ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี – บทที่ 24 วงการนักวาดสั่นสะเทือน!

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

ครู่ต่อมา…

กลุ่มแชตแตก!

“เถิงต๋าคือบริษัทที่สร้างเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทรายไม่ใช่เหรอ!”

“!!!… เลิกสร้างเกมกากๆ แล้วหันมาสร้างเกมมือถือแทนเหรอ”

“ไม่อยากจะเชื่อว่ามีคนบอกว่าบริษัทนี้สร้างเกมด้วยใจ! ล้อกันเล่นรึเปล่าเนี่ย”

ทุกคนไปค้นหาดูแล้วพบว่าเกมแม่ทัพผีนั้นสร้างโดยบริษัทเดียวกันกับที่สร้างเกมโดดเดี่ยวเดียวดายกลางทะเลทราย เกมกากๆ ที่มีกระแสอยู่ช่วงหนึ่ง!

บริษัทแบบนี้จะเอาอะไรมาสร้างเกมด้วยใจ

หร่วนกวางเจี่ยนรีบอธิบาย “จริงๆ นะครับ ถ้าไม่เชื่อ ลองไปโหลดเกมมาเล่นดูได้ เกมทำออกมายุติธรรมกับผู้เล่น ซื้อสิบหยวนเล่นได้ทุกอย่าง! ในเกมมีของให้ซื้อแค่บัตรสมาชิกถาวรสามสิบหยวน มีบัตรแล้วจะสุ่มการ์ดได้เพิ่มสิบใบต่อวัน นอกจากนั้นแล้วก็ไม่มีอะไรให้ซื้ออีก”

“จริงเหรอ”

เฉินฉีรู้สึกกังขา

เกมการ์ดมือถือที่ไม่มีของในเกมให้ซื้อหรือ

แล้วจะหาเงินอย่างไร

คิดว่าจะหาทุนคืนได้จากสิบหยวนที่ผู้เล่นแต่ละคนจ่ายหรือ

ทำแบบนั้นเกมก็ขาดทุนแน่ๆ สิ!

ทุกคนซื้อตัวเกมมาลองเล่นด้วยความคลางแคลงใจ

หลังจากลองเล่นดู พวกเขาก็พบว่ามันเป็นเกมที่คำนึงถึงผู้เล่นจริงๆ!

ถึงในเกมจะมีระบบร้านค้า แต่ก็มีแค่บัตรสมาชิกถาวรราคาสามสิบหยวนให้ซื้อ!

เกมการ์ดส่วนใหญ่ต้องมีให้ซื้อพลังงาน จำนวนครั้งลงด่าน แพ็กสุ่มการ์ด และอื่นๆ แต่เกมแม่ทัพผีไม่มีเลย!

หมายความว่าเหล่าเกมเมอร์จะได้รับประสบการณ์การเล่นที่เหมือนกัน ไม่มีข้อแตกต่างระหว่างผู้เล่นสายฟรีและผู้เล่นสายวาฬ!

เพราะของในเกมที่ให้ซื้อมีแค่บัตรสมาชิกราคาสามสิบหยวน!

ราคานี้เท่ากับบัตรเติมเงินหนึ่งใบในเกม Fantasy World แต่ของเกมแม่ทัพผีนั้นเป็นบัตรถาวร!

เฉินฉีอึ้งไป

เขาทำใจเชื่อไม่ลง!

ด้วยความที่เป็นนักออกแบบคอนเซ็ปต์อาร์ตชื่อดัง เขาจึงเคยทำงานร่วมกับบริษัทเกมยักษ์ใหญ่ในประเทศมาก่อนและเชี่ยวชาญแวดวงนี้

ถึงเขาจะรับผิดชอบในส่วนงานศิลป์ แต่ก็พอมีความรู้เรื่องการออกแบบเกมเหมือนกัน

ไอเทมให้ซื้อเพิ่มในเกมเป็นตัวทำกำไรหลักของเกมการ์ด เพราะเป็นจุดให้ผู้เล่นสายวาฬเติมเงินกันหลายร้อยหลายพัน แค่มีผู้เล่นสายวาฬหนึ่งคนก็เท่ากับมีผู้เล่นปกติสองถึงสามร้อยคนแล้ว

รูปแบบการวางเพดานค่าใช้จ่ายตั้งต้นมาจากเกมสามก๊กสุดคิวต์ หลายๆ บริษัทนึกอิจฉาระบบให้ซื้อไอเทมในเกมเพิ่มของเกมนี้

เป็นธรรมดาที่ชาวเกมเมอร์จะกล่าวหาว่าเกมนี้ขูดรีดผู้เล่น

แต่บริษัทเกมไหนกันที่จะไม่คิดหาเงินจากเกม

เฉินฉีไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะมีบริษัทที่คำนึงถึงผู้เล่นจนนอกจากจะใช้เงินทั้งหมดไปกับการพัฒนาตัวเกมให้มีคุณภาพและไม่เหลือเงินไว้สำหรับค่าโฆษณา ทางบริษัทยังตัดแหล่งรายได้ของตัวเองเพื่อให้ผู้เล่นทุกคนได้รับประสบการณ์การเล่นเท่าเทียมกันอีกด้วย!

