ตอนที่ 234 เทพธิดาแห่งอวกาศผู้ถูกจองจ๋า
เมื่อมองไปที่ประตูสุดท้ายหลี่เฉิงก็นํากองกําลังของเขาเข้าไปโดยไม่ลังเล
จากนั้นก็เกิดการบิดเบือนเชิงพื้นที่อีกครั้งหลี่เฉิงถอนหายใจยาวในใจเขามองฉากรอบๆตรงหน้าเขามันเป็นพื้นที่กว้างและแบนราบ และตรงกลางมีร่างผอมเพรียวที่ถูกล่ามไว้ด้วยโซ่สีทองเมื่อเห็นเช่นนี้ดวงตาของหลี่เฉิงก็หดเกร็งเขารีบร่ายเวทย์สอดแนมและข้อมูลของผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาก็ปรากฏขึ้นทันที
[เทพธิดาแห่งอวกาศ]
[คําาอธิบาย:สิ่งมีชีวิตที่เกิดที่จุดเริ่มต้นของจักรวาลเธอมีพลังแห่งอวกาศและทรงพลังมาก
[ระดับ: อมตะ]
[เลเวล: ???]
[HP: ???]
[โจมตี: ???]
[ป้องกัน: ???]
[ทักษะ: ???]
เมื่อเห็นชื่อนี้หลี่เฉิงก็หยุดหายใจเทพธิดาแห่งอวกาศเป็นพระเจ้าที่ทรงพลังมากเธอมีพลังที่จะควบคุมพื้นที่ แต่แล้วทําไมเธอถึงถูกขังไว้ที่นี่?
ดูเหมือนว่าเทพธิดาแห่งอวกาศจะสัมผัสได้ถึงการมาถึงของเขา เธอค่อย ๆ เงยศีรษะขึ้นและมองไปที่หลี่เฉิงแล้วพูดว่า“มนุษย์ฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะมีใครมาที่นี่”
ร่างกายของเธอถูกปกคลุมไปด้วยพลังงานลึกลับ ใบหน้าของเธอไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนหลี่เฉิงขมวดคิ้วและถามว่า “เกิดอะไรขึ้นที่นี่?”
“อย่างที่คุณเห็น ฉันถูกขังไว้ที่นี่” เทพธิดาแห่งอวกาศตอบ
“หนีออกไปไม่ได้เหรอ?” หลี่เฉิงรู้สึกงงเล็กน้อย ถ้าเป็นเทพองค์อื่นเขาก็เข้าใจได้แต่เทพธิดาแห่งอวกาศถูกขัง? นั่นเป็นเรื่องตลกเล็กน้อยสําหรับพระเจ้าผู้ควบคุมอวกาศเธอมีพลังมากมากจนสามารถบดขยี้โลกขนาดเล็กได้โดยการควบคุมพื้นที่เธอถูกขังจริง ๆเหรอ?เทพธิดาแห่งอวกาศไม่สนใจจะอธิบายเธอเพียงแค่พูดกับหลี่เฉิงว่า“คุณลองได้”หลี่เฉิงเลิกคิ้วและมองลิเลียนลิเลียนพยักหน้าเธอจับดาบยาวของเธอไว้แน่น และฟันโซ่สีทองอย่างดุเดือด
ดิง!
