ตอนที่ 172 การพิพากษาแห่งความมืด?แค่นี้เองเหรอ?
หลี่เฉิงได้เห็นข้อมูลของการพิพากษาแห่งความมืดแล้วมีเพียงสองคําในหัวใจของเขา’แค่นี้เองเหรอ?’
อํานาจสูงสุดของการพิพากษาแห่งความมืดยังคงอยู่ในขอบเขตของระนาบมนุษย์เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้หลี่เฉิงก็ไม่ได้เคลื่อนไหวเลย เขารอการพิพากษาแห่งความมืดอย่างเงียบๆการโจมตีพลังงานที่ลอยอยู่เหนืออาณาเขตของเขาไม่มีความหมายอะไรเลยมีเพียงสองวิธีที่จะขัดขวางการพิพากษาแห่งความมืด
อย่างแรกคือการฆ่านักบวชที่ใช้การพิพากษาแห่งความมืดอย่างที่สองคือการทําร้ายหรือฆ่า
เทพธิดาแห่งความมืดลดพลังศักดิ์สิทธิ์ของเธอหรือฆ่าเธอโดยตรง
จากสถานการณ์ปัจจุบันทั้งสองวิธีนี้ไม่สามารถทําได้นักบวชที่กําลังดําเนินการการพิพากษาแห่งความมืดทั้งหมดถูกซ่อนไว้ที่อีกด้านหนึ่งของพอร์ทัลหลี่เฉิงมั่นใจว่าที่อีกด้านหนึ่งตาข่ายที่หนีไม่พ้นได้ถูกตระเตรียมไว้แล้วตราบใดที่เขาส่งกองทหารเข้าไปเขาจะถูกซุ่มโจมตีอย่างแน่นอน
สําหรับเทพธิดาแห่งความมืดเขาไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนหลี่เฉิงไม่ได้โง่พอที่จะคิดว่าเขาจะทําร้ายเธอได้จริง ๆ
เมื่อผู้เล่นเห็นว่าหลี่เฉิงยังคงยืนอยู่ที่นั่นอย่างเฉยเมย พวกเขายิ่งแน่ใจในสิ่งที่พวกเขาคิดมากขึ้นดังนั้นพวกเขาจึงพูดออกมาทีละคน
“มันจบแล้ว บิ๊กบอสเนเธอร์เวิร์ลไม่มีทางอื่น!”
“เนเธอร์เวิร์ลรีบเข้าโจมตี อาจมีโอกาสที่จะพลิกกลับ”
“เฮ้อ ดูเหมือนว่าบอสเนเธอร์เวิร์ลจะยอมจํานนต่อชะตากรรมของเขา…”
“ช่างน่าเสียดาย หากบอสเนเธอร์เวิร์ลสามารถอยู่รอดได้มันจะนําเกียรติมาสู่พันธมิตรมังกรศักดิ์สิทธิ์ของเรา!”
“ไปเลย บอสเนเธอร์เวิร์ลอย่ายอมแพ้!”
ที่อาณาเขตของหลี่เฉิงโรสและลิตเติ้ลเรนอดไม่ได้ที่จะกังวลเล็กน้อยอย่างไรก็ตามพวกเขา
ยังคงกัดฟันและยืนขึ้นแทนที่จะวิ่งตรงไปยังเมืองแห่งแสงเพื่อลี้ภัย
เมื่อมองไปที่การแสดงออกที่สงบของหลี่เฉิงพวกเขามีความคิดที่อธิบายไม่ได๋ในใจหลี่เฉิงต้องมีทางออกอย่างแน่นอน!
