เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก – บทที่ 612 ครั้งแรกที่รู้จักตัวตนของเธอ

เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 612 ครั้งแรกที่รู้จักตัวตนของเธอ

“ไม่ต้องทำแล้วค่ะ พี่ญาณี” นุชวรารู้สึกเกรงใจ “ฉันทานมื้อเย็นมาแล้ว”

แต่ว่าญาณีได้เข้าไปในครัวแล้ว เปิดตู้เย็นเอาบะหมี่ออกมาแล้ว “ไม่ว่าจะทานข้าวเย็นหรือยัง ยังไงก็ต้องกินบะหมี่อายุยืน เธอนั่งพักก่อน เดี๋ยวพี่ก็ทำเสร็จแล้ว”

ห้องครัวเล็กมาก และรกมาก สภาพมันแย่มาก

“ตอนฉันอยู่ต่างประเทศเคยไปเรียนทำหมี่มาโดยเฉพาะ” ญาณีพลางทำพลางยิ้มพูด “บะหมี่ที่ฉันทำรสชาติอร่อยมากเลย เธอวางใจเถอะ”

นุชวราเถียงสู้เธอไม่ได้ สุดท้ายทำได้เพียงยืนมองเธอต้มบะหมี่ตรงหน้าประตูห้องครัว

“นุช เธออายุเท่าไหร่แล้ว? 24 หรือ 25？”

“24。”

“เด็กมากเลย อายุน้อยกว่าพี่สิบปีแหน่” ญาณีถอนหายใจ รู้สึกตัวเองแก่ขึ้นมาในทันที ยังไม่ได้มีความรักดีๆกับเขาสักครั้งเลย เอาความสาวทั้งหมดไปเสียเวลาให้กับภีมพล

เธอเสียดายมาก แต่ไม่เสียใจ

บะหมี่อายุยืนต้มเสร็จอย่างรวดเร็ว ญาณีได้ยกบะหมี่ออกมาที่ห้องรับแขกอย่างระมัดระวัง วางลงบนโต๊ะอย่างเบามือ แล้วยื่นตะเกียบคู่หนึ่งให้เธอ “เจ้าของวันเกิด กินได้แล้วจ้า”

“ขอบคุณค่ะ” นุชวราในใจเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง รู้สึกอยากจะร้องไห้ ดวงตาชุ่มไปด้วยน้ำตา

ญาณีกลับเข้าไปล้างมือแล้วออกมา เอาเสื้อที่อยู่ในถุงออกมา “ฉันเลิกงานแล้วไปเลือกให้เธอโดยเฉพาะเลยขฌ ชอบมั้ย? ฉันพยายามเลือกสไตล์ของเธอแล้ว”

แค่มองเนื้อผ้า นุชวราก็ตกใจ เงยหน้าขึ้นมาถาม “มันแพงมากใช่มั้ย?”

“ไม่หรอก ไม่แพง เธอดูสิว่าชอบมั้ย”

สำหรับญาณีไม่แพง แต่สำหรับนุชวรานั้นมันแพงมาก

“พี่ไม่ต้องซื้อเสื้อให้ฉัน” เธอรู้สึกเกรงใจ “พี่ดีกับฉันมากพอแล้ว”

“รีบกินบะหมี่เถอะ กินเสร็จเรามาอธิษฐานเป่าเค้กกันดท ซื้อมาแล้ว ไม่ต้องพูดมากแล้วล่ะ? วันเกิดแค่ปีละครั้งเอง” คืนนี้ญาณีอารมณ์ดี ไม่ได้แข็งกระด้างเหมือนเมื่อก่อน ญาณีนั้นเหมือนพี่สาวข้างบ้านที่เป็นห่วงเป็นใยเธอมากกว่า

“ช่วงนี้เธอกับวริศเป็นยังไงบ้าง?” เธอถามเรื่องความรัก ก็เหมือนเพื่อนสาวคุยกัน

นุชวรายิ้มอย่างทำอะไรไม่ได้ ฉันกับเขามันไม่ใช่คนในโลกเดียวกัน ดังนั้นก็ยังคงเหมือนเดิม เห็นหน้าก็ทักทายกัน ส่วนใหญ่ก็คุยเรื่องงาน

“เสียใจมั้ย?” ญาณีถามอย่างเบาเสียง “ปล่อยวางได้มั้ย?”

นุชวรานิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง

“อันที่จริง เสียใจมันก็เป็นเรื่องปกติ” ญาณีที่ใบหน้ามีรอยยิ้ม พูดเยาะตัวเอง “ฉันก็เสียใจเหมือนกัน ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่ก็ไม่สามารถควบคุมความคิดถึงเอาไว้ได้ โดยเฉพาะเวลากลางคืนที่เงียบสงบ”

“แต่เขากับเบญญาเหมือนจะเป็นไปไม่ได้เช่นกัน” จากการสังเกตหลายวันมานี้ของนุชวรา “ความสัมพันธ์ของพวกเขานั้นเฉยเมยกัน”

“มันก็ปกตินะ” ญาณียิ้มๆ

หญิงสาวเงยหน้าขึ้น ถามอย่างสนใจ “อะไรปกติ?”

“พวกเขาสองคนเป็นไปไม่ได้นั้นมันเป็นเรื่องที่ปกติมาก” ญาณีวิเคราะห์ “นิสัยไม่เข้ากัน เธอคิดว่าการแต่งงานคืออะไร? ชอบกันก็รอดเหรอ? มันต้องเข้ากันได้ วริศแก่กว่าเธอ เบญญาอายุแค่ยี่สิบเอง”

“เธอยังเป็นนักศึกษาอยู่ใช่ป่ะ?”

“น่าจะใช่” จริงๆแล้วญาณีก็ไม่ค่อยรู้เหมือนกัน “เธอรู้มั้ย? เบญญาเป็นลูกสาวของท่านผู้ว่า”

“！！” นุชวราเบิกตากว้าง ได้ยินเป็นครั้งแรก

“ทำไม เธอไม่รู้เหรอ?” ญาณีสงสัยเล็กน้อย “รู้จักกันตั้งนาน ทำไมยังไม่รู้?”

เธอดึงสติกลับมา กลืนบะหมี่ที่อยู่ในปาก รู้สึกเหมือนมีคู่แข่งที่แข็งแกร่งญด “เธอไม่พูด ฉันจะไปรู้ได้ไง?” ดังนั้น เบญญากับวริศก็เหมาะสมกันดี

เบญญาไม่ใช่ผู้ช่วยธรรมดา จุดเริ่มต้นของเธอก็สูงอยู่แล้ว

มิน่าล่ะดูซีรีส์ในเวลางานก็ไม่มีคนว่า แม้แต่คุณภีมเองก็เอ็นดูเธอด้วย?

“นุช ญาณีกระอักกระอ่วนเล็กน้อย” รู้สึกว่าตัวเองทำเสียบรรยากาศแล้ว “เธอไม่ต้องคิดมาก ลูกสาวผู้ว่าแล้วไง?ญท เธอก็พูดแล้วไม่ใช่เหรอ? พวกเขานั้นเป็นไปไม่ได้ ความสัมพันธ์เฉยเมยนั้นปกติ วริศชอบสไตล์ที่หนักแน่นเป็นผู้ใหญ่ อย่างเบญญานั้นไม่ใช่อย่างแน่นอน”