ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี – บทที่ 224 ครัวส่วนตัวหมิงหยุน

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

เผยเชียนรู้สึกหน้ามืดหน่อยๆ

ฉันทำช่องรีวิวสายฮาร์ดคอร์ไว้หลอกหลินฉาง ทำไมจู่ๆ ถึงกลายเป็นแรงบันดาลใจให้เฟยหวงสตูดิโอไปได้!

หวงซื่อปั๋วไม่ทันสังเกตว่าบอสเผยกำลังตกใจอยู่ ขณะที่เล่าไอเดียซึ่งพรั่งพรูขึ้นมาในหัวของเขากับจูเสี่ยวเช่อหลังได้ดูคลิปของช่องรีวิวสายฮาร์ดคอร์

การทำรีวิวอุปกรณ์ดิจิทัลกำลังมาแรงในปัจจุบัน

ในอนาคตใกล้ๆ นี้ เมื่อการบริโภคในประเทศเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และอุปกรณ์ดิจิทัลต่างถูกพัฒนาไปไกล ผู้บริโภคทั่วไปจะเริ่มหันมาสนใจรีวิวสินค้าจำพวกนี้

การทำรีวิวประเภทนี้จะช่วยดึงดูดความสนใจจากแฟนๆ และอาจทำให้ได้สปอนเซอร์จากบริษัทต่างๆ ขอแค่รักษาสมดุลเอาไว้ได้ ก็จะได้ทั้งยอดวิวและผลกำไร

แรงบันดาลใจที่ทีมหวงซื่อปั๋วได้จากช่องรีวิวสายฮาร์ดคอร์คือรูปแบบการรีวิว

ตอนนี้คลิปรีวิวในประเทศส่วนใหญ่เน้นเนื้อหาที่จริงจัง โดยการรีวิวและทดสอบสินค้าจะใช้วิธีซับซ้อนและให้ข้อมูลล้นจนตาลาย เพื่อที่จะแสดงให้เห็นถึงความเป็นมืออาชีพ

ก่อนหน้านี้พวกหวงซื่อปั๋วก็สนใจคลิปแนวนี้อยู่เหมือนกัน

แต่เพราะเฟยหวงสตูดิโอขาดผู้เชี่ยวชาญในแวดวงนี้ พวกเขาเลยไม่คิดจะทำคลิปรีวิวสินค้าเพราะกลัวว่าจะสู้รีวิวสำนักอื่นไม่ได้

แต่พอได้ดูคลิปของช่องรีวิวสายฮาร์ดคอร์ หวงซื่อปั๋วก็ตระหนักเรื่องหนึ่งได้

ถึงจะไม่ได้เชี่ยวชาญขนาดนั้นก็ไม่เป็นไรนี่!

ช่องรีวิวสายฮาร์ดคอร์มีวิธีรีวิวในแบบของตัวเอง ขณะที่คนอื่นๆ รีวิวสินค้ากันอย่างจริงจังตามสเป็กและนำเสนอข้อมูลต่างๆ ประกอบ แต่รีวิวสายฮาร์ดคอร์ใช้วิธีแหวกแนวกว่าในการบอกรายละเอียดต่างๆ ของสินค้า

ตัวอย่างเช่น ทดสอบการกันน้ำ ทดสอบว่าจะทนแรงกระแทกได้แค่ไหน โครงสร้างภายในเป็นยังไง…

ถึงจะไม่มีวิธีการที่เป็นมืออาชีพเลยสักอย่าง แต่คนดูกลับชอบคลิปของรีวิวสายฮาร์ดคอร์มาก แถมยอดวิวยังสูงกว่ารีวิวของพวกมืออาชีพอีก

หวงซื่อปั๋วกับจูเสี่ยวเช่อตระหนักว่ารีวิวที่เป็นอาชีพอาจไม่ใช่รีวิวที่ดีที่สุด!

