เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก – บทที่ 718 ขวางรถ

เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 718 ขวางรถ

“ค่ะ ถ้าคุณหนูอยากไป ฉันจะไปกับคุณทุกที่” ป้าจำปีพูดกับเธอ “รีบลุกเถอะค่ะ”

รุ่งอรุณ ไมบัคสีขาวขับบนถนนยางมะตอยด้วยความเร็วสม่ำเสมอตรงไปที่ทีเอ็ม กรุ๊ป

วริศกับเบญเงียบมาตลอดทาง แสงรุ่งอรุณสวยงามลอดผ่านช่องว่างใบไม้สะท้อนบนตัวรถเป็นรอยแซม

ในรถเปิดเพลงหนึ่ง——

“เธอที่อยู่หลังหมอกหนาทึบ จริงเสียกว่าเรื่องเล่า ฉันอยากใช้ตาสองข้างเป็นประจักษ์พยาน ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไร ฉันไม่อยากรอต่อไปแล้ว ไม่อยากเห็นเธอสิ้นหวังดิ้นรนเพียงลำพัง อยากเป็นโล่มีดของเธอ หรือไม่ก็ผู้สนับสนุนเบื้องหลังเธอ……”

ในท่วงทำนองแบบนี้ บทเพลงมักกินใจเสมอ

เมื่อไมบัคขับไปถึงประตูบริษัท ร่างในชุดสีแดงก็ยืนกางแขนขวางรถอยู่ไม่ไกล!

วริศเหยียบเบรก ร่างจารวีขยายใหญ่มากขึ้นในดวงตาเบญ หน้าอกเธอหดตัวเล็กน้อย รู้สึกขาดความมั่นใจอย่างบอกไม่ถูก

และฉากนี้ นุชวราที่เพิ่งลงมาจากรถประจำทางเดินมาทางนี้ก็เห็นเข้าพอดิบพอดี

ที่เบาะโดยสาร เบญหันไปมองเขา “……” นี่เขาไม่คิดจะลงรถ?

แค่เห็นวริศจ้องไปข้างหน้า ดวงตาลุ่มลึกมีรังสีเย็นชา ความรู้สึกห่างเหินที่ไม่สามารถใช้คำพูดบรรยายได้ เบญรู้สึกมาตลอดว่านิสัยเขาอ่อนโยน ไม่เห็นเขาเย็นชาเหมือนในวันนี้

จารวีเห็นเขาไม่คิดจะลงจากรถ เธอก้าวมาข้างหน้าด้วยความโกรธ ยังคงกางแขนสองข้างขวางหน้ารถ——

“วริศ! นายลงมาจากรถ! นายรู้ไหมว่าฉันรอนานทั้งคืน! ฉันเป็นมะเร็งหรือไง?! ทำไมนายต้องหลบหน้าฉัน?! ฉันไม่ดีตรงไหน?”

พอเธอควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ก็กลายเป็นต่ำต้อยเหลือเกิน

“คุณหนู ระวังภาพลักษณ์ด้วยค่ะ นี่ประตูบริษัทนะคะ” ไม่ว่าป้าจำปีจะห้ามยังไงก็ห้ามไม่อยู่

นุชวราที่ได้ยินคำพูดนี้ก็ตกตะลึง!

เกิดอะไรขึ้น?

ผู้หญิงที่โผล่มาฉับพลันนี่เป็นใครอ่ะ? รอเขาทั้งคืน??

วริศไม่อยากเถียงกับเธอหน้าประตูบริษัท จึงเริ่มถอยหลังรถ

ท่ามกลางสายตาประหลาดใจของเบญญา วริศขับรถออกไป……

“นายจะไปไหน?” เบญถามอย่างร้อนใจ แสดงออกว่าไม่เห็นด้วย “จะหนีอีกเหรอ?”

“นี่ไม่ได้หนี” วริศทำหน้าขรึม “นี่มันประตูใหญ่หน้าบริษัท ไม่ใช่ที่สำหรับคุย และเรื่องความรักมันบีบบังคับกันไม่ได้ ระหว่างฉันกับหล่อนมันไม่มีอะไรทั้งนั้น ฉันไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบ”

ไม่รอให้เบญพูดอะไร เขาก็เสริมอีกประโยค “ถ้าต้องตอบรับคนที่ชอบฉันทุกคน ฉันก็ไม่ต้องทำอะไรแล้ว”

เบญฟังออกถึงความหมายโดยนัย จู่ๆ ก็รู้สึกว่าท่าทางฉุนเฉียวของเขามันน่ารักดี จึงจงใจแหย่เขา “พูดแบบนี้……มีคนมากมาชอบนายเหรอ?”

“ไม่มากก็มีนุชวราคนหนึ่งล่ะ ซึ่งเธอก็รู้” น้ำเสียงวริศผ่อนคลายลง “แต่ฉันแค่สนว่าเธอชอบฉันหรือเปล่า เธอตั้งใจพิจารณาคำถามนี้หน่อยก็ดีนะ”

“……” หนีหัวข้อนี้ไม่พ้นจริงๆ!

ทำให้เบญไม่รู้ว่าควรตอบยังไงดี

รถขับออกมาจากสายตาจารวี เธอโกรธจนอยากโยนหินขว้างรถ!

“เอาล่ะ คุณหนู” ป้าจำปีรีบโน้มน้าว “ช่วงเข้างาน หลายๆ คนจับตามองอยู่นะคะ! คุณมีสถานะทรงเกียรติ ก่อเรื่องจนเป็นข่าวมันไม่ดี”

จารวีเหลือบเห็นสาวคนหนึ่งกำลังจ้องมองตนตาไม่กะพริบโดยบังเอิญ เธอโกรธมาก! จึงจ้องมองเธอ!!

นุชวรารีบละสายตากลับไป แล้วก้าวเท้าเดินไปที่ห้องโถงใหญ่บริษัท

“มองอะไร? มีอะไรให้มอง?!” จารวีเดินตรงไปที่ห้องโถงใหญ่บริษัทเช่นกัน “ไป เราไปหาเขาที่ห้องทำงานกัน! ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะไม่มา!”

จารวีไม่รู้ว่าพวกเขาเดินเข้าประตูหลัง

และวริศก็ไม่คิดว่าจารวีจะมีปัญญาขึ้นมา แถมยังขึ้นลิฟต์ตัวเดียวกับนุชวราด้วย

ภายในลิฟต์ นุชวราแอบมองสำรวจเธอหลายครั้ง หน้าตาสวยจริงๆ นิสัยอารมณ์ร้อนเหมือนคุณหนูใหญ่ คงไม่ใช่คนธรรมดา

ใช่……คู่หมั้นของผู้ช่วยวริศไหมนะ?