หลินหวานนั่งจิบชาที่เลขาซินเตรียมให้อยู่ในห้องรับรองแขก
เฮ้อ ชวนให้คิดถึงจริงๆ
รสชาติของที่บ้าน…
นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้จิบชาดีๆ แบบนี้ น่าจะประมาณครึ่งปีได้…
หลินหวานเป็นนักศึกษาชั้นปีที่สี่ อีกครึ่งปีถึงจะเรียนจบ แต่เธอก็ฝึกงานในเทียนหัวสตูดิโอมาครึ่งปีแล้ว
เธอต้องทะเลาะกับพ่ออยู่หลายครั้งตอนตัดสินใจเข้าสู่อุตสาหกรรมระหว่างที่เรียนอยู่ ทุกอย่างเริ่มคุกรุ่นรุนแรงขึ้นช่วงปิดเทอมหน้าร้อนตอนอยู่ปีสาม
เรื่องนี้ทำให้เธอตัดสินใจหนีออกจากบ้านโดยไม่บอกกล่าวและไปฝึกงานที่เทียนหัวสตูดิโอ
หลังจากนั้นหลินหวานก็ต้องใช้ชีวิตอย่างมัธยัสถ์ แต่ก่อนเคยซื้อเสื้อผ้าและกระเป๋าแบรนด์เนมได้ง่ายๆ ตอนนี้ต้องเก็บหอมรอมริบเอา
เธอไม่ได้ลิ้มรสชาเหมือนของที่บ้านอีก
นี่เป็นครั้งแรกที่หลินหวานรู้สึกเหมือนได้กลับบ้านหลังจากไม่ได้กลับมานาน
เธอรู้สึกสนใจบริษัทเถิงต๋ายิ่งขึ้นไปอีก!
หลินหวานเพิ่งมาเมืองจิงโจวเป็นครั้งแรก เธอรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยหลังลงจากเครื่องบิน
เมืองจิงโจวเป็นเมืองระดับสอง จะให้เทียบกับเมืองระดับหนึ่งอย่างเมืองกว่างโจวก็ไม่ได้
แต่ความผิดหวังของเธอก็ถูกแทนที่ด้วยความตื่นเต้นหลังจากเข้ามาในตึกเฉินฮว่าแกรนด์วิว!
พอเห็นสภาพแวดล้อมการทำงานและทัศนคติของพนักงานทุกคน เธอก็คิดว่านี่แหละคือสิ่งที่เธอต้องการ!
ถ้าก่อนหน้านี้เธอเคยได้เห็นประกายแสงแห่งอุดมการณ์เรืองออกมาจากร่างของเผยเชียน ตอนนี้เธอก็เหมือนกำลังอาบไล้แสงนั้นอยู่ในสถานที่แห่งนี้
เลขาซินเคาะประตู จากนั้นก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมสัญญาจ้าง
“ยินดีด้วยค่ะ! บอสเผยรับคุณเข้าทำงาน! เซ็นสัญญาเสร็จคุณก็ได้เป็นพนักงานบริษัทเถิงต๋าอย่างเป็นทางการค่ะ! เงินเดือนเริ่มที่สี่พันหยวน โอเคหรือเปล่าคะ”
หลินหวานรีบลุกขึ้นยืน “ไม่มีปัญหาค่ะ!”
เธอรับสัญญามาอ่านดูคร่าวๆ ก่อนจะเซ็นชื่อตัวเองลงไป
“แล้วงานของฉันคืออะไรคะ” หลินหวานถามอย่างคาดหวัง
เลขาซินคิดอยู่ครู่หนึ่ง “งานของคุณ… อืม มางานเลี้ยงพรุ่งนี้ตอนบ่ายสองนะคะ เราจะไปดูหนัง กินข้าว แล้วก็ร้องคาราโอเกะกันค่ะ!”
“คะ” หลินหวานงงไปหมด
…
…
วันศุกร์ตอนบ่าย
ในที่สุดเผยเชียนที่หายหน้าหายตาไปสอบปลายภาคก็โผล่มาที่ออฟฟิศอีกครั้ง นั่นเพราะเกมฐานทัพกลางทะเลมีกำหนดการอัปโหลดขึ้นแพลตฟอร์มทางการภายในสัปดาห์นี้
อีกสองสัปดาห์จะถึงวันสรุปบัญชี เผยเชียนเผื่อเวลาเอาไว้เผื่อติดปัญหาอะไร
ตอนที่ตัดสินใจทำโปรเจ็กต์นี้ เขากลัวว่าเหล่าพนักงานที่แสนไม่ได้เรื่องของเขาจะทำงานช้าเกินไปจนเกมอาจเสร็จช้ากว่ากำหนด เขาจึงเลื่อนกำหนดการให้เร็วขึ้นหนึ่งสัปดาห์เพื่อให้มีเวลาได้พักหายใจ
วันนี้เป็นวันเก็บเกี่ยวผลผลิตจากความเหนื่อยยากของเขาแล้ว
หลังจากเข้าไปในออฟฟิศ เขาก็เดินตรงไปหาหวงซื่อปั๋ว
“บอสเผย!” หวงซื่อปั๋วดูมีชีวิตชีวา หน้าตาดูดีขึ้น
การได้ทำงานที่บริษัทเถิงต๋ามาสองเดือนทำให้หวงซื่อปั๋วมีรายได้และเวลาพักผ่อนมากขึ้น สภาพจิตใจเขาจึงดีขึ้นเช่นกัน
เพราะเหตุนี้เขาจึงไม่ได้ดูเซื่องซึมเหมือนแต่ก่อน ตอนนี้มีพลังงานล้นเหลือ!
