เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 616 ผู้หญิงที่สูญเสียความปลอดภัย
ระหว่างทางกลับบ้าน นวิยาใบหน้าบึ้งตึง มองวิวที่ที่ลอยผ่านนอกหน้าต่าง ในใจหดหู่
หรือว่ามีจริงๆแล้ว?
ไม่เช่นนั้นพวกเขาก็คงไม่พูดแบบนั้น ครั้งนี้เพราะคนรอบข้างทำให้เธอให้ความสนใจ
เมื่อกลับถึงบ้าน นวิยาขึ้นไปบนบ้าน
“คุณผู้หญิง ทำไมวันนี้คุณกลับมาเร็วจัง?” คนใช้ถามอย่างห่วงใย
เธอไม่ได้ตอบ รีบเข้าไปในห้องหนังสือ
เปิดคอมแล้วค้นหาคำว่ารองประธานของR-Alanกรุ๊ป จากนั้นก็กด Enter
หน้าจอก็ปรากฏขึ้นด้วยหญิงสาวคนหนึ่ง เธอสวมชุดสูทสีดำ สองมือกอดอก ริมฝีปากแดงยิ้มที่มุมปาก แววตาเผยให้เห็นถึงความแน่วแน่และเด็ดเดี่ยว
เธอชื่อว่าญาณี……..
จากข้อมูลในอินเทอร์เน็ตนวิยาเลยรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เคยรักภีมพลอย่างบ้าคลั่ง เป็นรองประธานของทีเอ็มกรุ๊ปมาก่อน ยังเคยสวมชุดแต่งงานไปอาละวาดในงานแต่งแห่งทศวรรษมาแล้ว กล่าวกันว่าเป็นเด็กที่คะนึงนิตย์อุปการะจนโต
โอ้ มายก็อต！
แผนการล้ำลึก！ แถมใจใหญ่อีกด้วย！
นวิยารู้สึกถึงความไม่ปลอดภัย ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่คนโง่
แล้วสืบค้นระดับการศึกษาของเธอ มันสุดยอดมาก เหนือกว่าสามีของเธอหลายเท่า！
คนที่มีความสามารถมากขนาดนี้ ทำไมถึงต้องมาที่R-Alanกรุ๊ปด้วย?
มันคือสิ่งที่นวิยาคิดยังไงก็คิดไม่ออก ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าตำแหน่งคุณผู้หญิงของเธอกำลังสั่นคลอน
รูปภาพในอินเทอร์เน็ต ญาณีที่รูปร่างผอมเพรียว สัดส่วนว้าวโค้ง ความไร้เดียงสาได้หายไปนานแล้ว มันมีเสน่ห์ของหญิงสาวที่เป็นผู้ใหญ่
และเสน่ห์แบบนั้นไม่ใช่แค่การสวมใส่เสื้อผ้าเท่านั้น แต่มันมาจากการสั่งสมประสบการณ์การทำงานและความรู้อีกด้วย
นวิยายังพบวิดีโอของเธอและชัยเดชที่เข้าร่วมการแถลงข่าวทางอินเทอร์เน็ต นักข่าวกลุ่มใหญ่ล้อมรอบพวกเขา ทั้งสองมีสีหน้าที่สงบนิ่ง พูดจาชัดถ้อยชัดคำ ออร่าแบบนี้ เป็นสิ่งที่นวิยาไม่สามารถทำได้
ดูจากในคลิปวิดีโอแล้ว ชัยเดชกับญาณีเหมือนจะเหมาะสมกันเล็กน้อย
นวิยายิ่งอยู่ยิ่งอิจฉา แต่งงานกับเขามาสองปีแล้ว ยังไม่เคยไปออกงานที่เป็นทางการกับเขาเลย เธอก็เหมือนนกน้อยที่ถูกเลี้ยงไว้ในกรงทอง
เธอมีทะเบียนสมรส แต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์ในการแสดงความเป็นเจ้าของ
นวิยาจ้องมองรูปภาพของญาณี แล้วก็ปิดโน๊ตบุ๊คอย่างขุ่นเคือง！
ในใจอัดอั้นไปด้วยความโกรธ ผู้หญิงนี้จะอยู่ที่R-Alanกรุ๊ปไม่ได้! และไม่สามารถให้เธออยู่ข้างกายของชัยเดชอีกด้วย!
