เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 557 ราดน้ำมันบนกองไฟ
ขณะที่ภีมพลกำลังขึ้นรถ เสียงโทรศัพท์มือถือซึ่งเป็นหมายเลขจากแคนาดาก็ดังขึ้น
หลังจากจ้องมองหมายเลขด้วยสายตาเย็นชาอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็กดรับสายและเอาโทรศัพท์แนบข้างหู “ว่ามา”
“ถูกใจของขวัญชิ้นนี้ไหม？”เสียงของเด็กสาวที่กลับมาเป็นปกติดังขึ้น น้ำเสียงเจือความพึงพอใจและการเยาะเย้ย “คุณภีม ถ้าอยากจะได้สมุดบันทึกล่ะก็ ง่ายมาก ฉันจะให้เวลาคุณ 24 ชั่วโมง มาพบฉันที่เลคไซด์แมเนอร์ภายใน 24 ชั่วโมง แล้วฉันจะมอบมันให้คุณด้วยตัวเอง”
มุมปากของเธอยกขึ้นและเอ่ยเสริมขึ้นว่า “จำไว้ ว่านี่เป็นวิธีเดียวที่คุณจะเอามันไปได้”
ความโหดเหี้ยมและทมึงถึงปรากฏอยู่บนใบหน้าที่หล่อเหลาของภีมพลอยู่นาน
ในเวลานี้เอง ในห้องทำงานท่านประธานที่เรียบง่ายและหรูหรางดงาม ณ ทีเอ็ม กรุ๊ป
นภาลัยนำเอกสารมาส่ง ทว่ามีเพียงวริศเท่านั้นที่อยู่ เธอมองที่นั่งของภีมพลซึ่งว่างเปล่า อดไม่ได้ที่จะหันไปถาม “เขาไปไหน？”
วริศตอบตามความจริง “ไปหาญาณีแล้วครับ”
“……” นภาลัยตกตะลึงเล็กน้อย
“คุณอย่าคิดมากเลยครับ”
“ฉันเปล่า” นภาลัยยิ้มอ่อน “ฉันไม่ได้คิดอะไรเลย” เธอเพียงแค่คิดว่าภีมพลเห็นงานเป็นเรื่องสำคัญที่สุดเท่านั้นจริงๆ
ในขณะนั้นเอง วริศก็กล่าวกับเธอ “ผมคิดว่าไปแอฟริกาใต้ซื้อเพชรดิบของเมืองเดอร์บันก็เป็นตัวเลือกที่ไม่เลว ผมได้อ่านแผนโดยละเอียดและเห็นด้วยเป็นอย่างมากกับคำแนะนำของคุณครับ”
“หลังจากที่คุณภีมอนุมัติแล้ว คุณก็สามารถติดต่อผู้จัดจำหน่ายทางนั้นได้เลย ถ้าจำเป็นล่ะก็ฉันจะไปที่นั่นด้วยตัวเอง” นภาลัยเองก็อยากให้งานออกมาดีเช่นกัน
ทันใดนั้นเอง ภีมพลก็ปรากฏตัวอยู่ตรงประตูและเดินเข้ามาข้างใน
สายตาที่เขามองนภาลัยไม่เหมือนดั่งเมื่อก่อน แต่กลับเต็มไปด้วยความสับสนและร้อนรน
นภาลัยถอนสายตา และยกฝีเท้าก้าวเดินออกไป เธอไม่อยากที่จะรบกวนเขา
ในขณะที่ไหลของทั้งสองเฉียดกัน ภีมพลก็จับข้อมือของเธอเอาไว้ “เรื่องนั้นมันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดนะ” เขาเอ่ยปากบอก
นภาลัยหันสายตามองไปที่เขา แล้วเอ่ยถามเสียงเรียบ “อย่างที่ฉันคิดมันเป็นยังไง？”
“……” ภีมพลเองก็ยังไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรดี เพราะเขาไม่อยากให้เธอรู้ว่าเขาไปหาเจ้าของหยกมา