เสียงที่คมกริบของโลหะกระทบกับโลหะดังขึ้นในทันที และในทันใด รอยบุบขนาดใหญ่ก็ก่อตัวขึ้นบนโซ่สีทอง
เมื่อเห็นสิ่งนี้ เทพธิดาแห่งอวกาศก็ประหลาดใจเล็กน้อย เพราะถูกขังมาเป็นเวลานานเธอจึงคุ้นเคยกับโซ่สีทองเหล่านี้อย่างดีเธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าของเธอจะทําร้ายโซ่พวกนี้ได้จริง ๆ
ๆ
อย่างไรก็ตาม ในเวลาต่อมา แสงสีทองสลัว ๆ ก็ส่องประกายและรอยบุบบนโซ่ก็ค่อย ๆ จางลงในชั่วพริบตาโซ่ก็กลับคืนสู่สภาพเดิม ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลี่เฉิงตกใจ “นี่อะไร
เทพธิดาแห่งอวกาศอธิบายว่า “เวลารอบตัวฉันถูกแช่แข็ง มันจะรักษาตัวเองทุกวินาที”เมื่อได้ยินแบบนี้ หลี่เฉิงก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจแม้ว่าเขาจะอยู่มานานสองชั่วอายุคนแล้วแต่เขาก็ไม่เคยได้ยินสถานการณ์เช่นนี้มาก่อนอย่างไรก็ตามในไม่ช้าเขาก็คิดถึงความเป็นไปได้และถามอย่างรวดเร็วว่า“สิ่งนี้ทําโดยพระเจ้าที่ควบคุมพลังแห่งเวลาหรือป่าว”
“คุณรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?”เทพธิดาแห่งอวกาศขยับเล็กน้อยเธอไม่เข้าใจว่ามนุษย์สามารถรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร
หลี่เฉิงยืนยันความคิดของเขานาฬิกาทรายแห่งกาลเวลาในกระเป๋าเป้ของเขาต้องเป็นสิ่งประดิษฐ์ศักดิ์สิทธิ์ที่พระเจ้าใช้
อย่างไรก็ตาม ใครคือพระเจ้าผู้ควบคุมเวลาและระดับของสิ่งประดิษฐ์นั้นยังไม่ทราบมีชื่อปรากฏอยู่ในใจของหลี่เฉิงแล้วและนั่นคือเทพเจ้าแห่งการสร้างสรรค์
มิฉะนั้นแล้วจะมีใครอีกในจักรวาลที่สามารถทําแบบนี้ได้? หลี่เฉิงไม่สามารถนึกถึงใครได้อีก ดังนั้นเขาจึงขมวดคิ้วและถามว่า “พระเจ้าผู้ควบคุมเวลาคือใคร? ฉันจะช่วยคุณได้อย่างไร”“ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือ และไม่มีใครสามารถช่วยฉันได้”เทพธิดาแห่งอวกาศกล่าวขณะที่เธอส่ายหัวช้า ๆ
ในทางกลับกันหลี่เฉิงขมวดคิ้วเขาจะเป็นเหมือนเซียงหลี่ในชีวิตก่อนหน้านี้ไหม?ไม่ได้อะไรเลยและกลับไปมือเปล่า?
หลี่เฉิงส่ายหัวทันที เขาได้รับโอกาสให้กลับชาติมาเกิดพร้อมระบบพิเศษที่อยู่เหนือสิ่งอื่นใด เขาจะยอมรับความพ่ายแพ้ที่นี่ได้อย่างไร?
เขาหายใจเข้าลึก ๆ และพูดกับเทพธิดาแห่งอวกาศว่า“เทพธิดา อดทน… มันอาจจะเจ็บนิดหน่อย…”
คําพูดของเขาไม่ควรก่อให้เกิดความเข้าใจผิดหลี่เฉิงไม่ได้มีเจตนาร้ายใด ๆ
หลังจากพูดอย่างนั้น หลี่เฉิงก็สั่งให้กองทหารทั้งหมดของเขามุ่งยิงไปที่โซ่จู่ ๆ การโจมตีทุกประเภทก็ปรากฏขึ้นเหมือนห่าฝนในอากาศ พลังงานที่ปั่นป่วนได้ห่อหุ้มร่างกายที่เพรียวบางของเทพธิดาแห่งอวกาศไว้ในทันที
เมื่อดูฉากนี้ ปากของเทพธิดาก็กระตุกเล็กน้อย มนุษย์คนนี้พยายามจะฆ่าเธอหรือป่าว?
จากนั้นเธอก็เบิกตากว้าง เธอรู้สึกว่าเธอได้รับบาดเจ็บจริง ๆ!
ต้องรู้ว่านี่คือร่างกายที่แท้จริงของเธอการดํารงอยู่ระดับอมตะอย่างสมบูรณ์ และเป็นการดํารงอยู่ที่พลังมากในตอนนี้ ทว่าในเวลานี้ มันกําลังถูกมนุษย์ทําร้ายเหรอ?
