ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี – บทที่ 29 เลขามากความสามารถ

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

เผยเชียนไม่คาดคิดว่าตนเองจะบังเอิญมาเจอรีวิวเกมแม่ทัพผีบนเว็บไซต์เข้า!

เขากดเข้าไปดูด้วยความสงสัย

“ไม่นานมานี้ เกมมือถือชื่อแม่ทัพผีจู่ๆ ก็ดังขึ้นมาเป็นพลุแตก ถึงทางผู้พัฒนาเกมจะไม่ได้โฆษณาเกมเลย แต่ยอดดาวน์โหลดกลับเพิ่มขึ้นจนเกือบแตะแปดหมื่นในสัปดาห์แรก”

“อ้างอิงจากตัวเลข จำนวนผู้เล่นที่เล่นอยู่ในปัจจุบัน ระดับความพึงพอใจ และอัตราการคงอยู่ของเกมนี้นับว่าสูงกว่าเกมมือถืออื่นๆ ที่วางขายในช่วงเดียวกัน เรียกได้ว่านำโด่งไปไกลเสียจนไม่เห็นฝุ่น!”

“ที่ผ่านมามีผู้เชี่ยวชาญออกมาวิเคราะห์ว่าอุตสาหกรรมเกมการ์ดมือถือกำลังอยู่ในช่วงขาลงจนแม้แต่ต้นกำเนิดของเกมการ์ดอย่างเกมสามก๊กสุดคิวต์ก็ประสบปัญหาจำนวนผู้เล่นที่ลดลงและกำไรที่ถดถอย และดูท่าจะไม่มีหนทางแก้ปัญหานี้ได้”

“แต่เกมแม่ทัพผีกลับตอกกลับบทวิเคราะห์และพิสูจน์ให้เห็นว่าอุตสาหกรรมเกมการ์ดมือถือยังสามารถเติบโตต่อไปได้อีก!”

“แล้วเกมนี้สามารถสวนกระแสและทำให้ผู้เล่นมากมายมองว่าเป็นเกมที่จะมาแทนที่เกมสามก๊กสุดคิวต์ในฐานะเกมการ์ดมือถือยุคต่อไปได้อย่างไร”

“ผมขอวิเคราะห์อย่างมืออาชีพเพื่อเจาะดูความลับเบื้องหลังความสำเร็จของเกมแม่ทัพผี!”

“เหตุผลแรกเลยคือเกมแม่ทัพผีไม่ได้ใช้งานภาพสไตล์การ์ตูนเหมือนเกมสามก๊กสุดคิวต์ แต่เลือกที่จะพลิกโฉมตัวละครสามก๊กใหม่หมดเพื่อให้เหล่าเกมเมอร์ได้สัมผัสถึงความสดใหม่”

“ชาวเกมเมอร์ส่วนใหญ่เบื่อตัวละครสไตล์การ์ตูนที่แสนซ้ำซากจำเจมานานแล้ว ภาพสไตล์มหากาพย์หมึกสีน้ำมันทำให้เกมเมอร์เห็นถึงสามก๊กในแง่มุมใหม่และสร้างความตื่นตาตื่นใจได้ในแรกเห็น”

“เหตุผลที่สองคือรูปแบบการเล่นของเกมแม่ทัพผีนั้นเรียบง่ายมากๆ ตัวเกมไม่ได้ใส่องค์ประกอบอันแสนซับซ้อนมาเหมือนเกมอื่นและรักษาหัวใจหลักและรากฐานรูปแบบการเล่นดั้งเดิมไว้ ทำให้ผู้เล่นสามารถเล่นได้สบายๆ!”

“เกมสามก๊กสุดคิวต์และเกมการ์ดมือถือใหญ่ๆ คอยเพิ่มอะไรใหม่ๆ เข้ามาจนเกมที่เล่นง่ายๆ สบายๆ ในตอนแรกเริ่มกลายเป็นเกมที่สูบพลังชาวเกมเมอร์สุดๆ!”

“ในขณะที่เกมแม่ทัพผีคงไว้แค่รูปแบบการเล่นพื้นฐาน ผู้เล่นจึงใช้เวลาแค่หนึ่งถึงสองชั่วโมงต่อวันในการเล่นเกม ทำให้สามารถดึงดูดเกมเมอร์สายชิลจำนวนมากเข้ามาเล่นได้เพราะไม่ต้องทุ่มเวลาเล่นเยอะเหมือนเกมอื่น!”

“เหตุผลที่สามคือเกมแม่ทัพผีเป็นเกมที่คำนึงถึงผู้เล่น!”

“นอกจากราคาเกมสิบหยวนแล้ว ไอเทมที่ให้ซื้อในเกมมีแค่บัตรสมาชิกถาวรราคาสามสิบหยวน หมายความว่าผู้เล่นทุกคนเท่าเทียมกันหมด ไม่ต้องเสียเงินเพิ่มก็สนุกไปกับเกมได้อย่างเต็มที่!”

“ทั้งสามเรื่องที่กล่าวไปคือปัจจัยที่ทำให้เกมแม่ทัพผีประสบความสำเร็จและเป็นคำตอบว่าทำไมเกมนี้ถึงได้รับรีวิวดีๆ มากมาย!”

“ไม่แน่ว่าเกมแม่ทัพผีอาจกลายมาเป็นตัวผลักดันให้เกมการ์ดอื่นๆ มุ่งหน้าไปในทิศทางเดียวกัน ผมเชื่อว่าในอนาคตจะมีเกมการ์ดมือถือที่เล่นง่ายๆ สบายๆ และยุติธรรมกับผู้เล่นแบบเกมแม่ทัพผีออกมาอีกมากมาย!”

ท้ายบทความมีชาวเน็ตมาแสดงความคิดเห็นกันอย่างดุเดือด

“มืออาชีพมาก!”

“บทความโคตรดี!”

“ใช่ ผมเริ่มเล่นเกมแม่ทัพผีเพราะเป็นเกมที่ยุติธรรมกับผู้เล่น ไม่ต้องเสียเงินเพื่อให้ได้การ์ดหายาก!”

“แล้วผมก็ชอบสไตล์ของเกมมาก! แค่เก็บการ์ดกับความสำเร็จให้ครบก็เล่นได้เป็นปีแล้ว!”

ความเห็นอื่นๆ ก็เป็นไปในทิศทางเดียวกัน

หลังจากอ่านบทความจบ เผยเชียนก็เริ่มนึกคลางแคลงใจ

นี่มันบ้าอะไรกัน

เกมแม่ทัพผีที่ฉันสร้างกับที่พวกนายเล่นมันเป็นเกมเดียวกันแน่หรือเปล่า!

ที่เปลี่ยนสไตล์ภาพก็เพราะกันพวกเกมเมอร์ที่ชอบสไตล์การ์ตูนไม่ให้มาเล่น!

เปลี่ยนรูปแบบการเล่นให้เรียบง่ายหรือ ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย! ทั้งหมดเป็นระบบมาจากเทมเพลตที่ซื้อมา! ถึงอยากจะแก้ ฉันก็ใช้เครื่องมือพัฒนาเกมแก้ไม่เป็น!

เกมคำนึงถึงผู้เล่นหรือ

นั่นเพราะฉันไม่อยากให้พวกวาฬมาขวางทางเสียเงินต่างหาก!

ทำไมเรื่องพวกนี้ถึงกลายเป็นข้อดีไปได้!

เผยเชียนอยากตายขึ้นมาจริงๆ

โลกนี้มันบ้าบอเกินไป ต้องมีอะไรผิดปกติแน่!

เผยเชียนวางโทรศัพท์ลงแล้วตรึกตรองถึงชีวิตอย่างเงียบเชียบ

“บอสเผย สวัสดีครับ! ขอโทษนะครับที่ให้รอนาน!”

