ภีมพลยืนขึ้น และความสูงที่ได้เปรียบทำให้ผู้คนรู้สึกใจสั่น
เขาเดินตามคนรับใช้ไปทางบันไดวนที่สวยงาม ตามด้วยลูกน้องสองคน แต่พ่อบ้านหยุดไว้ “ขออภัยครับ มีเพียงคุณภีมเท่านั้นที่สามารถขึ้นไปได้”
