ตอนที่ 203 เร่งการหลอมรวมของสองโลก
อันที่จริงมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆตามหลักเหตุผลแล้วร่างกายของหลี่เฉิงถูกประทับตราอย่างแน่นหนาด้วยเครื่องหมายของเทรลาฟานี
หากเทพองค์อื่นต้องการทําอะไรกับหลี่เฉิงพวกเขาจะต้องพิจารณาถึงความรู้สึกของเทรลา
ฟานี แต่ดูเหมือนว่าเทพธิดาแห่งความตายจะไม่สนใจมากนัก
เมื่อรู้สึกว่าเทรลาฟานีจ้องมองมาที่เขาเขาก็พูดว่า “มันเป็นพรของเทพธิดาแห่งความตาย”“เทพธิดาแห่งความตาย?”เทรลาฟานีบ่นด้วยเสียงต่ำเธอไม่เคยได้ยินชื่อของพระเจ้าองค์นี้
หลี่เฉิงยังแสดงบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องที่เขาพอจะรู้ท้ายที่สุด เทพธิดาแห่งความตายควรอยู่ในกลุ่มเทพเจ้าโบราณ เป็นเรื่องปกติที่เทรลาฟานีจะไม่เคยได้ยินเรื่องนี้
หลี่เฉิงยิ้มเล็กน้อยและจับมือเทรลาฟานี เขากล่าวว่า“ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ทรยศคุณ
เทพธิดาของฉัน”
“ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น…” เทรลาฟานีอึ้งเพราะการกระทําที่กะทันหันของหลี่เฉิง
เห็นแบบนี้จะเป็นอะไรไปได้อีกนอกจากความอิจฉาริษยา?
เขาไม่พูดอะไรต่อเขาดึงเธอเข้าหาเขาและโอบกอดเทรลาฟานีไว้ในอ้อมแขนของเขา
อืม… เทรลาฟานีเป็นเทพธิดาที่เต้นเก่งจริง ๆรูปร่างของเธอสมบูรณ์แบบมากจากนั้นหลี่เฉิงก็กระซิบที่หูของเธอว่า“เทพธิดาโปรดวางใจฉันตกลงไหม?”เทรลาฟานีเคยมีประสบการณ์เช่นนี้เมื่อไหร่ใบหน้าของเธอเกือบจะเปลี่ยนเป็นสีแดงเสียง
ของเธออ่อนจนสั่นเธอตอบว่า “ตกลง… ฉันเชื่อใจคุณ”
“เป็นเด็กดีนะ” หลี่เฉิงหัวเราะอย่างชั่วร้ายและจูบติ่งหูสีแดงของเทรลาฟานี
ร่างกายของเทรลาฟานีรู้สึกเหมือนถูกไฟฟ้าดูดจากนั้นพลังที่ไม่รู้จักก็ออกมาจากร่างกายของเธอขณะที่เธอหลุดพ้นจากอ้อมกอดของหลี่เฉิงเธอก้มศีรษะลงและพูดด้วยใบหน้าแดงว่า“ฉัน…
ฉันจะไปก่อน…”
จากนั้นเธอก็จากไป
หลังจากเห็นเธอจากไปหลี่เฉิงก็เตรียมที่จะกลับไปยังโลกแห่งความเป็นจริงตอนนี้คุณสมบัติของเขาสูงเกินไปด้วยพรสูงสุดของเทพเจ้าทั้งสองการผสมผสานกับความเป็นจริงอาจจะเร็วขึ้น
ไปด้วย
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เขาก็ออกจากเกมส์ ห้องเกมส์ค่อยๆเปิดออกหลี่เฉิงขยับคอที่ค่อนข้างแข็งเสียงแตกดังมาจากร่างกายของเขาในทันที
สารอาหารเหลวจะให้สารอาหารตามความต้องการพื้นฐานของร่างกายมนุษย์เท่านั้นดังนั้นร่างกายของหลี่เฉิงจึงไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ
อย่างไรก็ตามเขายังคงรู้สึกบางอย่างที่แตกต่างออกไปจิตใจของเขากระจ่างอย่างผิดปกติและเขารู้สึกว่าทุกเซลล์ในร่างกายของเขารู้สึกตื่นเต้นอย่างผิดปกติรู้สึกมีความสุขมาก
หลี่เฉิงคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้มากนี่เป็นผลมาจากการผสมผสานของโลกในฐานะนักเวทย์สติปัญญาและพลังวิญญาณของเขานั้นสูงมากคุณสมบัติทั้งสองนี้เป็นสิ่งแรกที่เขาแสดงให้เห็นใน
โลกแห่งความเป็นจริง
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้หลี่เฉิงก็ค่อยๆยื่นมือออกมาและเอื้อมมือไปหยิบถ้วยบนโต๊ะตรงข้ามห้องจากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงแตกที่ชัดเจนมันเป็นเสียงของถ้วยระเบิดส่งของเหลวในถ้วยที่บินไปทุกที่
เมื่อเห็นฉากนี้ รูม่านตาของหลี่เฉิงก็หดเกร็งเขาสามารถใช้ความคิดเพื่อโน้มน้าวโลกแห่งความเป็นจริงได้แล้วดูเหมือนว่าความก้าวหน้าของการหลอมรวมของโลกจะเร็วกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก
จากนั้นหลี่เฉิงก็หลับตาลงเล็กน้อย ในเวลาต่อมาไม้เท้าแปลก ๆ ที่เปล่งแสงสีดําสนิทก็ปรากฏขึ้นในมือของเขามันเป็นไม้เท้าของเทพปีศาจ!
