เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก – บทที่ 655 ความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคย

เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 655 ความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคย

ใบหน้าวริศหล่อมาก ถึงจะมองด้วยระยะใกล้ขนาดนี้ ก็ไม่เห็นจุดด่างพร้อยใดๆ โครงหน้านั้นยิ่งมองยิ่งสบายใจ

มองไปมองมา เธอก็หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ แถมยังหัวเราะเปล่งเสียงด้วย

วริศขมวดคิ้วเบาๆ “เธอหัวเราะอะไร?” ขณะอุ้มเธอเดินเข้าไปในลิฟต์ หลุบตามองเห็นใบหน้าของเธอที่ยิ้มจนแดงก่ำ เหมือนแอปเปิลหวานอร่อย

ในชั่วขณะนั้น เขาเกิดความรู้สึกอยากจะกัดสักคำ

ขณะที่เธอยิ้มแล้วยกสายตาขึ้น สายตาทั้งคู่ประสานกัน เบญญาเอ่ยเตือนเขา “ทำไมนายไม่กดลิฟต์? คิดจะค้างคืนในลิฟต์หรือไง?”

วริศได้สติกลับมา อุ้มเธอเดินไปด้านหน้าปุ่มตัวเลข เขาไม่มีมือสำรอง

เบญญารับรู้โดยปริยาย เธอยื่นมือไปกดเลข 28 จากนั้นลิฟต์ก็ขึ้นไป

“เมื่อกี้เธอหัวเราะอะไร?” วริศอยากรู้มาก มักรู้สึกว่ามันเกี่ยวกับเขา

แววตาอมยิ้มของหญิงสาวมองใบหน้าหล่อของเขา “ฉันหัวเราะนายน่ะสิ อายุขนาดนี้แล้ว บำรุงยังไง? ผิวดีกว่าฉันอีก”

วริศถามกลับ “ฉันอายุขนาดไหน?”

“จะ 30 แล้วมั้ง?” เธอเอียงศีรษะ แล้วตอบกลับ “26 แล้วนี่ ไม่ใช่เหรอ?”

“……” วริศหมดคำจะพูดแล้ว “26 คือแก่มากแล้วเหรอ?”

“แก่กว่าฉันไง!” เธอเสริมอีกประโยค “แก่กว่าหกปี ผู้หญิงสมัยนี้ชอบเด็กหนุ่มกันหมดไม่ใช่เหรอ? ตอนฉันเกิดมานายก็เข้าเรียนแล้ว”

เธอคิดจะทำอะไร?

เตือนเขาเรื่องช่องว่างระหว่างวัยเหรอ?

ปฏิเสธเขาทางอ้อมเหรอ?

“แล้วคุณภีมกับคุณนภาลัยห่างกัน 12 ปีล่ะ พวกเขาก็มีความสุขดีไม่ใช่เหรอ?” วริศไม่ยอม บอกว่าเขาแก่ได้ยังไง?

“ฮะ?” เบญญามองเขาด้วยสีหน้าจริงจัง “นายพูดอะไรน่ะ?”

วริศได้สติกลับมา “……” นิ่งเงียบไปแล้ว

เธอก็ไม่ถามอีก

ติ๊ง——

ประตูลิฟต์เปิดออก เบญญามารู้สึกตัวอีกที “เราเป็นคนโสด พวกเขาเป็นคู่สามีภรรยาโอเคไหม? เทียบไม่ได้อยู่แล้ว ระหว่างสามีภรรยาแค่รักกันก็พอ ห่างกันหลายสิบปีไม่มีปัญหา รักต่างวัยบนโลกนี้มีเยอะมาก”

วริศใช้ความเงียบเป็นคำตอบ

อุ้มเธอเข้าไปด้านหน้าประตูใหญ่ เธอยื่นมือไปกดรหัสลายนิ้วมือ ประตูห้องเปิดออก

หลังจากเข้าห้องไป วริศอุ้มเธอเข้าไปในห้องนอนหลัก วางเธอลงบนเตียงแผ่วเบา

กลิ่นหอมจางๆ บนร่างชายหนุ่มตลบอบอวลที่ปลายจมูก ทุกครั้งที่ได้กลิ่นจะรู้สึกมีเสน่ห์อันน่าดื่มด่ำ ทั้งคุ้นเคยและสบายใจ

“เฮ้ นายใช้น้ำหอมยี่ห้ออะไรอ่ะ?” เธอสงสัยมาก

เขาอึ้งเล็กน้อย มองไปที่เธอ “ฉันไม่เคยใช้น้ำหอม”

เธอตะลึง “กลิ่นหอมจากตัวเหรอ?”

“อะไรนะ?”

“……” เธอละสายตากลับมาอย่างกระอักกระอ่วน

วริศละสายตากลับไป ช่วยเธอถอดรองเท้า จากนั้นก็ช่วยเธอดึงผ้าห่มมาคลุมหน้าอก แล้วหันหลังเดินออกไป

ไม่นานนัก ก็เห็นเขาถือน้ำแก้วหนึ่งมา “ดื่มน้ำหน่อยสิ”

กระหายน้ำจริงด้วย

“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวนั่งพิงหัวเตียง สองมือเธอรับแก้วน้ำมา มันอุ่น เขารอบคอบดีจัง

“เธอพักผ่อนเร็วๆ เถอะ ประตูห้องไม่ต้องปิด เธอจะได้เรียกฉันสะดวก” รับแก้วเปล่าจากมือเธอมา วริศหันหลังเดินออกไปอีกครั้ง

สายตาเบญญามองเขาเดินไปไกล นึกถึงคืนนั้นที่เขาขวางขวดเบียร์เพื่อเธอโดยไม่ลังเล แล้วก็นึกถึงภาพวันนี้ที่เขากระโดดลงมาจากบันไดห้าชั้น กอดเธอไว้ในอ้อมอก จากนั้นก็เอาขาเตะงู หล่อโคตรๆ เลย!

ภายในและภายนอกบ้านเงียบสงัด

เธอก็นอนไม่หลับ จึงเอามือหยิบหนังสือเล่มหนึ่งมาพลิกเปิด จริงๆ เธอก็ไม่มีอารมณ์จะอ่าน……

ไม่รู้ทำไม ทั้งหัวใจมันปั่นป่วน

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ก็มีเสียงฝีเท้าดังลอยมา

เบญญายกสายตาขึ้น เห็นวริศยืนนิ่งหน้าเตียง เขาถามเธอ “อาหารเย็นกินอิ่มไหม? อยากกินบะหมี่ไหม?”

เธอส่ายหน้า “ไม่อยากกิน ฉันกินอิ่มแล้ว”

นิ่งเงียบ……สายตาประสานกัน

จากนั้นวริศก็พยักหน้า แล้วหันหลังเตรียมจะเดินออกไป

“เฮ้!” เธอตะโกนเรียกหยุดฝีเท้าเขา วริศหันไปอีกครั้ง

“แม่ฉันจะกลับมาแล้ว” เบญญาพูดกับเขาเสียงเบา “ฉันเลยต้องรักษาแผลให้หายดีก่อนเธอจะเจอฉัน ฉันจะให้เธอเป็นห่วงไม่ได้”

“อืมๆ” เขาเข้าใจ

“งั้น……” เธอเม้มปาก พูดขึ้นอย่างรู้สึกผิด “งั้นช่วงนี้รบกวนนายด้วยนะ”

ไม่รู้ทำไม จู่ๆ ในใจวริศก็รู้สึกว่างเปล่า “ไม่รบกวน ต้องการอะไรก็เรียกฉันได้เสมอ” แม่เธอกลับมา เธอก็คงไม่อยู่ที่นี่แล้วสินะ?