เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 646 ฝันร้าย
“ปล่อยฉัน!” เธอผลัก แต่กลับเห็นว่ามือทั้งสองข้างอ่อนแอ ทั้งตัวก็อ่อนปวกเปียกไปหมด “ปล่อยฉัน…”
นึกถึงแก้วไวน์ที่เพิ่งดื่มไป เธอเข้าใจในทันที！
เธอรู้สึกร้อนขึ้นเรื่อยๆ ญาณีมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี… เธอกำลังจะสติแตก
“ญาณี ผมชอบคุณมานานแล้ว…” ชัยเดชคุกเข่าอยู่ลงบนตัวเธอ เขาดึงเนกไทที่คอตัวเองออกด้วยความหงุดหงิด “คุณแต่งงานกับผมเถอะ เป็นภรรยาของผม ภรรยาคนที่สิบเอ็ดของผม ผมจะจัดงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ให้คุณ รถเก๋งแปดคัน หุ้นส่วนของบริษัทอีกครึ่งหนึ่ง!”
“ไม่…” ญาณีปวดหัว เธอรู้สึกว่าตัวเองพูดไม่ออก รู้สึกแน่นคอ สายตาก็เริ่มพร่ามัว
จนกระทั่งชัยเดชที่กำลังบ้าคลั่งกดตัวเธอลง…
ในความฝัน ญาณีดิ้นรนอย่างหมดหนทาง
เธออยากอ้อนวอนแต่กลับพูดไม่ออก หัวใจของเธอกำลังคำราม ผิวทุกส่วนของเธอกำลังสิ้นหวัง!
เธออยากจะฆ่าคน รู้สึกว่าชีวิตของตัวเองกำลังถูกทำลาย
ในความฝัน น้ำตาที่หวาดกลัวไหลลงมาเงียบๆ ไหลลงมาบนผ้าปูที่นอนและผ้าห่ม…
“ไม่…”
แต่ในความเป็นจริง ญาณีที่นอนอยู่บนเตียงของโฮมสเตย์กำลังดึงผ้าห่มแน่น เธอลุกขึ้นนั่งราวกับถูกไฟช็อต ลืมตาในความมืดและหอบด้วยความเหนื่อยล้า
กว่าจะได้สติกลับมา บรรยากาศราวกับชัยเดชอยู่ในห้องนี้ มันทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัว
เห็นเสื้อผ้าของตัวเองบนตัว ได้ยินเสียงกบร้องนอกหน้าต่าง มองทะลุหน้าต่างเห็นดวงจันทร์บนยอดต้นไม้ ญาณีถึงได้รู้ว่าตัวเองฝันร้าย และค่อยๆได้สติกลับมา
มันเป็นแค่ความฝัน…
แต่ความฝันมันต้องมีสาเหตุ มันอาจจะบอกอะไรเธอ เตือนให้เธอระวังตัว
คืนนี้ ญาณีนอนไม่หลับแล้ว
สุนัขจิ้กจองอย่างชัยเดช เธอต้องระวังตัว
นอนไม่หลับแล้ว เธอเปิดผ้าห่มลุกขึ้นมา เดินไปจุดบุหรี่ที่หน้าต่าง จากนั้นก็สูดแล้วพ่นควันออกมา
มองดูดวงจันทร์นอกหน้าต่าง เธออดไม่ได้ที่จะคิดถึงภีมพล…
เรื่องราวในอดีตผุดขึ้นมาในหัวราวกับสายน้ำไหล… หัวใจที่เต็มไปด้วยบาดแผล เจ็บปวดราวกับถูกมีดกรีด
เธอกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ จึงต้องปล่อยให้ความเจ็บปวดอาละวาดอยู่ในใจ
เธอคิดว่าตัวเองเกลียดเขา และก็คิดว่าตัวเองจะลืมเขาได้…
คืนนี้มีคนนอนไม่หลับ แล้วก็ยังมีคนที่นอนหลับสนิท
อย่างเช่น เบญญา
คืนนี้เธอนอนบนเตียงในห้องนอน วริศกลับไปนอนที่โซฟา เขาอาสาไปนอนที่โซฟาเอง
เพราะเห็นว่าเธอปวดเอว เขาจึงบอกว่าแผลของเขาไม่เป็นอะไรแล้ว
วริศนอนดึก ยืนรับแสงจันทร์ที่หน้าต่างอยู่นาน เขารู้สึกว่าตัวเองเปลี่ยนไป
นึกถึงช่วงเวลาที่อยู่กับเธอในช่วงนี้ เขารู้สึกราวกับความฝัน มันไม่เหมือนความจริงเลย
ตั้งแต่ออกมาจากบ้านเขาเคยชินกับการอยู่คนเดียว นอกจากประธานภีมแล้วเขาก็ไม่มีเพื่อนคนอื่นอีก
วริศนิยามว่าตัวเองเป็นโรคกลัวสังคม เขาไม่ชอบคลุกคลีกับคนอื่น แต่ผู้หญิงคนนี้กลับบุกเข้ามาในชีวิตของเขา แล้วยังเข้ามาอยู่ในบ้านของเขา
เขาสนิทสนมกับผู้หญิงคนหนึ่งมากขนาดนี้ วริศเองก็คิดไม่ถึง แล้วยังเป็นเด็กผู้หญิงที่ยังเรียนไม่จบ
เช้าวันต่อมา
นาฬิกาปลุกที่เบญญาตั้งไว้ดังขึ้นมา เธอตื่นแต่เช้า คิดว่าจะได้ออกไปเที่ยวเธอก็ตื่นเต้น
แม้แต่ความฝันเมื่อคืนก็ยังสวยงาม
หลังจากล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ ยืนมองหน้าตัวเองอยู่หน้ากระจก วันนี้สีหน้าไม่เลว อารมณ์ก็ดีเป็นพิเศษ!
เปิดประตูออกไปก็เห็นวริศนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา “อรุณสวัสดิ์ค่ะ”
“อรุณสวัสดิ์” เขาหันมามองเธอ “ออกเดินทางได้รึยัง”
“ได้แล้วค่ะ”
จากนั้นพวกเขาก็เดินลงไปชั้นล่างด้วยกัน กินอาหารเช้าก่อนแล้วไปร้านขายผลไม้ เลือกผลไม้ที่สดที่สุด มีลิ้นจี่ ทุเรียน มะม่วง และเอี่ยบ๊วย…
วริศขับรถพาเธอไปน้ำตกลอซีราด้วยตัวเอง เดินทางตามแมพ เส้นทางที่เร็วที่สุดต้องใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงครึ่ง