หน้าหนาวมาถึงแล้ว หวงซื่อปั๋วเพิ่งซื้อเสื้อโค้ตใหม่ไปสองตัวเมื่อสัปดาห์ก่อน
ตอนนี้เขามีเงินเหลือใช้เยอะกว่าเดิม แถมยังทำงานที่ตึกเฉินฮว่าแกรนด์วิว หวงซื่อปั๋วจึงตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าดีๆ เพิ่ม เขาเสียเงินซื้อสูทลำลองไปพันกว่าหยวน ทำให้ตอนนี้เขาดูคล้ายมืออาชีพผู้ประสบความสำเร็จขึ้นมาเล็กน้อย
“ขั้นตอนการสร้างเกมฐานทัพกลางทะเลเป็นไงบ้าง ต้องขยายเวลาเพิ่มอีกหนึ่งสัปดาห์ไหม” เผยเชียนถาม
หวงซื่อปั๋วส่ายหน้ารัว “ไม่ต้องครับ! ไม่ต้องเป็นห่วงครับบอสเผย เราทดสอบเกมกันหลายรอบและแก้บั๊กทั้งหมดที่พบแล้ว ตัวเกมสามารถอัปโหลดขึ้นแพลตฟอร์มได้เลยครับ!”
“อืม ทำได้ไม่เลว” เผยเชียนพยักหน้า แต่กลับดูไม่ได้ดีใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ความมั่นใจของหวงซื่อปั๋วทำให้เผยเชียนรู้สึกกังวล!
หรือว่าเกมจะออกมาคุณภาพดี!
แต่พอนึกถึงประสบการณ์ก่อนหน้าของหวงซื่อปั๋วและเปาซวี่ รวมถึงเงื่อนไขสามข้อที่เขาให้ไป…
เขาก็รู้สึกว่าถึงเกมจะสร้างออกมาได้สำเร็จ แต่ก็ไม่มีทางที่จะทำเงินได้
“บอสอยากลองเล่นไหมครับ” หวงซื่อปั๋วถาม
“ไม่เป็นไร” เผยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ขอดูโหมดเนื้อเรื่องของเกมกับอาวุธระดับตำนานหน่อย”
เผยเชียนมั่นใจว่ากว่าครึ่งหนึ่งของเกมฐานทัพกลางทะเลต้องออกมาไม่ได้เรื่องและตัวเกมไม่น่าจะสนุก
ไม่เห็นจะเข้าท่าเลยถ้าจะให้เล่นขยะที่ตนเองสร้างมากับมือ
แต่เพื่อให้แน่ใจว่าเกมจะทำให้เขาขาดทุนได้จริงๆ เผยเชียนจึงตัดสินใจตรวจดูคร่าวๆ ว่าเกมออกแบบตามที่เขาต้องการทุกอย่างหรือไม่
พวกเขาทุ่มเทสร้างโหมดเนื้อเรื่องกันหรือเปล่า
ในเกมมีไอเทมกิเลนเพลิงราคาแปดร้อยแปดสิบแปดหยวนไหม
เผยเชียนสนใจแค่สองเรื่องนี้
หวงซื่อปั๋วพยักหน้า “ได้ครับบอสเผย เดี๋ยวผมเอาให้ดูครับ”
เขาเปิดเกมฐานทัพกลางทะเลในคอมพิวเตอร์แล้วเริ่มแนะนำเกมให้เผยเชียนฟัง
“นี่คือโหมดเนื้อเรื่อง ผู้เล่นจะต้องไต่จากชั้นล่างสุดขึ้นไปชั้นบนของฐานทัพ เนื้อเรื่องทั้งหมดยาวหกชั่วโมง แบ่งออกเป็นสามฉาก เป้าหมายหลักของเกมคือฆ่าซอมบี้ จัดการทหารรับจ้าง และแก้ปริศนาง่ายๆ ในเกม…”
“ส่วนนี้คือระบบตลาดครับ”
“นี่คืออาวุธระดับในตำนาน กิเลนเพลิงสีรุ้ง เป็นอาวุธที่เราจะเปิดขายในเดือนที่ปล่อยตัวเกมออกไป ตามที่บอสเผยกำหนดไว้ว่าราคาบัตรใช้อาวุธถาวรอยู่ที่แปดร้อยแปดสิบแปดหยวน เราจึงกำลังพัฒนาอาวุธระดับตำนานเพิ่ม ตั้งใจไว้ว่าจะปล่อยเซ็ตใหม่ทุกๆ สองถึงสามเดือนครับ”
เผยเชียนขมวดคิ้วฟังคำอธิบายของหวงซื่อปั๋วพร้อมพยักหน้าเป็นครั้งคราว
ที่ขมวดคิ้วก็เพราะได้เห็นเนื้อหาเกมฐานทัพกลางทะเล
มันค่อนข้างแตกต่างไปจากที่เขาคิดไว้!
