เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 573 ซุบซิบนินทา
เรื่องนี้ก็กระจายอยู่ภายในบริษัทอย่างรวดเร็วเป็นที่เรียบร้อย
“นี่ๆ รีบมา！วันนี้มีข่าวใหญ่！พวกเธอลองเดาสิว่ามันคืออะไร มันเกี่ยวกับผู้ช่วยวริศ！”
ในห้องทำงาน ทุกคนรวมตัวกันอย่างรวดเร็ว และรังสีของการซุบซิบนินทาก็อบอวลรุนแรงไปทั่ว
“เรื่องอะไรล่ะ？เธอก็รีบพูดสิ！” คนหนึ่งไม่สามารถอดกลั้นไว้ได้
พวกหล่อนทั้งสามยิ้มอย่างมีเลศนัยมากกว่าใคร “ลองเดาดูก่อนสิ”
“ผู้ช่วยวริศมีแฟนสาวแล้วเหรอ？”มีคนลองเอ่ยถาม
และมีอีกคนหนึ่งกล่าวอย่างไม่สามารถทนได้ “ไม่ใช่ กำลังจะแต่งงานย่ะ！”
“หะ？”คนหนึ่งรู้สึกประหลาดใจ “เจ้าสาวคือใคร？”
“พระเจ้า เขาจะแต่งงานกับใครล่ะ？เขาดูเหมือนจะยังไม่มีแฟนนะ！”คนหนึ่งแคลงใจ “ฉันคิดมาตลอดว่าเขาโสดนะเนี่ย”
“ผู้หญิงคนนั้นพวกเธอทุกคนก็รู้จัก อย่าว่าแต่รู้จักเลย อย่างน้อยๆ ทุกคนต่างก็เคยเจอ”
“เป็นไปได้ยังไง？ใครกัน？” ทุกคนเริ่มใช้สมองครุ่นคิด
ผู้ช่วยวริศได้รับการยอมรับว่าเป็นเทพบุตร มีความรู้ความสามารถ และเป็นสุภาพบุรุษ เข้มงวดมีวินัยในตัวเอง โปรไฟล์คู่ครองก็ต้องสูงเป็นธรรมดา
ทุกคนต่างเดาไม่ออกและข้อสรุปสุดท้ายก็คือ“ไม่รู้” ต่างรู้สึกว่าไม่มีใครคู่ควรกับเขามาโดยตลอด
ห้องทำงานเงียบกริบ สายตาซุบซิบทั้งหมดจดจ้องไปที่ใบหน้าของพวกหล่อน
คนหนึ่งอดไม่ได้จึงเอ่ยออกมา “ก็เบญญาไงล่ะ！”
“……”
ในห้องทำงานเกิดความนิ่งเงียบขึ้น
“จริงแท้แน่นอน ฉันเพิ่งได้ยินพวกเขาคุยกันเรื่องแต่งงานในโรงอาหาร”
“อืม ฉันก็ได้ยินเหมือนกัน”
“ใช่ ฉันอยู่ที่นั่นด้วย”
“พระเจ้าช่วย！”
นี่เป็นข่าวช็อคโลกทีเดียว ผู้ช่วยวริศที่สุภาพเรียบร้อยดั่งเจ้าชายในใจของทุกคนเสมอมา เขาไม่เย็นชาเหมือนคุณภีม ที่ปกติทุกคนสามารถพูดคุยเรื่องการทำงานกับเขาได้บ้าง
แต่เขากลับจะแต่งงานกับเบญญา！สาวน้อยที่เกิดหลังปี2000คนนั้นเนี่ยนะ？เด็กคนนั้นคู่ควรกับผู้ช่วยวริศเหรอ？
ระหว่างทางกลับจากเลิกงาน วริศเป็นคนขับรถ และเบญญานั่งข้างคนขับ
เธอก้มหน้าก้มตาเล่นเกมเหมือนเคย “ในเมื่อเจ้านายไม่อยู่ พรุ่งนี้เราตื่นสายกันได้ใช่มั้ย？”
“แล้วเธอว่าไง？”วริศเสียงเรียบนิ่ง สายตามองไปเบื้องหน้า “หรือว่าเธอจะช่วยเจ้านายทำงานล่ะ？”
“ไม่อะ ใช้ชีวิตและพัฒนาความสามารถในการทำงานของตัวเอง” เธอตอบด้วยรอยยิ้ม เล่นเกมโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง
ผ่านไปสักครู่หนึ่ง เธอก็เอ่ยถามเขาอีกครั้ง “คุณอยากดื่มนมกล้วยมั้ย？”
“ถ้าเธออยากดื่มก็ไปสิ” น้ำเสียงวริศยังคงเรียบนิ่ง
เธอหัวเราะฮี่ๆ “งั้นรบกวนคุณไปที่นั่นหน่อยนะ”เธอหันหน้ามามองเขา“คุณอบอุ่นขนาดนี้ ทำไมถึงยังไม่มีแฟนนะเนี่ย？”
เขานิ่งเงียบ เรื่องของความรู้สึกเขาไม่เคยตอบอยู่แล้ว
เบญญาเองก็ไม่ได้ถามอะไรอีก จนกระทั่งรถหยุดที่หน้าร้านเบเกอรี่ เธอก็ยังเล่นเกมไม่จบ
“คุณไปซื้อสิ ฉันดื่มขวดเดียวก็พอละ ขอบคุณ” เธอไม่คิดจะลงจากรถด้วยซ้ำ
วริศปลดเข็มขัดนิรภัย พลางบ่นกระปอดกระแปด “ยัยเด็กติดเกม” ในน้ำเสียงของเขาไม่มีท่าทีรังเกียจ
เธอไม่ปฏิเสธ ในเวลาทำงานเธอก็ไม่ได้เล่นเกมนี่
วริศเข้าไปในร้านเค้กอย่างรวดเร็วหลังจากลงจากรถ และกลับออกมาหลังจากนั้นไม่นาน
เมื่อเขาขึ้นรถ เธอก็เพิ่งเล่นจบเกม และเธอก็วางโทรศัพท์ลงแล้วด้วย
“ทำไมได้มาขวดเดียวล่ะ？”เธอยื่นมือออกไปรับไว้ “คุณไม่ดื่มเหรอ？”
“ไม่ดื่ม” ที่จริงแล้ววริศว่าจะซื้ออีกขวด แต่ว่าเหลือขวดสุดท้ายพอดี
เบญญามองแสงไฟเหลืองนวลของร้านเบเกอรี่ และนึกถึงครั้งแรกที่เธอมาที่นี่เพื่อซื้อนมกล้วย เธอเอ่ยถาม
“ไม่ใช่ว่าเหลือขวดสุดท้ายแล้วเหรอ？”
เขาไม่ได้ตอบ และสตาร์ทรถขับออกไปอีกครั้ง
แต่เธอกลับคลายเกลียวฝาขวดออก และยื่นขวดนมให้เขา “คุณจิบก่อนสิ”
วริศหันมามองเธอและตกใจเล็กน้อย กลิ่นหอมเข้มข้นโชยออกมา เขาเอื้อมมือไปหยิบมันและจิบโดยไม่รู้ตัว
เบญญารับขวดที่เหลือครึ่งหนึ่งมา และเริ่มกระดกใส่ปากของเธอโดยไม่ลังเล กลีบริมฝีปากของเธอเปื้อนด้วยน้ำนม
รถยนต์มุ่งหน้าไปที่หมู่บ้านฟ้าสาง วริศเองก็มึนงงเล็กน้อย เมื่อครู่เขาดื่มเข้าไปจริงๆ หรือ？？
แล้วเธอก็ดื่มต่อ？
สิ่งที่กระทำไปเมื่อครู่เขาไม่รู้ตัวเลย และค่อนข้างจะคลุมเครืออยู่บ้างเล็กน้อย
