เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 677 ต้องทบทวนตัวเอง
ธามเมธีจับไหล่เธอ เขาพาเธอออกไปจากคอนโด “ถ้าแค่ไปกินข้าวที่บ้านเพื่อนล่ะ คุณก็จะเอะอะวายวายแบบนี้เหรอ”
“นี่ไม่ใช่มากินข้าวบ้านเพื่อน” เธอรีบเน้นย้ำ “ฉันเชื่อสัญชาตญาณของตัวเอง!”
“แต่นี่เพิ่งจะกี่โมงเอง คุณก็มั่นใจว่าคืนนี้เธอจะไม่ออกมาแล้วเหรอ” ธามเมธีเชื่อใจลูกสาวตัวเอง เขาเชื่อว่าเธอไม่ใช่คนง่ายแบบนั้น
“…” เธอไม่กล้ารับประกัน เธอเงียบ
เขาพูดอีกว่า “ประธานภีมบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าเบญญาอยู่ที่เอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า คนอย่างเขา จะโกหกได้ยังไง”
“…” เธอสบายใจขึ้นมานิดหน่อย
“ดังนั้นเราต้องเชื่อประธานภีม” ธามเมธีย้ำอีกครั้ง
คุณิตาพูดไม่ออก แต่เธอไม่ยอมกลับไป เธอจะต้องรู้ให้ได้
“ได้ๆๆ” บางครั้งผู้ชายก็เปลี่ยนความคิดของผู้หญิงไม่ได้ เขาจึงตัดสินใจอยู่เป็นเพื่อนเธอ “อย่างนั้นเราขึ้นไปรอบนรถดีไหม”
เธอเงียบ และมองไปที่ประตู
ธามเมธีจับไหล่เธอ พาเธอเดินไปที่รถที่จอดอยู่ไม่ไกล แต่สายตาของเธอยังคงมองประตูลิฟต์อยู่
“ไอหยา เธอไม่ลงมาเร็วๆนี้หรอก ซื้อผักมาด้วยไม่ใช่เหรอ” ธามเมธีเปิดประตูเบาะข้างคนขับ เขาพูดอย่างมั่นใจว่า “ขึ้นรถก่อนเถอะ ไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องกินข้าวให้เสร็จ”
คุณิตาจึงต้องเข้าไปนั่งในรถ เธอพึมพํา “คุณถอยรถออกมาหน่อย จอดแอบๆหน่อย แต่ต้องให้ฉันเห็นประตูนั้น”
“ได้”
จากนั้น ท่านนายกฯก็รออยู่กับภรรยาของตัวเอง แล้วยังโทรเรียกคนเอาอาหารเย็นมาส่งให้
ทั้งๆที่หิวมาก แต่คุณิตากลับกินไม่ลง
“ถ้าเบญญามีแฟนแล้วเราจะทำยังไง เธอไม่คิดที่จะบอกเราเลยเหรอ เธอไม่แม้แต่จะบอกเราก็ย้ายออกมาอยู่กับเขาแบบนี้” เธอยังเป็นกังวล
“กินข้าวเย็นก่อนเถอะ ตอนนี้พวกเขาก็คงกินข้าวแล้ว”
ท้องฟ้าเริ่มมืดลง
ในคอนโดชั้นยี่สิบแปด เบญญาช่วยวริศทำอาหารในห้องครัว พวกเขาทำกุ้งมังกรด้วยกัน
“คิดไม่ถึงว่าคุณจะมีฝีมือแบบนี้” วริศอารมณ์ดี เขายิ้ม “ลูกสาวท่านนายกฯก็หั่นผักเป็น”
“ลูกสาวท่านนายกฯก็เป็นคนเหมือนกันนะคะ” เธอหั่นบุกพร้อมกับตอบว่า “เป็นคนก็ต้องเรียนรู้การเอาตัวรอด แล้วอีกอย่าง คุณพ่อของฉันก็ใช่ว่าจะได้เป็นท่านนายกฯไปตลอดชีวิต คุณก็รู้ว่าฉันไม่มีความสามารถอะไร”
อยู่ด้วยกันมาระยะหนึ่ง วริศรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนจริงใจ ร่าเริง และไม่มีพิษมีภัย
ถึงแม้อายุยังน้อย แต่กลับมีความไร้เดียงสาของวัยนี้ มันช่างเป็นสิ่งที่หายาก
ชั้นล่าง
ธามเมธีและคุณิตานั่งกินอาหารเย็นในรถ คุณิตาเผชิญหน้ากับอาหารที่โอ่อ่า แต่เธอกับกินอย่างไม่อร่อย เธอไม่ละสายตาจากประตูบานนั้นเลย
เธอกำลังรอ รอผลลัพธ์ และรอคำตอบ
“ตา” ธามเมธีกินเสร็จแล้ว เขาหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดปาก “ถ้าวันนี้ลูกสาวเราไม่ออกมา คุณจะทำยังไง” เขาคิดว่าเบญญาอาจจะไม่ออกมาก็ได้ เพราะทุกอย่างไม่มีอะไรแน่นอน
“ฉันจะบุกขึ้นไปลากเธอลงมา!” คุณิตาพูด
“ไม่ได้นะ” เขาส่ายหน้าและพูดอย่างอ่อนโยน “ผมคิดว่าเราควรทบทวนตัวเองได้แล้ว”
เธอขมวดคิ้ว และมองเขาด้วยสายตาที่ตกใจ “คุณเคยชินกับการรับใช้ประชาชน ดังนั้นคุณจึงโทษตัวเองทุกอย่าง ใช่ไหม เธอทำไม่ถูก ทำไมฉันต้องทบทวนตัวเองด้วย”
“ไม่ใช่” เขาอธิบาย “มีแฟนเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ลูกยังไม่ยอมบอกพวกเรา มันหมายความว่าอะไร หมายความว่าเธอห่างเหินกับเราแล้ว”
“……”
บรรยากาศในรถเงียบสงัด
“ลูกสาวคือหัวแก้วหัวแหวนของเรา เธอมีผู้ชายที่ชอบ แล้วทำไมต้องปิดบังเรา” ธามเมธีครุ่นคิด และได้คำตอบว่า “เพราะเราละเลยเธอ ไม่ได้เติบโตมากับเธอ”
ประโยคนี้แทงใจคุณิตา ในที่สุดก็ทำให้เธอสงบลง และวิเคราะห์เรื่องนี้อย่างมีเหตุผล
“แฟนคนนี้อาจจะไม่ใช่คนที่เธอจะแต่งงานด้วยในอนาคต” ธามเมธีนึกถึงสิ่งที่ลึกซึ้งกว่านี้ “ในสังคมสมัยนี้ เมื่อตัวเองโตขึ้น เกณฑ์การเลือกคู่ครองก็จะเปลี่ยนไป”
เขาพูดอีกว่า “ถ้าคุณเอะอะโวบวายแบบนี้ ต่อไปลูกมีแฟนใหม่ ผมมั่นใจว่าคุณจะไม่เห็นแม้แต่เงาของลูก ถึงตอนนั้นถ้าลูกเจอผู้ชายเลวจริงๆ อย่างนั้นชีวิตของลูกคงถูกทำลายจริงๆ”
