แต่จะห้ามพวกเกมเมอร์ได้อย่างไร
เผยเชียนไม่ใช่คนดัง ถึงจะประกาศตัวออกไปว่าเป็นผู้พัฒนาเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทราย ก็ไม่รู้ต้องทำอย่างไรให้เผยแพร่เรื่องนี้ออกไปได้อย่างรวดเร็ว
หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาก็ตัดสินใจว่าน่าจะดีกว่าถ้าอธิบายทุกอย่างไปในช่องคำอธิบายเกมในหน้าเกมบนแพลตฟอร์มทางการ
ถ้าทำแบบนั้น เหล่าเกมเมอร์ที่คิดจะเข้ามาซื้อเกมก็จะได้อ่านข้อความของเขาโดยตรง วิธีนี้น่าจะเป็นวิธีห้ามพวกเขาได้ดีที่สุด
เมื่อคิดได้แบบนั้น เผยเชียนก็เข้าส่วนหลังบ้านไปแก้คำอธิบายเกม
“ขออภัยทุกๆ ท่านอย่างสุดซึ้ง!”
“ผมขอโทษจริงๆ นี่เป็นเกมที่ห่วยแตกที่สุด!”
“มันน่าเบื่อมากๆ ไม่ควรค่าแก่การเล่นเลยสักนิด!”
“โปรดหยุดเล่นเกมนี้เถอะครับ! ขอความกรุณาเกมเมอร์ทุกท่านที่ซื้อไปให้กดขอรีฟันด์ด้วย! ขอบคุณครับ!”
เผยเชียนแก้คำอธิบายเกม จากนั้นก็ตั้งตาคอย
ถึงกระนั้น ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ยอดดาวน์โหลดเกมรายชั่วโมงก็ไม่ได้ลดลงไปเลย!
นอกจากนี้ยังมีคอมเมนต์ใหม่ๆ เพิ่มขึ้นมาอีก
“หืม คำอธิบายเกมเปลี่ยนไปรึเปล่าเนี่ย”
“คนสร้างเกมเป็นอะไรไปหรือเปล่า”
“คนสร้างเกมออกมาขอโทษแบบนี้ ผมก็ให้อภัย แต่จะขอรีฟันด์แค่หนึ่งหยวนมันวุ่นวายเกินไป คิดซะว่าผมเลี้ยงขนมคุณแล้วกันนะ!”
“คนสร้างเกมทำฉันขำจนท้องแข็ง นี่คิดว่าเราไม่รู้จริงๆ เหรอว่าเกมมันกาก ที่เราเล่นก็เพราะเกมมันกากนี่แหละ!”
“คนสร้างเกมนี่โคตรแมนเลยว่ะ จริงใจแบบนี้ ตรูแถมอีกห้าหยวน!”
“เดี๋ยวเราซื้อเกมนี้ส่งให้เพื่อนนะ!”
เผยเชียนแทบจะร้องไห้เมื่อได้อ่านคอมเมนต์
ฉันเขียนบอกไปว่าให้พวกแกขอรีฟันด์ไม่ใช่หรือไง!
เผยเชียนตระหนักแล้วว่าตั้งราคาไว้แค่หนึ่งหยวนนั้นเป็นความผิดพลาดมหันต์ กลายเป็นว่าราคาถูกจนไม่อยากจะกดขอรีฟันด์!
แต่จริงๆ แล้วเผยเชียนก็ไม่กล้าตั้งราคาแพงเกินไป เพราะเป็นเกมอินดี้ ถ้าตั้งราคาไปร้อยหยวนก็เกรงว่าจะไม่ผ่านกระบวนการประเมินของ ESRO ระบบอาจเตือนว่าเป็นการละเมิดกฎเหมือนกัน!
