ตอนที่ 139 แผนของหลี่เฉิง
เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้หลี่เฉิงก็หยิบชิ้นส่วน 35 ชิ้นออกจากกระเป๋าเป้ของเขาโดยไม่ลังเลและกล่าวอย่างเย็นชาว่า“นี่คือชิ้นส่วน35 ชิ้นที่เหลืออีกสามเพื่อให้คุณหุบปากไว้”
ดวงตาของแซนดี้อมตะเป็นประกายเธอไม่สนใจทัศนคติของหลี่เฉิงเลยและรีบหยิบชิ้นส่วนจากเขาเธอพูดด้วยรอยยิ้มว่า“อย่ากังวล สิ่งที่สําคัญที่สุดสําหรับหอการค้าปีศาจคือการเก็บข้อมูลของลูกค้าเป็นความลับน้องสาวขอขอบคุณพี่ชาย”
ทันทีที่เธอพูดจบเธอโบกแขนเบาๆและเปลวไฟสีดําสนิทก็ปรากฏขึ้นในห้องโถงอีกครั้งเมื่อเปลวเพลิงกระจายไปสิ่งที่ปรากฏแทนที่พวกมันคือวัสดุที่หลี่เฉิงต้องการเมื่อเขาเห็นวัสดุ
เหล่านี้การแจ้งเตือนของระบบก็ดังขึ้นในหูของหลี่เฉิง
“ตึ๊ง ตง คุณได้รับฟลูออไรต์เชิงพื้นที่สี่หมื่นชิ้น!”
“ตึ๊ง ตง คุณได้รับกระดูกมังกรขนาดใหญ่ร้อยชิ้น!”
“ตึง ตง คุณได้รับน้ำแข็งสีน้ำเงินโบราณสองก้อน”
“ตึง ตง…”
ด้วยวัสดุจํานวนนับไม่ถ้วนในมือความแข็งแกร่งของหลี่เฉิงจะเพิ่มขึ้นอย่างมากเขาใส่วัสดุทั้งหมดลงในกระเป๋าเป้ของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ
หลังจากธุรกรรมเสร็จสิ้นแซนดี้ก็จากไปอย่างพึงพอใจ
หลี่เฉิงมองดูท่าทางลังเลของไทวาแนสโดยไม่รู้ว่าเธอกําลังคิดอะไรอยู่เขายิ้มและโบกชิ้นส่วนศักดิ์สิทธิ์ในมือแล้วถามว่า“อะไร? คุณต้องการมันไหม?”
ไทวาแนสกัดริมฝีปากสีชมพูซีดของเธอและไม่ได้พูดอะไร อย่างไรก็ตามการแสดงออกของเธอทรยศต่อเธอ
หลี่เฉิงหยิบชิ้นส่วนศักดิ์สิทธิ์ลงในกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขาและกล่าวว่า”ฉันไม่สามารถให้สิ่งนี้แก่คุณได้”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นไทวาแนสก็เย้ยหยัน อย่างที่คาดไว้เธอจะคาดหวังในตัวมนุษย์ผู้น่ารังเกียจคนนี้ได้อย่างไร?
เมื่อมองดูรูปร่างหน้าตาของเธอเขารู้แล้วว่าโลลิตัวน้อยนี้เข้าใจผิดเขายิ้มและพูดว่า“คุณไม่เคยเห็นเทพปีศาจองค์นี้แขนของเขาเต็มไปด้วยตุ่มหนองขนาดใหญ่จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณได้รับชิ้นส่วนศักดิ์สิทธิ์ของเขาและได้รับอัตลักษณ์ของเขา?
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของไทวาแนสก็แน่นิ่งไปดูเหมือนว่าเธอจะเข้าใจความหมายของหลี่เฉิงผิดอย่างไรก็ตาม เกี่ยวกับสิ่งที่หลี่เฉิงพูดเธอก็พูดด้วยความไม่แน่ใจ“เป็นไปไม่ได้…?”หลี่เฉิงตอบด้วยความไม่แน่ใจ“มันพูดยาก”
ในชีวิตก่อนหน้านี้ไม่มีมนุษย์คนใดกลายเป็นพระเจ้าดังนั้นเขาจึงไม่มั่นใจว่าจะเกิดอะไรขึ้น
หลังจากมนุษย์กลายเป็นพระเจ้ามีความเป็นไปได้เสมอหากเป็นอย่างนั้น…
หลี่เฉิงจินตนาการถึงไทวาแนสโลลิตัวน้อยตัวเล็กและน่ารักกลายเป็นมอนสเตอร์ตัวใหญ่ที่
เต็มไปด้วยตุ่มหนอง… เขาตัดสินใจที่จะลืมมัน
แม้ว่าไทวาแนสจะเป็นทาสของเขาแต่เธอก็ยังดูสบายตาทีเดียว ไม่จําเป็นต้องพนันกับเรื่องนี้เพื่อเอาใจเธอหลี่เฉิงกล่าวว่า“มันเป็นเพียงชิ้นส่วนศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่เหรอ?คุณสามารถมีได้มากเท่าที่คุณต้องการในอนาคตอย่าวิตกไป”
“ฮิฮิ” เมื่อได้ยินคําพูดของหลี่เฉิงไทวาแนสก็รับฟังไปราวกับว่าเขากําลังคุยโวเธอไม่ได้เอาจริงเอาจัง
การได้รับอัตลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์เป็นสิ่งที่ผู้ทรงพลังระดับตํานานหลายคนใฝ่ฝันพี่น้องในนามของเธอจํานวนมากถูกบังคับให้ทําสงครามที่โหดร้ายเพื่อให้ได้มาซึ่งอัตลักษณ์ศักดิ์สิทธิ์อย่างไร ก็ตามจากปากของหลี่เฉิงมันกลายเป็นสิ่งที่ได้มาอย่างง่ายดาย?
หลี่เฉิงไม่ได้อธิบายมากเกินไปเกี่ยวกับคําถามของไทวาแนสในช่วงท้ายของเกมส์เหล่าทวยเทพอยู่ในความโกลาหลและเทพจํานวนนับไม่ถ้วนได้ล้มตาย มันไม่ยากเลยที่จะได้ชิ้นส่วน
ศักดิ์สิทธิ์ในตอนนั้น
ในแผนของหลี่เฉิงไทวาแนสคือตัวตนที่อยากเป็นพระเจ้าอย่างแท้จริงการรับเธอเป็นทาสอยู่ในแผนการที่จะเป็นพระเจ้าในอนาคต
เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้หลี่เฉิงก็ไม่ได้คิดอะไรอีกต่อไปเขายังคงต้องใช้เวลาพอสมควรกว่าจะบรรลุเป้าหมายหลังจากไตร่ตรองแล้ว เขาก็พูดว่า“อีกเดี๋ยวฉันจะมาที่นี่เพื่อติดตั้งประตูรองของพอร์ทัลเคลื่อนย้าย
“ต่อไปฉันจะสร้างอาคารให้คุณที่นี่ฉันจะแก้ปัญหาด้านพลังงานและคลังเก็บของในคราว
เดียว นอกจากนี้ฉันจะสร้างสิ่งอํานวยความสะดวกการป้องกันให้กับคุณ สิ่งเหล่านี้จะเพียงพอสําหรับคุณที่จะใช้เป็นเวลานาน”
สิ่งที่หลี่เฉิงกล่าวถึงคืออาคารพิเศษของจักรวรรดิอันล้ำลึก—เครื่องสกัดพลังลมปราณและ
พื้นที่จัดเก็บพลังลมปราณวัตถุดิบที่เขาเพิ่งซื้อได้เพิ่มความก้าวหน้าของแผนการของเขาหลาย
ก้าว มันก็เพียงพอแล้วที่จะสร้างหลาย ๆ อย่าง
หลังจากพูดแบบนี้หลี่เฉิงก็โยนคําสั่งเคลื่อนย้ายถิ่นฐานให้เธอและกล่าวว่า “นี่เป็นคําสั่งเคลื่อนย้ายถิ่นฐานเอาเก็บไว้ก่อนในอีกไม่กี่เดือนเราจะทําการเคลื่อนย้าย
