เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 739 นุชวราโมโห
จารวีไม่ได้รังเขาไว้ เพราะเธอรู้ว่าเธอรั้งเขาไว้ไม่อยู่
เธอยืนอยู่หน้าโต๊ะ ยืมมองแผ่นหลังนั้นเดินออกไปจากประตูร้านอาหาร มองผ่านหน้าต่างที่สูงจากพื้นจรดเพดาน มองดูเขาเดินออกไปขึ้นรถ และสตาร์ทรถขับออกไป…
เห็นรถขับออกไปแล้ว เธอจึงค่อยๆดึงสติกลับมา และนั่งลงบนเก้าอี้อีกครั้ง
มองดูแก้วไวน์และจานอาหารที่เขาใช้เมื่อกี้ ราวกับว่าทุกอย่างเป็นแค่ความฝัน
ไม่นาน นักข่าวสองคนก็ถือกล้องเดินเข้ามา
“คุณจารวีครับ คุณจะดูภาพไหมครับ” พวกเขาท่าทีตื่นเต้น “ภาพบางภาพถ่ายได้ดีมาก เอาไปเขียนข่าวได้เลยครับ”
“ฉันไม่ดู” จารวีมองพวกเขาสองคนแล้วยิ้ม “ฉันเชื่อในความสามารถของพวกคุณ ทำงานมาหลายปีขนาดนี้ พวกคุณจัดการเองเถอะ”
“ครับคุณจารวี เราจะกลับไปเขียนโครงร่างเดี๋ยวนี้ และพยายามเผยแพร่ให้ได้ในคืนนี้ครับ!”
“เราจะเผยแพร่ช่วงที่คนเข้าชมเว็บไซต์มากที่สุด คุณไม่ต้องห่วงครับ!”
จารวีไม่ได้พูดอะไร เธอมองดูพวกเขาเดินออกไปด้วยความดีใจ
หลังจากนักข่าวออกไปแล้ว จารวีก็หยิบกระเป๋าเดินออกไป เธอเดินไปเปิดประตูเบาะข้างคนขับและขึ้นไปนั่งบนรถ “ป้าจำปี วริศเอาจริง เขาซื้อบ้านหลังใหม่ ส่วนหนึ่งเพื่อหลบหน้าเรา อีกส่วนหนึ่งคือคิดว่าจะมีลูกในอนาคต!”
หญิงวัยกลางคนที่นั่งรออยู่ในรถหันมามองเธอ “คุณหนูคะ พวกเขายังไม่ได้แต่งงานกันเลย เรายังมีโอกาศค่ะ” พูดจบ เธอก็สตาร์ตรถ
“ตั้งแต่เล็กจนโต ขอแค่เป็นสิ่งที่ฉันชอบ ฉันต้องได้มาครอบครอง” จารวีมีความมั่นใจ “คิดว่านี่เป็นความท้าทาย เป็นเกมอย่างหนึ่ง”
“ตอนนี้เราจะไปไหนคะ”
คิดว่าเดี๋ยวบนโลกออนไลน์ก็จะมีแต่ข่าวของตัวเองกับวริศ จารวีก็อารมณ์ดี “ไปช็อปปิ้ง ไปซื้อกระโปรงสวยๆ ”
“ได้ค่ะ”
“เรื่องที่เบญญาถูกลักพาตัว ป้าคิดว่าใครเป็นคนทำ?” จารวีเคยคิดเรื่องนี้ แต่เธอคิดไม่ออกว่าใครเป็นคนทำ เพราะเธอไม่รู้ความสัมพันธ์ของคนในเมืองไนร์ก้า
“ป้าจะรู้ได้ยังไงคะ” ป้าจำปีพูด “ท่านนายกฯคงทำให้ใครหลายคนไม่พอใจ พวกเขาอาจจะทำอะไรท่านนายกฯไม่ได้ เลยมาลงที่ลูกสาวของเขา”
จารวีพยักหน้าอย่างครุ่นคิด ป้าจำปีพูดมีเหตุผล
รถแล่นมาจอดอยู่บนถนนที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในเมืองไนร์ก้าอย่างรวดเร็ว ที่นี่มีร้านแบร์ดเนมเรียงกันเป็นแถว จารวีและป้าจำปีลงมาจากรถ จากนั้นก็เดินตรงเข้าไปในร้านขายเสื้อผ้าที่มีแสงไฟสว่างไสว
เมื่อเดินเข้ามา จารวีก็เห็นผู้หญิงที่เพิ่งจ่ายเงินเสร็จและหิ้วถุงเดินมาที่ประตู
นุชวราอารมณ์ดี เงยหน้าขึ้นเห็นจารวี เธอก็ตกใจ จากนั้นรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็กว้างมากกว่าเดิม เธอทักทายจารวี “คุณจารวี มาซื้อเสื้อผ้าเหรอคะ ร้านนี้มีรุ่นใหม่ลิมิเต็ดอิดิชั่นมาใหม่เยอะแยะเลย อยู่ตรงโซนนั้น คุณหุ่นดีขนาดนี้ ต้องมีตัวที่เหมาะกับคุณแน่นอน ให้ฉันช่วยเลือกไหมคะ”
ป้าจำปีมองดูนุชวรา จากนั้นก็หันมามองคุณหนูตัวเอง
จารวีถามอย่างไม่สะทกสะท้าน “คุณเป็นใคร เรารู้จักกันเหรอ”
นุชวราอ้าปากค้างด้วยความตกใจ ตัวเองจำคนผิดเหรอ?? ไม่ใช่ซะหน่อย ครั้งก่อนเคยดื่มกาแฟกับเธอที่ชั้นล่างของบริษัท เธอไง！
“ฉันคือนุชวรา คุณจารวีจำฉันไม่ได้เหรอคะ” เธอถามอย่างระมัดระวัง “ฉันเป็นเลขาของผู้ช่วยวริศ ครั้งก่อนเรายังดื่มกาแฟด้วยกันอยู่เลย”
“อ๋อ ฉันจำได้แล้ว” จารวียิ้ม “ฉันเพิ่งไปกินข้าวกับวริศมา เขายังพูดถึงคุณด้วย”
เพิ่งไปกินข้าวด้วยกัน??
“เขา… เขาพูดถึงฉันเหรอคะ” นุชวราถามด้วยความตื่นเต้นและอยากรู้
จารวียิ้ม เธอมองนุชวราตั้งแต่หัวรรดเท้า “เขาบอกว่า… คุณดูเหมือนเศรษฐีนีคนใหม่ แต่ไม่มีออร่าของเศรษฐีนีเลยแม้แต่น้อย”
