แม้ว่าเขาจะได้รับการพิจารณาว่าจบการศึกษา แต่โค้ชของเขาก็ไม่ได้ไล่เขาออกไป เพราะถึงยังไงเขาก็จ่ายเงิน เขามีอิสระในการใช้อุปกรณ์ฝึกอบรมภายในอาคารเป็นเวลาหนึ่งปีเมื่อใดก็ได้ที่เขาต้องการ
แม้ว่าเขาจะเลิกชกมวย แต่เขาก็ยังสามารถใช้อุปกรณ์เพาะกายได้
จะว่าไป…โรแลนด์ไม่มั่นใจว่าตัวเองนั้นคิดไปเองรึเปล่า ทว่าเขารู้สึกว่าอัตราส่วนนักเรียนหญิงของที่นี่ค่อนข้างสูง จริงๆตามหลักแล้วกีฬาจำพวกยูโดหรือเทควันโดนั้นมักจะมีอัตราส่วนนักเรียนหญิงที่สูงกว่า เพราะมันมักจะถูกมองว่าเป็นกีฬาที่ “พิเศษ” ในสายตาของคนทั่วไป และค่อนข้างเกี่ยวข้องกับคนที่มีฐานะ ดังนั้นหลักๆพวกผู้หญิงมักจะเลือกที่ไปฝึกยูโดหรือเทควันโดเสียมากกว่า การต่อยมวยนั้นแค่ฟังชื่อก็รู้ว่าเชยสนิท ปกติไม่น่าจะมีใครชื่นชอบมันนัก
ทว่าภายในสโมสรมวยแห่งนี้กว่าครึ่งนั้นเป็นผู้หญิง
นี่มันแปลกจริงๆ
โรแลนด์ถามคำถามนี้กับโค้ชของเขาที่กำลังพักผ่อนอยู่ด้านข้าง เป็นผลให้โค้ชซึ่งสวมทรงผมเรียบมองมาที่เขาด้วยสายตาลึกลับ
โรแลนด์ค่อนข้างอึดอัดจากการจ้องมองของเขา
โชคดีที่ไม่นานโค้ชก็พูดอกมา “คุณไม่ได้มาเพราะคุณเห็นโฆษณาของพวกเราใช่ไหม?”
“ฉันแค่เห็นว่าที่นี่คนเยอะดี แถมโค้ชก็ไม่แย่อะไร ฉันเลยเลือกเรียนที่นี่” โรแลนด์ส่ายหัว “ฉันไม่เคยเห็นโฆษณาใดๆเลย”
โค้ชอึ้งไปชั่วขณะก่อนจะหัวเราะเบาๆ “ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นมาพูดแบบนี้ฉันคงไม่เชื่อ ทว่าในช่วงที่ผ่านมาคุณได้ฝึกซ้อมอย่างหนัก คุณอาจจะไม่ได้คิดเรื่องไร้สาระพวกนั้นก็ได้”
ตอนนี้ความอยากรู้อยากเห็นบนใบหน้าของโรแลนด์ชัดเจนยิ่งขึ้น
“ประธานสโมสรของเราเป็นคนสวย” โค้ชกล่าวด้วยรอยยิ้ม “โฆษณาดังกล่าวใช้ภาพถ่ายร่างกายท่อนบนของเธอเป็นต้นแบบ”
ความคิดของโรแลนด์พังทลายทันที เขากระพริบตาและกล่าวว่า “นั่นไม่ถูกต้อง ถ้าเป็นแบบนั้นมันก็ควรจะมีผู้ชายมากกว่าไม่ใช่เหรอ”
“ใช่…” ดูเหมือนว่าโค้ชจะพิจารณาถึงการใช้คำพูดของเขาจากนั้นเขาก็พูดว่า “ประธานสโมสรของเราเป็นคนที่เป็นกลาง!”
เมื่อโรแลนด์ได้ยินคำเหล่านี้เขาก็เข้าใจทันที ดังนั้นมันจึงกลายเป็นว่าประธานสโมสรเป็นทอมบอยที่กล้าหาญและดูน่าเกรงขาม…สิ่งนี้สามารถดึงดูดสาว ๆ ได้มากมาย
ช่างมันเถอะ!