ธรรมชาติของเมืองใต้ดินนั้นคล้ายคลึงกับอาณาเขตของผู้เล่นจริง ๆ อย่างไรก็ตามเจ้าของดิน
แดนนั้นเป็นลูกสาวของราชาปีศาจและอาณาเขตนั้นตั้งอยู่ในเมืองใต้ดิน
ลูกหลานของราชาปีศาจจะเปิดทางเข้าใต้ดินและบนพื้นผิวจากนั้นพวกเขาจะสร้างเขาวงกต
และกับดักต่าง ๆ เพื่อฆ่าผู้บุกรุก นี่เป็นเนื้อเรื่องของราชาปีศาจและผู้กล้า
สําหรับตัวหลี่เฉิงเอง เขาสนใจโลกใต้ดินอันกว้างใหญ่โดยธรรมชาติเราต้องรู้ว่าสมบัติที่นี่มีค่าไม่น้อยไปกว่าสมบัติที่อยู่บนพื้นผิวมหาอํานาจต่างๆใต้ดินจะต่อสู้เพื่อตัวเอง
แม้ว่าเขาจะสร้างความโกลาหลครั้งใหญ่ตราบใดที่มันไม่กระทบต่อผลประโยชน์ของพวกเขาพวกเขาก็จะดูจากข้างสนามเท่านั้น มันไม่เหมือนโลกมนุษย์ถ้าหลี่เฉิงกล้าที่จะสังหารหมู่ในเมืองเขาจะถูกโจมตีโดยฝ่ายที่ดีในทันที
ดังนั้นในสายตาของหลี่เฉิงโลกใต้ดินก็เหมือนกับชิ้นเนื้ออ้วนการมีเมืองใต้ดินจะช่วยประหยัดพลังงานได้มากอย่างไม่ต้องสงสัย
แผนของเขาเป็นแบบนี้ ประการแรกเขาจะสะสมความแข็งแกร่ง ไม่ว่าจะเป็นหลี่เฉิงหรือไทวาแนสพวกเขาจะต้องพัฒนาความแข็งแกร่งของตนเป็นระยะเวลาหนึ่งหลังจากที่พวกเขามีความ
แข็งแกร่งเพียงพอแล้วพวกเขาจะย้ายอาณาเขตของตนไปยังเกาะลอยน้ำหลังจากนั้นพวกเขาจะสามารถพึ่งพาระบบการป้องกันที่ไร้เทียมทานของพวกเขาโดยไม่สนใจความขัดแย้งทั้งหมดในโลก แม้ว่าพวกเขาจะเป็นศัตรูกับคนทั้งโลกพวกเขาก็ยังมีพลังที่จะต่อสู้
แน่นอนว่าไทวาแนสจะต้องซ่อนตัวอยู่ในความมืดดีที่สุดถ้าเธอไม่เปิดเผยตัวเอง
ในขณะนี้ หลังจากได้ยินคําพูดของหลี่เฉิงไทวาแนสก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธเธอทำหน้าเย็นชาและไม่พูดอะไรแต่ร่างกายของเธอก็ยังมีมารยาทดีมากเธอแทบรอไม่ไหวให้หลี่เฉิงนําสิ่งที่เธอต้องการมาให้เธอเรา!”
ในขณะนี้ ปีศาจตนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาแล้วพูดว่า“ฝ่าบาทแย่แล้วดาร์กเอลฟ์กําลังโจมตีพวก
“ดาร์กเอลฟ์?” ไทวาแนสถามว่า“มีกี่คน?”
“อย่างน้อยก็สองสามล้าน!”
เมื่อได้ยินคําพูดของผู้ใต้บังคับบัญชาเปลือกตาของไทวาแนสก็กระตุกดันเจี้ยนปัจจุบันของเธอยังอยู่ในขั้นพัฒน เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะต่อสู้กับกองทัพดาร์คเอลฟ์ขนาดใหญ่
เธอระมัดระวังตัวมาก ด้วยประสบการณ์อันยาวนานของเธอมันเป็นไปไม่ได้ที่ใครจะค้นพบดันเจี้ยน
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ไทวาแนสก็มีค่าตอบอยู่ในใจแล้ว—มีเพียงเหตุผลเดียวสําหรับเรื่องนี้เธอหรี่ตาและมองไปที่หลี่เฉิง.. เธอรู้ว่าเขาไม่ได้ปิดบังร่องรอยของเขาอย่างถูกต้องเมื่อเขามาซึ่งช่วยให้ดาร์กเอลฟ์ค้นพบสถานที่แห่งนี้