ทีเอ็มกรุ๊ป สถานที่ที่สานต่อความฝันของหนุ่มสาวนับไม่ถ้วน
เบญญากำลังมารับของกินสั่งไว้ตรงหน้าตึก “ขอบคุณค่ะ” เธอถือถุงใบใหญ่หันหลังเดินเข้าไปในตึก
ไม่รู้เพราะอะไร จู่ๆเธอก็อยากจะกินของหวานเป็นพิเศษ แบบที่อดใจไม่ได้เลย
จึงได้สั่งมันจากแอพไลน์แมนมาหลายอย่าง
เมื่อขึ้นมาบนตึกก็เข้าไปในห้องทำงานของรองประธาน เอาถุงวางไว้บนโต๊ะทำงานของนุชวรา แล้วก็หยิบของออกมาจากในถุง“นุช เธอก็กินหน่อยนะ”
นุชวราเงยหน้าขึ้น เห็นเธอที่หยิบขนมถั่วแดง ขนมปังไส้นมสด ทาร์ตไข่ สาคู ขนมเค้ก…….และก็ทิรามิสุอีกสามชิ้นออกมา
และยังได้สั่งชานมไข่มุกมาอีกสองแก้ว
“……” นุชวราอึ้งไปเลย “สั่งเยอะขนาดนี้กินหมดมั้ย?”
“อยากลองทุกอย่างเลย เธอชอบอะไรก็หยิบเองเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจนะ” เบญญายกเก้าอี้มา นั่งตรงข้ามนุชวรา “ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ช่วงนี้อยากกินของหวานมากเลย”
สายตาของนุชวรามาหยุดอยู่บนตัวเธอ คิดถึงเธอที่เป็นลูกสาวผู้ว่า
ด้วยฐานะนี้ตั้งแต่เล็กจนโตคงสร้างความมั่นใจให้เธอได้ไม่น้อย ทำอะไรก็ไม่เคยต้องกลัวเลยมั้ง?
ต่อให้ในเวลางานกินขนมในสำนักงานของทีเอ็มกรุ๊ป ก็ไม่มีคนว่าเธอ
“เธอมองฉันทำไม?” เบญญาที่กำลังกินทิรามิสุ กะพริบตามองเธอ “รีบกินสิ ผู้หญิงส่วนมากก็ชอบกินพวกนี้ไม่ใช่เหรอ?”
“ขอบคุณนะ” เบญญาอันที่จริงก็อยากกินเหมือนกัน เธอหยิบชานมมาหนึ่งแก้ว เสียบหลอดดูดเข้าไป ไม่ได้พูดอะไรอีก
เธอรู้สึกว่า ระยะของคนกับคนได้ถูกกำหนดไว้ตั้งแต่เกิดแล้ว ไม่เกี่ยวกับความพยายมในภายหลัง
เบญญาเป็นพวกนักสู้ กินเสร็จหนึ่งอย่างก็กินต่ออีกหนึ่งอย่าง ราวกับว่าไม่ได้กินข้าวมานานมาก อีกอย่างท่ากินก็ไม่ได้เรียบร้อยมากนัก
นุชวราก็ทิรามิสุไปหนึ่งชิ้น รสชาติดีมาก เป็นแบบละลายในปากทันที
ยี่สิบนาทีให้หลัง บนโต๊ะเหลือไว้เพียงเค้กหนึ่งชิ้น
เบญญาเอาขยะใส่เข้าไปในถุง “เธอกินชิ้นนี้นะ” ขณะที่พูด เธอก็เรอออกมาหนึ่งที
นุชวราโบกมือปฏิเสธทันที “ฉันกินไม่ลงแล้วจริงๆ ขอบใจเธอนะ”
เบญญาคิดไปครู่หนึ่ง “งั้นให้วริศดีกว่า” จากนั้นเธอก็ดึงกระดาษทิชชูมาเช็ดปาก แล้วหยิบเค้กลุกขึ้นเดินจากไป
