ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี – บทที่ 83 เอามาห้าสิบเครื่องก่อน

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

“เข้ามาเลยครับ เชิญนั่งก่อน”

เผยเชียนเชิญจางหยวนนั่งตรงโซฟาตัวข้างๆ อย่างสุภาพ เลขาซินยกชามาเสิร์ฟแล้วออกจากห้องไป

หม่าหยางเองก็ออกจากห้องรับแขกไปเช่นกัน ปล่อยให้เผยเชียนกับจางหยวนคุยกันตามลำพัง

จางหยวนเหลือบดูสิ่งรอบกายด้วยหางตา

ทุกอย่างโคตรหรูเลย!

พอได้เห็นชุดของบอสกับการตกแต่งภายในบริษัท จางหยวนก็ตระหนักว่าเขาไม่สามารถประเมินราคาของทุกชิ้นที่เห็นได้เลย!

รู้สึกแค่ว่าทุกอย่างน่าจะแพงมากๆ!

เผยเชียนยิ้มอย่างเป็นกันเอง “ไม่ต้องเกร็งนะครับ ทำตัวตามสบาย ไม่ต้องเป็นทางการมากก็ได้ เชิญดื่มชาก่อนครับ”

จางหยวนพยายามเก็บอาการ แต่ท่านั่นอันอยู่ไม่สุขของตัวเองกลับทำลายความพยายามนั้นไป

เผยเชียนครุ่นคิดว่าจะเปิดบทสนทนาอย่างไรดี

หม่าหยางเล่าให้เขาฟังว่าหนุ่มหน้าเหลี่ยมสุดกระฉับกระเฉงพูดติดสำเนียงทางตะวันออกเฉียงเหนือที่นั่งตรงข้ามคนนี้เชี่ยวชาญเรื่องอุปกรณ์ดิจิทัลและฮาร์ดแวร์คอมพิวเตอร์มาก

นอกจากนั้นแล้วก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคนคนนี้อีก

เผยเชียนต้องรู้ให้ได้ว่าอีกฝ่ายมีพรสวรรค์อื่นนอกเหนือจากความรู้เรื่องการประกอบคอมพิวเตอร์ซ่อนอยู่หรือเปล่า สมมติว่าถ้าอีกฝ่ายดันเก่งเรื่องการตลาดและรู้วิธีจัดการธุรกิจ เผยเชียนคงไม่มีวันรับเข้ามาทำงานแน่

ก่อนอื่นน่าจะต้องเริ่มด้วยเรื่องการประกอบคอมพิวเตอร์

เผยเชียนคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะถามออกไป “ถ้าจะประกอบคอมพ์ในฝันสักเครื่องให้สามารถเล่นเกมฟอร์มยักษ์ต่างๆ ในตลาดตอนนี้ได้ลื่นๆ คุณคิดว่าสเป็กที่เหมาะสมจะต้องประมาณไหน ราคาเท่าไหร่ถึงจะเหมาะสุด”

เขาหยุดคิดก่อนจะพูดเสริม “จุดประสงค์หลักคือให้เล่นเกมได้ลื่นๆ คุณจะเพิ่มลูกเล่นการตกแต่งภายนอกเสริมไปด้วยก็ได้ แต่อย่าให้เว่อร์เกินไปก็พอ”

คอมพิวเตอร์ประกอบปกติแล้วจะราคาประมาณหกถึงเจ็ดหมื่นหยวน

แต่ด้วยระบบที่ซับซ้อน คอมพิวเตอร์ที่ใช้งานได้มากกว่าการเล่นเกมทั่วไปอาจผิดกฎของระบบถ้าเอาไปใช้ในร้านอินเทอร์เน็ต

โซนทำงานที่เผยเชียนจัดให้พนักงานมีทั้งโต๊ะทำงานอย่างดี เก้าอี้เกมมิ่งสุดแพง คอมพิวเตอร์สเป็กสูง หน้าจอคู่ที่มาพร้อมอัตราการรีเฟรชการแสดงผลสูง รวมถึงคีย์บอร์ดกลไก… ทั้งชุดราคาประมาณสองหมื่นหยวน

ระบบไม่อนุญาตให้ใช้จ่ายสูงเกินกว่าที่กำหนดไว้ได้

จริงๆ แล้วเผยเชียนจะเอาคอมพิวเตอร์แบบเดียวกับที่ออฟฟิศใช้ไปลงที่ร้านอินเทอร์เน็ตก็ได้