แน่นอนว่าการรีวิวให้เป็นอาชีพก็ไม่ได้ไม่ดีอะไร เพราะยิ่งคลิปเป็นมืออาชีพเท่าไหร่ เนื้อหาในคลิปก็จะโดนติติงได้ยากขึ้น คนดูเองก็ประทับใจ

แต่ถ้าเน้นความเป็นมืออาชีพมากเกินไป ก็อาจจะดึงดูดคนดูทั่วไปได้ไม่นาน และอาจทำให้คนดูงงมากกว่าที่จะเข้าใจ

หลายคนไม่ได้สนใจพวกข้อมูลหรือตัวเลขอะไรมากนัก ต่อให้รู้ไปก็ยากที่จะทำความเข้าใจได้ว่ามันหมายถึงอะไร

ตรงกันข้ามพวกเขาดูจะยอมรับรีวิวที่เน้นแสดงความคิดเห็นหรือการนำไปใช้จริงมากกว่า

ช่องรีวิวสายฮาร์ดคอร์ใช้วิธีนำเสนอแบบตรงๆ มีการเอามีดมาแทงกรอบหลังให้ดู ยิ่งทนได้มากก็ยิ่งแปลว่ามือถือเครื่องนี้ดี

ถือเป็นวิธีนำเสนอแบบตรงๆ ที่เหมาะจะแสดงให้เห็นถึงความทนทานของมือถือมากกว่ายัดข้อมูลเชิงเทคนิคเข้าไปขนานใหญ่

ดังนั้นหลังจากที่หวงซื่อปั๋วกับจูเสี่ยวเช่อรวบรวมข้อมูลเสร็จ พวกเขาจึงตัดสินใจว่าทิศทางใหม่ของเฟยหวงสตูดิโอจะเป็นการรวมความเป็นคลิปสั้นเข้ากับการรีวิวอุปกรณ์ดิจิทัล!

มีสองเหตุผลหลักที่ทำให้ตัดสินใจแบบนี้

เหตุผลแรกคือ การถ่ายทำสารคดีของเฟยหวงสตูดิโอขาดทุนสูงจนบอสต้องยื่นมือเข้ามาช่วย พนักงานของเฟยหวงสตูดิโอต่างรู้สึกหดหู่ใจที่ทำให้บอสเผยผิดหวัง

ดังนั้นหวงซื่อปั๋วกับจูเสี่ยวเช่อจึงตัดสินใจว่าจะต้องเริ่มหาทางสร้างรายได้

การทำรีวิวอุปกรณ์ดิจิทัลเป็นหนึ่งในวิธีที่ดีที่สุดในการสร้างรายได้ การรับสปอนเซอร์เป็นครั้งคราวโดยไม่ให้ข้อมูลผิดๆ หรือหลอกลวงคนดู และให้ผู้ชมได้ร่วมชิงโชคด้วยน่าจะเป็นวิธีการที่ดี

เหตุผลที่สองคือ คลิปสั้นคือจุดแข็งของสตูดิโอเฟยหวง ซีรีส์ชีวิตประจำวันของบอสเผยประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ ผู้กำกับจูเสี่ยวเช่อได้พิสูจน์ฝีมือให้เห็นแล้วว่าสามารถรังสรรค์คลิปสั้นดีๆ ออกมาได้เรื่อยๆ

เทียบกับที่อื่นแล้ว คลิปสั้นของเฟยหวงสตูดิโอมีความเป็นมืออาชีพและน่าสนใจมากกว่า ถือเป็นจุดแข็งหลัก

หวงซื่อปั๋วอธิบายแผนการในอนาคตของเฟยหวงสตูดิโอให้เผยเชียนฟังอย่างตื่นเต้น

เผยเชียนรู้สึกได้ถึงใจที่เริ่มชาหลังจากฟังที่หวงซื่อปั๋วเล่า

ไอ้ฉิบหาย แผนนี้ไม่ได้แน่!

เผยเชียนไม่คิดเลยว่าคลิปรีวิวที่ทำออกมาเล่นๆ จะสร้างแรงบันดาลใจให้พวกหวงซื่อปั๋วได้

ใครมันจะไปรู้วะว่าจะเป็นแบบนี้

แต่เผยเชียนก็พยายามทำใจเย็นและคิดทบทวนเรื่องนี้ เขาคิดว่าตอนนี้เรื่องยังไม่ได้แย่ขนาดนั้น

อุปกรณ์ดิจิทัลในโลกนี้พัฒนาไปอย่างรวดเร็ว ส่วนช่องทำรีวิวก็มีให้เห็นเกลื่อน ถึงจะยังอยู่ในช่วงกำลังพัฒนา แต่คลิปพวกนี้ก็ผุดขึ้นมาเรื่อยๆ เหมือนดอกเห็ด ทำให้เกิดการแข่งขันสูง

เพราะถ้าพวกหวงซื่อปั๋วเห็นว่าการรีวิวอุปกรณ์ดิจิทัลมีแววรุ่ง คนอื่นๆ ก็น่าจะคิดเหมือนกัน

ผู้คนสามารถเริ่มทำรีวิวอุปกรณ์ดิจิทัลได้ง่ายๆ

แม้แต่ผู้บริโภคทั่วไปก็สามารถซื้ออุปกรณ์ดิจิทัลมาสักอย่าง ลองเล่นดูสักแป๊บ อ่านสเป็กดูสักหน่อย จากนั้นก็เล่าประสบการณ์การใช้งานจริงก็ทำคลิปได้แล้วหนึ่งคลิป

แถมคู่แข่งของพวกหวงซื่อปั๋วเองก็น่าจะมีประสบการณ์สูงและผ่านการทำคลิปรีวิวมาแล้วมากมาย

ถ้าคิดตามนี้ ถึงเฟยหวงสตูดิโอจะสามารถสร้างชื่อให้ตัวเองได้ แต่จะเป็นกระแสไปได้นานไหมก็ไม่รู้

นอกจากนั้นแล้ว การที่เฟยหวงสตูดิโอเลือกทำรีวิวอุปกรณ์ดิจิทัลออกมาเป็นคลิปตอนสั้นก็น่าจะดีกว่าปล่อยให้พวกเขาไปทำอย่างอื่นที่ทำเงินได้ง่ายกว่า เช่น ทำซีรีส์ตอนสั้นแบบชีวิตประจำวันของบอสเผยขึ้นมาอีกเรื่อง

สรุปแล้ววงการรีวิวอุปกรณ์ดิจิทัลถือเป็นวงการที่กว้างขวางและล้ำลึก

อีกอย่างยังไงเผยเชียนก็ยังมีเครื่องมือผลาญเงินอย่างนี่เฟิงโลจิสติกส์อยู่ ถึงเฟยหวงสตูดิโอจะทำเงินได้สักเล็กน้อยก็ไม่น่าจะกระทบกับยอดขาดทุนในภาพรวม

คิดได้อย่างนั้นเผยเชียนก็พยักหน้า “โอเค ผมสนับสนุนพวกคุณ

“แต่ให้จำไว้ว่าพวกคุณต้องรักษาชื่อเสียงของเฟยหวงสตูดิโอ ถ้าหาสปอนเซอร์ดีๆ ไม่ได้ก็ไม่ต้องฝืนทำ เข้าใจมั้ย”

“วางใจได้ครับบอสเผย พวกผมเข้าใจดี!” หวงซื่อปั๋ววางสายไปอย่างมีความสุข

วันที่ 7 สิงหาคม

ลู่หมิงเหลียงรายงานการตัดสินใจครั้งใหญ่ในฐานะ CEO ของนี่เฟิงโลจิสติกส์ให้เผยเชียนฟัง นั่นคือเขาเปลี่ยนเวลาการออกไปส่งพัสดุของพนักงานส่งของประจำจุดบริการนี่เฟิง

พิจารณาจากฐานลูกค้าส่วนใหญ่ที่อยู่ในวัยทำงานและไม่น่าจะอยู่บ้านกันสักเท่าไหร่ พนักงานส่งพัสดุแต่ละคนจะได้กะในการออกไปส่งพัสดุแยกกัน คนหนึ่งรับผิดชอบกะเช้า ตั้งแต่หกโมงเช้าถึงบ่ายสาม ส่วนอีกคนรับผิดชอบกะเย็น ตั้งแต่บ่ายสองจนถึงห้าทุ่ม

เนื่องจากกะดึกน่าจะเหนื่อยกว่าจึงมีการเพิ่มค่าแรงให้

พนักงานส่งของทั้งสองคนสามารถสับเปลี่ยนกะกันได้เรื่อยๆ เพื่อกันไม่ให้เกิดผลเสียต่อสุขภาพจากการทำงานกะดึกเป็นเวลานาน

ทำแบบนี้กลุ่มลูกค้าวัยทำงานก็จะสามารถเลือกเวลาส่งของได้ว่าจะเอาช่วงเช้าตรู่หรือตอนดึก ซึ่งจะดีกว่าเวลาส่งของแบบเก่า