จิตใจดีงามอะไรถึงเพียงนี้

ช่างอ่อนต่อโลก…แต่ก็มีคุณธรรมสูงส่งไม่แพ้กัน!

เฉินฉีน้ำตาปริ่ม เขาจำได้ว่าตัวเองเข้าสู่วงการในยุครุ่งเรืองของเกมแบบสแตนด์อโลน เกมเมอร์อย่างเขายังคงจำจิตวิญญาณของตัวเองได้ดีและอยากสร้างเกมแบบสแตนด์อโลนที่คำนึงถึงผู้เล่น…

แต่ตอนนี้มีบริษัทที่มีจิตวิญญาณเช่นนี้หลงเหลืออยู่ไม่มาก

“ได้ๆ เดี๋ยวฉันช่วยแชร์ลงเว่ยป๋อตอนนี้เลย จะปล่อยให้เกมดีๆ แบบนี้ถูกฝังลืมไม่ได้!” เฉินฉีตอบเป็นคนแรก

คนอื่นๆ ก็ตอบตกลงอย่างแข็งขัน

“ใช่ เกมนี้คิดถึงผู้เล่น! ฉันก็จะช่วยโฆษณาด้วย!”

“ผมมีผู้ติดตามบนเว่ยป๋อไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ เดี๋ยวผมแชร์ลงกลุ่มอื่นแทน”

“คนที่จะโพสต์ลงเว่ยป๋อ อย่าลืมลงงานภาพออริจินัลไปด้วยนะ! นั่นตัวชูโรงเกมเลย!”

แน่นอนว่ามีบางคนนึกสงสัย

ว่าเจ้านี่แค่โผล่มาขอให้พวกมืออาชีพโฆษณาให้ฟรีๆ หรือเปล่า

แต่คิดดูอีกทีก็ไม่น่าใช่แบบนั้น

ที่สำคัญเลยคืองานออริจินัลของหร่วนกวางเจี่ยนงดงามมากจนทำให้คนอื่นอยากช่วย หากไม่ใช่เพราะเหตุผลนี้เหล่ามืออาชีพคงไม่มีใครยอมช่วยโฆษณาให้เขาแน่

นอกจากนี้ เกมนี้ยังคำนึงถึงใจผู้เล่นถึงขนาดตัดเรื่องไอเทมในเกมที่ต้องใช้เงินซื้อออกไป

บริษัทนี้สร้างเกมด้วยใจ ไม่ยอมเสียเงินโฆษณาหรือขึ้นราคาเกม จะมีใครนึกคลางแคลงใจไม่อยากช่วยอีกเล่า

จากสถานการณ์ปัจจุบัน เกมนี้มีโอกาสขาดทุนสูง การช่วยโพสต์โฆษณาธรรมดาอาจทำได้แค่ยื้อเวลาให้เกมคงอยู่ต่อไป ไม่นานเหล่ามืออาชีพในกลุ่มก็โพสต์งานภาพของหร่วนกวางเจี่ยนลงเว่ยป๋อ

เฉินฉีเองก็โพสต์เหมือนกัน เขาใส่ข้อความที่เขียนเองลงไปด้วย

“งานนี้เป็นของเพื่อนในกลุ่ม ผมชอบสไตล์งานภาพออริจินัลนี้ที่มีการตีความตัวละครดั้งเดิมของสามก๊กใหม่ ด้วยจินตนาการอันล้ำเลิศจึงทำให้งานภาพสไตล์ของเขามีเอกลักษณ์เฉพาะตัว”

“ปล. เหมือนว่าเขาจะทำภาพชุดนี้ให้เกมชื่อแม่ทัพผี”

เฉินฉีไม่ได้ขายตรงจนเกินไป ส่วนหนึ่งมาจากนิสัยของเขาที่ไม่ใช่คนพิมพ์อะไรยืดยาว อีกส่วนหนึ่งก็เพราะเขาไม่อยากให้คนอื่นคิดว่าเป็นการโพสต์เพราะได้รับค่าโฆษณา

ถ้ายกยอมากเกินไปจะสร้างผลกระทบที่ไม่ดีได้

ข้อความที่เขาโพสต์ลงเว่ยป๋อทำให้รู้สึกเหมือนว่าเป็นการโพสต์ถึงงานของเพื่อนเฉยๆ

แน่นอนว่าแม้นักวาดเหล่านี้จะเป็นผู้คร่ำหวอดในวงการ แต่พวกเขาก็ไม่ได้มียอดผู้ติดตามสูงเท่าไหร่

ตัวอย่างเช่นเฉินฉี ถึงเขาจะออกแบบคอนเซ็ปต์อาร์ตให้เกมใหญ่ๆ ในประเทศหลายเกมและมีผลงานออริจินัลที่ได้รับการยอมรับเป็นวงกว้างจำนวนไม่น้อย แต่ยอดผู้ติดตามในเว่ยป๋อของเขาอยู่ที่หลักแสนเท่านั้น

โพสต์คล้ายๆ กันนี้มักมียอดคอมเมนต์ทมากสุดประมาณไม่กี่ร้อย

แต่ไม่ใช่เพื่อนในเว่ยป๋อของเฉินฉีทุกคนจะเป็นนักวาดที่เชี่ยวชาญเรื่องงานภาพออริจินัลสำหรับเกม

ในหมู่เพื่อนๆ ของเขามีทั้งที่เป็นมืออาชีพในอุตสาหกรรมแอนิเมชัน ผู้ผลิตชื่อดังจากบริษัทเกมต่างๆ หรือแม้กระทั่งนักแสดงที่ไม่ค่อยดังมาก นักเขียน และอื่นๆ

การโฆษณาให้คนเหล่านี้รู้ย่อมสร้างผลกระทบได้บางส่วน

ไม่นานคอมเมนต์ในโพสต์บนเว่ยป๋อก็ล้นทะลักอย่างรวดเร็ว

“เอาตัวละครสามก๊กมาปรับเหรอ ล้ำมาก!”

“งานของนักวาดต่างประเทศเหรอ”

“นักวาดในบ้านเรานี่แหละ!”

“สุดยอด! แค่ดูก็รู้สึกยิ่งใหญ่สุดๆ!”

“เกมชื่อแม่ทัพผีเหรอ ทำไมไม่เคยได้ยินชื่อเลย”

“เกมมือถือเดี๋ยวนี้ใช้แต่ภาพสไตล์การ์ตูน โคตรเบื่อเลย! ใช้สไตล์แบบนี้แล้วดูสดใหม่ดี!”

“ลองไปโหลดดูดีกว่า”

ผลตอบรับดีเกินคาด!

เอาเข้าจริงก็ถือเป็นเรื่องปกติเพราะเกมสามก๊กสุดคิวต์นั้นดังมาตลอดทั้งปีแล้ว!

ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา เกมสามก๊กสุดคิวต์ทำให้มีคนหันมาเล่นเกมการ์ดมือถือเยอะขึ้น ทำให้บรรดาเกมเมอร์สายมือถือต่างเลือกเล่นเกมการ์ดมือถือได้อย่างสบายใจ

แต่ขณะเดียวกัน พวกเขาก็เริ่มเบื่อเกมสไตล์สามก๊กสุดคิวต์เช่นกัน

โดยเฉพาะสไตล์ภาพแบบการ์ตูน หลังจากที่หลายบริษัทหันมาทำเกมที่ใช้สไตล์ภาพคล้ายๆ กันนี้ออกมาจำนวนมาก เหล่าเกมเมอร์ก็เริ่มเบื่องานภาพสไตล์การ์ตูนกันแล้ว

กลับกันเกมแม่ทัพผีนั้นแตกต่างออกไป แค่ภาพออริจินัลชุดนั้นก็เพียงพอที่จะทำให้ชาวเกมเมอร์รู้ว่าเกมนี้ต่างจากเกมสามก๊กสุดคิวต์และดูท่าว่าจะเป็นเกมที่น่าสนใจไม่เบา!

……………….

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

Status: Ongoing
ต้องทำธุรกิจให้ “ขาดทุน” เขาถึงจะรวย แต่ไม่รู้ดวงดีหรือดวงซวย ถึงได้แต่ “กำไร” เนี่ย!เผยเชียนย้อนเวลากลับไปเมื่อ 10 ปีก่อนโดยมีระบบสั่งให้เขาตั้งบริษัทอะไรก็ได้เพื่อหาเงินทำกำไรโดยจะมีการประเมินกำไรขาดทุนเป็นรอบๆแต่เผยเชียนเป็นคนหัวหมอ เขาดูแล้วว่าถ้าเขาทำธุรกิจได้กำไร เขาจะได้ส่วนแบ่งเข้ากระเป๋าตัวเองแค่ 1:100แต่ถ้าเขาขาดทุน เขาจะได้ส่วนแบ่ง 1:1 เขาจึงคิดจะตั้งบริษัทเกม และหาทางทำให้บริษัทขาดทุนด้วยการสร้างเกมที่ไม่น่าจะฮิตบ้างล่ะ ขายเกมราคาถูกบ้างล่ะ เอาเงินไปละลายกับการเช่าตึกและซื้ออุปกรณ์ทำงานต่างๆ บ้างล่ะแต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่ขาดทุนสักที เกมที่คิดว่าไม่น่าจะขายได้ก็ดันขายดีเป็นเทน้ำเทท่าทำไมการทำธุรกิจให้ขาดทุนมันถึงเป็นเรื่องยากขนาดนี้ล่ะเนี่ย?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท