เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก – บทที่ 598 คืนก่อนวันจะไป

เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 598 คืนก่อนวันจะไป

นภาลัยยิ้มแล้วถามขึ้น “นอนปกติเหรอ?” ทำไมรู้สึกว่าเขามีเจตนาร้าย?

มุมปากภีมพลวาดโค้งขึ้นมา อุ้มเธอขึ้นมาในแนวนอน “เธอจะไม่เพิ่มฉันเข้ากลุ่มเหรอ?” เดินไปหน้าเตียงทีละก้าว

เขาก็ถามไปงั้นๆ ไม่คิดจะเข้าจริงหรอก

“ไม่คิดอ่ะ” นภาลัยออกมาจาก line สองมือโอบคอเขาไว้ อธิบายด้วยสีหน้าจริงจัง “นายคิดดูสิ ถ้านายเข้ากลุ่ม ทุกคนจะพูดทุกอย่างที่ต้องการออกมาเต็มที่ไหม? กลุ่มตายแน่”

“ฉันเป็นเสือเหรอ?” เขาเลิกคิ้ว

เธอหัวเราะเบาๆ “ไม่ใช่สิ นายเป็นเสือดาว”

ชายหนุ่มวางเธอลงบนเตียงกว้างและนุ่ม เอาโทรศัพท์ในมือเธอไป ปลดเนกไทถอดเสื้อเชิ้ต ปิดไฟในห้อง จากนั้นก็โน้มตัวลงไปลูบผมของเธอ “ที่รัก หอมจัง”

ในกลุ่มยังคงครึกครื้น ทุกคนปรึกษากันว่าครั้งนี้ต้องเอาอะไรไปบ้าง แต่ละคนพิจารณากันอย่างรอบคอบ

เนื่องจากคุณวรภพเคยไปกระท่อมมาแล้ว จึงอธิบายสถานการณ์ที่นั่นกับทุกคนโดยละเอียด

ทุกคนมีความเชื่อมั่นว่าจะชนะR-Alan!

ครั้งนี้จะต้องสร้างผลงานยอดเยี่ยมที่สุดออกมาให้ได้!

คุณวรภพออกความเห็นในกลุ่ม บอกว่าเรื่องนี้จะต้องเก็บเป็นความลับร้อยเปอร์เซ็นต์

พรุ่งนี้เช้าต้องเซ็นข้อตกลงในการเก็บเป็นความลับ ก่อนที่คอลเลคชั่นรักแท้ของทีเอ็ม กรุ๊ปจะเปิดตัววางขายสินค้าสำเร็จ ทุกเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการออกแบบห้ามรั่วไหลออกไป

เราต้องพยายามเงียบๆ ต่อสู้เพื่อชัยชนะ!

ในคอนโดแห่งหนึ่ง ปลดล็อกลายนิ้วมือเปิดประตูใหญ่เข้ามา

เบญญาก้าวเท้าเข้ามาด้านใน “นายไปน้ำตกลอซีราไหม?”

“ฉันจะไปทำไม?” วริศเปลี่ยนรองเท้าปิดประตูแล้ว วางสูทนอกลง “เธออยากไป?”

หญิงสาวไม่ปิดบัง “นภาลากฉันเข้ากลุ่มแล้ว ในฐานะผู้ช่วยของเธอ คงมีเหตุผลที่จะไปล่ะมั้ง?”

วริศเหลือบมองเธอ “งั้นฉันเข้าใจแบบนี้ได้ไหมว่า เธอจะไป ก็เลยอยากให้ฉันไปด้วย?”

หญิงสาวหันไป สายตาทั้งสองประสานกัน “เข้าใจแบบนี้ไม่ได้นะ ฉันแค่ถามเฉยๆ”

มุมปากวริศยิ้มแบบไม่จริงจังเล็กน้อย และไม่อยากดึงดัน เขายกเท้าเดินเข้าไปในห้องทำงาน

เบญญาก็ไม่ได้คิดมาก เธอนั่งลงบนโซฟา เปิดโทรศัพท์หาข้อมูลเล็กๆ น้อยๆ เกี่ยวกับน้ำตกลอซีราในเน็ต

สภาพแวดล้อมสวยและเงียบสงบจริงๆ ตั้งอยู่ในภูเขาลูกใหญ่คดเคี้ยว ห่างไกลจากเขตเมือง

กระท่อมเล็กเดี่ยวๆ สิบหลัง รูปลักษณ์ภายนอกงดงามมาก สร้างได้สวยวิจิตรสุดๆ

ทุกหลังอยู่ได้สามคนไม่ถือว่าแออัด ชั้นแรกมีห้องโถงขนาดเล็ก มีโทรทัศน์ โซฟา โต๊ะชาและห้องน้ำ

บันไดวนขนาดเล็กล้อมรอบอย่างแน่นหนา สวยงามเป็นเอกลักษณ์ ขึ้นลงพร้อมกันได้เพียงคนเดียว

รูปภาพแสดงให้เห็นว่าชั้นสองมีเตียงเดี่ยวสองเตียง หน้าต่างสองบานหันเข้าหากัน หลังคาบ้านจากกว้างไปหาแคบ เหมือนการออกแบบในนิทาน

กระท่อมสร้างมาจากไม้ทั้งหลัง ไม่มีกระเบื้องสักแผ่น

เบญญาที่ใช้ชีวิตในเมืองอันวุ่นวายมานาน ไม่มีความต่อต้านในสถานที่แบบนี้เลย เธอรู้สึกสุขใจ อยากไปมากๆ!

ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน วริศเดินมาถึงห้องรับแขก สายตาลุ่มลึกจ้องหน้าเธอ

เห็นเธอยังนั่งโซฟาเล่นโทรศัพท์อยู่ ใบหน้านั้นก็เกิดรอยยิ้มคาดหวัง

“เธออย่าไปเลย”

หญิงสาวตกใจสะดุ้ง เงยหน้ามองเขา มาตอนไหนเนี่ย?

เบญญาเห็นสีหน้าเขาเข้มงวด ก็ถามขึ้น “ทำไม? ทำไมไม่ไป?”

“นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น พวกเธอไปสร้างสรรค์ผลงานกัน ไม่ได้ไปเที่ยว” วริศหันหลังไปรินน้ำแก้วหนึ่งให้ตัวเอง “เวลากระชั้นชิด ถ้าเธออยากไปจริงๆ ค่อยไปวันหลังก็ได้”

“ไปคนเดียวจะไปสนุกอะไร?” เธอถาม “วันหลังนายจะไปด้วยเหรอ?”

วริศดื่มน้ำ “ไป”