โรแลนด์ลุกขึ้นและกำลังจะจากไป
ด้วยความที่มีประสบการณ์เหล่านี้อย่างโชกโชน โค้ชเห็นได้ชัดว่าโรแลนด์คิดอะไรอยู่ เขาส่ายหัวและพูดอย่างเหยียดหยามว่า “คุณดูเหมือนผู้ชายตื้น ๆ ที่มองแค่รูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้นโดยไม่มองลึกเขาไปยังจิตใจพวกเขา”
โรแลนด์ไม่ตกหลุมพรางการยั่วยุของโค้ช เขายักไหล่และหันหลังจากไป
โรแลนด์เปลี่ยนชุดฝึกและกลับไปเป็นชุดปกติ ขณะที่เขาเดินไปที่ทางเข้าชมรมมวยเขาก็เห็นทอมบอยที่กระตือรือร้นเดินเข้าไปในชมรมมวย
เมื่อผู้หญิงคนนี้เดินผ่านโรแลนด์ไปเธอหันหน้ามาสำรวจขนาดตัวเขาและจ้องมองเล็กน้อย ราวกับเดินผ่านคนที่ดูโดดเด่นและหันไปมองเขาเพียงชั่วครู่
เมื่อโรแลนด์เดินผ่านทอมบอยคนนี้ไปเขาก็คิดว่าคนคนนี้น่าจะเป็นประธานสโมสร…อย่างที่คิดนี่ไม่ใช่สเป็คเขาเลย
…แบนราวกับแผ่นเหล็ก เขาไม่สนใจแม้แต่น้อย
สาวทอมบอยเดินเข้าสโมสรไปและพบโค้ช เธอมองไปรอบๆสำรวจนักเรียนที่กำลังฝึกและถามว่า “นักเรียนคนนั้นที่คุณบอกว่ามีพรสวรรค์อยู่ที่ไหนเหรอ?”
“ประธานสโมสรคุณมาช้าไปหน่อย เขาเพิ่งจากไปเมื่อกี้นี้เอง”
“ชิ!” สาวทอมบอยเดาะลิ้นของเธอด้วยความผิดหวัง “ถ้าพรุ่งนี้เขามารีบโทรหาฉันทันทีเข้าใจไหม?”
โค้ชค่อนข้างสับสน “ประธานสโมสรไม่จำเป็นต้องทำอะไรวุ่นวายขนาดนั้นก็ได้ เราบันทึกเบอร์ของนักเรียนทุกคนไว้อยู่แลว แค่คุณโทรไปหาเขาเพื่อเรียกเขามาคุยด้วยแค่นั้นก็จบแล้ว”
สาวทอมบอยขมวดคิ้ว “ในฐานะเด็กสาวฉันจะโทรหาชายโสดในวัยเดียวกันอย่างตั้งใจด้วยตัวเองได้อย่างไร! คนจะนินทาเอานะ”
“โอ้พระเจ้าประธานสโมสรคนสวยผู้ยิ่งใหญ่” โค้ชมองหน้าและพูดอย่างเจ็บปวดว่า “นี่อายุเท่าไหร่แล้วคุณยังมีค่านิยมแบบนี้อยู่ได้อย่างไร? มันเป็นเพียงแค่การคุยกันไม่ใช่วันไนซ์สแตนด์ ไม่มีใครจะนินทาคุณหรอก”
“พ่อแม่ของฉันไง!” สาวทอมพูดเยาะเย้ย “ถ้าฉันโทรหาชายโสดที่ยังไม่ได้แต่งงานพวกเขาจะถามฉันทันทีเมื่อฉันแต่งงานหืม!”
หลังจากพูดแบบนี้สาวทอมก็หันและเดินจากไป
จากทางด้านหลังโค้ชส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ “นั่นคือความรักแบบพ่อแม่รักแกฉันชัดๆ!”
โรแลนด์ขี่จักรยานสาธารณะกลับบ้าน หลังจากทำอาหารให้กับครอบครัวเสร็จแล้ว เขาก็เปิดดูเว็บบอร์ดอย่าง
ที่ทำเป็นประจำ
มีชาวเน็ตงี่เง่าจำนวนมากที่ประสบกับสถานการณ์แปลก ๆ เพียงแค่มองว่าพวกนั้นทำตัวเหมือนคนงี่เง่าและเลื่อนดูหัวข้อแนะนำกลยุทธ์ โรแลนด์ก็ใช้เวลาไปมากแล้ว
หลังจากเข้าเกมอีกครั้งโรแลนด์ยังคงแนะนำนักเวทย์ฝึกหัดเกี่ยวกับแขนเวทย์อยู่ต่อไป
ในขณะนี้ในที่สุดก็มีนักเวทย์ฝึกหัดบางคนที่ไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป พวกเขาเลือกที่จะไปพักผ่อน
มีเพียงไม่กี่คนที่ยังคงอดทนอยู่ต่อไป
เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้โรแลนด์กล่าวว่า “พวกนายควรไปพักผ่อน ถ้าพวกนายไม่พักผ่อนไม่ว่าจะฝึกขนาดไหนก็ไม่มีประโยชน์หรอก”
พวกเขาที่เหลือเพียงไม่กี่คนต่างช่วยกันลากสังขารกลับไปยังห้องพักของตนเอง
วิเวียนเป็นคนสุดท้ายที่กลับไปพักผ่อน ก่อนที่เธอจะเข้านอนเธอเตรียมไวน์ผลไม้ให้โรแลนด์อย่างตั้งใจ
ในทางกลับกันโรแลนด์กลับไปที่ห้องทดลองเวทมนตร์ของตัวเองและศึกษาความสามารถทางภาษาต่อไป
ในเวทย์ระดับศูนย์หรือระดับหนึ่งนั้นมันมีจุดเวทย์ที่เชื่อมต่อกันค่อนข้างน้อย และสามารถทดสอบจุดเวทย์ทุกจุดได้ด้วยการทดลองและคัดออก ทว่าสำหรับเวทย์ระดับสองนั้น เนื่องจากจำนวนจุดเวทย์ที่เพิ่มขึ้น จำนวนที่ต้องใช้เพื่อเชื่อมต่อกันก็มากขึ้นตามไปด้วย โดยตอนนี้มันเพิ่มมากถึงห้าถึงหกจุด จากความยาวของจุดเวทย์ที่เชื่อมต่อกันนั้น จำนวนเส้นเวทย์ที่สามารถเชื่อมต่อได้ก็เพิ่มมากขึ้นเป็นกว่าร้อยเท่า มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเริ่มทดลองและตัดทีละช้อยส์
ในตอนนี้นี่เอง ที่โครงสร้างทางคณิตศาสตร์จะมีส่วนช่วยอย่างมาก
การใช้โครงสร้างทางคณิตศาสตร์เข้ามาก็เพื่อที่จะขยายฐานข้อมูลจากของเดิมที่มีอยู่ ยิ่งมีฐานข้อมูลอยู่มากเท่าไหร่การหาเวทย์ที่พัฒนาแล้วก็จะยิ่งง่ายมากขึ้นเท่านั้น
ในการทดสอบเวทย์แต่ละครั้ง ได้จดบันทึกข้อมูลและเพิ่มลงในแบบจำลองทางคณิตศาสตร์เอาไง้ วิธีนี้เขาจะเข้าใกล้ความสำเร็จอีกขั้นหนึ่ง
ถ้าเขาจะใช้กระบวนการกำจัด … เขาจะต้องทบสอบกว่าล้านครั้งซึ่งมันจะใช้เวลาทั้งชั่วชีวิตเลยทีเดียว
หนังสือเล่มหนึ่งวางอยู่ตรงหน้าโรแลนด์ เขาเปิดไปแบบสุ่ม
เขาไม่คุ้นชินกับตัวอักษรพวกนี้แม้แต่น้อย
อย่างไรก็ตามหลังจากที่เขาร่ายคาถาความสามารถทางภาษากับตัวเองเขาก็สามารถเข้าใจคำสามคำได้
“ผู้คน” ”ทะเล” และ “พลัง”
โรแลนด์กวาดนิ้วของเขาไปที่คำสามคำนี้จากนั้นเขาก็ปิดหนังสือลงอย่างแรง เขาเผยให้เห็นสีหน้าตื่นเต้น
เป็นไปแบบที่เขาคิดไว้ หากพบจุดเวทย์ที่เหมาะสมกับความสามารถทางภาษา เขาก็น่าจะสามารถอ่านและทำความเข้าใจอักขระทั้งหมดได้
แม้ว่าตอนนี้เขาจะมองเห็นอักขระได้เพียงสามตัว เวทย์ที่เขาใช้ร่ายถือว่าล้มเหลวทว่ามันก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดี
ถ้าให้เวลาอีกสักนิด เขาเชื่อว่าจะสามารถร่ายเวทย์ที่พัฒนาแล้วของความสามารถทางภาษาได้
ทันใดนั้นเองอัลโด้ก็ปรากฎตัวที่หน้าประตู เขามองไปที่โรแลนด์และพูดว่ามันแปลก ๆ “ความสามารถทางภาษาของเจ้าล้มเหลวงั้นเหรอ?”
คำพูดเหล่านี้ไม่มีความหมายในหูของโรแลนด์ นี่เป็นเพราะความสามารถทางภาษาของโรแลนด์นั้นไม่ใช่แบบดั้งเดิม
เขายกเลิกเวทย์ทันทีและร่ายความสามารถทางภาษาใหม่ให้กับตัวเอง
“คุณพูดอะไร? โทษทีฉันได้ยินไม่ชัด”
อัลโดจ้องมองโรแลนด์อย่างลึกซึ้งสักพักแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ข้าส่งแบบจำลองเวทย์แขนเวทย์ของเจ้าไปที่สำนักงานใหญ่ พวกเขาอาจจะส่งคนไปตรวจสอบในไม่ช้า ในตอนนั้นเจ้าอาจประสบปัญหาได้”
