เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 637 ลูกช่วยได้
“อืม！” แชมป์เองก็มั่นใจในตัวเองเหมือนกัน “แต่ก็ต้องใช้เวลาสักหน่อยล่ะนะ”
“พี่ แล้วถ้าเจาะเข้าไปในระบบของเขาได้ เราจะเอาไงต่อ?” ขวัญข้าวเอ่ยถามอย่างอยากรู้อยากเห็น “ขโมยข้อมูลของเขาเหรอ?”
“ฉันก็แค่รู้สึกว่าคนอย่างเขา ต้องมีจุดอ่อนอะไรแน่ๆ ถ้าเราหาหลักฐานที่เขาทำไม่ดีไว้เจอ ต้องล้มเขาได้แน่นอน”
“แต่ก็น่าจะยากนะ? เขาซ่อนไว้ดีขนาดนั้น บางทีคุณพ่ออาจจะกำลังตามสืบเหมือนพวกเราก็ได้” ขวัญข้าวครุ่นคิด “ส่วนใหญ่แล้วคนไม่ดีล้มยากจะตาย”
“แต่ถ้ามีเหตุยังไงก็ต้องมีผลตามมาสิ เดี๋ยวฉันลองเจาะเข้าไปดูก่อนแล้วกันงั้น” แชมป์คาดหวังเป็นอย่างมาก “ไม่ต้องโจรกรรมพวกแบบร่างก็ยังได้ ไหนๆครั้งนี้เราก็ลงทุนทำถึงขั้นนี้แล้ว”
หลังจากพูดจบ จู่ๆแชมป์ก็เบิกตากว้าง เหมือนได้พบโลกใหม่！
“ทำไมเหรอ? พี่!” ขวัญข้าวขยับเข้าไปดู
“เจอแล้ว!” แชมป์เอ่ยพูดอย่างตื่นเต้น “ฉันเจอหลักฐานการติดต่อระหว่างชัยเดชกับดาร์คคิงแล้ว！เป็นอีเมล์ล่ะ！！”
ขวัญข้าวสงสัย “ดาร์คคิงคือใครเหรอ?”
“เขาเป็นพ่อค้าขายของเถื่อน！ตอนนี้ตำรวจสากลกำลังตามจับเขาอยู่！”มือเล็กๆของแชมป์กดแป้นพิมพ์รัวๆ ดวงตากลมโตเหมือนลูกองุ่นดำเป็นประกายระยิบระยับ “ฉันเจออีเมล์ที่พวกเขาใช้ติดต่อกัน แต่ยังไม่ได้อ่านข้อความข้างใน”
“พี่ทำงานหนักกว่าคุณพ่ออีกนะเนี่ย” ขวัญข้าวนั่งคุกเข่าข้างๆเขา มือเล็กๆช่วยบีบนวดไหล่ให้พี่ชาย “สู้ๆ ฉันเชื่อในตัวพี่”
“ตรงนี้ๆ บีบตรงนี้ด้วย”
“ได้เลย！”
สองพี่น้องสุดน่ารักสนุกกันสุดๆ
อีกด้าน ณ ห้องรองประธานแห่งทีเอ็ม กรุ๊ป
นุชวราไม่มีสมาธิทำงานเลย ตั้งแต่ที่ได้รู้ว่าญาณีพาทีมออกแบบตามไปที่น้ำตกลอซีรา เธอก็รู้ในทันทีว่าตัวเองเผลอหลุดความลับออกไป ถึงจะไม่ได้ตั้งใจก็เถอะ
“นุชวรา”
เสียงเอ่ยเรียกเบาๆของวริศทำให้เธอสะดุ้ง
เมื่อเงยหน้าขึ้นไปมองเขา นุชวราก็รู้สึกว่าหัวใจพลันกระตุกวูบ
“ผู้..ผู้ช่วยวริศ” เธอรีบผุดตัวลุกขึ้นทำความเคารพ
วริศไม่ได้ต่อว่าเรื่องที่เธอใจลอย เพราะนี่เป็นครั้งแรก และก่อนหน้านี้เธอก็ตั้งใจทำงานมาตลอด
“รายงานฉบับนี้เดี๋ยวผมมาเอาทีหลัง คุณช่วยตรวจสอบให้ผมหน่อยนะ ผมขอไปประชุมก่อน”
“ได้ค่ะ” เธอรับเอกสารด้วยสองมือ
จากนั้นวริศก็มองไปยังโต๊ะทำงานที่ว่างอยู่อีกด้าน เอ่ยถามว่า “เบญญาล่ะ?”
“……..” นุชวรานิ่งไป “ฉัน….ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ” เธอไม่ทันได้สังเกตอะไรเลย
ว่าแต่ เบญญาไม่อยู่ตอนไหนนะ ทำไมนุชวราไม่รู้เลย?
“เวลาทำงานมีสมาธิมากกว่านี้หน่อยนะ” วริศเอ่ยเตือนอย่างหวังดี “หรือวันนี้คุณจะเลิกงานเร็วกลับไปพักผ่อนก็ได้ ไม่ต้องทำโอทีหรอก” พูดจบ เขาก็ก้าวเท้าเดินออกไปข้างนอก
เบญญากำลังจะเปิดประตูเข้ามาพอดี ทั้งสองจึงชนกันเข้าเต็มเปา！
“อ๊ะ！”
วริศยื่นมือออกไปโอบเอวเธอไว้โดยสัญชาตญาณ เพื่อไม่ให้เธอกระเด็นไปไหนไกล
สองสายตาสอดประสานกัน ในขณะที่เบญญาใส่หูฟัง มองมาที่เขาอย่างตกใจ “แผลคุณหายดีหรือยัง?” เธอรีบยืนให้มั่นคง
วริศรีบปล่อยมือออก “ดีขึ้นแล้ว”
“งั้นวันนี้ฉันก็นอนเตียงได้แล้วสิ?” เธอหลุดพูดออกไป เพราะการนอนโซฟาเป็นอะไรที่ปวดตัวมาก
วริศมีสีหน้าเปลี่ยนไป เอ่ยถามเสียงเบาว่า “คุณยังมีจิตสำนึกอยู่ไหม?” ถามจบเขาก็ก้าวเท้าเดินออกไป
เบญญาถอนหายใจ พร้อมส่ายหน้า “จิตสำนึกมันมีซื้อข้าวกินได้ไหมล่ะ?” พูดจบเธอก็เดินเข้าไปในห้อง
ไม่นานหลังจากนั้น นุชวราก็เดินถือโทรศัพท์ออกไปข้างนอก
เธอทนไม่ไหวอีกต่อไป เลยเดินมาที่ดาดฟ้าใช้สำหรับสูบบุหรี่ที่แยกโซนไว้เฉพาะ
ที่นี่เป็นพื้นที่สีเขียว เธอหันมองรอบๆอย่างระแวง จึงพบว่าเงียบสงบไร้ผู้คน
เห็นดังนั้นเธอจึงเปิดหน้าจอโทรศัพท์โทรหาญาณีทันที
อีกด้าน ญาณีที่อยู่ในอารมณ์อัดอั้นกำลังนั่งฟังเสียงน้ำไหลอยู่ข้างลำธาร ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาขัดจังหวะความคิดของเธอ เมื่อหลุบตามองแล้วเห็นชื่อ “นุชวรา” เธอก็ชะงักไปเล็กน้อย
ผ่านไปสักพักเธอถึงได้รับสาย “………” เธอยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู โดยไม่พูดอะไร
“พี่ญาณี” เสียงร้อนใจของนุชวราเอ่ยถามขึ้นมาว่า “พี่ไปน้ำตกลอซีราด้วยเหรอ? ทำไมล่ะ?”
มีคนเล่นข่าวแล้ว เธอจึงไม่จำเป็นต้องปกปิดอีกต่อไป “ไม่ทำไม มีกฎข้อไหนห้ามไม่ให้ฉันมาด้วยเหรอ?”