“คุณภีม ขณะนี้เป็นเวลาทำงาน โปรดแยกแยะระหว่างเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวด้วย” สายตาของนภาลัยมองลงไปที่ข้อมือของตนเอง แล้วเอ่ยเตือนเขาเสียงเบา “ช่วยปล่อยด้วยค่ะ”
โปรดแยกแยะระหว่างเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว นี่คือเธอโกรธแล้ว
ภีมพลปล่อยมือพลางมองดูเธอเดินไปที่ประตู
ผ่านไปไม่นาน ในห้องทำงานก็เหลือเพียงชายร่างใหญ่สองคน
ภีมพลมองไปที่วริศซึ่งนั่งอยู่ตรงเก้าอี้ทำงาน “……”
วริศสบสายตากับเขา คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงเอ่ยถาม “จะอธิบายเรื่องนี้ยังไงดีครับ？พูดคุยกันเรื่องงานอะไรถึงต้องคุยกันบนเตียงที่ห้องนอน？”
“……” ภีมพลเองก็รู้ว่าคำอธิบายนั้นมันไม่ชัดเจน
เขาเองคิดกลับกันแล้ว ก็รู้สึกได้ถึงความโกรธของนภาลัย สุดท้ายแม้แต่วริศเองก็ไม่เข้าใจ
ดังนั้นภีมพลจึงหันหลังจากไป แล้วเดินไปที่ห้องทำงานท่านรองประธาน
เมื่อเบญญาเห็นเขาเดินเข้าประตูมา เธอก็ระเบิดความไม่พอใจที่สะสมเอาไว้ “แค่ทำผิดพลาดในเรื่องที่ผู้ชายทุกคนในโลกผิดพลาดเองไม่ใช่เหรอ？ฉันบอกอะไรคุณให้นะ ก็ไม่ต้องอธิบาย ยิ่งคุณอธิบายก็ยิ่งไม่มีคนเชื่อ เพราะทุกคนไม่ใช่คนโง่ค่ะ！”
ภีมพลมองเธอด้วยสายตาที่พูดไม่ออก！
“เบญ” นภาลัยเอ่ยปรามเสียงเย็น “ตอนนี้เป็นเวลาทำงาน！”
เบญญากลับหยุดพูดไม่ได้ เธอกลอกตาใส่ภีมพล “ทางที่ดียอมรับมาตรงๆ เลย！หลังจากนั้นก็เขียนจดหมายรับรอง！ให้นภาผู้มีจิตใจกว้างขวางของเรายกโทษให้คุณเพื่อเห็นแก่ลูก！”
ภีมพลก้าวไปหยุดที่เบื้องหน้าของเธอ สายตาจับจ้องที่เธอด้วยความเย็นชา “อย่าราดน้ำมันบนกองไฟได้ไหม？เธอไม่พูดก็จะไม่มีใครคิดว่าเธอเป็นใบ้หรอก”
“ฉัน……ฉันแค่เตือนด้วยความหวังดี！” เบญญาอดทนต่อแรงกดขี่ที่เกินขนาดของเขา เธอถึงกับพูดติดอ่างแม้ในขณะที่เธอพูด
“เบญญา เธอออกไป” นภาลัยปวดหัว “เอาเอกสารนี้ไปส่งที่แผนกการเงินให้ฉันที”
เธอจะเอาความกล้าจากไหนที่จะไม่ยอมทำตามคำของท่านรองประธาน？เธอต้องทำงานหาเงินอยู่ที่นี่
ดังนั้นเบญญาจึงเม้มปาก ก้มหัวเดินไปรับเอกสารเอาไว้ แต่เมื่อเธอหันกลับมาและเดินผ่านภีมพล เธอก็ใช้เอกสารตีเขาอย่างเต็มแรง “ผู้ชายเลว！”
“เธอ……” ภีมพลหันสายตา แต่เธอก็กลับวิ่งหนีไปในพริบตา อยากจะหยิกเธอให้ตายจริงๆ เชียว！
