เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 754 ความเมตตาของภีมพล
ในลิฟต์ วริศโอบไหล่เบญญาอย่างระมัดระวัง เขาหันไปถามเธอ “คุณเจ็บแขนเหรอ” เมื่อกี้ยกแขนแรงขนาดนั้น
เบญญาส่ายหน้า “ไม่เจ็บค่ะ แค่ไม่สบายใจ ฉันคิดว่านุชวราเข้ากับฉันไม่ได้ เป็นเพื่อนกันไม่ได้ แต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะเล่นงานฉันแบบนี้”
“นุชวราเป็นคนของญาณี เมื่อก่อนพวกเธออยู่ด้วยกันตลอด” วริศคิดเรื่องนี้ “ผมคิดว่า ในเมื่อคนๆหนึ่งไม่ใช่คนดี ก็ไม่จำเป็นต้องเก็บไว้ ทำให้สภาพแวดล้อมบริษัทไม่น่าอยู่”
ลิฟต์ลงมาถึงชั้นหนึ่ง ประตูลิฟต็ก็เปิดออก
เบญญาเดินตามวริศออกไป ในห้องโถง คนที่เห็นพวกเขาส่วนใหญ่เห็นข่าวกันแล้ว
“ยินดีด้วยค่ะ”
“ยินดีด้วยครับผู้ช่วยวริศ!”
“ยินดีด้วยค่ะ”
“ขอบคุณนะ…”
เบญญากลืนไม่เข้าคายไม่ออก เธอยิ้มให้ทุกคน แต่วริศกลับน้อมรับคำอวยพรอย่างใจกว้าง
เมื่อเดินออกมาจากบริษัท วริศก็พูดกับเธอว่า “คนที่ส่งคนไปลักพาตัวคุณคือญาณี ตำรวจจับตัวเธอไปแล้ว ต่อไปผมไม่มีทางปล่อยให้ใครมาทำร้ายคุณอีก”
“แล้วจารวีละคะ?”
วริศพูด “ไม่ใช่คนสำคัญอะไร เราไม่จำเป็นต้องสนใจเธอ”
ชั้นยี่สิบสอง ในห้องทำงานท่านประธานที่เรียบง่ายและหรูหรา
ภีมพลนั่งวิเคราะห์รายงานอยู่ที่โต๊ะทำงาน มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา เขายื่นมือออกไปรับ ได้ยินรายงานจากคนที่อยู่ปลายสาย
“ประธานภีมครับ ญาณีถูกปล่อยตัวแล้วครับ” ลูกน้องพูดอย่างเคร่งขรึม “ผลสรุปตอนนี้คือพัฒน์ใส่ร้ายเธอ ดูเหมือนว่าอำนาจของชัยเดชจะไม่ธรรมดา เราควรเดินหน้าต่อไปไหมครับ”
ภีมพลครุ่นคิดสามวินาที เขาตัดสินใจ “ปล่อยเขาไปเถอะ”
“ครับ”
วางสาย เรื่องนี้จบลงเพราะภีมพลไม่เอาเรื่องต่อ
เพราะเห็นแก่ญาณีเคยทำงานให้กับทีเอ็ม กรุ๊ป
ดังนั้น ในเมื่อภีมพลให้ความรักเธอไม่ได้ เขาจึงยอมปล่อยเธอไป
ระหว่างทางออกมาจากศูนย์กักกัน ชัยเดชขับรถด้วยตัวเอง ญาณีนั่งอยู่เบาะข้างคนขับ เธอมองออกไปข้างหน้าด้วยสีหน้าที่ไม่สะทกสะท้าน
“ตอนนี้คุณรู้แล้วใช่ไหมว่าภีมพลเป็นคนยังไง เขาอยากให้คุณติดคุก” ชัยเดชพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ผมต่างหากที่หาวิธีช่วยคุณออกมา คุณควรเลิกสนใจเขาได้แล้ว”
ญาณีไม่ตอบ เธอยังคงดื้อรั้น
เธอคิดว่าถ้าภีมพลจะเอาเรื่อง ชัยเดชไม่มีทางช่วยเธอออกมาได้
ถึงแม้จะช่วยเธอออกมาได้ แต่ก็คงถูกภีมพลเอากลับเข้าไปใหม่
ทำงานกับเขามาหลายปี อำนาจในการเรียกลมเรียกฝนของภีมพลในเมืองไนร์ก้า ญาณีรู้ดีที่สุด
ดังนั้นการที่ภีมพลไม่เอาเรื่อง ในมุมมองของญาณี เธอคิดว่าเธอยังมีหวัง
เขายังแคร์เธอใช่ไหม?
นั่งอยู่บนเบาะข้างคนขับของชัยเดช เธอไม่ได้ฟังชัยเดชพูด ในหัวของเธอเต็มไปด้วยภีมพล
ชัยเดชหันมามองเธอ เขารู้ว่าเธอกำลังเหม่อลอย “คืนนี้ไปบ้านผม”
ได้ยินแบบนี้ญาณีก็หันมามองเขา “…” เธอตกใจ
“ตอนนี้คุณเป็นผู้หญิงของผม วันนี้เป็นวันพฤหัสบดี คุณต้องอยู่เป็นเพื่อนผม” เขาพูดอย่างชัดเจน
ได้ยินแบบนี้เธอก็ตกใจ ภาพที่อยู่ที่รอยัล NO.1โผล่ขึ้นมาอีกครั้ง มันทำให้เธอขยะแขยง
แต่เธอไม่มีทางเลือก
“ทิพานันล่ะ? เธออยู่ไหน?” ญาณีกังวลเรื่องนี้ เธอไม่อยากไปศูนย์กักกันอีกแล้ว ชาตินี้เธอไม่อยากพูดกับตำรวจอีกแล้ว
และไม่อยากติดคุก!
“คุณไม่ต้องห่วง” ชัยเดชมั่นใจ เขาพูดให้เธอสบายใจ “แค่คุณเป็นผู้หญิงของผมอย่างรู้ความ ผมสัญญาว่าเธอทำอะไรคุณไม่ได้ เธอไม่ได้โทรหาคุณแล้วไม่ใช่เหรอ”
“เธออยู่ที่ไหน?” ญาณีพูดอย่างเย็นชา “ออกไปจากเมืองไนร์ก้าแล้วเหรอ”
“หาคุณไม่เจอก็พอแล้ว” ชัยเดชตอบกลับ จากนั้นก็ถามว่า “คุณไม่ต้องกลับไปบริษัทแล้ว ผมจะไปส่งคุณกลับบ้านผมก่อน”
“ไม่” ญาณีหวาดระแวง เธอหันมาพูดว่า “ฉันไม่ไปบ้านคุณ”
เขาหัวเราะและพูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย “อย่างนั้นคืนนี้ผมไปบ้านคุณ” เอาเป็นว่า ผู้หญิงคนนี้หนีเขาไม่พ้น
