บทที่ 133 ชายลึกลับ โปรดออกมาช่วยผู้คน!
บทที่ 133 ชายลึกลับ โปรดออกมาช่วยผู้คน!
ซุนลี่ตกตะลึง
เข้าร่วมการแข่งขันโดยใช้ชื่อของตน?
แม้ว่านี่จะเป็นสร้างชื่อเสียงให้มหาวิทยาลัยเช่นกัน แต่กลับเป็นการข้ามหน้าข้ามตาภาควิชาพลศึกษาโดยตรง มีเพียงฟางชิวและมหาวิทยาลัยเท่านั้นที่ได้ผลประโยชน์ ส่วนภาควิชาพลศึกษาจะไม่ได้หน้าแต่อย่างใด
เช่นนั้นแล้วมีความจำเป็นอะไรที่ต้องชักชวนฟางชิวอีก?
“อาจารย์ก็จะไม่ชวน ใช่ไหมล่ะครับ?” ฟางชิวยิ้ม
“ถ้าเป็นแบบนั้นพวกอาจารย์ก็คงไม่ได้หน้าในการสร้างชื่อเสียงให้แก่มหาวิทยาลัย แล้วทำไมถึงยังมาเกลี้ยกล่อมผมอยู่ล่ะครับ? ขอตัวนะครับ”
เขากล่าวทิ้งไว้แค่นั้นแล้วจึงหันหลังเดินจากไป
อีกด้านซุนลี่รู้ก็สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
อาจารย์หม่ากระตือรือร้นในการเกลี้ยกล่อมฟางชิวให้เข้าร่วมการแข่งขันกีฬาอย่างมาก แน่นอนว่าเพื่อให้เขาเข้าร่วมทีมกรีฑาและสร้างชื่อเสียงให้แก่เขา
หากฟางชิวเข้าร่วมการแข่งขันในนามของตนเองจริง ๆ อาจารย์หม่าก็จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ เลยกับชื่อเสียงนี้ หากไร้ซึ่งผลประโยชน์แล้ว อาจารย์หม่าจะยังกระตือรือร้นแบบนี้หรือ?
คำถามของฟางชิวนั้นชวนให้เกิดการนองเลือดเสียจริง!
เมื่อมองตามแผ่นหลังของฟางชิวไป ซุนลี่พลันยกยิ้มอย่างขมขื่น
เพียงชั่วครู่ชั้นเรียนพละก็จบลง ในที่สุดซุนลี่ก็ได้พบฟางชิวอีกครั้ง เขายังคงหวังว่าชายหนุ่มจะพิจารณาเรื่องนี้อย่างจริงจัง ทว่าฟางชิวเพียงแค่ยิ้มจาง ๆ ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปแต่อย่างใด
หลังจบชั้นเรียนวิชาหลักสองวิชาในตอนบ่าย
รูมเมตทั้งสามของฟางชิวก็มุ่งตรงไปทำงานที่ภูเขาเหยาหวังทันที ฟางชิวจึงกินข้าวเพียงลำพัง หลังจากกินข้าวเสร็จ เขาก็ศึกษาหนังสือด้วยตนเองจนค่ำแล้วอ่านหนังสือต่อ
เวลาสามทุ่มครึ่ง ชั้นเรียนศึกษาด้วยตนเองภาคค่ำก็จบลง
ในขณะที่ฟางชิวกำลังเก็บหนังสือและกำลังจะออกจากห้องเรียน จู่ ๆ ก็มีเสียงเอะอะโวยวายด้วยความตื่นตระหนกดังมาจากนอกห้อง
“ไฟไหม้!”
“ไฟไหม้! ไปช่วยกันดับไฟเร็ว!”
หลังจากได้ยินเสียงตะโกน สีหน้าฟางชิวก็พลันแข็งค้าง เขารีบออกจากอาคารเรียนพร้อมกับหนังสือในอ้อมแขนโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง
เขาเงยหน้ากวาดมองไปข้างบนอาคารเรียน
ทันใดนั้นก็เห็นเปลวไฟและควันพวยพุ่งออกมาจากหอพักนักศึกษาหญิง
มองจากไกล ๆ ก็เห็นชัดเจนว่าไฟกำลังลุกโชนโหมกระหน่ำหอพัก
ต้องเอาคนออกจากหอพัก!
ฟางชิวภาวนาในใจให้ใครไม่เป็นอะไรด้วยความร้อนรน เขาวิ่งไปที่หอพักนักศึกษาหญิง ปะทะกับผู้คนที่หลั่งไหลออกมา
เมื่อวิ่งไปถึงด้านล่างหอพัก ที่นั่นก็เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย ผู้หญิงส่วนใหญ่สวมชุดนอน ผมเผ้าไม่เป็นทรง ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก พวกเธอดูเหมือนเพิ่งวิ่งออกมาจากตัวอาคารทันทีที่รู้ว่าไฟไหม้
ทันใดนั้นก็มีคนชี้ไปที่ระเบียงที่มีควันพวยพุ่งออกมาแล้วตะโกนเสียงดัง
“มีคนอยู่ที่ระเบียง!!!”
“มีคนอยู่?!”
ทุกคนพลันตื่นตะลึง
แย่แล้ว!
เปลวไฟมวลใหญ่แผ่ควันกระจายไปทั่ว และนั่นคือชั้นหก ถ้ากระโดดลงมา หากไม่ตายก็ต้องบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน
เมื่อมองขึ้นไปข้างบนอีกครั้ง ฟางชิวก็เห็นร่างของหญิงสาวคนหนึ่งเซไปมาอยู่ที่ระเบียง ทั้งยังเอนตัวออกไปราวกับว่าเธอกำลังเตรียมพร้อมที่จะกระโดดลงมา
เมื่อเห็นดังนั้น ทุกคนที่อยู่ข้างล่างอาคารต่างแตกตื่น
“อย่าโดดนะ ห้ามโดดเด็ดขาด!”
“รออีกหน่อย อย่าโดดลงมา”
“รีบช่วยคนเร็ว!”
นักศึกษาชายหลายคนไม่สนใจว่าที่นี่เป็นหอพักหญิง สองขาของพวกเขารีบวิ่งไปยังตัวอาคาร เตรียมขึ้นไปที่ชั้นหกเพื่อช่วยชีวิตคน แต่ก็ถูกหยุดไว้โดยคนที่มีสติ
“ไปไม่ได้นะ! ตอนนี้ไฟฟ้าดับทั้งตึก ทางเดินชั้นหกก็เต็มไปด้วยควัน เข้าไปโต้ง ๆ แบบนี้อันตรายเกินไป!”
“แต่เราจะปล่อยให้เพื่อนตายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้นะ!” นักศึกษาชายคนหนึ่งพูดด้วยความร้อนใจ
ความกังวลจึงเริ่มฉายชัดในดวงตาของทุกคน
ใช่!
จะปล่อยให้เพื่อนตายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้ แต่รถดับเพลิงยังไม่มา พวกเขาเองก็ไม่สามารถเข้าไปได้
แล้วควรทำอย่างไร?
“ใช่สิ! ชายลึกลับ!”
ทันใดนั้นมีคนตะโกนออกมาด้วยความตื่นตระหนกระคนดีใจ
ทุกคนตกตะลึงเมื่อได้ยิน ก่อนที่พวกเขาจะรู้สึกมีความหวัง
ใช่!
ชายลึกลับ!
ตราบใดที่ชายลึกลับปรากฏตัว เขาต้องช่วยคนออกมาได้แน่
เขาเคยช่วยนักศึกษาหญิงให้ลงจากดาดฟ้าตึกได้อย่างปลอดภัยนี่!
“ชายลึกลับ รีบออกมาช่วยคนเถอะ!”
นักศึกษาคนหนึ่งตะโกนขึ้นในทันที
นักศึกษาคนอื่น ๆ ต่างก็พากันตะโกนอย่างสิ้นสติ
“นายอยู่ไหน ชายลึกลับ ออกมาช่วยผู้คนเถอะ!”
“ชายลึกลับ ช่วยพวกเราด้วย!”