เผยเชียนรู้สึกหมดหวังเมื่อได้เห็นเกมตนเองฮิตติดกระแสอย่างรวดเร็ว เขาทำใจรับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ไหว
…
วันจันทร์
“พี่เชียน โดดเรียนคาบบ่ายอีกแล้วเหรอ”
หม่าหยางเก็บของเรียบร้อยแล้ว เขานึกสงสัยขณะมองเผยเชียนที่แม้จะตื่นแล้วแต่ก็ยังนอนอยู่บนเตียงพลางครุ่นคิดถึงชีวิตเหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก
เผยเชียนโบกมือปัด ไม่มีแรงแม้แต่จะพูดตอบ
“สุดๆ ไปเลย”
หม่าหยางถือหนังสือเดินออกจากห้องไป
ตอนนี้พวกเขาอยู่ปีหนึ่ง นักศึกษาส่วนใหญ่เริ่มโดดเรียนและนอนตื่นเที่ยงกันตอนปีสองปีสาม
เผยเชียนเป็นคนที่กลับมาเกิดใหม่จากอนาคตสิบปีข้างหน้า เขารู้ว่าโดดเรียนไปก็ไม่ได้ส่งผลอะไร
อย่างไรเสีย เขาไม่ได้เรียนหมอหรือกฎหมายที่ถ้าขาดเรียนไปคาบเดียวอาจจะฉิบหายวายวอดได้ สำหรับนักศึกษาคณะสังคมศาสตร์อย่างเขา ต่อให้ขาดเรียนทุกคาบสุดท้ายแล้วก็หาทางให้ผ่านได้อยู่ดี
เผยเชียนไม่มีอารมณ์จะไปเรียน…
พอกดรีเฟรชหน้าหลังบ้านของเครื่องมือพัฒนาเกมทุกวันแล้วเห็นตัวเลขพุ่งขึ้นเรื่อยๆ เขาก็เริ่มตรึกตรองถึงชีวิต
หลังจากนอนเป็นศพอยู่ครึ่งชั่วโมง เผยเชียนก็รวบรวมความกล้าที่จะเปิดระบบได้
พอสรุปบัญชีวันอาทิตย์เสร็จ กำไรจากทางแพลตฟอร์มเกมน่าจะโอนมาเข้าบัญชีบริษัทตั้งแต่เช้าตรู่
ตอนนี้เงินทุนระบบคงอัปเดตเรียบร้อยแล้วเหมือนกัน
เผยเชียนมองดูตัวเลขบนหน้าจอระบบอย่างหดหู่
<ระบบแปลงความมั่งคั่ง>
<เจ้าของ: เผยเชียน>
<อัตราแปลงกำไรอยู่ที่ 100:1 อัตราการขาดทุนอยู่ที่ 1:1>
<วันปิดบัญชีครั้งต่อไป: อีก 7 วัน>
<เงินทุนระบบ: 51394.5 (↑1394.5)>
<ความมั่งคั่งส่วนบุคคล: 367>
“โห…”
เขากดปิดหน้าจอระบบ รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะตาย!
เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป!
ความจริงเผยเชียนเตรียมใจไว้แล้วก่อนจะเปิดดูตัวเลข เพราะพอจะคำนวณตัวเลขคร่าวๆ จากยอดดาวน์โหลดได้
หลังจากอาจารย์เฉียวปล่อยคลิปไป ยอดดาวน์โหลดก็พุ่งขึ้นทุกวัน
คลิปของอาจารย์เฉียวมีการแชร์ต่อกันอย่างกว้างขวางโดยแอ็กเคานต์การตลาดหลายราย มีนักสร้างคอนเทนต์หลายคนแห่ตามมาปล่อยคลิปเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายเพื่อหวังสร้างกระแส
พอเกมฮิตติดกระแส ก็มีคนแชร์มากมายจนไม่สามารถหยุดความนิยมไว้ได้อีกต่อไป
เผยเชียนทำอะไรไม่ได้นอกจากเฝ้าดูยอดดาวน์โหลดที่เพิ่มขึ้นทุกวันทีละสิบ ทีละร้อย ทีละพัน
ด้วยยอดดาวน์โหลดที่เพิ่มขึ้นถล่มทลาย เกมของเขาจึงไปโผล่อยู่ในหน้าแนะนำเกมหมวดอินดี้ หมวดจำลองการขับรถ และหมวดแข่งรถ
ทุกครั้งที่เผยเชียนเข้าไปดูระบบหลังบ้านก็จะได้รับการแจ้งเตือน
“ยินดีด้วย! เกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายของท่านได้รับการแนะนำในหมวด XXX โปรดอย่าอัปเดตตัวเกมของท่านภายในสัปดาห์นี้เพื่อป้องกันไม่ให้มีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นกับตัวเกม…”
เผยเชียนเห็นการแจ้งเตือนแบบนี้จนชินชา
ตอนนี้ในใจเหมือนได้ตายไปแล้ว!
เหลือเวลาอีกหนึ่งสัปดาห์ แต่เงินทุนระบบทะลุห้าหมื่นหยวนไปเรียบร้อย หมายความว่าเงินที่จะแปลงเข้าความมั่งคั่งส่วนบุคคลของเขาจะอยู่ในอัตรา 100:1 ในวันปิดบัญชี
เกินมาหนึ่งพันหยวน เขาก็จะได้…สิบหยวน
เผยเชียนมองดูตัวเลขที่โชว์หราอยู่อย่างหมดเรี่ยวแรง
…
…
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
ณ หอพัก
“…บ้าไปแล้ว! เกมกากๆ แบบนี้มันฮิตขึ้นมาได้ไงเนี่ย”
“ลบแม่งเลย!”
“ดูในอันดับ มีคนเล่นเกมนี้เกินสี่สิบชั่วโมงด้วย…ไอ้นั่นมันบ้ารึเปล่า!”
หม่าหยางนั่งเล่นเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายอยู่บนเตียงชั้นบน เขาทนเล่นได้ไม่ถึงห้านาทีก็เลิก เสร็จแล้วก็มานั่งอึ้งว่าเกมแบบนี้มันฮิตขึ้นมาได้อย่างไร
เผยเชียนตัวสั่นอยู่เตียงชั้นล่าง
“พี่เชียน! เล่นเกมกากที่ดังสุดๆ ตอนนี้ดูรึยัง ที่ชื่อโดดเดี่ยวเดียวดายอะไรสักอย่างอ่ะ” หม่าหย่างโผล่หัวมาถามจากด้านบน
“…ยัง” ซึ่งก็เป็นเรื่องจริง เผยเชียนไม่เคยเล่นเกมนี้เลย
เขารู้ดีว่าเกมนี้สร้างขึ้นมากวนประสาทคนอื่น จะให้ไปเล่นเองก็คงแปลกๆ…
หม่าหยางตบหน้าขาตัวเอง “เกมไรก็ไม่รู้! อยากจะรู้จริงเชียวว่าไอ้คนจิตใจชั่วช้าหน้าไหนมันสร้างเกมนี้ออกมา! เฮงซวยจริงๆ!”
เผยเชียน “…”
ไม่ได้สร้างมาให้พวงเอ็งเล่นโว้ย! อยากเล่นกันเองแล้วก็อย่ามาโทษกันสิ!
เผยเชียนไม่นึกไม่ฝันว่าเกมจะดังมาจนถึงมหาวิทยาลัยตัวเอง แถมยังดังมาถึงหอพักตัวเองอีก…
ผ่านไปสัปดาห์เดียว จากการขยันสร้างกระแสของสื่อเกมและนักสร้างคอนเทนต์ต่างๆ เกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายก็ดังจนเผยเชียนต้องมานั่งตรึกตรองชีวิตเสียเอง
เขาโล่งใจมากที่ปี 2009 แพลตฟอร์มสตรีมมิ่งยังไม่มีกระแสเพราะอยู่ในช่วงเติบโต ตอนนี้แพลตฟอร์มสตรีมมิ่งที่ครองตลาดอยู่คือไวไวที่มีผู้ใช้แค่หลักหมื่น
ถ้าการสตรีมเกมในตอนนี้ดังเหมือนสิบปีข้างหน้า…
เผยเชียนไม่อยากนึกเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น
…………….