นอกจากนั้นหลินชั่นหรงเองก็รายงานให้เผยเชียนรู้ว่าได้เตรียมการสำหรับเปิดภัตตาคารระดับสูงเสร็จเรียบร้อยแล้ว

เผยเชียนพอใจกับประสิทธิภาพการทำงานของพวกเขามาก

หลินชั่นหรงจดทะเบียนภัตตาคารด้วยชื่อครัวส่วนตัวหมิงหยุน เนื่องจากภัตตาคารตั้งอยู่ในหมิงหยุนวิลล่าและให้บริการในลักษณะร้านที่ต้อนรับแขกแบบเน้นความเป็นส่วนตัว

เผยเชียนคิดว่าเป็นชื่อที่ดีทีเดียว และเนื่องจากเขาไม่ได้ตั้งใจจะขึ้นป้ายอะไรอยู่แล้วจึงไม่ได้สนใจเรื่องชื่อเลย

เขาแค่อยากไปกินอาหารที่ร้านเร็วๆ!

หลังจากเลือกพนักงานดีเด่นไปเมื่อวันที่ 1 สิงหาคม เผยเชียนก็ได้เหตุผลพาพนักงานไปกินเลี้ยงในรอบนี้

เป็นการกินเลี้ยงแสดงความยินดีและอำลาพนักงานดีเด่น

เปาซวี่ฝืนใจไปจัดการเรื่องวีซ่าจนเสร็จเรียบร้อย พร้อมที่จะเดินทางท่องเที่ยวต่างประเทศโดยที่ทางบริษัทออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้ ส่วนลู่หมิงเหลียงก็เริ่มทำงานที่นี่เฟิงโลจิสติกส์แล้วเหมือนกัน

งานเลี้ยงครั้งนี้ถือเป็นการอวยพรทั้งคู่ และยังเป็นการสื่อว่าเถิงต๋ากำลังจะก้าวไปสู่ยุคที่สามหลังจากยุคที่หวงซื่อปั๋วเป็นหัวหน้าฝ่ายวางแผน ตามด้วยยุคของลู่หมิงเหลียง

ครัวส่วนตัวหมิงหยุน

หลินหวานยืนอยู่หน้าร้าน เธอมองเข้าไปด้านในด้วยความสงสัย

เธอไม่คิดว่าจะมีภัตตาคารส่วนตัวระดับสูงแบบนี้อยู่ท่ามกลางวิลล่าร้างผู้คน!

ด้านนอกไม่มีอะไรเตะตาเป็นพิเศษ ก็เป็นวิลล่าทั่วไปในหมิงหยุนวิลล่า การตกแต่งอาจหรูหรากว่าวิลล่าหลังอื่นๆ แต่ก็ไม่ได้โดดเด่นอะไร

ถึงจะบอกว่าเป็นภัตตาคารส่วนตัว แต่กลับไม่มีป้ายหน้าร้านเลย ลูกค้าคนอื่นก็เหมือนจะไม่มีด้วย

พอเดินเข้าไปด้านในก็พบกับห้องโถงสูงเจ็ดเมตรที่มีโต๊ะยาววางจานชามเรียงไว้อย่างหรูหรา ให้ความรู้สึกเหมือนงานเลี้ยงในวังของประเทศแถบยุโรปไม่มีผิด

พนักงานเสิร์ฟมารยาทเป๊ะเดินยกอาหารจานหรูมาวางบนโต๊ะ

พนักงานห้าสิบเจ็ดคนมาที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุน ในกลุ่มมีทั้งพนักงานหลักจากเถิงต๋าและบริษัทลูกอย่างฉางหยางเกมส์ ร้านอินเทอร์เน็ตโมหยู นี่เฟิงโลจิสติกส์ และเฟยหวงสตูดิโอ

พูดง่ายๆ คือ คนที่บอสเผยเชิญมาในครั้งนี้มีแต่เหล่าคนมากความสามารถที่บอสตั้งความหวังไว้!