ด้วยการสนับสนุนจากหัวใจแห่งการสังหารหมู่กองทหารจํานวนนับไม่ถ้วนได๋โจมตีออกไป
อย่างเต็มที่ แม้แต่แถบ HP ของเทพธิดาแห่งอวกาศก็ยังได้รับผลกระทบเล็กน้อยในวินาทีต่อมา ตัวเลขจํานวนมหาศาลก็ปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของเทพธิดาแห่งอวกาศ [+99,999 ล้านล้าน!]
เทพธิดาแห่งอวกาศส่ายหัวเล็กน้อยและกล่าวว่า“เปล่าประโยชน์ เป็นเวลาหลายหมื่นปีแล้ว
ฉันได้ลองหาทางมานับไม่ถ้วนแล้ว”
“เปล่าประโยชน์?” หลี่เฉิงหรี่ตาและเยาะเย้ย
หลังจากเคลียร์ดินแดนลับแล้วเขาก็ไม่ได้รับอะไรเลยเขามาถึงพื้นที่สุดท้ายด้วยความยากล่ามากและตอนนี้เขากําลังจะกลับไปมือเปล่า?นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการดังนั้นหลี่เฉิงจะต้องเผชิญหน้ากับโซ่ทอง
เขากําลังพยายามดูว่าโซ่เหล่านี้แข็งแกร่งกว่าหรือว่ากองทัพของเขาจะแข็งแกร่งกว่า
เมื่อคิดแบบนี้เขาก็สั่งให้กองทหารโจมตีอีกครั้ง
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วหนึ่งนาทีห้านาที สิบนาที ครึ่งชั่วโมง หนึ่งชั่วโมงสองชั่วโมง!กองทหารของหลี่เฉิงยังคงโจมตีต่อเนื่องเป็นเวลาสองชั่วโมงเต็มตอนนี้ในทวีปที่สาบสูญไม่มีสักคนเดียวที่สามารถเผชิญกับอํานาจการโจมตีดังกล่าวนี้ได้
แม้แต่เทพธิดาแห่งอวกาศก็ยังพูดไม่ออก หากเธอไม่ได้รับการคุ้มครองจากพลังศักดิ์สิทธิ์ใบหน้าของเธอคงจะบวมจากการโจมตีทั้งหมดแล้วแล้ว
ทันใดนั้น ตัวเลขสีเขียวขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง
[+900 ร้อยล้านล้าน!]
ทุกคนตกตะลึง ตัวเลขสีเขียวนี้ยังคงมีปริมาณมาก แต่เห็นได้ชัดว่ามันน้อยกว่าเมื่อก่อนมากเมื่อเห็นเช่นนี้ ดวงตาของหลี่เฉิงก็เป็นประกาย พลังเดรัจฉานได้ผลจริง ๆ!
เขาไม่ลังเลอีกต่อไปแล้วและยังคงสั่งให้กองทหารของเขามุ่งโจมตีอย่างบ้าคลั่ง
หนึ่งชั่วโมงสองชั่วโมงสามชั่วโมงห้าชั่วโมงสิบชั่วโมงผ่านไปในพริบตากองทหารของหลี่เฉิงไม่หยุดแม้แต่วินาทีเดียว
หลี่เฉิงโบกมือโดยไม่ตั้งใจและลูกบอลพลังงานสีดําสนิทก็กระทบกับโซ่สีทอง
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกระจกแตกจากนั้นโซ่สีทองก็แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในทันที
ร่างเพรียวบางของเทพธิดาแห่งอวกาศตกลงมาในทันทีหลี่เฉิงตอบสนองอย่างรวดเร็วและอุ้มเธอก่อนที่เธอจะกระแทกพื้น
ไม่ต้องพูดว่าเธอเบาแค่ไหนหลังจากถูกคุมขังมาเป็นเวลาหลายหมื่นปีความนุ่มนวลของร่างกายของเธอก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลยมันเทียบได้กับของลิเลียน….
