ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี – บทที่ 2 โลกที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

“ถ้าอย่างนั้น คำถามตอนนี้คือจะเข้าไปแวดวงไหนดี”

หลังจากครุ่นคิดดูแล้ว เผยเชียนก็ตัดสินใจว่าต้องดูสถานการณ์ความเป็นไปในโลกนี้ก่อน

เขาเปิดโน้ตบุ๊ก เข้าไปที่โปรแกรมค้นหาเชียนตู้ จากนั้นก็เริ่มค้นหาข่าวปัจจุบันอ่าน โดยเฉพาะข่าวเกี่ยวกับเรื่องเทคโนโลยี

“แตกต่างกันอยู่บ้าง แต่ก็มีแค่เรื่องเล็กๆ” เผยเชียนได้รู้รายละเอียดสิ่งต่างๆ คร่าวๆ

เหมือนกับโลกก่อน เทรนด์ในตอนนี้ยังวนเวียนอยู่กับเรื่องอินเทอร์เน็ต เทคโนโลยี เกม และอุตสาหกรรมวัฒนธรรม

เผยเชียนจะเลือกลงทุนในอุตสาหกรรมไหนก็ได้ เพราะเป็นจุดที่ระบบไม่ได้มีข้อห้ามอะไรไว้

แต่การจะสร้างมูลค่าและไม่ละเมิดกฎของระบบได้ เผยเชียนต้องจ้างผู้ที่เชี่ยวชาญในแวดวงนั้นๆ มาในขณะที่จัดตั้งบริษัท

ในแวดวงอุตสาหกรรมที่ไม่คุ้นเคย เผยเชียนไม่มั่นใจว่าจะสามารถนำทางบริษัทได้หรือเปล่า เกิดพนักงานที่จ้างมาดันเก่งสุดยอดแล้วทำให้โปรเจกต์รุ่งเรืองขึ้นมาจะทำอย่างไร

หลังจากคิดสักพัก เผยเชียนก็ตัดสินใจเลือกอุตสาหกรรมเกม

แม้เผยเชียนจะไม่เคยทำงานในอุตสาหกรรมเกมมาก่อน แต่เขาก็เคยเล่นเกมมามากมาย จึงทำให้พอรู้เรื่องอุตสาหกรรมนี้อย่างคร่าวๆ

เทียบกับอุตสาหกรรมอื่นๆ แล้ว เขามั่นใจว่าตนจะหาลู่ทางในอุตสาหกรรมเกมได้มากกว่า

แค่เปลี่ยนรูปแบบการเล่นของเกมนิดหน่อยก็สามารถสร้างเกมที่น่าจะเจ๊งได้ จุดนี้ถือเป็นข้อได้เปรียบอย่างมาก!

นอกจากนี้ การเอาเงินไปผลาญในอุตสาหกรรมเกมยังเป็นเรื่องแสนง่ายดายด้วย

สำหรับธุรกิจที่จับต้องได้ ชายหนุ่มยังสามารถขายสินทรัพย์ถาวรเพื่อเอาเงินมาหักกลบลบหนี้ไม่ให้ขาดทุนย่อยยับได้ แต่สำหรับอุตสาหกรรมเกม อะไรที่เสียไปแล้วก็เสียไปเลย เหลือแต่โค้ดเกมที่ไม่มีค่าอะไร

จากความทรงจำของโลกสิบปีให้หลัง ขอแค่เขาตั้งใจไม่สร้างเกมที่ทำกำไรได้ก็น่าจะเพียงพอแล้ว

ขั้นแรก: สร้างเกม!

ขั้นสอง: ผลาญเงินทิ้งเพื่อให้เงินทุนระบบทั้งหมดถูกแปลงเป็นความมั่งคั่งส่วนบุคคล!

ขั้นสาม: ใช้เงินตามที่ใจปรารถนา!

อา ช่างสมบูรณ์แบบจริงๆ

เผยเชียนรู้สึกว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะแท้ๆ!

หลังจากตัดสินใจได้ว่าจะไปในทิศทางใด เผยเชียนก็ค้นหาเว็บไซต์ทางการของสำนักงานพาณิชย์ จากนั้นก็ล็อกอินด้วยเลขบัตรประชาชนและรหัสผ่านตั้งต้นเพื่อเข้าไปดาวน์โหลดโปรไฟล์บริษัทของตัวเอง

มีบริษัทจดทะเบียนภายใต้ชื่อของเขา เถิงต๋าเน็ตเวิร์กเทคโนโลยีจำกัด มีเงินทุนมูลค่า 50,000 หยวน

ต้องเป็นเทคโนโลยีมืดของระบบแน่ๆ ที่ช่วยเขาจัดการเรื่องพวกนี้

ในแง่มุมการประกอบธุรกิจ มีจุดแตกต่างใหญ่ๆ หนึ่งจุดระหว่างโลกในชีวิตก่อนของเผยเชียนและโลกคู่ขนานแห่งนี้ที่อะไรๆ ก็ง่ายขึ้น

เพื่อส่งเสริมให้ประชาชนเริ่มประกอบกิจการเป็นของตนเอง จึงมีการลดอุปสรรคในการจัดตั้งบริษัทลงและวิธีดำเนินการต่างๆ ก็เปลี่ยนไปเป็นรูปแบบสมาร์ต ทำให้สามารถดำเนินการออนไลน์ได้ด้วยตนเอง

จุดนี้ถือเป็นประโยชน์ต่อผู้ประกอบการอย่างมาก แม้แต่โลกสิบปีให้หลังของเผยเชียนก็ยังไม่อาจเทียบได้

นอกจากนี้ยังมีการเปลี่ยนแปลงที่คล้ายๆ กันอื่นๆ อีก

ตัวอย่างเช่น เทคโนโลยีการสื่อสารและเทคโนโลยีคลาวด์ที่ก้าวหน้ามาก ทำให้หลายๆ อุตสาหกรรมรวบรวมเครือข่ายและทรัพยากรของตัวเองมาเสริมประสิทธิภาพการทำงานออนไลน์

อย่างอุตสาหกรรมเกม มีองค์กรการร่วมมืออย่างเป็นทางการที่ชื่อว่า Entertainment Software Ranking Organization (องค์กรจัดอันดับซอฟต์แวร์เพื่อความบันเทิง) เรียกสั้นว่า ESRO ทำหน้าที่คอยควบคุมดูแลและตรวจสอบเกมประเภทต่างๆ

ขณะเดียวกัน ESRO ก็มีเว็บไซต์ทางการสำหรับเผยแพร่ทรัพยากรเปิดให้ผู้ประกอบการทุกคน

เว็บไซต์ทางการของ ESRO ถือเป็นแหล่งรวมทรัพยากรเกมต่างๆ ของตลาดเกมในประเทศทั้งหมด สามารถเข้าไปซื้องานภาพที่ใช้กันได้ทั่วไป ซื้อเทมเพลตการเขียนโค้ด ดราฟต์การออกแบบ ทำได้กระทั่งจ้างผู้เชี่ยวชาญมาปรับแต่งเกมให้

งานภาพ เทมเพลตการเขียนโค้ด ทั้งหมดทั้งมวลนั้นมาจากบุคคลหรือบริษัทในอุตสาหกรรมนี้ ทุกคนสามารถนำไปใช้ได้แต่มีค่าใช้จ่าย

แต่ก็แน่นอนว่าทรัพยากรทั้งหมดบนเว็บไซต์ล้วนเป็นของธรรมดาทั่วไปและอยู่ในระดับล่างๆ

บนเว็บไซต์มีตัวเลือกให้ติดต่อพวกตัวท็อปในวงการอย่างนักออกแบบเกมชื่อดังและเจรจาให้มาร่วมงานกันได้

นอกจากนั้นแล้ว ESRO ยังรวมเครื่องมือพัฒนาเกมต่างๆ ในตลาดมาปรับปรุงให้ง่ายขึ้น แล้วปล่อยออกมาเป็นเครื่องมือพัฒนาเกมอย่างเป็นทางการของตัวเอง ขอแค่พยายามศึกษาดู คนส่วนใหญ่ก็สามารถใช้เครื่องมือตัวนี้ได้แม้จะไม่เคยเรียนเขียนโปรแกรมมาก่อน

การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้เกิดขึ้นในช่วงสองถึงสามปีที่เทคโนโลยีพัฒนาไปอย่างก้าวกระโดด ซึ่งก็คือช่วงประมาณปี 2007 ถึงปี 2009

ที่เป็นแบบนั้นได้เพราะมีองค์กรทางการที่ทรงอำนาจอย่าง ESRO ช่วยสนับสนุนให้อุตสาหกรรมเกมเกิดการเปลี่ยนแปลง

แน่นอนว่าอุตสาหกรรมอื่นๆ เช่น ภาพยนตร์ แอนิเมชัน และอุตสาหกรรมวัฒนธรรมต่างๆ ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงคล้ายๆ กันนี้เหมือนกัน แต่ตอนนี้เผยเชียนไม่จำเป็นต้องทำความเข้าใจการเปลี่ยนแปลงเหล่านั้น

“ไหนดูสเป็กของโปรแกรมรวมทรัพยากรกับเครื่องมือพัฒนาเกมนี่สิ…”

“โอเค โน้ตบุ๊กฉันพอใช้โปรแกรมนี้ได้ แต่ก็มีจุดที่ปรับไม่ได้อยู่บ้าง แล้วก็สร้างเกมสเป็กสูงๆ ไม่ได้”

“ไม่เป็นไร ฉันก็ไม่ได้จะสร้างเกมสเป็กสูงอยู่แล้ว”

เผยเชียนซื้อโน้ตบุ๊กหลังจากเข้ามหาวิทยาลัยได้ไม่นาน ตอนนี้เพิ่งจะผ่านมาไม่กี่เดือน โน้ตบุ๊กของเขาจึงพอจะใช้เข้าโปรแกรมรวมทรัพยากรกับเครื่องมือพัฒนาเกมของ ESRO ได้อยู่

แต่โน้ตบุ๊กที่เผยเชียนซื้อมานั้นเป็นเครื่องสเป็กกลางค่อนไปทางต่ำ ดังนั้นจึงทำอะไรไม่ค่อยได้มาก สร้างได้แต่เกมธรรมดาทั่วไป ไม่สามารถสร้างเกมสเป็กสูงได้

แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร เพราะเผยเชียนไม่ได้จะสร้างเกมสเป็กสูงอยู่แล้ว เขาไม่มีทั้งกำลังทรัพย์และกำลังคน แถมยังไม่ได้คิดจะสร้างกำไรจากเกมด้วย

เขาอยากสร้างแค่เกมง่ายๆ ที่ผ่านการตรวจสอบได้ก็พอ

เผยเชียนเปิดเครื่องมือพัฒนาเกมและศึกษาวิธีใช้งาน

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป เผยเชียนเริ่มง่วง

“ไหนบอกว่าไม่มีพื้นฐานก็เรียนได้ไง บ้าจริง!”

เผยเชียนพูดอะไรไม่ออก

ถึงตัวเครื่องมือจะออกแบบมาให้ใช้งานได้ง่ายมากขึ้น เมื่อเทียบกับการเขียนโปรแกรมหรือเครื่องมือพัฒนาเกมตัวอื่นๆ แต่ก็ยังถือว่าเป็นเรื่องยากสำหรับเผยเชียนผู้ที่ไม่มีพื้นฐานด้านการเขียนโปรแกรมแม้แต่นิดอยู่ดี!

แต่เขาก็ได้รู้วิธีใช้เทมเพลตสำเร็จรูปและวิธีใช้งานภาพ

“ไปค้นโปรแกรมรวมทรัพยากรกับวิเคราะห์เกมในตลาดดีกว่า”

เผยเชียนเข้าโปรแกรมรวมทรัพยากรและดูเทมเพลตที่วางขายอยู่

มีเทมเพลตเกมหลากหลายรูปแบบ ทั้งเกมจำลองการขับรถ เกมต่อสู้ เกมยิงปืน เกม RPG และอื่นๆ

เทมเพลตเหล่านี้เป็นเทมเพลตระบบพื้นฐาน ราคาไม่ค่อยแพง

ตัวอย่างเช่น เทมเพลตเกมยิงปืน พอเอาไปใส่เครื่องมือพัฒนาเกมก็จะได้ระบบพื้นฐานต่างๆ เช่น เดิน ยิง โหลดกระสุน ปืนบางกระบอกมีค่าเส้นวิถีกระสุนตั้งต้นมาให้

พอซื้องานภาพเข้ามาใส่ ก็จะได้เกมยิงปืนง่ายๆ มาหนึ่งเกม

ถ้าจะสร้างให้เป็นเกมมีความซับซ้อนขึ้น ก็ต้องเรียนรู้วิธีใช้เครื่องมือพัฒนาเกมในเชิงลึกเพิ่ม

และระบบเชิงลึกบางอย่างก็ต้องให้ผู้เชี่ยวชาญที่มีให้บริการในเว็บไซต์มาช่วยดู

………………

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

Status: Ongoing
ต้องทำธุรกิจให้ “ขาดทุน” เขาถึงจะรวย แต่ไม่รู้ดวงดีหรือดวงซวย ถึงได้แต่ “กำไร” เนี่ย!เผยเชียนย้อนเวลากลับไปเมื่อ 10 ปีก่อนโดยมีระบบสั่งให้เขาตั้งบริษัทอะไรก็ได้เพื่อหาเงินทำกำไรโดยจะมีการประเมินกำไรขาดทุนเป็นรอบๆแต่เผยเชียนเป็นคนหัวหมอ เขาดูแล้วว่าถ้าเขาทำธุรกิจได้กำไร เขาจะได้ส่วนแบ่งเข้ากระเป๋าตัวเองแค่ 1:100แต่ถ้าเขาขาดทุน เขาจะได้ส่วนแบ่ง 1:1 เขาจึงคิดจะตั้งบริษัทเกม และหาทางทำให้บริษัทขาดทุนด้วยการสร้างเกมที่ไม่น่าจะฮิตบ้างล่ะ ขายเกมราคาถูกบ้างล่ะ เอาเงินไปละลายกับการเช่าตึกและซื้ออุปกรณ์ทำงานต่างๆ บ้างล่ะแต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่ขาดทุนสักที เกมที่คิดว่าไม่น่าจะขายได้ก็ดันขายดีเป็นเทน้ำเทท่าทำไมการทำธุรกิจให้ขาดทุนมันถึงเป็นเรื่องยากขนาดนี้ล่ะเนี่ย?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท