เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่777 เซอร์ไพรส์เบญ
ในห้องนอนชั้นบน เบญค้นหาข้อมูลอย่างจริงจังมาก ใช้มือจับเมาส์และตาก็จ้องมองที่หน้าจอ โดยไม่ได้สังเกตว่ามีคนยืนอยู่ข้างหลังเธอ
วริศเข้ามาแล้ว เพราะประตูห้องของเธอแง้มอยู่
และวริศบังเอิญไปเห็นสิ่งที่ปรากฏบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ของเธอ——การเจอปู่ของแฟนครั้งแรก ควรเอาของขวัญอะไรไปดี?
วริศรู้สึกประทับใจมาก
เบญเรียกดูหน้าเว็บ “โอ๊ย หัวของฉันจะระเบิดแล้ว ต้องการของขวัญที่พิเศษเหรอ?คงวาดรูปการ์ตูนให้เขาไม่ได้หรอกมั้ง?”
“อันที่จริง ไม่จำเป็นต้องมีของขวัญใด ๆ เลย” วริศพูดขึ้นเสียงเบา
“ทำไมจะไม่ต้องการล่ะ?นี่เป็นครั้งแรกเลยนะ นี่เป็นมารยาท……” ทันทีที่พูดจบ หน้าอกของเบญก็แน่นขึ้นอย่างกะทันหัน และเธอก็ค่อย ๆ หันไปดู——
เห็นเพียงวริศยืนอยู่ข้างหลังเธอ
“กรี๊ด——! ”
เธอกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ และกระโดดออกจากเก้าอี้!
เสียงกรีดร้องนี้ ทำให้พี่เหมยที่กำลังถือจานผลไม้ขึ้นมาข้างบนตกใจไปด้วย และเธอก็เร่งฝีเท้าอย่างรวดเร็ว เมื่อมาถึงหน้าประตู เธอเห็นว่าคุณวริศกำลังมอบดอกไม้ เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
“คุณมาได้ยังไงเนี่ย?! “เห็นได้ชัดว่าเบญยังจูนสติกลับมาไม่ได้ “ทำไมคุณมาไม่ให้สุ้มให้เสียงแบบนี้?”
“ผมวางแผนที่จะเซอร์ไพรส์คุณ” วริศส่งดอกทานตะวันไปไว้ในอ้อมแขนของเธอ “คุณชอบไหม?ในสายตาของผมไม่มีใคร มีเพียงคุณคนเดียว”
นี่คือความหมายของดอกทานตะวัน พอเบญได้สติกลับมา เธอก็รีบเอาตัวไปบังจอคอมพิวเตอร์ทันที
ในสายตาของวริศ การกระทำเล็ก ๆ นี้น่ารักมากเลย
“ผมเห็นหมดแล้ว จะบังอีกทำไม?” วริศพูดด้วยนัยน์ตาที่อ่อนโยน “รีบเอาดอกไม้ไปไว้ในแจกันเร็ว ยังเก็บรักษาไว้ได้หลายวันเลยนะ”
ในเวลานี้ พี่เหมยเดินเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “คุณวริศ คุณหนู มาทานผลไม้ก่อนค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
“ยินดีค่ะ” พี่เหมยชำเลืองมองพวกเขาอย่างมีความสุข จากนั้นหันหลังและจากไป
มีเพียงวริศและเบญที่เหลืออยู่ในห้องสองคน
เบญวางดอกทานตะวันลงบนโต๊ะอย่างลวก ๆ แล้วปิดหน้าเว็บในคอมพิวเตอร์
“ทางคุณปู่ไม่จำเป็นต้องเอาของขวัญไปจริง ๆ ผมจะเตรียมไว้เอง เราไปด้วยกันนี่” วริศพูดด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลาย “คุณใช้พลังสมองไปมากกับเรื่องนี้ใช่ไหม?”
“ไม่เลย ๆ ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ แล้วฉันก็ไม่รู้ว่าต้องเอาอะไรไปด้วย” เบญรู้สึกประหม่าเล็กน้อย
เธอดีใจที่เขามา
วริศจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้ม ดวงตาของเขาอ่อนโยนมาก
เบญสบตาเขา รอยยิ้มในดวงตาของเธอช่างหวานราวกับน้ำผึ้ง
จากนั้น วริศก็ยื่นมือออกไป เบญก้าวไปข้างหน้า เขากอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา และกอดเธอแน่น
มีความรู้สึกของการกลับมาพบกันอีกครั้งหลังจากห่างหายไปนาน เบญชอบกลิ่นของเขามาก
“คอลเลคชั่นรักแท้ผลิตออกมาหมดแล้ว วันศุกร์มีงานเปิดตัวสินค้าใหม่ คุณมีเวลาไปไหม?”
“คุณมีเหรอ?”เงยหน้าขึ้นจากอ้อมแขน “วันพฤหัสเป็นวันเกิดของปู่คุณ”
“ผมจะรีบกลับมาในคืนวันพฤหัส ไม่ค้างที่บ้าน” วริศบอกเธอว่า “พวกเรากลับกันตอนเที่ยงวันพฤหัส แค่ไปให้เห็นหน้าคาดตาในงานวันเกิดก็พอแล้ว”
สิ่งนี้ทำให้เบญประหลาดใจ “ไม่ใช้เวลากับพ่อแม่สักหน่อยเลยเหรอ?”
“พวกท่านสบายดี ไม่จำเป็นต้องอยู่ดูแลนานหรอก” วริศจับมือเธอ “วันหลัง ถ้ามีเวลา ผมจะเล่าเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวของผมให้คุณฟัง”
“เล่าตอนนี้เลยสิ!ฉันอยากฟัง ” เบญดึงเขาให้นั่งลงบนโซฟาตรงหน้าหน้าต่าง
“อยากฟังอะไร?”
เบญถามอย่างตรงไปตรงมาว่า “คุณอยู่ที่เมืองไนร์ก้ามาหลายปี และไม่ได้ติดต่อกับพวกท่านเลย คุณไม่คิดถึงพวกท่านเหรอ?”
เมื่อพูดถึงเรื่องของการคิดถึงบ้าน วริศก็รู้สึกเศร้าเล็กน้อย “ที่ผมมาเมืองไนร์ก้า มีเหตุผลสองข้อ หนึ่งคือผมไม่ต้องการสืบทอดธุรกิจของพ่อที่บ้าน และไม่ต้องการเข้าร่วมบริษัทของพ่อ ข้อสองคือการซ่อนจากจารวี”
เขาจะไม่มีวันลืมคำที่พ่อพูดกับเขาในคืนก่อนที่เขาจะออกจากบ้าน
นั่นเป็นครั้งแรกที่วริศมีความขัดแย้งกับพ่อของเขา และทั้งสองก็ไม่ลงรอยกัน
