เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 751 กวนประสาท
“ใครนะคะ?” เบญญายังไม่ได้สติกลับมา เธอหันไปมองเขาด้วยความตกใจ
วริศตอบกลับ “กรินทร์”
“…” เธอตกใจ จากนั้นก็หัวเราะ “ฉันชอบกรินทร์ตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันชอบไวศิษฎ์ต่างหาก บนหัวเตียงฉันยังมีโปสเตอร์เขาอยู่เลย”
วริศได้ยินแบบนี้ เขากลับตอบโต้ไม่ได้ “ถ้าเขาจีบคุณ คุณก็จะคบกับเขาอย่างนั้นเหรอ?”
“ฉันแค่ชอบดารา ไม่ได้อยากเป็นแฟนเขา”
“มัน… ไม่เหมือนกันตรงไหน?” วริศเป็นผู้ชาย เขาไม่เข้าใจ
“ไม่เหมือนกันอยู่แล้ว!” เบญญาอธิบายให้เขาฟัง “ชอบดาราคือความชอบของคนวัยรุ่น ผู้หญิงส่วนใหญ่ก็ชอบดารากันทั้งนั้น แล้วยังเปลี่ยนเป้าหมายไปเรื่อยๆ มันเป็นเรื่องปกติ ก็เหมือนที่คนเราต้องกินข้าวทุกวัน”
“แล้วไวศิษฎ์สำคัญกว่าหรือผมสำคัญกว่า?”
“…” เบญญาตกใจ ไร้สาระจริงๆ คิดไม่ถึงว่าคำพูดแบบนี้จะออกมาจากปากของผู้ช่วยวริศที่มีความเป็นผู้ใหญ่มาตลอด
ไม่น่าเชื่อ!
“ต้องคิดนานขนาดนี้เลยเหรอ?” วริศขับรถแล้วหันมามองเธอ
“คุณสำคัญ คุณสำคัญ” เบญญาอดหัวเราะไม่ได้ เธอรู้สึกดีใจ
เดิมทีเธอรอข้อความจากเขาทั้งคืน แต่กลับเห็นข่าวที่เขาไปกินข้าวเย็นกับจารวี เธอเสียใจ แต่ตอนนี้ ความเสียใจนั้นมันหายไปหมดแล้ว
เธอมองดูกำไลสีทองที่ข้อมือ มีกระดุมสามเม็ดอยู่ด้วยกัน “มันหมายความว่าอะไรเหรอคะ?”
“สามชาติสามภพ”
เบญญาซายซึ้ง เธอลูบมันเบาๆ แต่ในใจกลับมีเสียงสะท้อนดังขึ้นมา
ฉันมีแฟนแล้ว
ฉันมีแฟนแล้ว!
เมื่อรถมายบัคสีขาวขับมาจอดอยู่ริมแม่น้ำ วริศรีบลงไปเปิดประตูรถให้เธอ
แต่เบญญากลับเปิดประตูและเดินลงมาเอง
“ความพิธีรีตองล่ะ?” วริศมองเธอและพูดอย่างใจเย็น “เจ้าหญิงของผม ก้าวขากลับไปนะครับ”
เห็นสายตาของเขา เบญญายิ้มและก้าวขากลับเข้าไป
วริศปิดประตูรถเบาๆแล้วเปิดประตูอีกครั้ง เขาโน้มตัวลงและยื่นมือให้เธอด้วยท่าทีสุภาพบุรุษ “เชิญลงมาจากรถครับ เจ้าหญิงของผม”
ความพิธ๊รีตองแบบนี้มีแค่ในนิยาย
แต่เบญญากลับรู้สึกถึงมันจริงๆ!
เธอรู้สึกดีใจ ยื่นมือตัวเองไปให้เขา จากนั้นก็ก้าวขาลงมาจากรถภายใต้การดูแลของเขา
วริศปิดประตูรถ จากนั้นก็โอบไหล่เธอเดินขึ้นไปริมแม่น้ำ
แต่ยังไม่ทันได้เดินออกไป จารวีที่ดวงตาบวมแดงและป้าจำปีก็เดินเข้ามา
พวกเขาสี่คนหยุดเดิน
จารวีเห็นวริศโอบไหล่เบญญา พฤติกรรมที่ใกล้ชิดกันแบบนี้ทำให้เธอไม่พอใจ “ฉันไม่มีทางอวยพรพวกคุณ”
“แล้วแต่คุณ” วริศพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สะทกสะท้าน
จารวีมองไปที่เบญญา “เบญญา ฉันจะบอกอะไรให้ เธอมีความสุขได้ไม่นานหรอก เพราะผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ของเธอ!”
“ทำไมคุณถึงกวนประสาทขนาดนี้” เบญญาเลิกคิ้ว “ใครถูกสารภาพรัก? แล้วใครที่ร้องไห้ตาแดง? เธอไปเอาความมั่นใจมาจากไหน?”
“เพราะความสัมพันธ์ของตระกูลสาระทาและตระกูลเดชอุป” จารวีมั่นใจ “เพราะฉันรู้จักเขาก่อนเธอ ฉันคือลูกสะใภ้ที่ผู้ใหญ่ตระกูลเดชอุปยอมรับ!”
ได้ยินแบบนี้วริศก็ไม่สนใจ เขาขยับริมฝีปากแล้วพูดอย่างเฉยเมยว่า “ใครยอมรับ ก็ให้คนนั้นแต่งงานกับคุณ”
พูดจบ ไม่รอให้จารวีสติแตก เขาก็โอบดเบญญาหันหลังเดินออกไป “ที่รัก ที่นี่อากาศไม่บริสุทธิ์ เราไปทางนั้นกันดีกว่า”
“คุณ…!” จารวีโมโห แต่ดีที่ป้าจำปีห้ามเอาไว้
“ปล่อยฉันนะ!”
“คุณหนูคะ…” ป้าจำปีกังวล เธอจับจารวีไว้ไม่ยอมปล่อย
จารวีมองดูพวกเขาโอบกันเดินออกไปไกล ราวกับมีมดนับล้านตัวกำลังกัดกินหัวใจของเธอ
