เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 734 ตบหน้าผิดคน
สีหน้าของภีมพลดูแย่ เขาหมดความอดทน “คุณไปทำงานเถอะ ที่นี่ไม่มีเรื่องของคุณแล้ว” ที่จริงแล้วความจริงเป็นยังไง เขารู้อยู่แล้ว
นุชวราหันหลังเดินออกไปอย่างไม่สบายใจ
“คุณพ่อครับ คุณพ่อไม่เอาเรื่องเธอเหรอครับ” แชมป์ถาม
เมื่อนุชวราเดินออกไปไกลหน่อย ภีมพลก็ก้มตัวลงไปจับไหล่แชมป์ “คนบงการคือญาณี นุชวราไม่มีความกล้าขนาดนี้”
“เอ่อใช่ครับคุณพ่อ” แชมป์รีบถอดกระเป๋าหนังสือออก เขาหยิบโทรศัพท์เครื่องหนึ่งออกมา “นี่คือโทรศัพท์ของนวิยา ผมซ่อมเสร็จแล้วครับ”
“โทรศัพท์ของนวิยาไปอยู่ที่ลูกได้ยังไง” ภีมพลตกใจ จากนั้นก็รับโทรศัพท์มาดู
“ลุงวริศเอามาให้ผมครับ มันตกน้ำ ผมเพิ่งซ่อมเสร็จ”
ภีมพลเปิดโทรศัพท์หาดูเบาะแสข้างใน
“ผมหาดูแล้ว ผมคิดว่าเบาะแสที่มีค่าที่สุดคือข้อความในบันทึกช่วยจำ” แชมป์พูด “นวิยาเขียนให้ผู้หญิงที่ชื่อว่าทิพานัน แต่ไม่รู้ว่าส่งสำเร็จไหม ในวีแชทเธอก็ไม่มีคนคนนี้ครับ”
ภีมพลเปิดดูบันทึกช่วยจำ
เขาอ่านข้อความอย่างละเอียด
ทิพานัน ชัยเดชไม่มีทางแต่งงานกับเธอ เธอเลิกคิดได้แล้ว เขามีเงื้อนไขการแต่งงานสิบข้อ แต่เธอไม่มีอะไรสอดคล้องเงื้อนไขของเขาเลยแม้แต่ข้อเดียว เธอแก่เกินไป ฉันรู้ว่าเธอช่วยเขาทำเรื่องสกปรกอะไรบางอย่าง พวกเธอลงเรือลำเดียวกัน แต่ถึงแม้เป็นอย่างนั้น ชัยเดชก็ไม่มีทางหย่ากับฉัน…
“เรื่องสกปรกบางอย่าง?” ภีมพลครุ่นคิด จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก และพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม “สืบข้อมูลผู้หญิงของชัยเดชที่ชื่อทิพานันให้ฉัน”
“ครับ ประธานถีม”
“แชมป์” ภีมพลวางสาย นั่งลงตรงหน้าลูกชายตัวเองและจับไหล่เล็กๆของเขา “วันนี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย เอาโทรศัพท์ไว้ที่พ่อ ให้ชนรพส่งลูกกลับบ้านก่อนดีไหม”
“ได้ครับ” แชมป์เป็นห่วงเบญญา “แล้วจะจัดการเรื่องพี่เบญญายังไงครับ”
“พ่อให้ตำรวจจัดการแล้ว” ภีมพลพูดกับเขา “ตอนที่พวกเขาสารภาพ เราก็โทรแจ้งตำรวจแล้ว คนพวกนั้นถูกตำรวจพาตัวไปแล้ว และตำรวจก็จะออกตามหาญาณี”
แชมป์พยักหน้าด้วยความโล่งใจ “อย่างนั้นก็ดีครับ คนเลวต้องถูกลงโทษ ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะทำแต่เรื่องไม่ดี ทำให้ทุกคนอยู่อย่างไม่สงบสุข เธอตามหลอกหลอนเราจริงๆ”
ภีมพลอุ้มเขา “ไปเถอะ กลับไปบ้านคุณย่าก่อน”
หมู่บ้านฟ้าสาง
วริศลงมาจากรถแล้วเดินเข้าไปในลิฟต์ นึกถึงภาพที่เบญญาถูกคนเลวพวกนั้นจับตัว ท่าทีสิ้นหวังนั้น เขาเกลียดจารวี！
เขาโมโห
เดินออกมาจากลิฟต์ สแกนลายนิ้วมือเปิดประตูห้อง
ผู้หญิงที่นั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟาด้วยความเสียใจเห็นเขาเดินเข้ามา เธอก็ลุกขึ้นยืนด้วยความดีใจ “คุณกลับมาแล้วเหรอคะ”
เธอออกไปต้อนรับด้วยความดีใจ “วริศ คุณปู่ของคุณจะจัดงานวันเกิด คุณคงจะกลับไปใช่ไหมคะ”
แปะ！
เขาตบหน้าเธอ!
ตบจนเธอหันหน้าไปอีกด้านหนึ่ง!
ตบจนป้าจำปีตกใจและรีบวิ่งเข้ามา “คุณวริศ ตบคุณหนูทำไมคะ”
เธอรีบประคองจารวีที่กำลังตกใจ “คุณหนู คุณหนูเป็นอะไรรึเปล่าคะ”
จารวีขมวดคิ้วมองวริศ เธอเห็นความเกลียดชังในสายตาของเขา เขาถามเธอว่า “ทำไมถึงโหดร้ายแบบนี้ ทำไมต้องลักพาตัวเธอ”
“คุณพูดอะไร” จารวีสะบัดมือป้าจำปีออก เธอโมโหและพูดไม่ออก “ลักพาตัวใคร?”
“แสร้งทำเป็นไม่รู้อย่างนั้นเหรอ” วริศพูดอย่างหนักแน่น “นอกจากคุณแล้วจะเป็นใคร ตอนที่คุณยังไม่มา ไม่เคยเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่เมื่อคุณมาปรากฏตัวที่นี่ ทุกอย่างก็วุ่นวายไปหมด!”
จารวีงงงวย เธอไม่เข้าใจว่าเขาพูดอะไร
ในตอนนี้เอง โทรศัพท์ของวริศก็ดังขึ้นมา หยิบออกมาดูเห็นเป็นเบอร์ของภีมพล เขาจึงสงบสติอารมณ์ลงแล้วรับสาย “ประธานภีม”
“สอบสวนได้แล้ว ญาณีเป็นคนทำ ฉันให้ตำรวจจัดการแล้ว” ภีมพลพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “เบญญาไม่เป็นอะไรมากใช่ไหม อารมณ์ของเธอเป็นยังไง ฉันคิดว่าเธอคงตกใจ”