แต่คอมพิวเตอร์สำหรับใช้ภายในออฟฟิศที่เลขาซินซื้อมาเป็นรุ่นสำหรับทำงาน เหมาะกับการนำไปใช้ในสำนักงาน รูปลักษณ์ภายนอกของรุ่นนี้ค่อนข้างเรียบ ไม่เหมาะที่จะนำไปใช้งานในร้านอินเทอร์เน็ต นอกจากนี้ยังไม่ตรงกับรสนิยมของลูกค้าที่จะมาใช้บริการด้วย

ดังนั้นเผยเชียนจึงอยากฟังความคิดเห็นของจางหยวน

จางหยวนตระหนักแล้วว่าอีกฝ่ายอยากใจตนมาประกอบคอมพิวเตอร์ให้!

เหมือนว่าตำแหน่งผู้จัดการห้องการ์ดจอก็พอจะมีประโยชน์บ้าง

เขาคิดอยู่พักหนึ่ง ตั้งแต่ที่มองแวบแรกก็รู้แล้วว่าคนตรงหน้าไม่ติดขัดเรื่องเงิน

โน้ตบุ๊กเครื่องที่วางอยู่บนโต๊ะดูเหมือนจะเป็นโน้ตบุ๊กเกมมิ่งสเป็กสูงของ Alienware ราคาในตลาดน่าจะมากกว่าหมื่นหยวน

หมายความว่า…

โน้ตบุ๊กเกมมิ่งเครื่องเดียวยังตอบสนองความต้องการของบอสไม่ได้ เขาอยากได้คอมพิวเตอร์สเป็กสูงประกอบเองเพิ่มด้วย!

แต่บอสไม่รู้เรื่องการประกอบคอมพิวเตอร์มากนัก กลัวว่าจะโดนคนที่ร้านขายอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์หลอกเอา

เลยมาเจอฉันในห้องการ์ดจอแล้วเสนอเงินสามพันหยวนให้มาช่วยประกอบคอมพ์ให้

ใช่ น่าจะเป็นแบบนี้แหละ

บอสน่าจะอยากให้ประกอบมาไว้เล่นเกมเป็นหลัก คงจะให้ความสำคัญเรื่องการใช้งานมากกว่าความหรูหรา

จางหยวนประมวลข้อมูลอย่างรวดเร็ว

คอมพ์ประกอบที่เหมาะที่สุดหรือ…ไม่ใช่เรื่องยากอะไร เขาบอกได้ทันทีว่าต้องใช้อะไรบ้าง ราคาเท่าไหร่

แต่ก็ยังติดอยู่เรื่องหนึ่ง

เขาไม่แน่ใจว่าจะต้องเอาอกเอาใจคนตรงหน้าหรือเปล่า

จางหยวนไม่คิดจะหลอกอีกฝ่าย

พอเตรียมรายการชิ้นส่วนให้ บอสคงจะหาคนมาตรวจอีกรอบ คงจะไม่ดีสำหรับเขาเท่าไหร่ถ้าจะไปหลอกบอส

ดังนั้นเขาต้องประกอบคอมพิวเตอร์ระดับเทพโดยคุมราคาให้สมเหตุสมผล เพื่อที่บอสจะได้ไม่รู้สึกเสียดายเงินสามพันหยวนที่จะให้เป็นค่าตอบแทน!

จางหยวนรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ถ้าจะรับค่าตอบแทนมาสามพันหยวนแลกกับแค่ประกอบคอมพิวเตอร์ให้

ก็อย่างที่มีคนเคยพูดไว้…ยิ่งมีเพื่อนเยอะ ก็ยิ่งมีตัวเลือกเยอะ

หลังจากไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วน จางหยวนก็คิดว่าน่าจะแบ่งเงินหนึ่งพันหยวนจากค่าตอบแทนสามพันหยวนที่จะได้ไปใช้ซื้อชิ้นส่วนสำหรับประกอบคอมพิวเตอร์

ถือเป็นวิธีที่ดีในการสานสัมพันธ์กับบอส แถมยังได้เงินอีกสองพันหยวนเป็นค่าแรง

ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว เยี่ยมไปเลย!

หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน จางหยวนก็เริ่มเสนอความเห็น

เขาเริ่มคุยเรื่องซีพียู การ์ดจอ ฮาร์ดแวร์แบบต่างๆ เคสคอมพิวเตอร์ รวมถึงอุปกรณ์ตกแต่งเคส

ตัวอย่างเช่น ถ้าใส่พัดลมติดไฟเข้าไปก็น่าจะทำให้คอมพิวเตอร์ดูดียิ่งขึ้น ยิ่งใส่ไฟ RGB เข้าไปก็ยิ่งทำให้ดูดีขึ้นไปอีก

การ์ดจอ แป้นพิมพ์ หูฟังเกมมิ่ง และของอื่นๆ ถือเป็นเรื่องกล้วยๆ สำหรับเขา!

ในที่สุดจางหยวนก็สรุปราคา

“ทั้งชุดน่าจะใช้เงินประมาณหนึ่งหมื่นห้าพันหยวนครับ”

ถึงจะบอกราคาไปหนึ่งหมื่นห้าพันหยวน แต่ราคาจริงๆ คือหนึ่งหมื่นหกพันหยวน ถ้าไปให้คนที่ร้านอิเล็กทรอนิกส์ประกอบคอมพ์ให้ ราคาก็น่าจะอยู่ที่ราวๆ สองหมื่นหยวน

จางหยวนคิดเรื่องนี้แล้วตัดสินใจเอาเงินหนึ่งพันหยวนจากค่าแรงที่เผยเชียนจะให้มาออกให้แทน เขาอยากตีสนิทเผยเชียนจึงสรุปราคาไปที่หนึ่งหมื่นห้าพันหยวน

เผยเชียนขมวดคิ้วเล็กน้อย

เขาไม่ค่อยพอใจราคาที่อีกฝ่ายเสนอมา

ทำไมคอมพิวเตอร์ประกอบถึงถูกกกว่าคอมพิวเตอร์ชุดที่เขาใช้ในสำนักงานล่ะ

จางหยวนใจตกไปอยู่ตาตุ่มเมื่อเห็นสีหน้าของบอสเผย

สีหน้าเขาเหมือนจะบอกว่า ‘แกกำลังดูถูกฉันอยู่เหรอ!’

บอสเผยเปิดฉากพูดตามที่เขาคิดไว้

“ผมขอให้คุณประกอบคอมพ์ในฝัน ที่คุณไล่ให้ผมฟังเมื่อกี้…จะว่าไงดี เอาให้เหมาะกับคำว่า ‘ในฝัน’ มากกว่านี้อีกได้ไหม เข้าใจที่ผมจะสื่อไหมครับ”

จางหยวนลังเลใจอยู่สักพักก่อนจะพูดขึ้น “แต่บอสเผยครับ บอสบอกว่าเน้นเรื่องการเล่นเกมเป็นหลัก ถ้าประกอบตามนี้ก็น่าจะเล่นเกมดังๆ ในตลาดตอนนี้ได้หมดแน่นอน…”

เผยเชียนพูดอะไรไม่ออก

ที่พูดมา…ก็ถูกของมัน

ถ้าจะให้ปรับแต่งเพิ่มเติมอีกก็จะไม่ประหยัดงบ ประกอบคอมพ์ตามที่จางหยวนบอกมาก็ได้สเป็กเพียงพอเล่นเกมดังๆ ในตลาดแล้ว

จางหยวนเสนอคอมพิวเตอร์ประกอบคุณภาพดีที่สามารถเล่นเกมดังๆ ได้อย่างลื่นไหลและยังได้ราคาที่สมเหตุสมผลด้วย

แต่เผยเชียนต้องการเพิ่มงบ

เขากระแอมกระไอสองทีก่อนจะพูดขึ้น “คุณพูดถูก แค่นี้ก็พอเล่นเกมส่วนใหญ่ในตลาดได้แล้ว แต่ลองคิดดูสิครับ ถ้าในอนาคตมีเกมใหม่ออกมาอีก แล้วต้องใช้คอมพ์ที่สเป็กสูงขึ้นล่ะ

“คุณต้องมองให้ไกล ต้องมองว่าต่อไปในอนาคตจะเป็นยังไง เข้าใจใช่ไหมครับ

“งั้นเอาแบบนี้ไหม คุณเพิ่มเงินจากงบที่คุณบอกมาไปอีกหนึ่งหมื่นหยวน โอเคไหมครับ”

“…” จางหยวนพยักหน้าแล้วตอบกลับ “อืม… โอเคครับ”

ยังไงก็เงินคุณอยู่ดี ผมไม่ออกเงินเพิ่มสักหยวน ทำไมจะไม่โอเคล่ะ

ขอแค่บอกมา จะให้ประกอบคอมพ์เครื่องละเก้าพันแปดร้อยล้านหยวนยังได้เลย!