ตอนแรกเขาคิดไว้ว่ากราฟิกของเกมจะเหมือนเกม Crossfire แต่กราฟิกที่ได้กลับดูดี มีรายละเอียดกว่าเยอะ!
ทั้งตัวละคร ปืน ฉากหลัง หรือหน้าต่างใช้งานเกมล้วนใหม่หมด ถึงจะเทียบกับเกม AAA ชั้นนำของต่างประเทศไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้ห่างชั้นกันขนาดนั้น
เผยเชียนนึกโกรธในตอนแรก อยากจะถามหวงซื่อปั๋วว่าทำไมถึงทำเกมออกมาดูดีแบบนี้
ไม่รู้หรือไงว่าเกมภาพสวยแบบนี้มันจะฆ่าเราได้
แต่เขาก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองนั่นแหละที่เป็นสาเหตุ…
อ้อ งั้นก็ไม่เป็นไร
ตอนนั้นหวงซื่อปั๋วนำรายการจัดซื้องบประมาณหกหมื่นหยวนมาให้ดู แต่เผยเชียนบอกให้เขาเพิ่มงบไปเป็นสองเท่าโดยไม่ดูรายละเอียด
ได้ใช้เงินก็จริง
แต่คุณภาพของงานภาพก็เพิ่มขึ้นตามมาด้วย!
พอเห็นว่าภาพในเกมสวยแค่ไหน เขาก็รู้สึกกังวลใจขึ้นมาอีกครั้ง
ที่สำคัญที่สุดเลยคือเขาโกรธหวงซื่อปั๋วไม่ได้ เพราะตัวเองเป็นคนบอกให้อีกฝ่ายไปซื้อทรัพยากรดีๆ แบบนี้มา
แต่พอได้ยินที่หวงซื่อปั๋วอธิบายต่อ เขาก็รู้สึกสบายใจขึ้นหน่อย
โชคยังดีที่พวกเขาเสียเวลาไปกับการสร้างโหมดเนื้อเรื่องอันแสนไม่ได้ความ ฆ่าซอมบี้ จัดการทหารรับจ้างหรือ แค่ฟังก็น่าเบื่อแล้ว
พวกเขาสร้างกิเลนเพลิงราคาแปดร้อยแปดสิบแปดหยวนซึ่งเป็นอาวุธเดียวที่มีขาย แถมราคาก็ไม่ได้ถูก
พวกเกมเมอร์น่าจะรุมด่ากันแน่ แต่เผยเชียนก็เตรียมใจไว้พร้อมแล้วตราบใดที่มันทำให้เขาขาดทุนได้!
อย่างหม่าหยางถ้าโดนด่าทุกวัน ก็ไม่น่าจะทำให้มันไม่กล้าขึ้นรถเมล์อีกอย่างเผยเชียนตรวจดูแล้วและพบว่าเทียนหัวสตูดิโอจะปล่อยเกมกระสุนเพชรฆาตวันเดียวกัน เขาจึงอยากปล่อยเกมฐานทัพกลางทะเลไปชนกับอีกเกมเพื่อที่เกมของตัวเองจะได้เป็นฝ่ายแพ้!
ถ้ามีคู่แข่งที่แข็งแกร่งขนาดนั้น ถึงเกมฐานทัพกลางทะเลทำออกมาดีแล้วจะได้อะไร
พวกเขาต้องโดนอีกฝ่ายขยี้เละแน่!
“บอสเผย ในเกมยังมีโหมดอื่นอยู่นะครับ ให้ผมเปิดให้ดูไหมครับ” หวงซื่อปั๋วถาม
เผยเชียนส่ายหน้า “ไม่เป็นไร! อัปโหลดขึ้นแพลตฟอร์มทางการเพื่อตรวจสอบเลย พวกนายทำงานหนักมาตลอดการสร้างเกมแล้ว เตรียมตัวไปสนุกกันตอนบ่าย! เราจะไปดูหนังแล้วก็หาอะไรดีๆ กินกัน!”
…………………
