เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก – บทที่ 685 คุณเป็นอะไรกับเบญญา

เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 685 คุณเป็นอะไรกับเบญญา

“ในสัญญาฉบับนี้ยังมีเงินก้อนหนึ่งที่คำจำกัดความไม่ค่อยชัดเจนครับ” วริศนำสัญญายื่นให้ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามแล้วพูดอย่างอ่อนโยน “ถ้าระยะเวลาการทำงานล่าช้า อย่างนั้นใครจะเป็นคนรับผิดชอบความเสียหายนี้ครับ”

“ขอบคุณผู้ช่วยวริศที่ช่วยเตือน” อีกฝ่ายอ่านสัญญาอีกครั้ง “เราจะร่างสัญญาใหม่อีกครั้งครับ”

“แล้วยังมีโปรเจกต์นี้ ฝั่งเรามีคำแนะนำให้ท่านนิดหน่อยครับ” พูดจบ วริศก็หยิบเอกสารอีกฉบับหนึ่งออกมา

“ได้ครับ ว่ายังไงครับ”

เวลาผ่านไปทีละวินาที พวกเขากำลังคุยเรื่องงาน

คุณิตาดื่มกาแฟในแก้วหมดแล้ว แต่เธอยังรอวริศอยู่

นุชวราใส่ชุดกระโปรงแบรนด์เนม นั่งอยู่ข้างวริศ ตั้งใจฟังพวกเขาพูดคุยกัน บางครั้งก็จดบันทึก และใช้หางตาเหลือบมองคุณิตาที่นั่งอยู่ไม่ไกล

เบญญาออกไปแล้ว ทำไมแม่ของเธอยังไม่ไป รอวริศอย่างนั้นเหรอ?

นุชวราไม่พอใจ เธออัดอั้นอยู่ในใจ เพราะไม่อยากให้วริศเจอกับแม่ของเบญญา

มักจะรู้สึกเหมือนการเจอผู้ปกครองของอีกฝ่าย นุชวรารู้สึกอิจฉา

แต่เรื่องบางเรื่องไม่ได้อยู่ในการควบคุมของนุชวรา

พูดคุยกับลูกค้าใกล้จะเสร็จแล้ว ทั้งสองฝ่ายลุกขึ้นจับมือกัน

อีกฝ่ายพูดว่า “ผู้ช่วยวริศ ขอบคุณประธานภีมให้ผมด้วยครับ ผมจะกลับไปแก้ไขสัญญา หวังว่าเราจะร่วมมือกันอย่างราบรื่นครับ”

“ครับ ร่วมมือกันอย่างราบรื่นครับ” วริศมีสไตล์เป็นของตัวเอง นุชวราที่ยืนอยู่ข้างๆก็ยิ้ม เหมือนผู้ช่วยที่มีความสามารถ

ในที่สุดคุณิตาก็รอจนพวกเขาเดินมาทางนี้ วริศเห็นเบญญาออกไปนานแล้ว แล้วก็รู้ว่าคุณิตานั่งอยู่ที่นี่ตั้งนาน

เขาเดาว่าเธอกำลังรอตัวเองอยู่ แต่ไม่มีเหตุผลที่ต้องรอตัวเองซะหน่อย

“คุณวริศเดี๋ยวก่อนค่ะ” คุณิตายืนขึ้น เมื่อวริศเดินผ่านมา

วริศหยุดเดิน “สวัสดีครับคุณป้า”

นุชวราก็หยุดเดินเหมือนกัน เธอยิ้มอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก แอบขยับเข้าไปใกล้วริศเงียบๆ แต่ก็ยังไม่ทักทายผู้ใหญ่

คุณิตาสังเกตเห็นรายละเอียดเล็กๆน้อยๆพวกนี้ ผู้หญิงคนนี้อยากจะสื่ออะไร?

แต่ตอนนี้ในสายตาของเธอมีแต่วริศ เธอยิ้มแล้วถามว่า “สะดวกคุยไหม ไม่นานหรอก”

วริศปฏิเสธไม่ได้ “ได้ครับ” เขานั่งลงตรงข้ามที่เบญญาเคย จากนั้นก็หันไปมองนุชวรา “คุณกลับไปก่อนเถอะ”

“…” แต่เธอไม่ขยับไปไหน

คุณิตานั่งลง เห็นว่าผู้หญิงคนนี้ไม่รู้จักหน้าที่ตัวเอง “สาวน้อย คงต้องรบกวนให้เธอออกไปรอข้างนอก ฉันมีเรื่องจะคุยกับเขา”

นุชวราได้สติกลับมา และกำลังจะเดินออกไป วริศก็พูดว่า “ไม่ต้องรอ คุณกลับไปเองเถอะ”

“ได้ค่ะ” เธอจึงถือเอกสารเดินออกไป

ถ้าวันนี้ไม่เจอเบญญาสองแม่ลูก เธออาจจะได้ดื่มชานมกับวริศก็ได้

คุณิตามองดูนุชวราเดินออกไปจากประตูร้านกาแฟ เธอจึงหันมามองวริศอย่างจริงจัง “อยากดื่มอะไรไหม?”

“ขอบคุณครับคุณป้า แต่ผมดื่มมาแล้วครับ” วริศยิ้ม

คุณิตาพูด “อย่างนั้นก็เข้าประเด็กหลักเลยดีกว่า”

ทำไมถึงรู้สึกเหมือนโดนซักไซ้เอาความ วริศนั่งตัวตรง ราวกับเด็กชายข้างบ้าน “คุณป้ามีอะไรจะถามเหรอครับ”

“คุณเป็นอะไรกับเบญญา” ถามอย่างตรงไปตรมา เธอมองเขาตลอด ไม่ปล่อยให้เขาโกหก

“…” วริศตกใจ ทำไมต้องถามแบบนี้ เธอไปเห็นอะไรมาอย่างนั้นเหรอ?

“คำถามนี้ยากมากเหรอ ต้องคิดนานขนาดนี้เลยเหรอ” คุณิตาขมวดคิ้ว เดิมทีเธอยังพอมีความหวัง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ความหวังของเธอพังทลายลงแล้ว พวกเขาสองคนคบกันจริงๆ

“คุณป้าครับ ถ้าผมบอกว่าเป็นแค่เพื่อนกัน คุณป้าจะเชื่อไหมครับ” วริศถาม

“เลว!” คุณิตาไม่อยากทะเลาะกับลูกสาวตัวเอง แต่อารมณ์บางอย่าง เธอสามารถระบายกับวริศได้ “นอนด้วยกันขนาดนั้นแล้ว ยังบอกว่าเป็นแค่เพื่อนกัน ไม่อยากรับผิดชอบใช่ไหม”