ในพื้นที่ทางตอนใต้ของอาณาเขตของเขาเรย์ยาก็จ้องมองหลี่เฉิงเช่นกัน ระหว่างนิ้วเรียวของเธอ เธอถือต้นกล้าเล็กๆมันเปล่งแสงลึกลับไม่หยุด…
เวลาผ่านไปทีละนาทีหลี่เฉิงยืนเฉยๆอยู่ในอาณาเขตของเขา เขาเคาะนิ้วด้วยความเบื่อหน่ายเขารู้สึกพูดไม่ออกและอยากจะบ่นว่าความเร็วของนักบวชนั้นช้าเกินไป
เมื่อเวลาผ่านไป ลูกบอลพลังงานสีดําบนท้องฟ้าเหนืออาณาเขตของเขาก็หนาแน่นขึ้นเรื่อยๆค่อยๆกลายเป็นรูปหยดน้ำแถบข้อมูลก็ค่อย ๆ เต็มเช่นกัน
[50%]
[60%]
[70%]
[90%]
[95%]
[99%]
หลี่เฉิงรอมานานกว่า 10 นาทีแล้ว ในที่สุดแถบความคืบหน้าของการพิพากษาแห่งความมืดก็ ใกล้จะเต็มแล้ว แรงกดดันที่ลูกบอลพลังงานปล่อยออกมานั้นน่ากลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับว่า จุดจบของโลกกําลังจะมาถึงในขณะที่มันกําลังจะกลืนกินดินแดนทั้งหมดของเขา
ในขณะนี้ เสียงของระบบก็ดังขึ้นในหูของหลี่เฉิง
“ตึง ตง! ค่าเตือนการชาร์จของการพิพากษาแห่งความมืดเสร็จสิ้นแล้ว!”
“ตึง ตง! ค่าเตือน การชาร์จของการพิพากษาแห่งความมืดเสร็จสิ้นแล้ว!”
ๆ
“ตึง ตง! คําเตือน การชาร์จของการพิพากษาแห่งความมืดเสร็จสิ้นแล้ว!” การแจ้งเตือนของระบบดังขึ้นสามครั้งติดต่อกันจากนั้นพลังงานสีดําสนิทที่น่าสะพรึงกลัวก็หลั่งไหลลงมาที่อาณาเขตของเขาราวกับว่าประตูระบายน้ำถูกทําลาย
ครู่หนึ่งโลกก็เปลี่ยนสีไป เมื่อได้ดูฉากนี้หัวใจของทุกคนติดอยู่ที่ล่าคอ
อย่างไรก็ตาม ฉากอาณาเขตของหลี่เฉินถูกทําลายล้างซึ่งผู้เล่นจินตนาการไว้ไม่ปรากฏขึ้นแต่ปรากฏบาเรียน้ำแข็งสีน้ำเงินขึ้นเหนืออาณาเขตของหลี่เฉิงแทนพลังงานที่น่าสะพรึงกลัวสองประเภทที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงปะทะกันอย่างดุเดือด
บูม!!!
บูม!!!
บูม!!!
เสียงชนกันทําให้หูของทุกคนเจ็บปวด!
เปรี๊ยะ!
พื้นที่โดยรอบไม่สามารถรับภาระของการโจมตีได้และในไม่ช้า รอยแตกที่ดูเหมือนกระจก แตกก็ปรากฏขึ้นอย่างไรก็ตามในเวลาต่อมารอยร้าวต่าง ๆ ก็ได้รับการเยียวยาอย่างช้า ๆ ด้วยพลังลึกลับและทรงพลัง
เมื่อเห็นฉากนี้ ปากของทุกคนก็กระตุก’อะไรวะเนี้ยแม้แต่พื้นที่ก็ถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ‘
เราต้องรู้ว่าใน Tribe การแยกพื้นที่ออกจากกันมีความหมายหลายอย่าง
ตัวอย่างเช่น ขอบเขตระหว่างพันธมิตรต่าง ๆ สามารถถูกทําลายไดตราบใดที่ความเสียหายนั้นสูงพอ
นอกจากนี้ หากต้องการแยกพื้นที่ใน Tribe ออกเป็นชิ้น ๆ ค่าความเสียหายของคน ๆ หนึ่งจะต้องมีอย่างน้อยหนึ่งล้านล้านดาเมจ
ในขณะนี้ การชนกันของพลังงานได้สิ้นสุดลงแล้วทุกคนมองออกไป บาเรียน้ำแข็งสีฟ้ายังคงไม่บุบสลายและอาณาเขตของหลี่เฉิงก็ไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อยเชื่อเมื่อเห็นฉากนี้ชายชุดดําาจํานวนนับไม่ถ้วนในพอร์ทัลเคลื่อนย้ายก็เบิกตากว้างด้วยความไม่
“เป็นไปได้ยังไง!?”
“การพิพากษาแห่งความมืดถูกปิดกั้น?”