จางหยวนครุ่นคิดหาวิธียกระดับคอมพิวเตอร์ประกอบเครื่องนี้ไปอีกขั้นอย่างรวดเร็ว

ครั้งนี้เขาวางแผนประกอบคอมพิวเตอร์ราคาสองหมื่นห้าพันหยวน!

จางหยวนคิดว่าฟังก์ชันบางอย่างของคอมพิวเตอร์เครื่องใหม่นี้ไม่ได้จำเป็นอะไรเลย

คอมพิวเตอร์ที่เสนอสามารถเล่นทุกเกมในตลาดได้ลื่นปรื๊ด แม้จะปรับการตั้งค่าคุณภาพกราฟฟิกไปที่ระดับสูงสุด อีกอย่างคอมพ์เครื่องนี้ก็น่าจะไม่ตกรุ่นไปอีกสองปี!

นอกจากนี้วัสดุภายนอกก็ยังใช้ของคุณภาพดีที่สุด น่าจะช่วยเพิ่มความมันในการเล่นเกมไปได้อีกหลายเท่า!

แน่นอนถึงจางหยวนจะบอกเผยเชียนไปว่าใช้งบสองหมื่นห้าพันหยวน แต่ราคาจริงๆ อยู่ที่สองหมื่นหกพันหยวน เขาอยากตีสนิทกับบอสเผยเลยตัดสินใจดึงเงินพันหยวนจากค่าแรงสามพันหยวนที่จะได้มาโปะเพิ่ม

เผยเชียนพยักหน้าหลังจากได้ยินที่อีกฝ่ายบอก

ต้องแบบนี้สิ!

เนื่องจากเขาจะเอาไปตั้งในร้านอินเทอร์เน็ตก็เลยสามารถตั้งงบได้สูงโดยไม่โดนระบบเตือน

“ดีเลยครับ” เผยเชียนพยักหน้า

จางหยวนดีใจมาก “บอสเผยชอบ ผมก็ดีใจครับ” เขาตอบ

จ่ายหนึ่งพันหยวนเพื่อตีสนิทบอสเผย คุ้มจริงๆ!

“งั้นเอามาสักห้าสิบเครื่องก่อนแล้วกันครับ” เผยเชียนจิบชาแล้วพูดขึ้นเรียบๆ

……………………………..

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

Status: Ongoing
ต้องทำธุรกิจให้ “ขาดทุน” เขาถึงจะรวย แต่ไม่รู้ดวงดีหรือดวงซวย ถึงได้แต่ “กำไร” เนี่ย!เผยเชียนย้อนเวลากลับไปเมื่อ 10 ปีก่อนโดยมีระบบสั่งให้เขาตั้งบริษัทอะไรก็ได้เพื่อหาเงินทำกำไรโดยจะมีการประเมินกำไรขาดทุนเป็นรอบๆแต่เผยเชียนเป็นคนหัวหมอ เขาดูแล้วว่าถ้าเขาทำธุรกิจได้กำไร เขาจะได้ส่วนแบ่งเข้ากระเป๋าตัวเองแค่ 1:100แต่ถ้าเขาขาดทุน เขาจะได้ส่วนแบ่ง 1:1 เขาจึงคิดจะตั้งบริษัทเกม และหาทางทำให้บริษัทขาดทุนด้วยการสร้างเกมที่ไม่น่าจะฮิตบ้างล่ะ ขายเกมราคาถูกบ้างล่ะ เอาเงินไปละลายกับการเช่าตึกและซื้ออุปกรณ์ทำงานต่างๆ บ้างล่ะแต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่ขาดทุนสักที เกมที่คิดว่าไม่น่าจะขายได้ก็ดันขายดีเป็นเทน้ำเทท่าทำไมการทำธุรกิจให้ขาดทุนมันถึงเป็นเรื่องยากขนาดนี้ล่ะเนี่ย?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท