ตอนที่ 194 มุ่งหน้าสู่เมืองแห่งแสง
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้หลี่เฉิงก็พยักหน้าและพูดว่า“ถ้าฉันมีเวลา ฉันจะไป”
หลังจากได้รับการยืนยันจากหลี่เฉิงเรย์ยาก็ผ่อนคลายและพูดด้วยรอยยิ้มว่า“นี่คือม้วนคัมภีร์เทเลพอร์ตแห่งป่าเอลฟ์”
“ตึ๊ง ตง! คุณได้รับม้วนคัมภีร์เคลื่อนย้ายป่าเอลฟ์! 99,999 ม้วน!”
เมื่อเสียงของระบบดังขึ้น ม้วนกระดาษเทเลพอร์ตจํานวนนับไม่ถ้วนที่เปล่งแสงสีเขียวจางๆก็ปรากฏขึ้นในกระเป๋าเป้ของหลี่เฉิง
ม้วนคัมภีร์เทเลพอร์ตจะต้องสร้างขึ้นโดยปรมาจารย์ระดับตํานานซึ่งอย่างน้อยก็ต้องมีความเชี่ยวชาญในด้านเวทมนตร์เชิงพื้นที่มันสะดวกกว่าพอร์ทัลเคลื่อนย้ายท้ายที่สุดนับตั้งแต่เทพธิดาแห่งอวกาศหายตัวไปอาณาจักรต่างๆของมนุษย์ก็ไม่มีใครสามารถสร้างม้วนคัมภีร์เทเลพอร์ตได้อีกต่อไป
เจ้าหญิงเอลฟ์ที่อยู่ตรงหน้าเขามี 100,000 ม้วนเธอรวยแค่ไหน?
หลังจากทําทั้งหมดนี้เสร็จแล้วเรย์ยาก็ลุกขึ้นยืนอย่างสง่างามเธอมองเข้าไปในดวงตาของหลี่เฉิงและกล่าวว่า“ลาก่อน ดยุคเนเธอร์เวิร์ล”
“ฉันหวังว่าการประชุมครั้งต่อไปของเรา…”
ในขณะนั้นเองสายลมอ่อนๆได้พัดผมสีทองของเธอเส้นผมสีทองของเธอกระจายออกเป็นบ่อยๆติดบนใบหน้าอันบอบบางของเธอหลี่เฉิงตกตะลึงครู่หนึ่ง…
หลังจากที่เรย์ยาบอกลาเขาเธอได้ทําลายม้วนคัมภีร์เทเลพอร์ตและนําผู้คุ้มกันเอลฟ์สามล้านคนของเธอไปด้วย
เมื่อแสงเทเลพอร์ตส่องลงมา เอลฟ์ทั้งหมดก็หายวับไปในอากาศ
หลังจากที่พวกเขาจากไปลิเลียนก็ขมวดคิ้วและถามว่า“นายท่าน ท่านรู้ไหมว่าเผ่าพันธุ์เอลฟ์กําลังวางแผนท่าอะไร?”
หลี่เฉิงส่ายหัวและพูดว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน
พูดตามหลักเหตุผลอาณาเขตของเขายังคงอ่อนแอมากต่อหน้าจักรวรรดิเอลฟ์ทำไมพวกเขาถึงหาสิ่งที่ไม่คาดคิดแบบนี้?
ถ้าเป็นคนอื่นพวกเขาจะไม่รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติถึงกระนั้น หลี่เฉิงก็ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นลูน่าลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า“นายท่าน ฉันไม่รู้สึกถึงความอาฆาตพยาบาทจากเธอเลย”เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลี่เฉิงก็พยักหน้า “ป่าเอลฟ์ไปได้ถ้าคุณมีเวลา”
ในเวลานี้ ซิลเวียมองหลี่เฉิงอย่างไม่พอใจและถามว่า“มนุษย์ เมื่อไหร่เราจะไปล่ามังกรชนิดอื่น?”
