เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 653 มองกรินทร์จนเหม่อลอย?
เดิมทีใช้เวลาขับรถสองชั่วโมง เพียงครึ่งชั่วโมงก็ขับถึงแล้ว มือเซียนก็ยังเป็นมือเซียน
ไฟรถสาดส่องไป รถแล่นมาจอดในลานบ้านด้านหน้าคฤหาสน์กรินทร์อย่างมั่นคง
นภาลัยโทรมาหาแล้ว กรินทร์จึงเตรียมการไว้ล่วงหน้า
บอดี้การ์ดลงจากรถไปเปิดประตูรถอย่างรวดเร็ว วริศอุ้มเบญญาลงจากรถพุ่งตัวเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็ว!
กรินทร์ต้อนรับที่หน้าประตูห้องรับแขก “ทางนี้!” จากนั้นก็หันหลังนำทาง
“สวัสดีครับคุณหมอกรินทร์” วริศเดินตามเขาเข้าไปในห้องผ่าตัด ไฟด้านในสว่างไสว อุปกรณ์ครบครันเหมือนโรงพยาบาล แต่มีความอบอุ่นเหมือนบ้าน
แม้แต่กล่องยาที่ครบครันสมบูรณ์แบบก็เปิดไว้แล้ว กรินทร์สวมถุงมือปลอดเชื้อแล้วเช่นกัน
“วางเธอบนเตียง” กรินทร์เตรียมการเย็บ ช่วยเธอทำแผลอย่างรวดเร็ว
วริศยอมทำตาม วางเบญญาลงบนเตียงแผ่วเบา แต่เธอยื่นมือมาคว้าคอเขาเอาไว้ ในดวงตาเผยความหวาดกลัว
รู้สึกได้ถึงความเครียดและความหวาดกลัวของเธอ วริศนั่งลงขอบเตียง และกุมมือเธอไว้แน่น มอบแววตาให้กำลังใจอันเด็ดเดี่ยวให้เธอ “ไม่เป็นไรนะ ฉันจะอยู่กับเธอ”
กรินทร์ทำแผลแล้ว การเคลื่อนไหวเขานุ่มนวลแต่รวดเร็วมาก
อาจารย์บอกว่าไม่รู้เป็นงูอะไร เขาสังเกตและตัดสินด้วยตาเปล่า จากนั้นก็นิยามมันไว้ในใจ
งูตัวนี้มีพิษ!
เขาจึงฉีดเซรุ่มให้เธอทันที
จากนั้นก็เล็มแผลให้เธอ……ป้องกันไม่ให้พิษกระจายไปรอบๆ
วริศเอื้อมมือไปปิดตาเบญญา “เธออย่าดู” เขาเองก็แข็งใจดูไม่ลงเช่นกัน
คงฉีดยาชาไปแล้ว เบญญาไม่รู้สึกเจ็บปวด
กรินทร์ใช้มีดขุดปากแผล เลือดแดงเข้มไหลลงมา หยดลงกระโถนบนพื้น เห็นแล้วน่ากลัวมาก
รู้สึกได้ถึงร่างกายเธอสั่นสะท้านอย่างรุนแรง วริศกุมมือเธอไว้แน่น
“ไม่ได้ ฉันกลัว!” เธอควบคุมตัวเองไม่ได้ พลิกตัวมาโอบเอววริศเอาไว้ เอาหน้าซุกระหว่างเอวเขา
วริศหัวใจสั่นเทาเล็กน้อย……สองวินาทีต่อมา ปลายนิ้วเรียวยาวของเขาสัมผัสผมเธอ ตอนนี้ความรู้สึกหนักหน่วงในใจเขากลายเป็นชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
ผ่านไปสักพัก เธอค่อยๆ เอาชนะความกลัวภายในใจเธอทีละนิด
“ฉันอยากนั่ง” อยากดูว่ากรินทร์ทำแผลเธอยังไง
วริศพยุงเธอนั่งขึ้นมา วางหมอนหลายใบหนุนหลังเธอ
สายตาหญิงสาวมองที่กรินทร์ ชายคนนี้หุ่นสูงชะลูด ปลายคิ้วเข้มงวดเล็กน้อย ท่าทางจดจ่ออย่างมาก
เขาสวมเสื้อยืดสีขาวบริสุทธิ์ กับกางเกงขายาวลำลอง ผมหนาดำสนิท หยิกเล็กน้อยมีเสน่ห์ ให้ความรู้สึกสุภาพเรียบร้อยไร้มลทิน
มองเขาแบบนี้ เบญญาแค่รู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงไปครึ่งจังหวะ
ทำไมเขาให้ความรู้สึกเหมือนเทพเจ้าเลย?
กรินทร์ไม่ได้มองเธอ เขาช่วยเธอทำแผลอย่างตั้งใจ นิ้วมือก็ยังดูดีแม้สวมถุงมือ
เบญญาค่อยๆ ฟื้นคืนสติ มองเขาอย่างอึ้งๆ
สายตาวริศมองหน้าหญิงสาวอยู่ตลอดเวลา สังเกตใบหน้าเธอ พบว่าความคิดเธอลอยไปไกลแล้ว……
มองกรินทร์จนเหม่อลอย?
นี่ทำให้หน้าอกวริศหดตัวเล็กน้อย เกิดความรู้สึกอันตรายทันที
เบญญามองไปมองมา มุมปากก็เผยรอยยิ้มเลื่อมใส
ผ่านไปสักพัก กรินทร์เอาผ้าพันแผลมาพันเรียบร้อย ทำแผลสำเร็จ
“ขอบคุณค่ะ คุณหมอกรินทร์” เบญญาเอ่ยปากแผ่วเบา
มุมปากกรินทร์ยกขึ้นเบาๆ “ไม่เป็นไรครับ”
“เป็นยังไงบ้าง? ร้ายแรงไหม?” วริศถามเสียงอ่อนโยน “แบบนี้คือทำเสร็จแล้ว?”
“มันคืองูพิษ ยังดีที่ส่งมาทันเวลา ไม่ได้เป็นอะไรมาก” เสียงกรินทร์ไพเราะ “ตั้งใจพักผ่อนห้ามลงจากเตียง”
ในใจวริศเกิดแผนการเล็กน้อย เขาถามขึ้น “ต้องเปลี่ยนยาไหม? รายละเอียดทำยังไง?”
“ยาขวดนี้วันหนึ่งเปลี่ยนสองครั้ง ไม่ถึงหนึ่งอาทิตย์จะหายดี และไม่ทิ้งรอยแผลเป็น” กรินทร์หยิบยาขวดหนึ่งที่ผลิตและค้นคว้าด้วยตัวเองออกมาจากกล่องยายื่นให้เขา
