เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 592 หญิงสาวที่อ่อนไหว
บอดี้การ์ดจำนวนหนึ่งที่สวมชุดสูทเหมือนกันเปิดประตูรถ แต่ละคนหน้าตาดีมากเช่นกัน “สวัสดีครับคุณภีมพล! สวัสดีครับคุณนภาลัย!”
หลังจากภีมพลหิ้วกล่องสีเงินลงจากรถ ก็จูงมือนภาลัย พาเธอลงจากรถอย่างรอบคอบ
บุคลิกเขาโดดเด่น เหมือนห้อมล้อมด้วยความยิ่งใหญ่ที่ไม่อาจยั่วยุได้ ท่าทางเคร่งขรึมทำให้จิตใจตึงเครียด มักรู้สึกน่าเกรงขาม
หลังจากนภาลัยลงจากรถก็ตามเขาเดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่บริษัท แล้วขึ้นลิฟต์ไปชั้นบน
ภายในห้องประธานชั้นบน
เบญญาและวริศมาถึงก่อน ตอนนี้เธอยืนข้างวริศ ยื่นข้อมูลบางส่วนให้กับเขา แล้วโพล่งถาม “พวกเขากลับมาแล้วเหรอ? วันนี้จะมาบริษัทไหม?”
“มา” วริศมักจะพูดไม่เยอะ “เดี๋ยวเตรียมประชุมเช้า”
“อ่อ” หญิงสาวพยักหน้าเหมือนคิดอะไรอยู่ “พวกเขาทำราบรื่นไหม?” จากนั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าลอยมาจากประตู เธอยกสายตาขึ้นมอง เห็นพวกเขาพอดี “คุณภีม คุณนภาลัย!”
“ฮาย” นภาลัยยิ้มขณะทักทายพวกเขา
วริศก็ทักทายเช่นกัน
สีหน้าภีมพลนุ่มนวลขึ้น กล่องใส่รหัสสีเงินที่ถือในมือสะดุดตามาก เขาวางมันลงบนโต๊ะทำงาน
“นี่คืออะไรคะ?” เบญญาเดินไปด้วยความสงสัย “คงไม่ใช่กล่องเครื่องประดับหรอกนะ?”
“เพชรดิบ” เสียงภีมพลทุ้มต่ำน่าดึงดูด “เพชรดิบที่ดีที่สุดในแอฟริกาใต้ เป็นไพลินทั้งหมด”
“ว้าว!” เบญญาตั้งตารอมาก “ฉันดูหน่อยได้ไหมคะ?”
“เดี๋ยวจะโชว์ในที่ประชุม” ภีมพลพูด “ถ้าอยากเห็นเธอก็ต้องเข้าร่วมการประชุม หลังจากโชว์เสร็จจะเก็บไว้ในคลังเครื่องประดับ ยังไม่เอาออกมา รอภาพร่างออกมาก่อน”
“ได้ค่ะ ฉันจะไปดู!” เธอตื่นเต้นมาก จริงๆ แล้วหญิงสาวสนใจพวกเพชรกันหมด
“แอฟริกาใต้สนุกไหมคะ?” เบญญายิ้มขณะถามนภาลัย “ฉันไม่เคยไปที่นั่นเลย เจอเหมืองเพชรทุกที่เลยไหมคะ?”
“ไม่ถึงขนาดนั้น”
ตรงประตูทางเข้า นุชวราที่ถือเอกสารอยู่หยุดชะงักฝีเท้า
พวกเขาไปแอฟริกาใต้มาเหรอ?
แสดงว่าทุกคนรู้กันหมด มีแค่นุชวราอย่างเธอไม่รู้งั้นเหรอ?
นภาลัยพูดอีกครั้ง “เราไม่ได้ไปเที่ยว ก็เลยไม่รู้ว่าสนุกไหม เอาล่ะ เธอก็ไปเตรียมตัวสักหน่อย เดี๋ยวประชุมเช้าแล้ว”
“ได้ค่ะ!” เบญญาหันตัวเดินไปที่ประตู
เพิ่งเดินออกมาจากประตูใหญ่ห้องทำงาน ก็เกือบชนนุชวราที่ยืนข้างกำแพง มองเธอด้วยความสงสัย จากนั้นก็ก้าวเท้าเดินต่อ
นุชวราเคาะประตูเดินเข้าไป เธอทักทายทุกคน ยื่นเอกสารในมือให้วริศแล้วเดินออกมา
เธอคิดว่าทุกคนมองเธอเป็นคนนอก
ที่จริงไม่ใช่เลย แค่เธอเองรู้สึกอ่อนไหวมากเกินไป
นี่ไม่มีอะไรต้องปิดบัง
“นุชว์ คุณก็ไปประชุมเช้าด้วยใช่ไหม?” เบญญาเงยหน้ามองเธอที่เข้าประตูมา
นุชวรา， “……”
เธอพูดอย่างตั้งตารอคอย “เดี๋ยวที่ประชุมจะโชว์เพชรดิบ เป็นไพลินหมดเลย ฉันคิดว่าเป็นบุญตา”
“อืม” เธอไม่ได้พูดอะไรมาก นั่งที่ตัวเอง
ณ R-Alan กรุ๊ป ภายในห้องทำงานรองประธานที่จัดตกแต่งอย่างเป็นเอกลักษณ์
วันนี้ญาณีสวมเชิ้ตแขนยาวสีขาว กางเกงเอวสูงทรงกระบอกสีดำ เธอยืนริมหน้าต่างลูบคาง ดวงตาหรี่เล็กน้อยขณะครุ่นคิด
ยัยนุชวราคนนี้ดูเหมือนเกิดความสงสัยแล้ว
ตัวเองต้องขจัดความสงสัยเธอก่อน ไม่งั้นงานในอนาคตจะคืบหน้าได้ไม่ดี
เธอเป็นคนมีความคิดถูกต้อง อยากให้เธอร่วมมือด้วยความเต็มใจ เกรงว่าไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างนั้น
ดังนั้นความคิดจำนวนหนึ่งจึงเกิดขึ้นเงียบๆ ในหัวสมองญาณี เธอสามารถจินตนาการถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นในภายภาคหน้าเลยด้วยซ้ำ กับนุชวราต้องใช้เวลาสักหน่อย