ชายสวมสูทอายุสามสิบกว่าๆ เคาะประตูก่อนจะเข้ามาจับมือทักทายกับเผยเชียน

“ผมเป็นผู้จัดการระดับภูมิภาคของบริษัทจัดหาบุคลากรแอ็กซอนประจำมณฑลฮั่นตง และเป็นผู้ให้คำปรึกษาด้านการจัดหาบุคลากรที่มีประสบการณ์ด้วย ดีใจมากครับที่ได้ช่วยคุณ เรียกผมว่าลอว์เรนซ์ก็ได้ครับ”

ผู้ให้คำปรึกษาที่เพิ่งจะแนะนำตัวเองด้วยชื่อภาษาอังกฤษสุภาพกับเผยเชียนมากเป็นพิเศษ เพราะชายหนุ่มบอกเจ้าหน้าที่ต้อนรับไปตั้งแต่ตอนเข้ามาว่าเป็นเจ้าของบริษัทเถิงต๋าเน็ตเวิร์กเทคโนโลยีจำกัด

การรับบริการจากผู้ให้คำปรึกษาด้านการจัดหาบุคลากรระดับผู้จัดการอย่างเป็นส่วนตัวนั้นต้องเสียค่าใช้จ่ายเพิ่ม แต่เผยเชียนกลับไม่นึกลังเลใจอะไรเลย แค่นี้ก็บอกได้แล้วว่าเขาใจป้ำขนาดไหน

ไม่มีทางที่บริษัทจัดหาบุคลากรจะเพิกเฉยลูกค้าแบบนี้ได้

แต่แน่นอนว่าความตั้งใจหลักของเผยเชียนคือใช้เงินของระบบ ไม่ได้เกี่ยวกับเงินของตัวเองเลย เขาจึงดูสบายๆ ไม่ได้คิดอะไรมาก

“สวัสดีครับ ผู้จัดการลอว์เรนซ์ ผมตั้งใจมาที่นี่เพื่อหาเลขาให้ตัวเอง” เผยเชียนบอกจุดประสงค์ไปทันที

“ได้ครับ ขอทราบได้ไหมครับว่าคุณสมบัติที่อยากได้คร่าวๆ เป็นแบบไหน”

ผู้จัดการลอว์เรนซ์ยังคงยิ้มอย่างมืออาชีพ

“อืม…เอาคนที่แพงที่สุด” ใบหน้าเผยเชียนบ่งบอกชัดเจนว่าเขามีเงิน

เนื่องจากเงินเดือนพนักงานนั้นหักจากเงินทุนระบบ จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เผยเชียนจะอยากได้คนที่เงินเดือนสูงที่สุด ยิ่งจ่ายเงินเดือนมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเสียเงินได้มากเท่านั้น!

ผู้จัดการลอว์เรนซ์อมยิ้ม “ได้ครับ คุณสมบัติแรกเอาแบบนี้ แต่ผมต้องขอทราบข้อมูลเพิ่มเติม เช่น คุณอยากได้หัวหน้าเลขาที่เป็นเหมือนผู้ช่วยคอยจัดการทุกอย่าง หรืออยากได้เป็นเด็กไฟแรง ตั้งใจทำงาน เพื่อเอาไปปั้นให้เก่งขึ้น”

เผยเชียนงงไปเล็กน้อย “แตกต่างกันด้วยเหรอครับ”

ผู้จัดการลอว์เรนซ์ยิ้มให้ก่อนจะอธิบาย “แตกต่างครับ”

“หัวหน้าเลขาที่คอยจัดการงานบริหารส่วนใหญ่จะเป็นสาวมากความสามารถแต่จะเน้นดูแลเรื่องยิบย่อยที่ประธานบริษัทไม่มีเวลามาดูเอง ก็คล้ายๆ กับผู้จัดการส่วนตัวดาราน่ะครับ”

“เงินเดือนต่อปีของเลขาแบบนี้จะอยู่ที่หนึ่งแสนถึงสามแสนห้าหมื่นหยวน คนที่เก่งมากๆ จะอยู่ที่ประมาณสี่แสนหยวนครับ”

“ส่วนพวกเลขาเด็กไฟแรงส่วนใหญ่จะเป็นหนุ่มมากความสามารถที่ปั้นให้เป็นเสาหลักของบริษัทได้ อนาคตอาจก้าวไปเป็นรองประธานบริษัทหรือผู้สืบทอดตำแหน่งประธานบริษัทก็ได้…”

“แต่จริงๆ คุณสมบัติพวกนี้ก็มีปนกันไปทั้งสองแบบแหละครับ ขึ้นอยู่กับว่าคุณต้องการคนแบบไหนมากกว่า”

เผยเชียนไม่ลังเลใจแม้แต่นิด “เอาแบบแรกครับ”

ไม่ต้องคิดอะไรให้มากมาย บริษัทเถิงต๋าเน็ตเวิร์กเทคโนโลยีตอนนี้มีกันแค่สองคน คงจะบ้าเกินไปถ้าคิดหาทายาทมาสืบทอดตำแหน่งตอนนี้

อีกอย่างเผยเชียนไม่ได้อยากได้เลขาผู้ชาย!

ไม่เลยสักนิด!

ผู้จัดการลอว์เรนซ์พยักหน้า “ได้ครับ ช่วยรอสักครู่นะครับ ผมมีประวัติส่วนตัวให้คุณเลือกดู”

ไม่นานประวัติส่วนตัวของเหล่าเลขาก็มาวางอยู่ตรงหน้าเผยเชียน

ทุกคนล้วนเป็นสาวสวยที่มีคุณสมบัติคล้ายๆ กัน

แต่ละคนต่างจบจากมหาวิทยาลัยชั้นแนวหน้า

นอกจากจะคล่องภาษาอังกฤษแล้ว ยังพูดภาษาอื่นๆ ได้อีกสองสามภาษา

ด้านประวัติการทำงาน บางคนเคยรับตำแหน่งหัวหน้าเลขาในองค์กรชั้นแนวหน้าภายในประเทศ

บางคนมีทักษะเพิ่มเติมอื่นๆ เช่น การทำบัญชี ความรู้เรื่องกฎหมาย และอื่นๆ

ผู้จัดการลอว์เรนซ์เสริม “แต่ละคนเป็นหัวหน้าเลขาที่ฝีมือยอดเยี่ยมที่สุดในมณฑลฮั่นตง บริษัทเราเคยร่วมงานกับทุกคนมาก่อน เราการันตีได้ว่าไม่ว่าจะเป็นด้านการสื่อสาร การจัดการความสัมพันธ์ หรือด้านใด ทุกคนล้วนมีความชำนาญหมด”

หลังจากเปิดดูครบทั้งหมด เผยเชียนก็หยิบประวัติการทำงานซึ่งระบุเงินเดือนที่คาดหวังไว้สูงที่สุดขึ้นมา

………………………

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

Status: Ongoing
ต้องทำธุรกิจให้ “ขาดทุน” เขาถึงจะรวย แต่ไม่รู้ดวงดีหรือดวงซวย ถึงได้แต่ “กำไร” เนี่ย!เผยเชียนย้อนเวลากลับไปเมื่อ 10 ปีก่อนโดยมีระบบสั่งให้เขาตั้งบริษัทอะไรก็ได้เพื่อหาเงินทำกำไรโดยจะมีการประเมินกำไรขาดทุนเป็นรอบๆแต่เผยเชียนเป็นคนหัวหมอ เขาดูแล้วว่าถ้าเขาทำธุรกิจได้กำไร เขาจะได้ส่วนแบ่งเข้ากระเป๋าตัวเองแค่ 1:100แต่ถ้าเขาขาดทุน เขาจะได้ส่วนแบ่ง 1:1 เขาจึงคิดจะตั้งบริษัทเกม และหาทางทำให้บริษัทขาดทุนด้วยการสร้างเกมที่ไม่น่าจะฮิตบ้างล่ะ ขายเกมราคาถูกบ้างล่ะ เอาเงินไปละลายกับการเช่าตึกและซื้ออุปกรณ์ทำงานต่างๆ บ้างล่ะแต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่ขาดทุนสักที เกมที่คิดว่าไม่น่าจะขายได้ก็ดันขายดีเป็นเทน้ำเทท่าทำไมการทำธุรกิจให้ขาดทุนมันถึงเป็นเรื่องยากขนาดนี้ล่ะเนี่ย?!

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท