เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 639 อยากตอบแทนอะไรให้เธอบ้าง
นักออกแบบอยู่กันครบ ป้าแม่บ้านที่รับผิดชอบทำอาหารและบอดี้การ์ดก็อยู่ด้วย พูดง่ายๆก็คือทุกคนมารวมตัวกันอยู่ที่นี่หมดแล้ว
“ก่อนอื่น เราต้องเก็บรักษาแบบร่างของเราเอาไว้ให้ดีห้ามให้หลุดออกไปเด็ดขาด” นภาลัยเอ่ยพูดกับทุกคน “อุปกรณ์อย่างพวกโน้ตบุ๊คไอแพดห้ามวางไว้บนโต๊ะหรือม้านั่งสุ่มสี่สุ่มห้า”
เหล่านักออกแบบพากันพยักหน้าเห็นด้วย
“ส่วนพวกนายผลัดเปลี่ยนกันสังเกตการณ์บริเวณรอบด้านในทุกๆชั่วโมงเป็นอย่างต่ำ”นภาลัยเงยหน้ามองบอดี้การ์ด เอ่ยพูดเสียงนิ่ง “ถ้าคนของR-Alan กรุ๊ปเข้ามาใกล้ ต้องแจ้งให้คนอื่นทราบเป็นอันดับแรก ทุกคนต้องตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา”
“รับทราบครับ คุณนภาวางใจได้” พวกเขามีหน้าที่ดูแลรักษาความปลอดภัยอยู่แล้ว
จากนั้นนภาลัยก็มองไปยังแม่ครัวทั้งสองคนด้วยสายตาอ่อนโยน เอ่ยพูดว่า “ส่วนคุณป้า รบกวนเก็บกวาดอาหารทุกอย่างให้เรียบร้อยทุกคืน รวมไปถึงอุปกรณ์เครื่องครัวด้วย”
ก่อนที่พวกญาณีจะมาที่นี่ เรื่องเก็บอุปกรณ์อะไรพวกนี้ไม่เคยอยู่ในหัวเลย
นภาลัยกล่าว “เราต้องป้องกันไว้ก่อนเผื่อพวกนั้นคิดจะวางยาเรา และต้องคิดถึงความเป็นไปได้ที่จะเกิดขึ้นให้ได้มากที่สุด”
นักออกแบบแต่ละคนพลันเครียดเกร็ง “เธอร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกแต่กันไว้ดีกว่าแก้”นภาลัยเอ่ยพูด “ถึงยังไงเธอก็ตามมาถึงที่นี่แล้ว คงเล็งพวกเราไว้แล้วแน่ๆ”
“ใช่ ต้องกันไว้ก่อน” มีคนเริ่มเห็นด้วย
จากนั้นก็มีอีกคนพูดขึ้นมาอีกว่า “อีกสองวันเราก็ต้องกลับแล้ว ทุกคนน่าจะออกแบบกันเกือบเสร็จแล้วใช่ไหม?”
“ผมออกแบบเสร็จแล้ว ตอนนี้มีแบบร่างอยู่สองชุด และผมก็พอใจกับมันมาก”มีคนยกมือขึ้น พร้อมเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
ทุกคนมองมาที่เขา แล้วยกนิ้วให้
นภาลัยเอ่ยชมชายหนุ่ม “ดีมาก แต่ก็มีบางคนยังทำไม่เสร็จ เพราะงั้นเรามารอกันอีกนิดหน่อย ทุกคนต้องทำเวลา จะได้หนีจากความไม่แน่นอนนี้ไวๆ”
“ครับ/ค่ะ”
การประชุมยังดำเนินต่อไป นภาลัยเสนอความคิดเห็นออกมาอีกหลายอย่าง และทุกคนก็เห็นด้วยทุกครั้ง
หลังจากได้มีปฏิสัมพันธ์ต่อกันในช่วงที่ผ่านมา ทุกคนก็ได้รู้ว่านภาลัยไม่ได้สวยแต่รูป แต่เธอมีไอเดียเจ๋งๆอีกมากมาย ไม่แปลกใจเลยที่ภีมพลจะชอบ
ความร่วมมือร่วมใจกันของทุกคนที่นี่เป็นไปอย่างแข็งขัน
ซึ่งตรงกันข้ามกับทางญาณี ทุกคนขาดการให้ความร่วมมือ เหตุผลหลักๆเป็นเพราะไม่ชอบเธอ
ส่วนเรื่องปรับตัวก็ยังพอใช้ได้ เพราะถึงยังไงตอนนี้ก็ไม่ต้องแข่งขันแล้ว บริษัทต้องการสร้างผลิตภัณ์ที่ให้ความรู้สึกน้อยแต่มาก นั่นแปลว่าทุกคนจะออกแบบผลงานออกมาเป็นผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปยังไงก็ได้ ดังนั้นทุกคนจึงต้องทำสุดความสามารถในแบบของใครของมัน
“จริงๆแล้วที่นี่เป็นสวรรค์แห่งการพักผ่อนเลยนะ” ญาณีเอ่ยพูดกับทุกคน “นานมาแล้วเคยมีนักเขียนมาเขียนนิยายที่นี่ แถมยังได้รับรางวัลที่ต่างประเทศด้วย”
ทุกคนทำเพียงแค่ยิ้ม ไม่ได้ต่อบทสนทนา
ญาณีเอ่ยขึ้นมาอีกว่า “เราเองก็สามารถออกแบบผลงานดีๆได้ มาถึงน้ำตกลอซีราสถานที่ที่เป็นธรรมชาติทั้งที จะปล่อยให้ผลงานของพวกเขาได้รับความนิยมอยู่ฝ่ายเดียวได้ยังไง ถูกไหม?”
เงียบกริบ…….
จนกระทั่งมีนักออกแบบผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยพูดขึ้นมาว่า “งั้นมาสู้กันเถอะ ไหนๆก็มาแล้ว”
คนพวกนี้ไม่ได้ทำเพื่อญาณี แต่ทำเพื่อให้กำลังใจตัวเองต่างหาก
แต่ถึงอย่างนั้นญาณีก็รู้สึกอุ่นใจ อย่างน้อยท่าทีของทุกคนก็ไม่ได้ติดลบเหมือนเมื่อวาน
เมื่อนึกถึงข่าวลือของตัวเองกับชัยเดช รวมไปถึงการตายของนวิยา ญาณีก็ค่อนข้างหนักใจ ไหนจะเรื่องของนุชวราอีก จู่ๆก็โอนเงินคืนมาให้โดยไม่บอกไม่กล่าวแบบนี้ อีกฝ่ายคงคิดจะตัดความสัมพันธ์กับเธอสินะ
ญาณีไม่ได้รู้สึกผิดกับนุชวราเลยสักนิด ตรงกันข้ามเธอคิดว่าอีกฝ่ายทำตัวเด็กเกินไปด้วยซ้ำ เรื่องเล็กแค่นี้ก็รับไม่ได้
ตกเย็น
เมื่อวริศดื่มนมกล้วยที่เบญญาซื้อมาให้ เขาก็รู้สึกว่ารสชาติมันหวานกว่าปกติ
คิดได้แบบนั้นเขาก็อยากตอบแทนอะไรบางอย่างให้เธอเหมือนกัน
เมื่อเลิกงาน ระหว่างทางกลับบ้าน วริศที่นั่งเบาะคนขับเอ่ยพูดกับหญิงสาวที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับว่า “เดี๋ยวผมพาไปน้ำตกลอซีราดีไหม?”
“จริงเหรอ?” เธอหันมามองอย่างตื่นเต้น “ไปวันไหน?”
