เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก – บทที่ 608 ไม่คุยเรื่องงาน เล่นให้เต็มที่

เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 608 ไม่คุยเรื่องงาน เล่นให้เต็มที่

กระท่อมไม้ตั้งอยู่บนเนินเขาเล็ก และสร้างใกล้น้ำตก เพราะคอมพิวเตอร์และของใช้ประจำวันของทุกคนอยู่ที่นั่น ดังนั้นบอดี้การ์ดจึงเฝ้ายามตลอด 24 ชั่วโมง

อุปกรณ์ปิ้งย่างที่ตั้งอยู่บนพื้นคอนกรีตหน้าลานที่พักนั้นล้ำหน้ามาก อาหารที่ย่างบนแผ่นเหล็กร้อนกำลังได้ที่ กำลังโชยกลิ่นที่หอมฟุ้ง แม่บ้านสองคนกำลังปิ้งอย่างตั้งใจ และปรุงรสไปด้วย

มีเนื้อย่าง มีมะเขือ พริกหวาน เต้าหู้ ยังมีปลาหมึกและข้าวโพด…….ใต้เตายังเผามันเทศที่ห่อด้วยกระดาษฟรอยอยู่ด้วย

มีดีไซเนอร์ที่ไม่ได้ลงไปเล่นน้ำกำลังกินเนื้อย่างกันแล้ว

“อืม รสชาติไม่เลว อันนี้สามารถใส่กระเทียมเยอะหน่อย รสชาติดีมากเลย！”

“ครั้งสุดท้ายที่ฉันออกมาปิ้งบาร์บีคิวคือเมื่อสามปีที่แล้ว หอมมากเลย ชอบความรู้สึกแบบนี้จัง ขอบคุณคุณน้า”

“ไม่ต้องเกรงใจค่ะ ชอบก็ทานเยอะๆนะคะ”

“อร่อยมาก รีบชิมมะเขือย่างนี้ดู！ นิ่มมากเลย！”

“ชอบก็กินเยอะหน่อยนะคะ อาหารเอามาเพียงพออยู่แล้วค่ะ”

ตรงกระท่อมไม้มีบันไดหิน เมื่อเดินลงบันไดหิน ตรงธารน้ำมีศาลา ในศาลามีชิงช้าหนึ่งอัน ดีไซเนอร์หญิงคนหนึ่งกำลังกอดโน๊ตบุ๊คนั่งอยู่บนนั้นแกว่งมันไปมา

ฟังเสียงน้ำไหล ภาพต่างๆก็เริ่มผุดขึ้นมาในความคิดของเธอ และเธอเป็นคนแรกที่ค้นพบแรงบันดาลใจ

ดังนั้นจึงเริ่มวาดแบบ

ผ่านไปไม่นาน ก็มีเสียงดังมาแต่ไกล

“พวกเราขุดเจอของป่าแล้ว！ ได้ยินว่าเรียกผักเป็ด เอาไปผัดไข่อร่อยมากเลย！”

“ใช้ทำซุปมื้อเย็นละกัน ตอนเที่ยงกินเนื้อ ตอนค่ำกินจืดหน่อย”

“ได้！”

“ว้าว！เนื้อย่างนี้หอมมากเลย มีคนอยากกินจนน้ำลายไหลออกมา รีบเดินไปทางเตาปิ้งย่าง

“รีบชิมดู! หอมมาก รสกระเทียมอร่อยมาก”

ลานหน้าที่พักเต็มไปด้วยภาพแห่งความสุข

น้ำตกลอซีรา มีบาร์ออกซิเจนธรรมชาติ อยู่ตรงนี้ความตึงเครียดจากการทำงานของทุกคนก็ได้ถูกปลดปล่อย และนภาลัยก็ไม่ได้เร่งให้ทุกคนทำงานด้วย

เล่นให้เต็มที่ก่อน ผ่อนคลายอารมณ์แล้ว แรงบันดาลใจมันก็จะมาเอง

พลบค่ำ

ในเมือง วริศกับเบญญาต่างก็ไม่ได้ทำโอที พวกเขากลับไปถึงที่คอนโดแล้ว

วริศล้างมือแล้วก็ต้มหมี่ที่ห้องครัว เบญญานั้นนั่งอยู่ดูซีรีส์อยู่ตรงโต๊ะอาหาร

จนกระทั่งวริศได้ยกบะหมี่สองชามออกมา วางชามหนึ่งไว้ตรงหน้าเธอ พร้อมกับตะเกียบคู่หนึ่ง

เธอจึงเงยหน้าขึ้น “ขอบคุณนะ” หยิบตะเกียบแล้วก็กินมันเลย

“แม้แต่มือก็ไม่ล้างแล้วเหรอ? ซีรีส์มันสำคัญขนาดนั้นเหรอ?” วริศเป็นผู้ชายที่รักความสะอาดอย่างมาก ในที่สุดก็ทนไม่ได้แล้ว

เธอรีบวางตะเกียบลง “ขอโทษด้วย ฉันลืมน่ะ” เธอกดปุ่มหยุด แล้วลุกขึ้นไปล้างมือ

วริศที่ยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะอาหาร จ้องมองใบหน้าที่กวนประสาทของไวศิษฎ์ที่อยู่ตรงหน้าจออย่างเย็นชา ทำไมผู้หญิงสมัยนี้ถึงชอบสไตล์แบบนี้นะ?

ดูแล้วก็พึ่งพาอาศัยไม่ได้เลย

“ไม่พูดไม่ได้แล้วว่าซีรีส์เรื่องนี้ถ่ายทำได้ดีมาก มันมีเสน่ห์ที่น่าดึงดูด ทำให้คนดูหยุดไม่ได้” เบญญาล้างมือเสร็จก็ออกมาเลย นั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ตรงโต๊ะอาหาร สวมหูฟังขึ้นมาใหม่ พลางดูกินบะหมี่พลางดูซีรีส์ และก็หัวเราะเป็นครั้งคราว

วริศไม่พูดไม่จา เขากินหมี่เหมือนรอบตัวไม่มีคน ช่วงนี้อารมณ์ไม่ค่อยจะดีอยู่แล้ว ก็ไม่รู้เป็นเพราะอะไร

หลังจากที่ทานอาหารเย็นแล้ว เขาเข้าไปในห้องหนังสือ หัวใจยิ่งแปลกพิลึก

เบญญาอาบน้ำก่อน เสร็จแล้วก็ดูซีรีส์ต่อ

เมื่อก่อนเธอยังอุ่นนมให้เขา แต่ตอนนี้ติดซีรีส์จนขี้เกียจที่เข้าห้องน้ำ

เช้าวันรุ่งขึ้น

นุชวรากำลังเดินอยู่ในร้านขนมปังแห่งหนึ่ง อยากจะซื้ออาหารเช้า รถเบนท์ลี่ย์สีแดงก็ได้มาจอดอยู่นอกร้าน ญาณีลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในร้านขนมปัง

ช่วงนี้งานค่อนข้างที่จะยาก เมื่อถึงเวลาบ่ายก็มักจะหิว ดังนั้นจึงอยากจะมาซื้อขนมปังไปเก็บไว้กินที่บริษัท