หลายเสียงรวมกันพลันกลายเป็นเสียงกระหึ่มดังไปทั่วบริเวณ เพียงครู่เดียว ทุกคนในมหาวิทยาลัยแพทย์แผนจีนเจียงจิงก็ต่างร้องเรียกหาชายลึกลับ
บางคนถึงกับวิ่งไปตะโกนไป ฟางชิวผู้ซึ่งอยู่ในฝูงชนไม่ลังเลอีกต่อไป เขาเดินออกจากฝูงชนอย่างเงียบ ๆ แล้วรีบวิ่งไปยังที่ซ่อนเสื้อผ้าของเขา และเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยความรวดเร็วก่อนจะวิ่งออกไป
ด้านล่างหอพักนักศึกษาหญิง
ในขณะที่ตะโกน เหล่านักศึกษาก็มองไปรอบ ๆ เพื่อมองหาร่างของชายลึกลับไปด้วย
และในตอนนั้นเอง คนจำนวนหนึ่งที่อยู่รอบนอกของฝูงชนพลันเห็นชายสวมหน้ากาก สวมชุดสีดำ ก้าวออกมาจากรัตติกาลอันมืดมิด
พวกเขาต่างตกตะลึงในตอนแรก แต่เพียงครู่เดียว สีหน้าก็แปรเปลี่ยนเป็นความปีติ
“ชายลึกลับมาแล้ว!!!”
หนึ่งเสียงแห่งความดีใจตะโกนออกไป
ชั่วพริบตาเดียวก็เกิดเป็นความฮือฮาของผู้คนทั่วทั้งบริเวณ ทุกคนต่างหันมองไปยังเงาดำนั้น เมื่อเห็นร่างที่คุ้นเคย คนทั้งบริเวณนั้นจึงอดตื่นเต้นไม่ได้
ชายลึกลับมาแล้ว!
ในที่สุด!
ในที่สุดชายลึกลับก็อยู่ที่นี่แล้ว!
หากเขามาช้ากว่านี้ นักศึกษาหญิงคนนั้นก็คงไม่มีทางเลือกและทำได้เพียงกระโดดลงมาจากชั้นหก
นักศึกษาหญิงบางคนยิ่งตื่นเต้นจนร้องออกมาด้วยความดีใจ
ท่ามกลางเสียงโห่ร้องแห่งความตื่นเต้นฮึกเหิม ฟางชิวรีบฝ่าออกนอกฝูงชนโดยไร้ซึ่งคำพูด เขาเหยียดตัว ก่อนจะทะยานขึ้นไปในอากาศ
ณ หอพักชั้นหก
“อา…”
นักศึกษาหญิงที่จำต้องอยู่ที่ระเบียงเพราะไฟและควันไฟกำลังเอามือปิดหู ปิดตา ปากร้องตะโกนออกมาด้วยความตระหนก
จู่ ๆ ไฟที่ก็ลามมาที่ระเบียง และโหมกระหน่ำเพลิงไหม้อย่างรุนแรง
ตู้ม!
เกิดการระเบิดเสียงดัง เปลวไฟพลันลุกโชน พวยพุ่งเข้าใส่นักศึกษาหญิงคนนั้นทันที
หญิงสาวไม่สามารถควบคุมร่างกายของเธอจากความตื่นตระหนกได้ เธอเอนไปข้างหน้า และใกล้จะร่วงหล่นลงไปจากระเบียงเต็มที
“อ๊ะ! อย่ากระโดด!”
เมื่อเห็นภาพนั้น บรรดาผู้ที่เฝ้ามองสถานการณ์อยู่ก็หวาดผวา
เธออยู่ชั้นหก หากร่วงลงมา อย่างน้อยที่สุดก็ต้องบาดเจ็บสาหัส
ทุกคนมองไปที่ชายลึกลับด้วยความว้าวุ่นใจ ภาวนาให้ชายลึกลับสามารถช่วยชีวิตหญิงสาวไว้ได้
ฟางชิวเหยียบขึ้นไปบนกำแพงเพื่อปีนขึ้นไปที่ชั้นหกโดยไม่มีความลังเลใด ๆ เขาจับแขนของนักศึกษาหญิงคนนั้นด้วยมือข้างเดียวแล้วโอบเธอไว้ในอ้อมแขน
ในทันใดนั้นเองก็มีเสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง
ประกายไฟปะทุออกมาจากหอพัก
“อา! ระวัง!”
คนที่อยู่ข้างล่างตะโกนเสียงดัง
ในตอนนั้น ฟางชิวก็รีบกระโจนออกจากระเบียงพร้อมกับนักศึกษาหญิงในอ้อมแขนของเขา
สถานที่เกิดเหตุเหลือเพียงความเงียบงัน ผู้คนต่างมองไปยังฟางชิวและนักศึกษาหญิงที่อยู่สูงไปราวยี่สิบเมตร หัวใจเต้นระรัวจนถึงขีดสุด
สูงขนาดนี้จะไม่เป็นอะไรใช่ไหม?