“ฉันพูดไปกี่ครั้งแล้ว? เรียกฉันว่า”ท่านลอร์ด’ซิลเวีย”หลี่เฉิงเลิกคิ้ว
“ฮิฮิ คนวิปริตคุณต้องการอะไร?” ซิลเวียยิ้มตอบเห็นได้ชัดว่าเธอกําลังนึกถึงการกระทําของลิเลียนและหลี่เฉิง
หลี่เฉิงหรี่ตาลงเล็กน้อยและเหลือบมองเธอด้วยสายตาที่อันตรายอย่างยิ่ง
เมื่อเห็นสิ่งนี้หัวใจของซิลเวียก็เต้นแรงเธอหลบสายตาของเขาและหมุนนิ้วไปรอบชายกระโปรงของเธอผ่านไปครู่หนึ่งเธอก็กล่าวว่า“ท่านลอร์ด”
หลี่เฉิงกลอกตาเจ้าหญิงมังกรน้ำแข็งผู้หยิ่งผยองคนนี้เขาไม่มีเวลาพอที่จะสอนบทเรียนให้เธอแต่เขาคิดเกี่ยวกับคําพูดของเธอและตกอยู่ในห้วงความคิดลึก ๆ …….
ซิลเวียรีบพูด“ถูกต้องตราบใดที่ฉันกําราบมังกรสีอื่น ๆ ได้ฉันก็สามารถสร้างจักรวรรดิมังกร ขึ้นมาใหม่ได้!”
“ปราบมังกรสีอื่น ๆ? มาพูดถึงมังกรดํากันก่อนถ้ำของพวกมันเปิดให้คนทั่วไปเข้าไปได้ทําไมไม่ไปสู้กับพวกมันล่ะ”หลี่เฉิงกล่าวขณะที่มองดูเธอและไม่พูดอะไร
เมื่อได้ยินดังนั้นออร่าของซิลเวียก็เหี่ยวแห้งลงในทันที
มังกรดําาเป็นเผ่าพันธุ์ที่มีการวิจัยเวทย์มนตร์ระดับสูงสุดและลมหายใจมังกรที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดามังกรสีแม้ว่าพวกเราจะเป็นกองทหารมงกุฎแต่กองทหารมงกุฎเหล่านี้ก็ยังถูกแบ่งออกเป็นกองที่แข็งแกร่งและที่อ่อนแอกว่า
ไม่ว่าจะเป็นในแง่ของความแข็งแกร่งทางกายภาพหรือเวทย์มนตร์ มังกรดานั้นแข็งแกร่งกว่ามังกรน้ำแข็งยิ่งกว่านั้นยังมีอีกหลายอย่างและพวกเขาก็สามัคคีกันมากปัจจุบันนี้พวกเขาได้ให้คํามั่นสัญญาจงรักภักดีกับลูกสาวของราชาปีศาจที่ทรงพลังอย่างยิ่ง
หากเธอต้องการปราบมังกรดําตอนนี้ต่อให้ลงมือซ้ำสักสองสามล้านครั้งก็มีความเป็นไปได้เพียงเล็กน้อยที่จะประสบความสําเร็จ หากพวกเธอล้มเหลวก็เท่ากับพวกเธอเสนอตัวเองเป็นอาหารบนโต๊ะให้กับพวกเขาๆ
“มังกรที่อ่อนแอกว่ากระจัดกระจายไปทั้งทวีปพวกมันน้อยมากที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ต่าง ๆ เป็นหลักเป็นแหล่งมันจะยากมากที่จะปราบพวกมัน”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ซิลเวียก็ถอนหายใจ
ทันใดนั้นดวงตาของเธอก็สว่างขึ้น“ทําไมนายไม่ไปเป็นลูกเขยของพวกนั้นล่ะ? ตัวอย่างเช่นพวกมังกรดวงดาว…”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ลิเลียนและลูน่าก็จ้องมองมาที่เธออย่างไม่เป็นมิตรซิลเวียตัวสั่นทันทีและโบกมืออย่างรวดเร็ว“พี่สาว ฉันแค่ล้อเล่น”
“มาท่าทีละขั้นตอนกันก่อนเป้าหมายหลักของเราตอนนี้คือการสะสมความแข็งแกร่ง”หลี่เฉิงยิ้มและส่ายหัว
ยังมีเวลาก่อนที่ดินแดนลับของกิลด์จะเปิดขึ้นหลี่เฉิงพร้อมที่จะใช้สิทธิพิเศษของดยุคเพื่อแลกกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์
ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ฟังดูยิ่งใหญ่มากแต่ในความเป็นจริงมันเป็นอาณาเขตที่แบ่งแยกจากอาณาจักรของมนุษย์ต่าง ๆ โดยที่พวกกเขามอบมันให้กับคริสตจักรต่าง ๆ เป็นพิเศษๆ
โดยปกติดินแดนเหล่านี้จะได้รับพรศักดิ์สิทธิ์จํานวนหนึ่งจากเทพเจ้าที่เกี่ยวข้องซึ่งอาจมี
ความเจริญรุ่งเรืองค่อนข้างมาก
หลังจากส่งสมาชิกของกิลด์กุหลาบออกไปแล้วหลี่เฉิงก็มุ่งหน้าไปยังเมืองแห่งแสงผ่านพอร์ทัลเคลื่อนย้ายของดินแดน
ขณะที่หลี่เฉิงเดินออกจากพอร์ทัลเสียงของระบบก็ดังขึ้นในหูของเขา
“ตึง ตง! ดยุคแห่งคริสตจักรแห่งแสงที่เคารพนับถือยินดีต้อนรับกลับสู่เมืองแห่งแสง” “ตึ๊ง ตง!ผู้จัดการดูแลเมืองแห่งแสงคนปัจจุบันคือผู้บัญชาการวิค”
“ตึง ตง…”
ในฐานะที่เป็นดยุคของโบสถ์แห่งแสงอํานาจของหลี่เฉิงนั้นเหนือกว่าผู้บัญชาการวิคมากในเวลานี้ข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับสถานการณ์ในเมืองแห่งแสงรวมถึงพาลาดินภารกิจแหล่งข้อมูลและอื่น ๆ ก็ถูกนําเสนอต่อหน้าหลี่เฉิงบนแผงข้อมูล
เมื่อดูข้อมูลที่ปรากฏต่อหน้าเขาหลี่เฉิงพบว่าไม่มีความเสียหายใด ๆ เลย!
อาคารไม่เสียหายเลย ผู้อยู่อาศัยเริ่มกลับสู่ชีวิตปกติแล้ว
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้หลี่เฉิงก็เยาะเย้ยการปิดล้อมของมอนสเตอร์นั้นเป็นการกระทําที่สิ้นหวังของเทพธิดาแห่งความมืดพวกเขายังคงไม่สามารถต่อสู้แบบตัวต่อตัวกับฝ่ายที่ดีได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งก่อนที่เทพธิดาแห่งความมืดจะฟื้นจากอาการบาดเจ็บของเธออย่างเต็มที่
หลังจากสงครามครั้งนี้หลี่เฉิงมั่นใจว่าความแข็งแกร่งของพวกเขาต้องได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง
ไม่กี่นาทีต่อมาภายใต้สายตาที่เคร่งขรึมและคลั่งไคล้ของเหล่าพาลาดินนับไม่ถ้วนหลี่เฉิงมาถึงส่วนที่ลึกที่สุดของโบสถ์
ผู้บัญชาการวิคและอาร์คบิชอปทั้งสองกําลังศึกษาบางอย่างอยู่ที่โต๊ะกลมเมื่อพวกเขาเห็นหลี่เฉิงดวงตาของพวกเขาก็เป็นประกายและพวกเขาก็ลุกขึ้นทันทีและกล่าวว่า“ดยุคเนเธอร์เวิร์ล
ขอบคุณสําหรับทุกสิ่งที่คุณทําในวันนี้”
“เรารู้พระประสงค์ของพระเจ้าของเราแล้วเราหวังว่าคุณจะสามารถต่อสู้เพื่อความดีต่อไป!”
หลี่เฉิงโบกมือและหยุดทั้งสามคนจากการประจบสอพลอเขา เทพแห่งแสงคงได้ให้คําอธิบายกับพวกเขาแล้วดังนั้นหลี่เฉิงจึงขี้เกียจเกินกว่าจะคุยกับพวกเขา
เขาบอกจุดประสงค์ของการเดินทางทันทีว่า“ฉันต้องการดินแดนศักดิ์สิทธิ์”
อาร์คบิชอปคนหนึ่งพยักหน้าด้วยการโบกมือของเขาพลังเวทย์มนตร์สีขาวบริสุทธิ์ก่อตัวเป็นแผนที่ที่มีตําแหน่งไม่กี่แห่งที่ทําเครื่องหมายไว้
“นี่คือที่อยู่ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดของคริสตจักรของเรา แน่นอนคุณสามารถเลือกดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของเทพเจ้าองค์อื่นได้
“หากคุณไม่พอใจคุณยังสามารถเจรจากับอาณาจักรใหญ่สองสามแห่งและให้พวกเขาดึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์ใหม่ออกมา”
เมื่อเสียงของอาร์คบิชอปลดลงเสียงของระบบก็ดังขึ้น