หลี่เฉิงสูดหายใจลึก ๆ อีกครั้งความเร็วในการหลอมรวมนี้เร็วเกินไป
เขาจ๋าได้อย่างชัดเจนว่าอุปกรณ์เกมส์จะปรากฏในโลกแห่งความเป็นจริงในอีกสามปีต่อมา
ในขณะนั้นอีฟของพันธมิตรนกอินทรีเป็นผู้ที่หลอมรวมโลกเป็นคนแรกพอมีข่าวนี้ออกมามันก็ช็อกโลก!
ปัจจุบัน เซิร์ฟเวอร์เพิ่งเปิดได้ไม่ถึงเจ็ดวัน นี่มันไม่เร็วไปหน่อยเหรอ!
หลี่เฉิงโบกไม้เท้าของเขาในห้องของเขาพอร์ทัลเคลื่อนย้ายสีเทาอ่อนที่หมุนไม่หยุดก็ปรากฏขึ้นจากนั้นร่างเรียวที่คุ้นเคยก็ค่อย ๆ เดินออกมาจากมัน
ลิเลียนมองไปรอบ ๆ เธอพึมพํา“นี่คือ… โลกที่ท่านลอร์ดมา?”
เมื่อเห็นใบหน้าที่งดงามของลิเลียนหลี่เฉิงก็ตกตะลึงอีกครั้งเขาพยายามเรียกลิเลียนเท่านั้นดังนั้นเขาจึงไม่คาดหวังให้เธอปรากฏตัวบนโลกจริง ๆ
หลี่เฉิงนึกถึงบางสิ่งในทันทีและถามขึ้นอย่างรวดเร็ว“ลิเลียนคุณสามารถแสดงพลังได้มากเพียงใดที่นี่?”
ลิเลียนโบกมือเล็กๆของเธอและมีหมอกจางๆปรากฏขึ้นในห้อง มันเป็นทักษะของเธอเงาแห่งหมอกใช้พลางตัวและเร่งความเร็วการเคลื่อนที่
“โลกใบนี้มีความพิเศษมากดูเหมือนว่าจะแตกต่างจากโลกของเราเล็กน้อยเงาแห่งหมอกสามารถครอบคลุมพื้นที่ได้รัศมี 30,000 หลาเท่านั้น”
เมื่อได้ยินคําพูดของเธอ หลี่เฉิงก็ตกใจรัศมี 30,000 หลา สามารถครอบคลุมเกือบครึ่งหนึ่งของเมือง
การผสมผสานความเป็นจริงได้เกินความคาดหมายของหลี่เฉิง เมื่อมองดูลิเลียนที่อยู่ข้างหน้าเขา หลี่เฉิงก็ครุ่นคิดอย่างลึกซึ้ง
เป็นเรื่องยากสําหรับแผนการที่จะตามทันการเปลี่ยนแปลงของโลก ดูเหมือนว่าแผนของเขาจะต้องด่าเนินการล่วงหน้าเนื่องจากการรวมตัวกันของโลก
ลิเลียนมองไปรอบ ๆ ห้องของหลี่เฉิงสิ่งต่าง ๆ ในนั้นเกินความเข้าใจของเธออย่างสมบูรณ์เธอกระพริบตาโตและถามด้วยความสงสัย “นี่อะไรท่านลอร์ด?”
“ตู้เย็น ใช้สําหรับเก็บอาหารและยืดอายุการเก็บรักษาอาหาร
เมื่อได้ยินคําอธิบายของหลี่เฉิง ลิเลียนก็ไม่สนใจมากนักเธอยังคงถามถึงเรื่องอื่นต่อไปหลี่เฉิงอดทนในขณะที่เขาพยายามอธิบายด้วยคําพูดที่ลิเลียนสามารถเข้าใจได้
ในที่สุด ลิเลียนก็จ้องไปที่คอมพิวเตอร์หลี่เฉิงดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขาและให้เธอนั่ง
บนตักของเขาในขณะที่เขาอธิบาย“สิ่งนี้สามารถเรียกดูข้อมูลทุกประเภทบนโลกนี่คือเมาส์และนี่คือแป้นพิมพ์สามารถใช้ร่วมกันได้ แต่คุณควรรู้วิธีพิมพ์ด้วย…”
ลิเลียนท่าตามคําแนะนําของหลี่เฉิงและฝึกทีละขั้นตอนทันใดนั้นเธอก็ถูกดึงดูดด้วยความแปลกใหม่ของมันและลืมไปว่าเธอยังอยู่ในอ้อมแขนของหลี่เฉิง
เมื่อเห็นท่าทางตื่นเต้นของลิเลียนหลี่เฉิงไม่ได้มีเจตนาร้ายใด ๆ เขายิ้มและลูบหัวเธอแล้วพูดว่า“ฉันจะไปหาโค้กให้ลองกินดูสิมันเป็นเครื่องดื่มที่ฉันชอบ”
เนื่องจากเขามีห้องสําหรับเล่นเกมส์ตู้เย็นของหลี่เฉิงจึงไม่มีของมากนักแต่โค้กเป็นน้ำแห่งความสุขบ้านของโอตาคุทุกคนไม่ได้ขาดมัน
“ตกลง” ลิเลียนยืนขึ้นอย่างเชื่อฟังและมองหลี่เฉิงด้วยดวงตาที่อ่อนโยน
ขณะที่หลี่เฉิงเปิดประตูตู้เย็นและเหลือบมองลิเลียน เขาก็พบว่าเธอกําลังมองมาที่เขาสายตาของพวกเขาสบกัน…
ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ไม่มีใครสามารถสงบสติอารมณ์ได้ยิ่งกว่านั้นพวกเขาทั้งสองอยู่ด้วยกันเป็นเวลานานดังนั้นในท้ายที่สุด ลิเลียนก็ไม่มีโอกาสได้เพลิดเพลินกับน้ำแห่งความสุข….