วินาทีต่อมา ฟางชิวก็ตวัดตัว สองเท้าเหยียบถึงพื้นด้วยความนุ่มนวลและปลอดภัย
“โอ้…”
“ไม่เป็นอะไร ยอดไปเลย ไม่เป็นไร!”
“ในที่สุดก็ช่วยออกมาได้! เมื่อกี้น่ากลัวมากจริง ๆ! ฉันกลัวแทบตาย!”
“ชายลึกลับสุดยอดเลย! ชายลึกลับจงเจริญ!”
หลังจากที่อาการหวาดผวาของทุกคนหมดไป พวกเขาจึงโห่ร้องอย่างไร้สติ
คนปลอดภัยดี นั่นคือสิ่งที่ต้องการที่สุดแล้ว!
หญิงสาวที่ในอ้อมแขนพลันสวมกอดฟางชิว เธอซุกศีรษะไว้ในอ้อมแขนของเขาก่อนจะร้องไห้เสียงดัง
ให้ตายก็ไม่ปล่อยมือ!
เธอเป็นเพียงนักศึกษามหาวิทยาลัยที่เพิ่งก้าวข้ามผ่านประตูแห่งความตายมา ทั้งยังเกือบจะถูกไฟคลอกตาย ตอนนี้พอลงมาถึงพื้นโดยสวัสดิภาพก็ไม่อาจควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้อีกต่อไป
น้ำตาของหญิงสาวไหลออกมาเป็นสาย ทำเอาฟางชิวกลัดกลุ้มใจ
หญิงสาวคนนี้กอดเขาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย เขาจึงไม่สามารถออกจากที่เกิดเหตุตั้งแต่แรกเหมือนคราวก่อน ๆ
ดังคาด ผู้คนล้วนรายล้อมตัวฟางชิว ดวงตาของชายหนุ่มจึงเต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วน เพราะสายตาโดยรอบต่างจับจ้องมาที่เขา
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่มาจะจับชายลึกลับ
เพื่อนร่วมห้องของนักศึกษาหญิงหลายคนรีบเข้ามาปลอบเธอ
“เธอไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ไม่ต้องร้องไห้แล้ว”
“เอาน่า ของที่มันไหม้ไปแล้วก็ช่างมันเถอะ เดี๋ยวค่อยซื้อใหม่ก็ได้ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เธอไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว”
นักศึกษาหญิงสองสามคนพยายามปลอบเธอ จนในที่สุด น้ำตาของหญิงสาวจึงค่อย ๆ เหือดแห้งลง
หลังจากอารมณ์ของเธอเริ่มคงที่ นักศึกษาหญิงคนหนึ่งจึงถามขึ้น
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ ๆ หอพักของเราถึงเกิดไฟไหม้ได้ล่ะ?”
ตอนที่เกิดไฟไหม้ พวกเธอไม่ได้อยู่ในหอพักจึงไม่รู้เรื่องอะไร
กลุ่มคนที่กำลังจ้องมองชายลึกลับอยู่ก็ต่างหูผึ่งด้วยความสงสัยเช่นกันว่าอะไรทำให้เกิดไฟไหม้
“ฉัน… ฉันทำบะหมี่ในหอพัก แต่ไฟฟ้าลัดวงจร ทำให้หนังสือและเสื้อผ้าลุกไหม้…”
นักศึกษาหญิงตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
หลังจากได้ฟัง ทุกคนก็เริ่มเข้าใจ
อย่างนี้นี่เอง
มีข้อกำหนดอย่างชัดเจนในมหาวิทยาลัยว่าห้ามนักเรียนใช้อุปกรณ์เหล่านี้ในหอพัก ตอนนี้เธอคงได้แต่โทษตัวเองสำหรับเหตุการณ์เกิดขึ้น
ในขณะเดียวกัน ฟางชิวก็เงยหน้าขึ้น แล้วก็เห็นว่าไฟที่ลุกโชนกำลังไหม้ลามขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งมีแนวโน้มที่ไฟจะลามไปยังหอพักอื่น
ถ้าเป็นแบบนี้คงไม่ดีแน่ เขาต้องหยุดการลุกลามของไฟ
ชายหนุ่มหันมองไปรอบ ๆ ทันที เมื่อเห็นถังขยะพลาสติกใบใหญ่สองใบอยู่ไม่ไกล ดวงตาก็พลันเปล่งประกายขึ้น คำนวณระยะทางจากทะเลสาบเสร็จแล้ว เขาก็รู้สึกถึงปราณภายในร่างที่กำลังไหลวน
เขาผละจากร่างของนักศึกษาหญิงที่กอดเขาไว้แน่น ก่อนจะทะยานขึ้นไปในอากาศท่ามกลางสายตาของผู้คนที่จับจ้อง ชายหนุ่มข้ามผ่านฝูงชนไปยังถังขยะใบใหญ่สองใบ คว้าถังขยะด้วยมือเดียวแล้วเทขยะทั้งหมดออกไป
หลังจากนั้น ด้วยฝีเท้าอันทรงพลัง เขาก็รีบตรงไปที่ทะเลสาบซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่ไกลพร้อมกับถังขยะขนาดใหญ่สองใบทันที
ผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นต่างไม่เข้าใจ
“ชายลึกลับกำลังทำอะไร?”
“คงไม่ใช่ว่าเขาจะดับไฟหรอกนะ?”
“ถังขยะสองใบนั่น แต่ละใบสูงพอ ๆ กับคน ทั้งยังมีน้ำอยู่เยอะขนาดนั้น แต่เขากลับยกมันได้?”
จากนั้นก็เกิดการถกเถียงเป็นวงกว้างขึ้นมาทันที หลายคนวิ่งไปพร้อมกับฟางชิวเพื่อดูว่าชายลึกลับกำลังทำอะไร แต่ด้วยความเร็วของฟางชิวนั้นมีมากกว่าปกติ ทำให้ในชั่วพริบตาเขาก็ทะยานเข้าสู่ทะเลสาบแล้ว
เพียงเสี้ยววิต่อมา ทุกคนก็ต่างตกตะลึง!
ชายลึกลับยืนอยู่บนน้ำพร้อมใช้ถังขยะใบใหญ่สองใบตักน้ำด้วยสองมือของเขา
ผ่านไปครู่เดียว เขาก็ยกถังขยะทั้งสองถังที่เต็มไปด้วยน้ำขึ้นมา
เขายกมันขึ้นมาได้จริง ๆ?
ทั้งที่ยืนอยู่บนน้ำอะนะ ไม่จมได้อย่างไรกัน?
ทุกคนตะลึงงัน!
นี่มันอะไรกันเนี่ย?
ใครกันจะยกถังน้ำสองถังที่หนักขนาดนั้นได้ ทั้งยังยืนอยู่บนน้ำอีก ไม่ใช่ว่าต้องจมลงไปแล้วหรือ?
เกิดอะไรขึ้นกัน?
ท่ามกลางสายตาตกตะลึงของทุกคน ฟางชิวก็รีบวิ่งไปที่หอพักหญิงพร้อมกับน้ำสองถังใหญ่
เมื่อมาถึงหอพักหญิง ฟางชิวก็ทะยานขึ้นไปในอากาศและพุ่งไปที่ชั้นหกทันที ตอนนี้สายตาของทุกคนตอนนี้ตกใจเกินกว่าจะกล่าวอะไร พวกเขาได้แต่มองเขาก็ราดน้ำสองถังนั้นลงบนกองไฟขนาดใหญ่
แต่ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นคือ แม้มีน้ำเต็มสองถัง แต่กลับดับไฟได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“จะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้!”
เมื่อเห็นว่ากองเพลิงนั้นใหญ่เกินไป ฟางชิวก็ขมวดคิ้วพร้อมเอ่ยพึมพำ “หอพักทุกที่ต้องมีอุปกรณ์ดับเพลิงสิ”
เมื่อคิดได้ เขาก็รีบวิ่งไปที่โถงทางเดินทันที
แน่นอนว่าเขาเจอถังดับเพลิงอยู่บนกำแพงใต้บันไดทางเข้า ชายหนุ่มนำถังดับเพลิงออกมา เตรียมดับไฟตามขั้นตอนปฏิบัติอย่างถูกต้อง
แต่เมื่อเขามาถึงประตูหอพักที่ถูกไฟไหม้ ถังดับเพลิงกลับใช้การไม่ได้!