“นี่คืออุปกรณ์ป้องกันชนิดใด? ทําไมฉันไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน!”
“พลังของเทพธิดาแห่งความมืดถูกปิดกั้นได้อย่างไร!”
“แม้ว่าเมืองแห่งแสงจะต้องปกป้องการพิพากษาแห่งความมืด พวกเขาก็ยังต้องจ่ายราคามหาศาล!”
“นี่…”
การแสดงออกของหลี่เฉิงยังคงสงบในขณะที่เขามองไปที่พอร์ทัลเคลื่อนย้ายบนท้องฟ้าบน
ฝ่ามือของเขา รูปหกเหลี่ยมที่ใสสะอาดปรากฏขึ้นมันคืออาวุธอมตะวิญญาณมังกร!
โดยไม่คํานึงถึงอย่างอื่นปริมาณของพลังงานน้ำแข็งที่หลี่เฉิงสกัดมาได้นั้นมีอยู่แล้วสิบล้านล้านหน่วยการป้องกันการโจมตีนั้นมันง่ายเกินไป
ผู้เล่นที่เห็นฉากนี้ต่างก็เบิกตากว้างพวกเขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าหลี่เฉิงจะสามารถป้องกันการโจมตีดังกล่าวไว้ได้
ลิตเติ้ลเรนและเพอร์เพิลโรสต่างก็ตบหน้าอกของพวกเขาพวกเขาต้องเผชิญกับความกลัวตายเพราะหลี่เฉิง
เรย์ยามองอย่างครุ่นคิดที่วิญญาณมังกรในมือของหลี่เฉิง เธอมีความรู้สึกว่าเธอเคยเห็นสิ่งประดิษฐ์ศักดิ์สิทธิ์นี้มาก่อนในหนังสือโบราณบางเล่ม…
หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน เธอก็ยังไม่สามารถนึกถึงมันได้เธอส่ายหัวเล็กน้อยและไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้เธอเก็บต้นอ่อนเล็ก ๆ ในมือแล้วคิดกับตัวเองว่า’ดูเหมือนว่าฉันจะไม่ต้องลงมือเอง’
หลังจากที่การพิพากษาแห่งความมืดล่มเหลว การปิดล้อมของมอนสเตอร์ก็หยุดลงชั่วขณะหนึ่งกองกําลังชั่วร้ายอาจไม่เข้าใจว่าทําไมหลี่เฉิงจึงสามารถป้องกันการพิพากษาแห่งความมืดที่น่าสะพรึงกลัวได้
ความล้มเหลวของโบสถ์แห่งความมืดได้ส่งผลกระทบต่อขวัญกําลังใจของกองกําลังชั่วร้ายหลี่เฉิงสามารถป้องกันพลังของการพิพากษาแห่งความมืดเต็มกําลังได้พวกเขาไม่สามารถคิดหาวิธีอื่นใดที่จะเอาชนะเขาได้จริง ๆ
ในเวลาเดียวกันเทพชั่วร้ายจํานวนนับไม่ถ้วนกําลังให้ความสนใจกับฉากนี้และพวกเขาก็ไม่เข้าใจเช่นกัน
“อา นี่… เป็นไปได้ยังไง?อาณาเขตของมนุษย์คนนี้ผิดปกติเกินไปหรือป่าว”
“สรุปแล้วคือ กองทหารของเราถูกส่งไปฆ่าตัวตาย!”
“คุณกล้าพูดแบบนี้เหรอ?คริสตจักรของฉันสูญเสียทหารระดับตํานานไปทั้งหมดสิบล้านคนและคุณเสียทหารระดับสูงไปเพียงหมื่นคนเท่านั้นคุณแสร้งทําเป็นน่าสงสารต่อหน้าฉันเหรอ?”“คุณกําลังเสแสร้ง?คนที่เสียชีวิตคือผู้ศรัทธาของฉันเองคุณเพิ่งใช้ทาสไปไม่กี่คนและคุณยังมีความกล้าที่จะพูดถึงคนอื่นอีกเหรอ!”
ขณะที่พวกเขาโต้เถียงกัน เทพแห่งฝ่ายชั่วร้ายก็เริ่มต่อสู้กันเอง….
