เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 647 หัวใจสลาย
วันนี้อากาศดีมาก แสงแดดที่อบอุ่นกำลังสาดส่อง ท้องฟ้าก็สีคราม
แสงแดดสาดส่องผ่านช่องว่างของใบไม้แล้วส่องมาที่รถ เพื่อความปลอดภัย วริศขับรถไม่เร็ว บีบแตรอย่างระมัดระวังทุกโค้ง เขาเตือนเธอ “ต่อไปถ้าคุณขับรถก็ต้องระวัง ทางโค้งต้องชะลอ แล้วยังต้องบีบแตรด้วย”
“โอเค ฉันรู้แล้วค่ะ” เบญญายิ้มให้เขา ขอบคุณจริงๆที่เขาสละเวลาพาเธอออกมาเที่ยว
เพื่อไม่ให้การเดินทางน่าเบื่อ วริศเปิดเพลง…
“แผลของคุณดีขึ้นรึยังคะ”
พวกเขาสองคนถามพร้อมกันแล้วหันหน้ามามองกัน
ตกใจไปหนึ่งวินาที
เบญญายิ้มแล้วพูดว่า “แผลของฉันไม่เป็นอะไร” เธอยกนิ้วขึ้นมาดึงพลาสเตอร์ออก “แค่ถลอกนิดหน่อยเอง”
“แต่คุณคงไม่เคยเป็นอะไรมาตั้งแต่เด็กจนโตใช่ไหม” วริศพูด “ลูกสาวนายกเทศมนตรี
เป็นแผลไม่ใช่เรื่องเล็ก”
“อย่ามาว่าฉัน ฉันไม่ได้อ่อนแอซะหน่อย” ต้องพิงตั้งสองชั่วโมง จะโดนแผลรึเปล่า”
“แผลผมหายดีแล้ว เมื่อคืนคุณก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอ?”เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลาย “คุณไม่ต้องห่วง ไม่ต้องโทษตัวเอง”
“ฉันไม่มีทางโทษตัวเอง คุณสมัครใจเอง!” เธอยื่นมือออกไปนอกหน้าต่าง รับแสงแดดที่สาดส่องเข้ามา ท่าทีมีความสุขราวกับเด็กน้อย…
เมื่อคืนเธอค้นข้อมูลของน้ำตกลอซีรา สภาพแวดล้อมของที่นั่นดึงดูดเธอจริงๆ
ตอนนี้ หน้าบ้านไม้ข้างล่างน้ำตก
แผงบาร์บีคิวที่มีไอร้อนลอยขึ้นมา คุณป้าสองคนกำลังย่างบาร์บีคิวอยู่ กลิ่นหอมของเนื้ออบอวลอยู่ในอากาศ ลอยเข้าไปในจมูก กระตุกต่อมรับรสของผู้คน
“ว้าว! เนื้อย่างเสร็จแล้ว ฉันจะลอง”
“วันนี้เนื้อหอมมากเลย”
“ผักกาดหอมอร่อยกว่าแตงกวาอีก”
“เพราะผู้ช่วยวริศกำลังจะมา วันนี้เลยย่างบาร์บีคิวเหรอ” มีดีไซเนอร์หญิงคนหนึ่งถาม “เมื่อวานไม่เห็นย่างเลย”
“ใช่ๆๆ” คุณป้ายิ้มอย่างใจดี “อยู่บนเขาไม่ค่อยมีอะไรต้อนรับเขา จึงต้องเสิร์ฟเนื้อ”
ดีไซเนอร์หญิงอีกคนเดินเข้ามา เธอถามด้วยสายตาที่เป็นประกาย “เขาจะมาจริงๆเหรอคะ”
“จริงสิ กำลังเดินทางมาแล้ว”
มีคนคาดหวังและดีใจ
ในป่าไผ่ที่อยู่ไม่ไกลมีควันทำอาหารลอยออกมา มีคนใช้กระดาษห่อมันเทศแล้วฝังไว้ในดินทีละอัน พวกเธอกำลังอบมันเทศและข้าวโพด
มีคนเก็บไม้ไผ่แห้งและใบไม้แห้งมา… ราวกับการเอาชีวิตรอดในป่า
เพื่อต้อนรับการมาของผู้ช่วยวริศ ทุกคนล้วนแต่กำลังทำหน้าที่ของตัวเอง
“ผู้ช่วยวริศยังไม่มีแฟนใช่ไหม” มีคนสงสัย
“ไม่รู้นะ แต่ฉันไม่เคยเห็นเขาอยู่กับผู้หญิงคนไหน ดูเหมือนจะอยู่คนเดียวตลอด”
“เป็นไปได้ไหมว่า แฟนของเขาไม่ได้อยู่บริษัทเรา”
“ไม่น่าใช่นะ ด้วยตำแหน่งของเขา จะย้ายแฟนตัวเองมาทำงานที่บริษัทเราไม่ใช่เรื่องยาก อยู่ด้วยกันทุกวันไม่ดีเหรอ ทำงานเลิกงานด้วยกัน”
“ว่ากันว่าเขาเป็นลูกคนรวย” มีคนพูดเบาๆ “บ้านเขามีบริษัทเป็นของตัวเอง”
“จริงเหรอ” มีคนตกใจ “เธอไปได้ยินมาจากไหน แล้วทำไมเขาไม่กลับไปสืบทอดทรัพย์สินของครอบครัวล่ะ”
“ฉันก็ไม่แน่ใจ มันเป็นข่าวลือ”
“ที่บ้านมีบริษัทเป็นของตัวเอง แล้วทำไมยังต้องมาทำงานให้คนอื่น ถ้าเป็นฉัน ฉันคงกลับบ้านไปแล้ว”
“บางทีแต่ละคนคงคิดไม่เหมือนกัน”
กำลังพูดคุยกันอยู่ จู่ๆก็เห็นรถมายบัคสีขาวขับเข้ามาทางนี้ จากนั้นก็จอดอยู่ตรงลานจอดรถข้างบ้านไม้อย่างรวดเร็ว
ดีไซเนอร์หญิงสองสามคนรีบจัดระเบียบตัวเอง แม้แต่รอยยิ้มก็ยังดูไม่เป็นธรรมชาติ การได้เจอกับชายในฝันของตัวเอง มันช่างน่าตื่นเต้น
เปิดประตูรถ มีเด็กผู้หญิงอีกคนหนึ่งเดินตามวริศลงมาจากรถ…
ทำให้พวกเธอหัวใจสลาย
