เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 726 พยายามหาทางช่วย
“ทำไมไม่ตามแล้วครับ?” แชมป์ที่กำลังเขี่ยแท็บเล็ตอยู่หันไปมองทันที แล้วถามอย่างร้อนใจ “พี่เบญยังอยู่ในมือคนชั่วอยู่เลยนะ!”
“คุณภีมโทรมา” ชนรถขับรถกลับ แล้วพูดอธิบายกับเขาว่า “คนของเขาหาวิธีช่วยเหลือได้แล้ว ตอนนี้ผมต้องรับประกันความปลอดภัยของคุณ”
แชมป์เห็นรถและรถของโจรวิ่งสวนทางกัน เขาก็ถอนหายใจ เอนหลังพิงเบาะ “งั้นไปบริษัทพ่อผม ไม่ไปรีพัลส์เบย์ วิลล่า”
ชนรพไม่ปฏิเสธ ตราบใดที่รับประกันความปลอดภัยของเขาได้ก็พอ
รถของโจรขับไปที่ริมทะเลสาบอย่างรวดเร็ว……บ้านเรือนผู้คนที่นี่น้อยมาก มีเรือข้ามฟากชำรุดลำหนึ่งจอดริมทะเลสาบ
คนของภีมพลเดาได้อย่างแม่นยำมาก เดาว่าเรือข้ามฟากเป็นไปได้สูงว่าคือที่กบดานของโจร
ฉะนั้นพวกเขาจึงรีบไปล่วงหน้า จอดรถท่ามกลางต้นกก มีสองคนขึ้นเรือข้ามฟากไปก่อน อีกสองคนสังเกตการณ์ภายในรถ……เผื่อมีการเปลี่ยนแปลง
“คุณภีม เรามาถึงแล้ว เห็นรถคันนั้นขับมาที่ริมทะเลสาบ” มีคนรายงาน
“จำไว้นะ ต้องรับประกันความปลอดภัยของเด็กผู้หญิงคนนั้น” ภีมพลสั่งอีกครั้ง
ลูกน้องพูดขึ้น “วางใจได้ครับ เราเอาปืนมาด้วย”
เตรียมพร้อมอย่างดี ดีมาก ทักษะยิงปืนของพวกเขาแม่นมาก ภีมพลไว้วางใจพวกเขาร้อยเปอร์เซ็นต์ ภารกิจครั้งนี้เสร็จสมบูรณ์อย่างแน่นอน
สิ้นบทสนทนาทางโทรศัพท์ ภีมพลก็เห็นรถคันหน้า จึงพูดกับคนขับว่า “ชะลอความเร็วหน่อย อย่าตามติดเกิน”
“คุณภีม พวกมันเร่งความเร็ว เหมือนจะสังเกตเห็นพวกเราแล้ว”
ในเขตทุรกันดารแบบนี้ มีรถตามมาก็สังเกตเห็นได้ง่ายมาก
วริศตึงเครียดอย่างอดไม่ได้ “พวกมันคงไม่ทำอะไรน่ากลัวหรอกนะ?”
“ลดความเร็ว” ภีมพลสั่ง “จอดรถ”
คนขับกันต์ธีเหยียดเบรก จอดรถไว้ริมถนน
ภายในรถที่ขับตรงไปยังริมทะเลสาบ พัฒน์สำรวจสภาพถนนด้านหน้า ดูกระจกมองหลังอยู่ตลอด แปลกจัง ทำไมไม่ตามมาแล้ว?
“พี่พัฒน์ รถคันนั้นจอดแล้ว?” ลูกน้องที่นั่งเบาะโดยสารก็ไม่เข้าใจเช่นกัน “เกิดอะไรขึ้น?”
เบญญาหันศีรษะไปมองด้านหลังอย่างยากลำบาก กระจกด้านหลังมีฝุ่นเกาะเยอะเกิน มองไม่ชัดเลย แค่รู้ว่าตัวอะไรดำๆ ไม่ขยับแล้ว
ใครตามมา??
รถวริศเป็นสีขาว งั้นก็ไม่ใช่วริศ……จู่ๆ ในใจเธอก็รู้สึกหดหู่
เบญเห็นว่าข้างหน้าเป็นทะเลสาบกว้างใหญ่!
พวกเขาคงไม่โยนเธอลงทะเลสาบให้ปลากินหรอกนะ?
“อย่า……ฉันขอร้องพวกนายปล่อยฉันไปเถอะ!” เธอกลัวมากจริงๆ ทั้งร่างขวัญหนีดีฝ่อไปหมด เริ่มอ้อนวอน “ขอร้องพวกนายปล่อยฉันไปเถอะนะ! พวกนายจะเอาเงินเท่าไรก็ได้! ฉันให้พวกนายหมดเลยไม่ขาดไม่เกิน!”
“ลูกพี่เราบอกแล้วไง ว่าไม่ต้องการเงิน ต้องการแค่เธอ”
“……” เบญตกใจจนทรุด
พัฒน์เบรกรถทันที จอดรถที่ริมทะเลสาบ ร่างเบญเอนตัวไปข้างหน้าเพราะแรงเฉื่อย หน้าผากกระแทกเบาะอย่างรุนแรง เวียนศีรษะโดยฉับพลัน
ไม่รอให้เธอตอบสนอง ก็โดนคนลากลงจากรถ!
เรือข้ามฟากตรงหน้าทรุดโทรมมาก มีความลาดเอียงเล็กน้อยด้วยซ้ำ พวกเขาลากเธอเดินไปที่เรือข้ามฟาก
“ไม่ อย่า……” เบญโดนความหวาดกลัวครอบงำ “ฉันไม่ไป!! ช่วยด้วยค่ะ! ช่วยด้วย……!” ขณะที่เธอดิ้น ก็ทำให้เจ็บบริเวณไหล่
พวกผู้ชายไม่เกรงใจแล้ว ฉุดกระชากลากถูเธอเข้าไปในเรือข้ามฟากทันที แผ่นเหล็กที่ประตูแหลมคมมาก มันบาดน่องเธอโดยตรง
“อ๊ะ——” เบญญาเจ็บจนขมวดคิ้ว ผลุบตาลงเห็นเลือดสดไหลออกมา
ในเวลานี้ ชายชุดดำสองคนก็กระโดดลงมาจากด้านบน มีดสั้นมันขลับเฉือนแขนโจรลักพาตัวทั้งสี่ด้วยความเร็วดุจลม!
“อ๊าก——”
แต่ละคนเจ็บจนรีบกุมมือ เมื่อพวกเขาตอบสนอง ก็เตะบริเวณท้องพวกเขาอย่างแรง เตะจนพวกเขาถอยหลังไปติดๆ กัน
“เบญ!”
หญิงสาวที่ตกใจกลัวได้ยินเสียงก็หันไป เห็นเพียงวริศพุ่งตัวเข้ามา เขาเหมือนแสงแดดในความมืดมิดเลย
