เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก – บทที่ 791 แย่งคนรัก

เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก บทที่ 791 แย่งคนรัก

ไม่นาน เธอก็ใส่กระโปรงยาวสีนู้ดและเหยียบรองเท้าส้นสูงเดินออกมา เธอถามด้วยความดีใจ “ช่วยดูให้ฉันหน่อย ชุดนี้ดีไหม ดูดีขึ้นมากใช่ไหม?”

“คุณหนูคะ มีความเป็นผู้ใหญ่มากเกินไปไม่เหมาะกับคุณหนูสักเท่าไหร่ค่ะ” คนรับใช้พูดอย่างตรงไปตรงมาก “ชุดนี้ดูแก่ไปค่ะ”

“ใช่ค่ะ คุณหนู คนน่ารักอย่างคุณหนูแต่งตัวแบบนี้ มันรู้สึกแปลกๆค่ะ”

“หะ?” จารวีมองดูตัวเองด้วยความผิดหวัง “แย่ขนาดนั้นเลยเหรอ ฉันส่องกระจกดูคิดว่ามันเหมาะอยู่นะ”

แต่หลังจากนั้นเธอก็พูดอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยว่า “ได้ อย่างนั้นฉันไปเลือกชุดใหม่ รอฉันแปบหนึ่งนะ”

จนกระทั่งถึงตีสอง ในที่สุดจารวีก็เลือกชุดที่ตัวเองพอใจได้ หลังจากลองใส่แล้วเธอยังถ่ายรูปสองสามรูป

คนรับใช้ไม่กล้าดู คนแก่มักจะคิดว่าการส่องกระจกตอนเช้าตรู่เป็นเรื่องน่ากลัว แต่จารวีกลับกล้าเซลฟี่หน้ากระจก

จารวีใส่ชุดราตรี เธอหันหลังเดินออกไปด้วยความดีใจ แต่กลับไม่ได้เดินไปห้องนอนตัวเอง

“คุณหนู ได้เวลานอนแล้วค่ะ!”

เธอเดินเร็วกว่าเดิม สุดท้ายก็เดินไปเคาะประตูห้องนอนหลัก คนรับใช้ห้ามเธอไว้ไม่ได้！

“คุณหนู ตีสองแล้ว คุณหนูจะทำอะไรคะ”

“คุณหนู หยุดเคาะได้แล้ว มีเรื่องอะไรพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน คุณวัตกับคุณนายนอนแล้วนะคะ”

“คุณหนู…”

ในตอนที่พวกเธอกำลังร่วมมือกันลากจารวีออกไป ประตูห้องนอนหลักก็เปิดออก

“คุณพ่อ!” เธอเรียกด้วยความดีใจ จากนั้นก็ดิ้นออกมาจากมือของคนรับใช้

“สวัสดีค่ะคุณวัต” คนรับใช้รีบทำความเคารพด้วยท่าทีเหมือนทำอะไรผิด

เห็นดรัสวัตใส่ชุดนอนผ้าไหมราคาแพงปรากฏตัวอยู่หน้าประตู “เกิดอะไรขึ้น?” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ถูกรบกวนเวลานอนก็ไม่โกรธ

เพราะเธอคือลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของตัวเอง เขาตามใจเธอตั้งแต่เด็กจนโต

จารวีวิ่งเข้าไปจับมือพ่อตัวเองและถามด้วยสายตาที่เป็นประกาย “คุณพ่อคะ! พรุ่งนี้หนูใส่ชุดนี้ไปงานวันเกิดคุณปู่นโรตม์ดีไหมคะ คุณพ่อคิดว่ามันเหมาะกับหนูไหมคะ?”

ดรัสวัตมองชุดกระโปรงของลูกสาวอย่างจริงจัง เขาพยักหน้า “สวยดีๆ คนสวย ใส่อะไรก็สวย”

ลูกสาวดีใจ “คุณพ่อคะ พรุ่งนี้คุณพ่อต้องพูดเรื่องแต่งงานกับผู้ใหญ่ตระกูลเดชอุป โดยเฉพาะคุณปู่นโรตม์ ถ้าคุณปู่นโรตม์เห็นด้วย ตระกูลเดชอุปก็ไม่มีใครกล้าคัดค้าน”

สำหรับคุณหนูที่อยากได้อะไรก็ต้องได้มาตั้งแต่เด็ก เรื่องแต่งงานเรื่องใหญ่ขนาดนี้ เธอก็ต้องได้เหมือนกัน

“ได้ๆๆ พ่อจะพูดให้” ดรัสวัตเตรียมตัวไว้แล้ว “พรุ่งนี้เป็นงานใหญ่ วริศต้องกลับมาแน่นอน พ่อจะเอาของขวัญชิ้นใหญ่ที่มีมูลค่ามหาศาลไปให้คุณนโรตม์ และควรพูดเรื่องแต่งงานได้แล้ว”

“ขอบคุณค่ะคุณพ่อ ถ้าให้ดีที่สุดต้องแต่งปีนี้เลย” จารวีพูด “หนูไม่อยากรอแล้ว คุณพ่อก็รู้ว่าเขาจะออกไปหาแฟนข้างนอกอยู่แล้ว”

ลูกสาวตัวเองจะแต่งงานกับวริศเท่านั้น

ตั้งแต่กลับจากมาจากเมืองไนร์ก้า เธอก็เอาแต่พูดถึงวริศ รอคอยแต่วันพรุ่งนี้

“เด็กดี รีบไปนอนเถอะ ไม่อย่างนั้นขอบตาจะดำเอานะ” ดรัสวัตพูดกับเธอ “พรุ่งนี้ไปร่วมงานสวยๆ เดี๋ยวพ่อจัดการเอง”

คุณพ่อพูดแบบนี้ จารวีก็สบายใจ จากนั้นเธอก็เดินออกไปกับคนรับใช้

ประตูห้องนอนหลักปิดลง เมื่อดรัสวัตกลับมาที่เตียง เขาก็เห็นว่าภรรยาตัวเองตื่นแล้ว

ภรรยาถามเขาเบาๆ “เธอจะแต่งงานกับวริศให้ได้อย่างนั้นเหรอคะ แต่วริศสารภาพรักคนอื่นต่อหน้าสื่อขนาดนั้นแล้ว เธอไปแย่งเขามาแบบนี้ ถ้าเป็นข่าวมันคงไม่ดีต่อชื่อเสียงของเธอ”

“เขาแค่อยากขัดขืน ถึงได้รีบสารภาพรักคนอื่นแบบนั้น” ชายวัยกลางคนไม่สนใจ

“ผมมั่นใจว่าวริศไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้นจริงๆ เขาแค่ใช้เธอเป็นไม้กันหมา ไม่อย่างนั้นทำไมเขาถึงโสดมาตั้งหลายปี พอจารวีตามหาเขาเจอ เขาก็มีแฟนทันที มันจะบังเอิญเกินไปไหม?”

วิเคราะห์แบบนี้ ดูเหมือนมีเหตุผลอยู่บ้าง