เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 674 ใครกันแน่ที่แรด
นุชวราตัดสินใจแล้ว เธอตัดสินใจเดินตามขั้นตอนของญาณี มันคือความรับผิดชอบต่อชีวิตที่เหลืออยู่ของตัวเอง
ไม่ว่าจะไปส่งเอกสารให้วริศ หรือบังเอิญเจอวริศในลิฟต์หรือทางเดิน นุชวรามักจะอดมองเขาไม่ได้
ทุกครั้งที่มอง เธอก็จะถลำลึกลงไปเรื่อยๆ
ใบหน้าที่อ่อนโยนและหล่อเหลา ริมฝีปากที่โค้งงอ และเส้นเสียงที่ไพเราะราวกับเชลโล่ มันทำให้นุชวราหลงใหลมากขึ้นเรื่อยๆ
นภาลัยเดินเข้าไปในห้องทำงาน เธอถามด้วยความเป็นห่วงว่า “นุชว์ เธอหมุนเงินทันเหรอ ทำไมถึงรีบคืนเงินแบบนี้”
“ติดเงินคนอื่นมักจะไม่สบายใจค่ะ ฉันหมุนเงินทัน ขอบคุณคุณนภามากนะคะ” นุชวราพูดด้วยท่าทีจริงใจ
นภาลัยไม่ถามอะไรอีก เธอหมุนเงินทันก็ดี
ห้องทำงานท่านประธานที่เรียบง่ายและหรูหรา วริศกำลังจัดเอกสารสำคัญที่โต๊ะทำงาน มีข้อมูลไม่ถูกต้อง เขากำลังตรวจสอบ
เบญญาที่อยู่ในห้องทำงานข้างๆส่งรายงานเข้ามาที่อีเมลของเขา มีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นมา มองดูชื่อผู้ส่ง เขาถึงนึกขึ้นมาได้ว่าเธอกำลังจะกลับไปอยู่บ้าน วริศอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่างเปล่า เขาเหม่อลอย
“นี่”
มีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมา วริศเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ
เห็นเบญญาเดินมาหา “คุณยังมีนมกล้วยอยู่ไหมคะ ฉันอยากกิน”
ครั้งก่อนเธอซื้อให้เขากล่องหนึ่ง วริศเองก็ชอบกินเหมือนกัน ในกล่องข้างๆเหลือขวดสุดท้ายพอดี วริศก้มตัวลงไปหยิบให้เธอ
“ขอบคุณนะคะ” เธอหันหลังกำลังจะเดินออกไปข้างนอก
“เดี๋ยวก่อน!”
เบญญาหยุดเดินแล้วมองเขา “มีเรื่องอะไรเหรอคะ” จากนั้นก็เปิดฝาขวดดื่มนมกล้วย กลิ่นหอมอบอวลอยู่ในอากาศ
“คืนนี้คุณจะกลับไปนอนที่บ้านเหรอ” วริศถามอย่างไม่สะทกสะท้าน แต่ในใจกลับไม่สบายใจ
เธอมองเขาด้วยความแปลกใจ “ทำไมเหรอคะ”
วริศรู้สึกว่าตัวเองถามบุ่มบ่ามเกินไป เมื่อเธอถามกลับมาแบบนี้ เขาก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไง
แต่เบญญากลับยิ้มแล้วเอียงหน้า ตอบกลับด้วยความดีใจว่า “คืนนี้ฉันยังไม่กลับบ้าน คุณพ่อกับคุณแม่ไปบ้านคุณป้า รบกวนคุณอีกสักคืนได้ไหมคะ”
บอกว่ารบกวนได้ยังไง เขาเต็มใจที่สุด!
วริศพยักหน้าด้วยสีหน้าที่ไม่สะทกสะท้าน “ได้ ผมรู้แล้ว” เขาพยายามระงับความดีใจในใจเอาไว้
“รู้อะไรเหรอคะ”
“เดี๋ยวตอนเย็นผมจะทำอาหารให้คุณกิน คุณอยากกินอะไร” วริศถาม “กินบะหมี่กับผมมาตั้งนาน ถึงเวลาทำอาหารสักมื้อแล้ว”
“อาหารเย็นมื้อสุดท้ายเหรอคะ?” นี่คือสิ่งที่เธอคิด
แต่วริศกลับพูดไม่ออก “…”
“ได้เลย!” เธอดีใจ “อย่างนั้นฉันกลับก่อนนะคะ เลิกงานแล้วเราค่อยไปซื้อผักด้วยกัน”
มองดูแผ่นหลังของเธอที่ออกไปอย่างมีความสุข วริศสบายใจขึ้นมาไม่น้อย แต่ก็ยังรู้สีกเสียใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าทำไม เขารู้สึกว่าตัวเองชอบเด็กผู้หญิงคนนี้เข้าแล้ว
เบญญาถือนมกล้วยกลับมาที่ห้องทำงาน ดูดสองสามคำก็หมดแล้ว
นุชวราแอบมองเธอเป็นครั้งคราวด้วยความอิจฉา
นี่คือนมของวริศ… แรดจริงๆ เวลาทำงานยังออกไปขอนมแบบนี้อย่างนั้นเหรอ
นุชวราคิดว่าการจีบผู้ชาย บางครั้งก็ต้องหน้าด้านบ้าง
เธอเคยเห็นกล่องนมสีนี้วางอยู่ข้างเก้าอี้ของวริศ
และแล้ว เธอจึงรวบรวมความกล้า ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปข้างนอก
วริศยังตรวจสอบเอกสารอยู่ ได้ยินเสียงฝีเท้าเขาก็รีบเงยหน้าขึ้นมามอง คิดว่าเป็นเบญญา แต่กลับคิดไม่ถึงว่าเป็นนุชวรา
“มีเรื่องอะไรเหรอครับ” วริศเห็นเธอไม่ได้ถือเอกสารในมือ
นุชวราเดินเข้ามายืนหน้าโต๊ะทำงานของเขา เธอยิ้มแล้วถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน “ผู้ช่วยวริศคะ นมกล้วยที่คุณให้เบญญา ฉันขอขวดหนึ่งได้ไหมคะ ฉันไปหาซื้อตั้งหลายครั้งก็หาไม่เจอ ร้านบอกว่ามันหมดสต็อก แต่ฉันชอบรสชาตินี้มากเลยค่ะ”