หลินหวานเป็นผู้อำนวยการของฉางหยางเกมส์ จึงเป็นธรรมดาที่จะติดโผรายชื่อ

วิลล่าหลังนี้มีสามชั้น ห้องที่กว้างที่สุดคือห้องนั่งเล่นชั้นแรก โต๊ะยาวสามารถนั่งได้กว่ายี่สิบคน ด้วยเพดานที่สูงถึงเจ็ดเมตรจึงทำให้ไม่รู้สึกอึดอัดคับแคบเลย

โต๊ะยาวตัวนี้สั่งทำพิเศษ เหมือนว่าจะเก็บไว้ใช้ในโอกาสสำคัญแบบนี้ ปกติแล้วห้องโถงจะตั้งเป็นโต๊ะเล็ก

ห้องอื่นๆ ถูกปรับเป็นห้องส่วนตัว ทุกคนสามารถเลือกนั่งในห้องโถงหรือในห้องส่วนตัวได้ตามใจชอบ

เผยเชียนแค่อยากให้ทุกคนกินเยอะๆ จะได้ช่วยผลาญเงินได้เยอะๆ เลยไม่ได้สนว่าใครจะต้องนั่งตรงไหน

ทุกคนรู้จักกันอยู่แล้วจึงไม่จำเป็นต้องมีพิธีรีตองอะไรมากมาย แค่หาที่นั่งแล้วเริ่มกินกันได้เลย

บางคนไม่ได้เจอกันมานานเพราะเรื่องงาน เช่น หวงซื่อปั๋วกับเปาซวี่ ทั้งสองจึงใช้โอกาสนี้ถามสารทุกข์สุกดิบกันและกัน

หวงซื่อปั๋วเล่าเรื่องแผนคลิปสั้นรีวิวอุปกรณ์ดิจิทัลให้เปาซวี่ฟัง ส่วนเปาซวี่ก็ปรับทุกข์เรื่องที่จะได้ไปเที่ยวฟรีอีกแล้ว

“กินกันให้เต็มที่เลยนะทุกคน ไม่ต้องเกรงใจ ใครไม่ยอมกินให้อิ่มวันนี้แสดงว่ามีปัญหาเรื่องทัศนคติการทำงาน!”

เผยเชียนมองอาหารจานหรูที่ถูกยกออกมาจากห้องครัวจานแล้วจานเล่าด้วยความเบิกบานใจ

อาหารจานหรูเหล่านี้ใช้สูตรจากเชฟชื่อดัง เมนูอย่าง ‘ซุปหางจระเข้’ ‘หอยเป๋าฮื้อ’ และอื่นๆ ก็ปาไปจานละสี่ถึงห้าพันหยวนแล้ว

คาเวียร์เกรดดีที่ทุกคนกินราคาจานละสองพันหยวน พนักงานมีทั้งหมดห้าสิบเจ็ดคน ผลาญเงินไปรวดเดียวเป็นแสน

แน่นอนว่าการที่เผยเชียนพาพนักงานมากินเลี้ยงที่นี่ก็เหมือนเอาอัฐยายซื้อขนมยาย แต่ยังไงเขาก็ต้องเสียค่าวัตถุดิบอยู่ดี

วัตถุดิบชั้นเลิศเหล่านี้จัดหามาจากทั่วประเทศ บางอย่างต้องนำเข้าจากต่างประเทศด้วยระบบจัดส่งพิเศษ ซึ่งเผยเชียนต้องเป็นคนจ่าย

นอกจากนั้นเขายังต้องจ่ายค่าจ้างเชฟมือหนึ่งและพนักงานเสิร์ฟมาตรฐานบริการสูง ค่าใช้จ่ายตรงนี้รวมกับค่าใช้จ่ายทั่วไปของภัตตาคาร เผยเชียนก็เป็นคนออก

ดังนั้นถึงจะพามากินเลี้ยงที่ภัตตาคารของตัวเอง เขาก็ยังต้องจ่ายเงินเพิ่มอีกนิดหน่อยอยู่ดี

ภัตตาคารห่านฟ้าที่เคยไปก่อนหน้านี้เทียบกับที่นี่ไม่ติดเลย

เผยเชียนคำนวณปริมาณการกินของทุกคนดูแล้ว แค่ค่าวัตถุดิบอย่างเดียวก็ตกหัวละสี่ถึงห้าพันหยวนแล้ว รวมทั้งหมดน่าจะอยู่ที่ประมาณสามแสนหยวน

ถึงจำนวนเงินจะดูไม่มาก แต่ก็เหมือนสำนวนเก็บเล็กผสมน้อย ถ้ามัวแต่นั่งอยู่เฉยๆ ก็คงไม่ได้เสียเงิน

ขอแค่ทุกคนกินกันให้เต็มที่แบบนี้ไปตลอด สักวันพวกเขาก็จะทำให้เผยเชียนถังแตกได้!

ตอนแรกหลินหวานคิดว่านี่เป็นแค่งานเลี้ยงธรรมดาทั่วไป แต่พอได้ลองชิมอาหาร เธอก็ตระหนักได้ทันทีว่าตัวเองคิดผิด!

ก่อนหน้านี้งานกินเลี้ยงจะจัดที่ภัตตาคารห่านฟ้า ซึ่งเป็นร้านบุฟเฟต์อาหารหรูที่ดีที่สุดในเมืองจิงโจว จึงมีอาหารบางเมนูที่ราคาแพงหน่อย

แต่ค่าใช้บริการอยู่ที่หัวละสี่ร้อยหยวน

หลินหวานคิดว่าอาหารที่นั่นก็ไม่ได้แย่ แต่ก็ไม่ดีเลิศ ถือว่าพอผ่านมาตรฐาน

แต่อาหารที่ครัวส่วนตัวหมิงหยุนคุณภาพดีกว่าของภัตตาคารห่านฟ้าหลายเท่า!

แม้แต่หลินหวานเองยังไม่ค่อยได้กินอาหารจานหรูแบบนี้บ่อยนัก!

นอกจากนั้นเธอยังถูกใจการตกแต่งและบรรยากาศในร้านมาก

โต๊ะ จานชาม การตกแต่งดูดีมีระดับและเข้ากับอาหารที่เสิร์ฟ ช่วยยกระดับประสบการณ์การลิ้มรสอาหารไปอีกขั้น

พนักงานเสิร์ฟทุกคนมารยาทดี ใส่ใจ ไม่ค่อยมารบกวน

พอถามคำถามอะไรไป พวกเขาก็จะตอบกลับอย่างคล่องแคล่ว เห็นได้ชัดว่าได้รับการอบรมมาอย่างดี

สรุปแล้วที่นี่เหนือกว่าภัตตาคารห่านฟ้าทุกๆ ด้าน!

“ในจิงโจวมีภัตตาคารแบบนี้ด้วยเหรอ ไม่เห็นรู้มาก่อนเลย” หลินหวานนึกสงสัย

เลขาซินที่นั่งจิบไวน์อยู่ข้างๆ ช่วยคลายข้อสงสัย “ภัตตาคารนี้บอสเผยเพิ่งเปิดค่ะ ไม่ใช่แค่ในจิงโจวนะคะ แต่ภัตตาคารแบบนี้ แม้แต่ในปักกิ่งกับเซี่ยงไฮ้ก็น่าจะหายาก”

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

ขาดทุนไม่อั้น ขอแค่ฉันได้เป็นเศรษฐี

Status: Ongoing
ต้องทำธุรกิจให้ “ขาดทุน” เขาถึงจะรวย แต่ไม่รู้ดวงดีหรือดวงซวย ถึงได้แต่ “กำไร” เนี่ย!เผยเชียนย้อนเวลากลับไปเมื่อ 10 ปีก่อนโดยมีระบบสั่งให้เขาตั้งบริษัทอะไรก็ได้เพื่อหาเงินทำกำไรโดยจะมีการประเมินกำไรขาดทุนเป็นรอบๆแต่เผยเชียนเป็นคนหัวหมอ เขาดูแล้วว่าถ้าเขาทำธุรกิจได้กำไร เขาจะได้ส่วนแบ่งเข้ากระเป๋าตัวเองแค่ 1:100แต่ถ้าเขาขาดทุน เขาจะได้ส่วนแบ่ง 1:1 เขาจึงคิดจะตั้งบริษัทเกม และหาทางทำให้บริษัทขาดทุนด้วยการสร้างเกมที่ไม่น่าจะฮิตบ้างล่ะ ขายเกมราคาถูกบ้างล่ะ เอาเงินไปละลายกับการเช่าตึกและซื้ออุปกรณ์ทำงานต่างๆ บ้างล่ะแต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่ขาดทุนสักที เกมที่คิดว่าไม่น่าจะขายได้ก็ดันขายดีเป็นเทน้ำเทท่าทำไมการทำธุรกิจให้ขาดทุนมันถึงเป็นเรื่องยากขนาดนี้ล่ะเนี่ย?!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท